بیوگرافی دمی مور و همسرش

دمی مور، نامی که در دنیای سینما و هالیوود می‌درخشد، نه تنها به خاطر استعداد بازیگری‌اش، بلکه به دلیل زندگی پرفراز و نشیب و روابط عاشقانه‌اش همواره مورد توجه بوده است. از دوران کودکی پرچالش تا رسیدن به اوج شهرت و ثروت، زندگی او داستانی الهام‌بخش و پر از فراز و نشیب است. در این میان، روابط او با همسرانش، به‌ویژه بروس ویلیس و اشتون کوچر، همواره در کانون توجه رسانه‌ها بوده است. این بیوگرافی به بررسی زندگی شخصی و حرفه‌ای دمی مور و همسرانش می‌پردازد و نگاهی دقیق به فراز و نشیب‌های زندگی او می‌اندازد.

بیوگرافی دمی مور

دمی مور، متولد ۱۱ نوامبر ۱۹۶۲ در رزول، نیومکزیکو، با نام اصلی دمی جین گینس، زندگی خانوادگی پیچیده‌ای را تجربه کرده است. پدر او، چارلز فاستر هارمون، مادرش، ویرجینیا کینگ، را پس از ازدواجی کوتاه رها کرد. ویرجینیا، که در ریچموند به دنیا آمده اما در رزول بزرگ شده بود، سه ماه پس از تولد دمی، با دن گینس، فروشنده تبلیغات روزنامه، ازدواج کرد.

به دلیل تغییرات شغلی مکرر دن گینس، خانواده بارها نقل مکان کرد. در سال ۱۹۶۷، دمی صاحب یک برادر ناتنی به نام مورگان شد. دمی مور در سال ۱۹۹۱ اعلام کرد که دن گینس را پدر خود می‌داند و رابطه‌ای با پدر واقعی خود ندارد. همچنین، با خواهران و برادران ناتنی خود از ازدواج‌های دیگر چارلز هارمون ارتباطی ندارد. ریشه‌های خانوادگی دمی مور در جنوب مرکزی و جنوبی ایالات متحده، به ویژه اوکلاهما، آرکانزاس و جورجیا، عمیق است و مادربزرگ مادری‌اش در مزرعه‌ای در الیدا، نیومکزیکو بزرگ شده است.

دوران نوجوانی

دمی مور، بازیگر مشهور، در دوران کودکی و نوجوانی با چالش‌های خانوادگی متعددی روبرو بود. ناپدری او، دن گینس، دو بار با مادرش ویرجینیا ازدواج و طلاق گرفت و در نهایت در سال ۱۹۸۰ خودکشی کرد. پدر ولقعیش نیز در سال ۱۹۹۷ بر اثر سرطان کبد درگذشت.

مادر دمی مور سابقه کیفری طولانی داشت و در سال ۱۹۸۹، پس از ترک ناتمام یک دوره توانبخشی که توسط دمی مور تأمین مالی شده بود، رابطه آن‌ها قطع شد. با این حال، آن‌ها قبل از مرگ مادرش در سال ۱۹۹۸ بر اثر تومور مغزی، دوباره آشتی کردند.

دمی مور دوران کودکی خود را در شهرهای مختلفی از جمله رزول و کاننزبورگ گذراند. به گفته یکی از آشنایان خانوادگی، او در کودکی “لاغر و مورد بی‌توجهی” به نظر می‌رسید. او همچنین از استرابیسم (انحراف چشم) و مشکلات کلیوی رنج می‌برد. در سن ۱۳ سالگی، با کشف گواهی ازدواج والدینش، متوجه شد که دن گینز پدر واقعی او نیست.

تجاوز در 15 سالگی

دمی مور، بازیگر آمریکایی، در سنین نوجوانی با چالش‌های متعددی روبرو بود. در ۱۴ سالگی به زادگاهش، راسول، بازگشت و پس از مدتی کوتاه، به همراه مادرش به ایالت واشینگتن و سپس به وست هالیوود، کالیفرنیا نقل مکان کرد. در آنجا، او در دبیرستان فیرفکس تحصیل کرد.

مور در سال ۲۰۱۹ فاش کرد که در ۱۵ سالگی توسط صاحبخانه‌اش، باسیل دوماس، مورد تجاوز قرار گرفته است. دوماس مدعی شد که با پرداخت پول به مادر مور، به او دسترسی پیدا کرده است، اما صحت این ادعا مشخص نیست.

