فال حافظ آنلاین

غزل شماره 301 دیوان حافظای دل ریش مرا با لب تو حق نمکحق نگه دار که من می روم الله معکتویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدسذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملکدر خلوص منت ار هست شکی تجربه کنکس عیار زر خالص نشناسد چو محکگفته بودی که شوم…