خروج یمانی
یکی از نشانه های حتمی ظهور حضرت مهدی علیه السلام، خروج سرداری از اهل یمن است (الکافی، ج 8، ص 310، ح 483 و الغیبه، ص 252، ح 11.) که مردم را به حق و عدل دعوت می کند.
(الغیبه، ص 253، ح 13.)
این نشانه در منابع اهل سنّت ذکر نشده؛ ولی در مصادر شیعه، روایات فراوانی در این باره وجود دارد؛ به گونه ای که برخی آنها را مستفیض دانسته اند.
(تاریخ غیبت کبری، ص 525.)
امام باقر علیه السلام فرموده است:
«… خروج سفیانی و یمانی و خراسانی در یک سال و یک ماه و یک روز واقع خواهد شد؛ با نظام و ترتیبی همچون نظام یک رشته که به بند کشیده شده است. هر یک از پی دیگری [می آید] و جنگ قدرت و هیبت از هر سوی فراگیر می شود. وای بر کسی که با آنان دشمنی و ستیز کند! در میان پرچم ها راهنماتر از پرچم یمانی نباشد که آن پرچم هدایت است؛ زیرا دعوت به صاحب شما می کند و هنگامی که یمانی خروج کند، خرید و فروش سلاح برای مردم و هر مسلمانی ممنوع است. چون یمانی خروج کرد، به سوی او بشتاب که همانا پرچم او پرچم هدایت است. هیچ مسلمانی را روا نباشد که با آن پرچم مقابله کند. پس هر کس چنین کند او از اهل آتش است؛ زیرا او به سوی حق و راه مستقیم فرا می خواند.»
(الغیبه، ص 369، باب 13، ح 13.)
خروج یمانی، اجمالاً از نشانه های حتمی ظهور است؛ هرچند جزئیات و چگونگی قیام وی روشن نیست.
امام صادق علیه السلام همزمانی خروج سفیانی
و یمانی را این گونه وصف فرموده است:
«یمانی و سفیانی همچون دو اسب مسابقه اند.»
«الیَمانِیُ وَ السُّفیانِیُ کَفَرَسَی رِهانٍ»
(همان، باب 18، ح 15.)
