درمان‌ خانگی خشکی لب‌

درمان‌ خانگی خشکی لب‌

ترک یا خشکی لب‌ها مشکلی شایع و آزاردهنده است که البته برخی درمان‌های خانگی می‌توانند به رهایی از آن‌ بدون خشک شدن بیشتر لب‌ها کمک کنند.

درمان‌های طبیعی مؤثر متعددی برای لب‌های ترک‌خورده وجود دارد. افراد برای استفاده از این درمان‌های طبیعی می‌توانند برخی مواد را همیشه در خانه خود داشته باشند و از روش‌های زیر استفاده کنند:

آلوئه ورا: ژلی که داخل برگ‌های گیاه آلوئه ورا وجود دارد حاوی ویتامین‌ها، مواد معدنی، آنتی اکسیدان‌ها و ضد التهاب‌هایی است که پوست آسیب دیده را تسکین داده و به آن آب‌رسانی می‌کند.

روغن نارگیل: این روغن که از میوه نارگیل گرفته می‌شود با التهاب‌ها مبارزه کرده و نرم کننده است. این بدان معناست که می‌تواند پوست را تسکین داده و لطیف کند.

عسل: عسل بسیار مرطوب کننده بوده و باعث می‌شود درمان خوبی برای خشکی لب‌ها باشد. عسل همچنین حاوی خواص آنتی اکسیدان و آنتی باکتریال بوده و از عفونت‌هایی که موجب ترک خوردگی لب و خشکی گسترده آن می‌شوند، جلوگیری می‌کند.

خیار: خیار می‌تواند لب‌ها را به آرامی مرطوب کرده و حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی است که می‌توانند کمک کنند ظاهر لب بهتر به نظر برسد.

چای سبز: چای سبز به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان و مواد معدنی حاوی پلی‌فنول‌هایی است که التهاب‌ها را کاهش می‌دهند. یک چای سبز کیسه‌ای را در آب گرم خیس کرده و روی لب‌هایتان بگذارید تا لب‌ها را نرم کند و خشکی لب را از بین ببرد. این روش از روش‌های سنتی لایه‌برداری بسیار ملایم‌تر است.

آلوئه ورا، روغن نارگیل، عسل، خیار و چای سبز دارای خواص ضد التهابی و ضد باکتریال هستند که از عفونت‌ها جلوگیری کرده و در عین حال لب‌ها را نرم کرده و تسکین می‌بخشند.

درمان‌ خانگی خشکی لب‌

خشکی لب

آب بنوشید

کم آبی یکی از دلایل اصلی ترک خوردن لب‌ها است. هنگامی که بدن دچار کم آبی می‌شود ممکن است فرد متوجه آن نشود و از همین رو عادت به نوشیدن روزانه آب می‌تواند مفید باشد.

کم آبی زمانی رخ می‌دهد که میزان مایعاتی که بدن از دست می‌دهد از میزان مایعاتی که به دست می‌آورد بیشتر باشد. هنگامی که بدن کم آب می‌شود، آب را از نواحی خاصی می‌گیرد تا از مرطوب ماندن سلول‌ها اطمینان حاصل کند. این اتفاق می‌تواند باعث خشک شدن پوست از جمله پوست لب‌ها شود.

از دیگر نشانه‌های کم آبی می‌توان به احساس تشنگی، خشکی دهان، سردرد و سرگیجه اشاره کرد. میزان مصرف توصیه شده برای نوشیدن آب بسیار متفاوت است و به عوامل مختلفی از جمله سن، جنسیت و میزان فعالیت فیزیکی فرد بستگی دارد.

دلایل خشکی لب:

 پوست روی لب با پوست بقیه نواحی بدن متفاوت است. اگرچه ساختار زیرین پوست مشابه است اما پوست روی لب بسیار نازک‌تر و ظریف‌تر است.

بر خلاف پوست نواحی دیگر، پوست لب فاقد غدد چربی بوده و نمی‌تواند رطوبت مورد نیاز خود را تأمین کند.

طیف وسیعی از عوامل خارجی می‌توانند باعث خشکی و ترک خوردن لب‌ها شوند. کنترل این عوامل می‌تواند به درمان یا پیشگیری از خشک شدن لب‌ها کمک کند:

آب و هوا: سطح رطوبت هوا با کاهش دما در پاییز و زمستان کم می‌شود. هوای خشک، رطوبت پوست را بیرون می‌کشد و این دلیل آن است که افراد، خشکی لب را در هوای سردتر بیشتر تجربه می‌کنند. اجتناب از سرمای هوا می‌تواند به پیشگیری از خشکی لب‌ها کمک کند.

زبان زدن به لب‌ها: هنگامی که لب‌های فردی خشکی می‌زند فرد به طور معمول برای مرطوب کردن به آنها زبان می‌زند. اگرچه لیسیدن لب‌ها ممکن است به طور موقتی به لب‌ها رطوبت بدهد، اما این عادت خود می‌تواند به خشکی بیشتر لب‌ها منجر شود. چرا که با تبخیر آب دهان، رطوبت لب‌ها بیش از پیش گرفته می‌شود.

