غزل شماره 7 دیوان حافظصوفی بیا که آینه صافیست جام راتا بنگری صفای می لعل فام راراز درون پرده ز رندان مست پرسکاین حال نیست زاهد عالی مقام راعنقا شکار کس نشود دام بازچینکان جا همیشه باد به دست است دام رادر بزم دور یک دو قدح…
نویسنده
fal_admin
1189 نوشته ها