غزل شماره 99 دیوان حافظدل من در هوای روی فرخبود آشفته همچون موی فرخبجز هندوی زلفش هیچ کس نیستکه برخوردار شد از روی فرخسیاهی نیکبخت است آن که دایمبود همراز و هم زانوی فرخشود چون بید لرزان سرو آزاداگر بیند قد دلجوی فرخبده…
خانه » فال حافظ آنلاین »