در نوامبر ۱۹۷۸، مور در سال سوم دبیرستان تحصیل را رها کرد و با تام دانستن، گیتاریست ۲۸ ساله، هم‌خانه شد. او از طریق مادر دانستن، که دستیار اجرایی یک تهیه‌کننده بود، به عنوان پذیرشگر در قرن بیستم فاکس مشغول به کار شد.

مور پس از امضای قرارداد با آژانس مدلینگ الیت و الهام گرفتن از همسایه‌اش، ناستاسیا کینسکی، به کلاس‌های بازیگری رفت. اولین نقش‌های او در سریال‌های تلویزیونی W.E.B. و Kaz بود.

در آگوست ۱۹۷۹، مور با فردی مور، نوازنده، ازدواج کرد. آنها در اواخر سال ۱۹۸۰ طلاق گرفتند و شش هفته بعد دوباره ازدواج کردند.

آغاز فعالیت

دمی مور، بازیگر سرشناس آمریکایی، فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه ۱۹۸۰ آغاز کرد.

مور در ابتدای کار خود، به فعالیت در زمینه موسیقی نیز پرداخت. او در نوشتن سه آهنگ با فردی مور همکاری کرد و در موزیک ویدیوی گروه او، نو-کتز، حضور یافت. این فعالیت‌ها باعث شد تا او همچنان حق امتیاز آهنگسازی دریافت کند.
او در سال ۱۹۸۱، در سن ۱۶ یا ۱۷ سالگی، بر روی جلد مجله بزرگسالان Oui ظاهر شد. این عکس‌ها بعدها در مجلات دیگر نیز منتشر شدند. مور در مصاحبه‌های بعدی، سن خود را هنگام گرفتن این عکس‌ها کمتر از سن قانونی اعلام کرد.

ورود به سینما و تلویزیون (۱۹۸۱-۱۹۸۳):

نخستین حضور سینمایی مور در فیلم “انتخاب‌ها” (۱۹۸۱) رقم خورد. این فیلم، یک درام ورزشی بود که در ابتدا توجه چندانی را به خود جلب نکرد، اما پس از شهرت مور، با تبلیغ حضور او، در قالب ویدئوهای خانگی منتشر شد.
دومین فیلم او، “انگل” (۱۹۸۲)، یک فیلم ترسناک علمی-تخیلی سه‌بعدی بود که در سینماهای اتومبیل‌رانی با استقبال نسبی مواجه شد.
مور در همین سال، به سریال تلویزیونی “بیمارستان عمومی” پیوست و تا سال ۱۹۸۳، نقش خبرنگار تحقیقی جکی تمپلتون را ایفا کرد.
او همچنین در فیلم “پزشکان جوان عاشق” (۱۹۸۲) حضوری افتخاری و بدون ذکر نام داشت.

شروع حرفه و موفقیت تجاری

مور پس از بازی در کمدی بزرگسالانه “تقصیر ریو است” در سال 1984، مورد توجه قرار گرفت.
او در فیلم “ماجرای کوچک” (1984) نقش معشوقه جان کرایر را ایفا کرد.
نقش‌آفرینی او در فیلم “آتش سنت المو” (1985) به عنوان یک بانکدار بی‌پروا، موفقیت تجاری بزرگی برای او به ارمغان آورد و او را به شهرت رساند.
این فیلم، اگرچه نقدهای منفی دریافت کرد، اما در گیشه موفق بود.
مور به دلیل حضور در این فیلم، به عنوان عضوی از “برت پک” شناخته شد، که او این برچسب را تحقیرآمیز می‌دانست.

پیشرفت به نقش‌های جدی‌تر (1986-1989):

مور با بازی در فیلم “درباره دیشب…” (1986) به نقش‌های جدی‌تر روی آورد.
این فیلم، که در آن او در کنار راب لو نقش‌آفرینی کرد، نقطه عطفی مثبت در حرفه او بود و منجر به دریافت فیلمنامه‌های بهتر شد.
راجر ایبرت، منتقد مشهور، اجرای او را در این فیلم ستود.
فیلم‌های “یک تابستان دیوانه” و “خرد” (هر دو 1986) نتوانستند موفقیت “درباره دیشب…” را تکرار کنند.
مور در سال 1986 اولین حضور خود در صحنه تئاتر را در نمایش “دختر اولیه” تجربه کرد.
او در سال 1988 در فیلم “نشانه هفتم” و در سال 1989 در فیلم “ما فرشته نیستیم” به ایفای نقش پرداخت.

