بیوگرافی سارا پلی

سارا پلی، بازیگر و کارگردان کانادایی، با پشت سر گذاشتن چالش‌های متعدد زندگی شخصی، به یکی از چهره‌های شاخص صنعت سینما تبدیل شده است. کسب جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی، گواهی بر توانایی‌های هنری وی و عمق نگاهش به مسائل انسانی است در این مطلب بیوگرافی سارا پلی را مرور می‌کنیم.

سارا پلی

سارا الن پلی (زادهٔ ۸ ژانویه ۱۹۷۹) یک فیلم‌ساز، نویسنده، فعال سیاسی و بازیگر بازنشسته کانادایی است. او ابتدا به عنوان یک بازیگر کودک برای نقش رامونا کویینبی در مجموعه تلویزیونی رامونا، براساس کتاب‌های بیورلی کلیری، مورد توجه قرار گرفت. این در نهایت منجر به نقش سارا استنلی در مجموعه تلویزیونی کانادایی راه به آوانلیا (۱۹۹۰–۱۹۹۶) شد.

در ایران سریال «راه به آوانلیا» با اسم «قصه های جزیره» پخش شده است.

او در بسیاری از فیلم‌های بلند از جمله ماجراهای بارون مونچهاوزن (۱۹۸۸)، اگزوتیکا (۱۹۹۴)، شیرینی آخرت (۱۹۹۷)، گینور (۱۹۹۹)، برو (۱۹۹۹)، وزن آب (۲۰۰۰)، هیچ چیز وجود ندارد (۲۰۰۱)، زندگی من بدون من (۲۰۰۳)، طلوع مردگان (۲۰۰۴)، پیوند (۲۰۱۰) و آقای هیچکس (۲۰۹) بازی کرده است.

پلی اولین فیلم بلند خود را با عنوان “دور از او” (2006) کارگردانی کرد که برای آن جایزه کانادایی بهترین کارگردان را دریافت کرد و نامزد جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد. دومین فیلم او، “این رقص را بردار” (2011)، در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو 2011 به نمایش درآمد و پس از آن اولین فیلم مستند او، “داستان‌هایی که می‌گوییم” (2012) ساخته شد. او همچنین سریال کوتاه “آلیاس گریس” را بر اساس رمان هم‌نام اثر مارگارت اتوود نوشت. در سال 2022، او فیلم “زنان صحبت می‌کنند” را بر اساس رمان هم‌نام اثر میریام توئس نوشت و کارگردانی کرد که برای آن جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را دریافت کرد.

خانواده سارا پلی

سارا الن پلی در 8 ژانویه 1979 در تورنتو، انتاریو، کانادا، کوچکترین فرزند از پنج فرزند خانواده است. مادرش دیان الیزابت پلی (نیه مک میلان) نام داشت. خواهر و برادرهای او سوزی و جان بوچان از اولین ازدواج دیان با جورج دینز-بوچان و مارک و جوانا پلی از دومین ازدواج او با مایکل پولي (1933–2018)، یک بازیگر متولد بریتانیا هستند.

مادرش یک بازیگر (به خاطر بازی در نقش گلوریا بیچهام در 44 قسمت از سریال کانادایی Street Legal شناخته شده است) و یک مدیر بازیگری بود. او در یازدهمین سالگرد تولد سارا پلی در سال 1990 بر اثر سرطان درگذشت.

بیماری در نوجوانی

پلی در کودکی به اسکولیوز شدید مبتلا بود و در ۱۵ سالگی عمل جراحی ستون فقرات انجام داد که پس از آن نیاز داشت یکسال را در رختخواب برای بهبودی سپری کند.

خیانت مادر سارا پلی

پلی توسط دیان و مایکل پلی بزرگ شد. در دوران کودکی، خواهر و برادرهای پلی او را به دلیل عدم شباهت فیزیکی با مایکل اذیت می کردند. پلی در بزرگسالی کشف کرد که مایکل پدر واقعی او نیست.

هری گلکین طی یک رابطه نامشروع با دیان موجب به دنیا آمدن سارا شده بود.سال ها بعد سارا پلی همین ماجرا را در فیلم «داستان‌هایی که می‌گوییم» به تصویر کشید.

