غزل شماره 418 دیوان حافظ
شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده من شو و برخور ز همه سیمتنان
کمتر از ذره نه ای پست مشو مهر بورز
تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان
بر جهان تکیه مکن ور قدحی می داری
شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان
پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان
دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل
مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان
با صبا در چمن لاله سحر می گفتم
که شهیدان که اند این همه خونین کفنان
گفت حافظ من و تو محرم این راز نه ایم
از می لعل حکایت کن و شیرین دهنان
تعبیر فال شما :
به شما می گویند که چرا به دنبال پول و ثروت نمی روید و همیشه دم از شعر و عاشقی می زنید. در جواب می گویید زندگی مرفه بدون عشق معنا ندارد و به این سخن خود معتقد هستید. به دنیای فانی تکیه نمی کنید. خوشی را در پرهیز از گناه می دانید و معتقدید که باید مرد خدا بود.