دوران طلایی دمی مور

فیلم “روح” (1990) با بازی مور و پاتریک سوویزی، به عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال و یک اثر نمادین در تاریخ سینما شناخته شد. بازی مور در این فیلم، نامزدی گلدن گلوب و جایزه ساترن را برایش به ارمغان آورد.
موفقیت “روح” باعث شد مور به یک چهره مد تبدیل شود و مدل موی کوتاه او مورد تقلید بسیاری از زنان قرار گرفت.
در سال 1991، مور در فیلم‌های متنوعی از جمله “هیچ چیز جز دردسر”، “افکار مرگبار” و “همسر قصاب” ایفای نقش کرد.
او با بازی در فیلم‌های “چند مرد خوب” (1992)، “پیشنهاد بی‌شرمانه” (1993) و “افشاگری” (1994)، جایگاه خود را به عنوان یک بازیگر درجه یک تثبیت کرد. این فیلم‌ها در گیشه به موفقیت‌های چشمگیری دست یافتند.
فیلم‌های بعدی مور با واکنش‌های متفاوتی از سوی منتقدان و مخاطبان مواجه شد. فیلم “حالا و بعداً” (1995) با وجود نقدهای منفی، در گیشه موفق بود، اما فیلم “داغ ننگ” (1995) با استقبال ضعیف منتقدان و تماشاگران روبرو شد.

گران ترین بازیگر زن

دمی مور در دهه 1990 با ایفای نقش‌های چالش برانگیز و دریافت دستمزدهای بالا، به یکی از برجسته‌ترین بازیگران زن هالیوود تبدیل شد.

در سال 1996، او با دریافت دستمزد 12.5 میلیون دلاری برای فیلم «استریپ‌تیز»، رکورد دستمزد بازیگران زن را شکست. برای این نقش، او مطالعات گسترده‌ای انجام داد و تمرینات فیزیکی سختی را پشت سر گذاشت. با این حال، فیلم با انتقادهای شدیدی مواجه شد و بازی مور نیز مورد شماتت قرار گرفت. او همان سال برای فیلم «هیئت منصفه» نیز جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر زن را دریافت کرد.

مور در سال 1996 در فیلم تلویزیونی «اگر این دیوارها می‌توانستند صحبت کنند» به تهیه‌کنندگی و بازیگری پرداخت که با استقبال بهتری مواجه شد و برای او نامزدی گلدن گلوب را به ارمغان آورد. او همچنین در دو انیمیشن پرفروش «گوژپشت نتردام» و «بوییس و بات‌هد آمریکا را انجام می‌دهند» صداپیشگی کرد.

در سال 1997، مور برای ایفای نقش در فیلم «جی.آی. جین» موهای خود را تراشید و تمرینات نظامی سختی را پشت سر گذاشت. این فیلم با نقدهای متفاوتی مواجه شد، اما مور این نقش را یکی از افتخارات حرفه‌ای خود می‌داند. او در همان سال در فیلم «هری را تکه‌تکه کردن» ساخته وودی آلن نیز به ایفای نقش پرداخت.

کناره گیری از بازیگری

دمی مور، بازیگر مشهور، پس از موفقیت فیلم «جی.آی. جین» در سال ۱۹۹۷، تصمیم گرفت برای تمرکز بر تربیت فرزندانش، از دنیای بازیگری فاصله بگیرد. او به مدت سه سال در شهر هیلی، آیداهو زندگی کرد.

در سال ۲۰۰۰، مور با بازی در فیلم مستقل «اشتیاق ذهن» به سینما بازگشت. این فیلم که توسط آلن برلینر کارگردانی شده بود، با وجود بازی خوب مور، با استقبال چندانی مواجه نشد. مور پس از این فیلم، مجدداً از بازیگری کناره‌گیری کرد و پیشنهادات کاری را رد کرد.