مواد خشکی‌زا در محصولات لب: برخی نرم‌کننده‌های لب و سایر محصولات مشابه حاوی مواد تشکیل‌دهنده‌ای هستند که خشکی لب‌ها را تشدید می‌کنند. چند مورد از این مواد شامل کافور، منتول، فنول و هیومکتانت‌ها هستند.

برخی افراد ممکن است به برخی مواد رایج در محصولات لب به ویژه رنگ‌دانه‌ها و مواد معطر حساسیت داشته باشند و در صورت مصرف این محصولات دچار خشکی، ترک خوردگی و قرمزی در لب‌های خود شوند.

آسیب خورشید: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض اشعه فرابنفش خورشید می‌تواند منجر به آسیب‌های قابل‌توجهی در لب‌ها از جمله خشکی و ترک‌خوردگی آن شود.

آسیب نور خورشید همچنین می‌تواند باعث بیماری به نام «کراتوز فعال» شود که موجب تشکیل برآمدگی‌های خشن روی لب‌ها می‌شود. اگرچه این برآمدگی‌ها خودشان کشنده محسوب نمی‌شوند اما از آن جایی که می‌توانند سرطانی شوند، بهتر است فرد هر چه سریع‌تر آن‌ها را از بین ببرد.

داروها: برخی داروها از جمله آنتی‌هیستامین‌ها، داروهای شیمی درمانی و ادرار آورها، کم‌آبی بدن را به عنوان عارضه جانبی به همراه می‌آورند. داروهای موضعی آکنه نیز ممکن است حاوی مواد تشکیل‌ دهنده‌ای چون سالیسیلیک اسید یا بنزوییل پراکسید باشند که می‌توانند لب‌ها را خشک کنند. در صورتی که این مواد با لب‌ها تماس داشته باشند، می‌توانند موجب ترک‌خوردگی لب‌ها شوند.

پزشک مجله نورگرام

خشکی لب نشانگر چه بیماری هایی می تواند باشد؟

پلاگر

پلاگر بیماری حاصل از کمبود ویتامین «ب 3» یا نیاسین است. پلاگر معمولا با اسهال، گیجی ذهنی و درماتیت (التهاب پوستی) مشخص میشود. اگر این وضعیت درمان نشود، ممکن است به مرگ منتهی شود. پلاگر ممکن است به واسطه عدم دریافت مقدار کافی نیاسین و یا وضعیت های مزمنی مانند کولیت زخمی (اولسراتیو) که مانع جذب نیاسین در بدن می شود، اتفاق بیفتد. این وضعیت بر لبها، زبان و لثه تأثیر میگ ذارد. پوست شما ممکن است ضخیم و سفت شود که حاصل آن ترک خوردن و خونریزی است. نیاسین خوراکی و تزریقی می تواند پلاگر را به خوبی درمان کند، اما مکمل های ویتامین «ب 3» برای تکمیل درمان و بهبودی نهایی لازم است. پلاگر ثانویه که از وضعیت های مزمن ناشی میشود، درمان دشوارتری دارد، چون مشکل به وجود آورنده آن نیز باید درمان شود تا کاملا بهبود یابد.

التهاب گوشه لب (Angular Cheilitis)

التهاب گوشه لب یا انگولار کیلیت وضعیت التهابی شایعی است که در گوشه دهان ایجاد می شود. این وضعیت به واسطه چند فاکتور می تواند اتفاق بیفتد؛ از جمله ترک خوردن لبها، جاری شدن بزاق، آویزان بودن لب بالا یا تکثیر عفونت های ویروسی مانند تبخال یا عفونت های باکتریایی مانند زرد زخم (impetigo ) و قارچ.

معمولا افرادی که پوست حساسی دارند، افراد کهنسال و افرادی تغذیه مناسبی ندارند در بیشترین خطر التهاب گوشه لب قرار دارند. مالیدن زبان به لبها برای مرطوب کردن آن تنها باعث بدتر شدن وضعیت میشود چون بزاق به سرعت روی لب تبخیر می شود و باعث خشکی بیشتر آن می شود.

همچنین ممکن است خونریزی، تاول و قرمزی لبها را تجربه کنید. بیشتر اوقات این وضعیت به خودی خود رفع می شود، ولی شاید نیاز به استفاده مکرر از پماد یا کرم های ضد قارچ موضعی یا استروئیدی داشته باشید.

بیماری کاوازاکی

بیماری کاوازاکی عمدتا در کودکان زیر پنج سال اتفاق می افتد و در صورتی که فورا درمان نشود، می تواند به آسیب قلبی منجر شود. عامل دقیق این وضعیت هنوز مشخص نیست. بیماری کاوازاکی می واند موجب تب، ترک خوردن لبها، تحریک گلو، تورم گردن و قرمز شدن سفیدی چشمها شود. برخی کودکان ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. در صورتی که کودک علائم بیماری کاوازاکی را تجربه می کند، باید او را برای رد احتمال بیماری های دیگر نزد پزشک متخصص ببرید تا تشخیص درست صورت بگیرد. برای درمان این بیماری باید کودک چند روز در بیمارستان بماند و دوز بالایی آسپیرین و داروهای خاص دیگر را مصرف کند.