احکام شرعی در مورد عقد موقت

ازدواج موقّت یکى از احکام مسلّم فقهى است، شرح بیشتر را در کتاب ما به نام «این است آیین ما»و همچنین در جلد 3 تفسیر نمونه ذیل آیه 24 سوره نساء مطالعه کنید.

مرد می گوید موکله خودم فلان کس را برای این مدت و با این مبلغ به عقد خودم درآوردم، بعد خودش بگوید من هم قبول کردم.

به هر مقداری که توافق کنند. البته اگر هنگام عقد، مقدار مهریه را ذکر نکرده باشند عقد باطل است.

افزایش مهریه تنها در ضمن عقد خارج لازم صحیح است ولی مصالحه کردن مهریه به این شکل که بجای 300 سکه مهریه، صد سکه بعلاوه یک آپارتمان تحویل بگیرد صحیح است و با رضایت طرفین جایز می باشد.

الف : دروغ جایز نیست، مگر اینکه ضرورت مهمی وجود داشته باشد. ب : معیار آن است که در صیغه عقد به نیت جدی خوانده می شود و اگر نسبت به آنچه در هنگام عقد می خوانند جدی نباشند تبدیل به مهر المثل خواهد شد و اگر قبل از عقد مهریه تعیین شده، همان ملاک می باشد هر چند قانون چیز دیگری مطالبه نماید. ج : معیار قصد طرفین است.

آنچه از ادله درباره رجوع استفاده می شود مخصوصا روایت مشهوره ای که می گوید طلاق دلیل بر رجوع است این است که هر گونه تمسک به زوجیت رجوع محسوب می شود مانند مقاربت یا تقبیل که به دلالت التزامیه مفهوم رجوع را در بر دارد و عقد موقت در عده نیز بنابر احتیاط واجب رجوع محسوب می شود.

قد (دائم يا موقت) بصورت غير حضوري اشکال دارد و اگر بخوانند بنابراحتياط واجب در عقد دائم براي جدايي، صيغه طلاق با شرايط شرعي خوانده شود و در عقد موقّت، مرد باقيمانده مدت را ببخشد.

پايان دادن به عقد موقت به يکي از دو صورت ممکن است: مرد باقيمانده مدت را ببخشد يا مدت بخودي خود تمام شود که در اين صورت رابطه زوجيت از بين مي رود و مرد باید تمام مهریه زن را به او بدهد، خواه دخول شده باشد یا نه.

نمی توان افزایش داد مگر در عقد خارج لازم باشد ولی کاهش آن به معنای صرف نظر کردن زوجه از برخی از حق خود مانعی ندارد .