در سال ۲۰۰۳، مور با بازی در نقش منفی در فیلم «فرشتگان چارلی: تمام گاز» به سینما بازگشت. این فیلم با فروش خوبی مواجه شد، اما مور پس از آن دوباره به مدت سه سال از بازیگری فاصله گرفت. در این مدت، او به عنوان مدل تبلیغاتی برای برندهای ورساچه و هلنا روبینشتاین فعالیت کرد.

مور در سال ۲۰۰۶ با بازی در فیلم‌های «نیمه روشن» و «بابی» به سینما بازگشت. او در فیلم «بابی» که درباره ترور رابرت اف. کندی بود، نقش یک خواننده الکلی را بازی کرد و برای این نقش، نامزد دریافت جایزه انجمن بازیگران فیلم شد.

در سال ۲۰۰۷، مور در فیلم‌های «بی‌نقص» و «آقای بروکس» به ایفای نقش پرداخت. فیلم «آقای بروکس» با فروش قابل قبولی مواجه شد، اما نقش مور در این فیلم با انتقاداتی همراه بود.

ادامه موفقیت ها

سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۷:

در سال ۲۰۰۹، او در فیلم‌های «اشک‌های خوشحال» و «جونزها» به ایفای نقش‌های مکمل پرداخت که عملکرد او در فیلم دوم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.
در سال ۲۰۱۰ در فیلم «بونراکو» نقش یک زن اغواگر را ایفا نمود.
در سال ۲۰۱۱ در فیلم تحسین‌شده «مارجین کال» در کنار بازیگران مطرحی چون کوین اسپیسی حضور داشت.
همچنین در سال ۲۰۱۱، برای کارگردانی بخشی از فیلم «پنج» نامزد دریافت جایزه انجمن کارگردانان آمریکا شد.
در این سال‌ها، او در فیلم‌های «یک روز خوش دیگر»، «ال او ال»، «دختران خیلی خوب»، «رها شده»، «جو دوسر وحشی» و «کور» به ایفای نقش پرداخت.

سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۳:

بین سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸، او در سریال «امپراتوری» نقش پرستاری مرموز را ایفا کرد.
در سال ۲۰۱۷ در فیلم «شب سخت» بازی کرد.
در سال ۲۰۱۸ در فیلم هندی زبان «عشق سونیا» به ایفای نقش پرداخت.
در سال ۲۰۱۹ در فیلم «حیوانات شرکتی» حضور داشت.
در سال ۲۰۱۹، او کتاب خاطرات خود با نام «درون بیرون» را منتشر کرد که با استقبال گسترده‌ای مواجه شد.
در سال ۲۰۲۰، او در فیلم «مرغ آوازخوان» و پادکست «دیانا کثیف» حضور داشت و در نمایش مد ریحانا نیز شرکت کرد.
در سال ۲۰۲۲ در فیلم‌های «لطفاً عزیزم لطفاً» و «وزن غیرقابل تحمل استعداد عظیم» به ایفای نقش پرداخت.

دمی مور در سال ۲۰۲۴

او در مجموعه تلویزیونی «دشمنی: کاپوتی در برابر قوها» و «لندمن» به ایفای نقش پرداخت.
بازی او در فیلم ترسناک «ماده» به کارگردانی کورالی فارگیت، با استقبال گسترده منتقدان مواجه شد.
منتقدان، بازی او را «بهترین نقش سینمایی او در دهه‌های اخیر» و «اجرایی بدون خودنمایی، مملو از آسیب‌پذیری» توصیف کردند.
مور برای بازی در این فیلم، جوایز معتبر گلدن گلوب، انتخاب منتقدان و انجمن بازیگران سینما را دریافت کرد و نامزد جایزه اسکار و بفتا شد.
او در پروژه بعدی بوتس رایلی با عنوان «من تقویت‌کننده‌ها را دوست دارم» نیز حضور خواهد داشت.
این موفقیت‌های اخیر، نشان‌دهنده بازگشت قدرتمند دمی مور به اوج دوران حرفه‌ای اوست.

حواشی مور

با این حال، شهرت مور همواره با حواشی همراه بوده است. او به دلیل رفتارهای خاص خود، مانند درخواست هواپیمای اختصاصی برای همراهانش، لقب «دیوا» را از رسانه‌ها دریافت کرد. با وجود این، او به عنوان یک زن قدرتمند و مستقل در هالیوود شناخته می‌شود.

