فال حافظ آنلاین

غزل شماره 59 دیوان حافظدارم امید عاطفتی از جانب دوستکردم جنایتی و امیدم به عفو اوستدانم که بگذرد ز سر جرم من که اوگر چه پریوش است ولیکن فرشته خوستچندان گریستم که هر کس که برگذشتدر اشک ما چو دید روان گفت کاین چه جوستهیچ است…