گلکین، پسر مهاجران یهودی، و تهیه‌کننده فیلم بود. وی فیلم کانادایی «دروغ‌هایی که پدرم به من گفت» را در سال 1975 تولید کرد و پس از حضور در نمایش‌نامه‌ای که دیان در آن در مونترال در سال 1978 بازی می‌کرد، با او آشنا شد.

وقتی پلی 18 ساله شد، تصمیم گرفت پیشنهاد دوستان مادرش را مبنی بر اینکه پدر واقعی او ممکن است جف بووز باشد – یکی از سه هم‌بازی از نمایش مادرش در مونترال – پیگیری کند.

با ملاقات سارا و گلکین به عنوان تنها کسی که می‌توانست اطلاعاتی درباره دیان در مونترال ارائه دهد، گلکین اعتراف کرد که با مادر او یک رابطه غیر اخلاقی و غیر شرعی داشته است، که بعداً با آزمایش DNA تأیید شد.

ورود به عرصه بازیگری

اولین حضور او روی پرده در چهار سالگی در فیلم “یک کریسمس جادویی” بود. او در قسمت آزمایشی سریال “جمعه سیزدهم” و در یک نقش کوچک در فیلم علمی-تخیلی ترسناک “میمون آبی” ویلیام فروئت، هر دو در سال ۱۹۸۷، حضور داشت. در هشت سالگی، او به عنوان رامونا کیمبی در سریال تلویزیونی “رامونا”، بر اساس کتاب های بیورلی کلیری، انتخاب شد.

در همان سال، او یکی از شخصیت‌های اصلی در فیلم “ماجراهای بارون مونچهاوزن” تری گیلیام را بازی کرد. پلی در سال ۱۹۹۰ به عنوان سارا استنلی در سریال محبوب تلویزیونی CBC “راه به آونلیا” (قصه های جزیره) به شهرت رسید. این سریال او را مشهور و مستقل از نظر مالی کرد و او توسط مطبوعات محبوب به عنوان “مو عسلی کانادا” لقب گرفت.

در ۱۲ سالگی (حدود ۱۹۹۱)، پلی در مراسم اهدای جوایزی با نشان صلح بر روی لباسش شرکت کرد تا علیه جنگ اول خلیج فارس اعتراض کند. مدیران دیزنی از او خواستند که آن نشان را بردارد و او امتناع کرد. این موضوع رابطه او را با دیزنی خراب کرد، اما او تا سال ۱۹۹۴ در “راه به آونلیا” بازی کرد. این سریال تا سال ۱۹۹۶ ادامه داشت؛ پلی در سال ۱۹۹۵ و تا قسمت پایانی سریال به عنوان سارا استنلی حضور داشت.

تئاتر سارا پلی

در سال ۱۹۹۴، پلی اولین حضور خود در تئاتر را در جشنواره استراتفورد با بازی آلیس در “آلیس در آن سوی آینه”، اقتباسی از کتاب لوئیس کارول با همین نام، انجام داد. پلی نمایش خود را زودتر از موعد به پایان رساند و ادعا کرد که دچار عوارض اسکولیوز شده است. در سال ۲۰۲۲، او فاش کرد که در واقع از ترس شدید صحنه رنج می‌برد، چیزی که تا بزرگسالی نیز ادامه داشت.

بازی در سریال مستقیم

پلی در سریال تلویزیونی CBC به نام “مستقیم” نقش لیلی را ایفا کرد که از سال 1996 تا 1998 پخش شد و برای این نقش جایزه جمیینی بهترین اجرا در یک برنامه یا سریال کودکان یا جوانان را دریافت کرد.

ادامه موفقیت ها

نقش بعدی پلی به عنوان نیکول بورنل در فیلم “عطر شیرین آینده” در سال 1997 توجه قابل توجهی را در ایالات متحده به خود جلب کرد؛ او در جشنواره فیلم ساندنس محبوب بود. شخصیت او در فیلم یک خواننده آینده‌دار بود و در موسیقی متن فیلم، او کاورهای آهنگ “شجاعت” از “Tragically Hip” و “یک رنگ دیگر” از “Jane Siberry” را اجرا کرد و آهنگ عنوان فیلم را که با Mychael Danna مشترکا نوشته بود، خواند.

