غزل شماره 14 دیوان حافظگفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریبگفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غریبگفتمش مگذر زمانی گفت معذورم بدارخانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریبخفته بر سنجاب شاهی نازنینی را چه غمگر ز خار و خاره سازد…
نویسنده
fal_admin
1189 نوشته ها