آخرین شاهی که در ایران مُرد کیست؟

مظفرالدین‌شاه قاجار (زادهٔ ۵ فروردین ۱۲۳۲– درگذشتهٔ ۱۸ دی ۱۲۸۵) پنجمین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود. وی پس از کشته‌شدن پدرشناصرالدین‌شاه به دست میرزا رضا کرمانی و پس از نزدیک به ۴۰ سال ولایت‌عهدی، شاه شد و از تبریز به تهران آمد. در جریان جنبش مشروطه، برخلاف کوشش‌های صدراعظمش عین‌الدوله، با مشروطیت موافقت کرد و فرمان مشروطیت را امضا نمود. او ده روز پس از امضای قانون اساسی درگذشت. وی آخرین پادشاه ایران است که در ایران درگذشته‌است. مظفرالدین‌شاه در قم به خاک سپرده شده‌است.

۱. آخرین پادشاهی که در ایران درگذشت:
آخرین شاهی که در خاک ایران درگذشت، مظفرالدین شاه قاجار بود.

زمان و مکان درگذشت: او در تاریخ ۱۸ دی ۱۲۸۵ خورشیدی (۱۰ روز پس از امضای فرمان مشروطیت) در تهران درگذشت.

اهمیت: مظفرالدین شاه پنجمین پادشاه از سلسله قاجار بود و تنها پادشاه از آخرین شاهان قاجار و پهلوی است که در ایران جان سپرد.

۲. آخرین پادشاه ایران:
آخرین پادشاه ایران که حکومت کرد، محمدرضا شاه پهلوی بود.

سرنوشت: او در دی ماه ۱۳۵۷ ایران را ترک کرد و در تاریخ ۵ مرداد ۱۳۵۹ در قاهره، مصر درگذشت.

۳. آخرین شاه سلسله قاجار:
آخرین شاه سلسله قاجار احمدشاه قاجار بود.

سرنوشت: او پس از خلع از سلطنت، در تاریخ ۹ اسفند ۱۳۰۸ خورشیدی در پاریس، فرانسه در تبعید درگذشت.

علت سرطان محمدرضا شاه پهلوی چیست ؟

محمدرضا شاه پهلوی، آخرین پادشاه ایران، در نهایت بر اثر بیماری سرطان خون (لنفوم) درگذشت.

در مورد “علت” دقیق سرطان، باید توجه داشت که در علم پزشکی، معمولاً علت مشخص و واحدی برای ابتلای یک فرد خاص به سرطان وجود ندارد، بلکه عوامل متعددی مانند ژنتیک و محیط می‌توانند در بروز آن نقش داشته باشند. با این حال، جزئیات بیماری شاه از نظر نوع سرطان و روند تشخیص به شرح زیر است:

۱. نوع بیماری سرطان محمدرضا شاه
سرطانی که محمدرضا شاه پهلوی به آن مبتلا بود، از نوع لنفوم (سرطان سیستم لنفاوی) تشخیص داده شد. به طور دقیق‌تر، نوع بیماری وی به عنوان ماکروگلوبولینمی والدنستروم (Waldenström’s Macroglobulinemia) معرفی شده است، که یک نوع نادر از لنفوم غیرهاجکین و سرطان خون است.

زمان تشخیص: اولین نشانه‌های بیماری در اوایل سال ۱۳۵۳ خورشیدی (۱۹۷۴ میلادی) مشاهده شد و توسط پزشکان فرانسوی تشخیص داده شد.

عوارض: این بیماری باعث بزرگ شدن شدید طحال (Spleen) و اختلال در سیستم خونی شاه شده بود.

۲. پنهان‌کاری و تأخیر در درمان
یکی از جنبه‌های مهم در مورد بیماری شاه، پنهان‌کاری گسترده در مورد آن بود.

پنهان‌سازی از شاه: به دلایل سیاسی و همچنین نگرانی از تأثیر روانی بر روحیه شاه، پزشک مخصوص او (دکتر ایادی) و برخی از اطرافیان، واقعیت کامل بیماری (استفاده از کلمه “سرطان”) را برای سال‌ها از خود شاه و حتی تا مدتی از نزدیکانش پنهان کردند. به جای آن از واژه‌هایی مانند “لنفوم” یا “ماکروگلوبولینمی والدنستروم” استفاده می‌شد.

اشتباهات پزشکی: پس از ترک ایران و در دوران آوارگی، بیماری شاه به دلیل عدم دسترسی به یک تیم درمانی ثابت و متخصص و همچنین تشخیص‌های اشتباه (مانند اشتباه گرفتن زردی ناشی از بیماری با مالاریا در مکزیک)، به سرعت پیشرفت کرد و وضعیت او وخیم‌تر شد.

در نهایت، محمدرضا شاه پهلوی در تاریخ ۵ مرداد ۱۳۵۹ خورشیدی (۲۷ ژوئیه ۱۹۸۰ میلادی) در قاهره، مصر، بر اثر همین بیماری درگذشت.