در سال 1999، پلی اولین فیلم کوتاه خود «بهترین روز زندگی من» را برای جشنواره فیلم On the Fly 4 ساخت. او همچنین در همان سال فیلم کوتاه دیگری به نام Don’t Think Twice ساخت. پلی در سال 2001 در برنامه کارگردانی مرکز فیلم کانادا شرکت کرد و در سال 2003 برای فیلم کوتاه خود با عنوان I Shout Love جایزه جنی بهترین فیلم کوتاه درام با بازیگری زنده را از آن خود کرد.

او اولین فیلم بلند خود را با عنوان دور از او ساخت که از داستان کوتاه «خرس از کوه پایین آمد» آلیس مونرو اقتباس شده بود. این فیلم با بازی جولی کریستی (که با او در هیچ چیز مانند این، 2001، و زندگی مخفی کلمات، 2005، بازی کرده بود)، در 11 سپتامبر 2006 در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو، به عنوان بخشی از نمایشگاه گالا TIFF، اکران شد.

جایزه اسکار سارا پلی

فیلم “دور از او” توسط شرکت Lionsgate برای اکران در ایالات متحده به مبلغ 750,000 دلار از سارا خریداری شد. این فیلم با نقدهای بسیار مثبتی از سوی مجلات Variety و The Hollywood Reporter و سه روزنامه تورنتو مواجه شد، هم به دلیل بازی‌ کریستی و همبازی‌اش، بازیگر کانادایی گوردون پینسنت، و هم به دلیل کارگردانی پلی. این فیلم همچنین برای پلی نامزدی جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی در سال 2007 را به همراه داشت و جایزه Genie بهترین دستاورد کارگردانی را از آن خود کرد. در سال 2008، او همچنین جایزه Claude Jutra را دریافت کرد که به دستاورد برجسته یک کارگردان فیلم بلند برای اولین بار تقدیم می‌شود.

در دسامبر 2020، اعلام شد که پوللی فیلم «زنان سخن می‌گویند» را بر اساس رمانی به همین نام از میریام توئس برای «تصاویر اورین» کارگردانی خواهد کرد.

این فیلم در دوم سپتامبر 2022 در چهل و نهمین جشنواره فیلم تلورید به نمایش درآمد و در 23 دسامبر 2022 به طور گسترده اکران شد. این فیلم با استقبال گسترده منتقدان روبرو شد، و 90٪ منتقدان آن را در «Rotten Tomatoes» نقد مثبت دادند. شیلی لی از «آتلانتیک» آن را «سینمای پر جنب و جوش» خواند، در حالی که آنا بوگوتسکایا از «تایم اوت» گفت که این فیلم «زندگی زن را به عنوان یک تجربه صادقانه، خشمگین و مراقبت‌کننده تصور می‌کند». پلی در نود و پنجمین دوره جوایز اسکار جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی را دریافت کرد و این فیلم همچنین برای جایزه بهترین فیلم اسکار نامزد شد.

تجاوز به سارا پلی

پلی در طول سال‌ها، چندین مقاله در مورد تجربیات خود به عنوان یک ستاره کودک نوشته است. در سال 2022، او اولین کتاب مقاله‌های خود، «به سمت خطر بدوید» را منتشر کرد که شامل شش مقاله درباره جنبه‌های مختلف حرفه پلی در صفحه نمایش و فیلم است.

این کتاب جزئیات نقش‌های او در یک تولید جشنواره استراتفورد از «آلیس در سرزمین عجایب» و همچنین نقش‌های برجسته او در «ماجراهای بارون مونچاوزن» و سریال تلویزیونی «راه به آونلیا» را ارائه می‌دهد. همچنین، این کتاب برای اولین بار فاش کرد که پلی قربانی جیان غومیشی بوده است که در 16 سالگی، به او تعرض جنسی و فیزیکی کرده است.

همسر سارا پلی

در 10 سپتامبر 2003، پولئی با دیوید وارنسبی، سردبیر فیلم کانادایی و دوست پسر هفت ساله خود ازدواج کرد. آنها در سال 2008 طلاق گرفتند. در 23 آگوست 2011، او با دیوید سندومیرسکی ازدواج کرد و اکنون آنها سه فرزند دارند.

اینستاگرام سارا پلی

برای مشاهده صفحه اینستاگرام سارا پلی بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.instagram.com/realsarahpolley