همسر دمی مور

در سال ۱۹۸۱، در ۱۸ سالگی، با فردی مور، خواننده، ازدواج کرد و نام خانوادگی او را به عنوان نام هنری خود برگزید. این ازدواج در سال ۱۹۸۵ به طلاق انجامید.
پس از جدایی، با تیموتی هاتون رابطه داشت و مدتی نیز با امیلیو استیوز نامزد بود، اما این نامزدی به دلیل یک رسوایی لغو شد.
ازدواج با بروس ویلیس:

در سال ۱۹۸۷، با بروس ویلیس، بازیگر، ازدواج کرد.
حاصل این ازدواج سه دختر بود: رومر، اسکات و تالولا.
این زوج در سال ۲۰۰۰ پس از ۱۳ سال زندگی مشترک از هم جدا شدند، اما دوستی صمیمانه‌ای را حفظ کردند. دمی مور در زمان بیماری بروس ویلیس به او و خانواده اش کمک کرد.

ازدواج با اشتون کوچر:

در سال ۲۰۰۳، با اشتون کوچر، بازیگر جوان‌تر، وارد رابطه شد.
این زوج در سال ۲۰۰۵ ازدواج کردند.
در سال ۲۰۱۱، پس از شایعات فراوان، مور جدایی خود را اعلام کرد و طلاق آنها در سال ۲۰۱۳ نهایی شد.
دمی مور در این ازدواج یکبار باردار شد که منجر به سقط جنین شد.
مور در زندگی شخصی خود با چالش‌های متعددی روبرو بوده است، اما توانسته است روابط دوستانه خود را با همسران سابقش حفظ کند.

نکات جالب در مورد دمی مور

دمی مور، بازیگر آمریکایی، به سبک زندگی خاص خود مشهور است. او معتقد است که سلامتی‌اش را مدیون رژیم غذایی سالم خود است. از نظر سیاسی، او از حزب دموکرات حمایت می‌کند.

مور از سازمان‌های متعددی از جمله یونیسف، بنیاد تحقیقات ایدز، و هنرمندان برای صلح و عدالت حمایت کرده است.
او در سال ۲۰۱۰ در یک چالش خیریه برنده ۲۵۰,۰۰۰ دلار شد و آن را به سازمان GEMS برای کمک به قربانیان قاچاق جنسی اهدا کرد.
او پس از زلزله هائیتی در سال ۲۰۱۰ به این کشور سفر کرد.
او از سازمان‌های کمک به افراد بی‌خانمان نیز حمایت می‌کند.

مبارزه با قاچاق انسان:

مور با پروژه آزادی سی‌ان‌ان همکاری کرده و به نپال سفر کرده تا با سازمان ماییتی نپال که به نجات کودکان قربانی قاچاق جنسی می‌پردازد، همکاری کند.
او مستندی با عنوان «کودکان دزدیده شده نپال» درباره قاچاق کودکان تهیه و روایت کرده است.
مور و اشتون کوچر در سال ۲۰۰۹ بنیاد DNA را برای مبارزه با برده‌داری جنسی کودکان تأسیس کردند که بعداً به Thorn: Digital Defenders of Children تغییر نام داد.
این سازمان در شناسایی قربانیان قاچاق جنسی و نجات کودکان نقش مهمی ایفا کرده است.
درسال 2018 جایزه زن رویایی را برای فعالیت هایش در مبارزه با قاچاق انسان دریافت کرد.
در سال 2024 جایزه شجاعت را از صندوق تحقیقات سرطان زنان دریافت کرد.
سایر فعالیت‌ها:

مور از حقوق حیوانات نیز حمایت می‌کند.

علاوه بر این، مور به عنوان یک کلکسیونر عروسک شناخته می‌شود و به گفته نیویورک تایمز، او «برجسته‌ترین کلکسیونر عروسک در جهان» است. عروسک‌های جین مارشال از جمله محبوب‌ترین عروسک‌های او هستند و او در مقطعی خانه‌ای جداگانه برای نگهداری از حدود 2000 عروسک خود داشت.

اینستاگرام دمی مور

برای دیدن صفحه اینستاگرام دمی مور بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.instagram.com/demimoore/?hl=fa