بیوگرافی کریستینا آگیلرا و همسرش

کریستینا آگیلرا، متولد 1980، به عنوان یک خواننده و ترانه‌سرای آمریکایی، در اواخر دهه 1990 با ظهور موسیقی پاپ نوجوان به شهرت رسید و به سرعت به موفقیت تجاری دست یافت. او که به خاطر قدرت و انعطاف صدایش شناخته می‌شود، جوایز متعددی از جمله چندین جایزه گرمی را دریافت کرده است. آگیلرا علاوه بر موسیقی، در فیلم و تلویزیون نیز فعالیت داشته و به عنوان یک چهره نمادین در فرهنگ عامه تثبیت شده است. او با تغییر مداوم سبک موسیقی و تصویر خود، همواره در صحنه موسیقی باقی مانده و الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان جوان بوده است. زندگی شخصی و حرفه‌ای او همواره مورد توجه رسانه‌ها و طرفدارانش قرار داشته است.

بیوگرافی کریستینا آگیلرا

کریستینا ماریا اگیلرا (با تلفظ انگلیسی اَگ-یل-اِیر-اِ و تلفظ اسپانیایی کریسˈتینا ماˈری.ا اَغیˈلرا)، زاده‌ی ۱۸ دسامبر سال ۱۹۸۰، هنرمندی چندوجهی آمریکایی است که در عرصه‌های خوانندگی، ترانه‌سرایی، بازیگری و شخصیت تلویزیونی فعالیت دارد.

او به عنوان چهره‌ای صاحب نفوذ در صنعت موسیقی شناخته می‌شود و همواره مورد توجه فراوان مردم بوده است. از ویژگی‌های برجسته او می‌توان به گستره‌ی صوتی چهار اکتاوی‌اش که تا بالاترین حد ممکن (رجیستر سوت) می‌رسد، خلاقیت و نوآوری‌های هنری‌اش و نیز پرداختن به موضوعات بحث‌برانگیز در آثار موسیقایی‌اش اشاره کرد.

اگیلرا که لقب “صدای یک نسل” را به خود اختصاص داده است، همچنین به دلیل نقش پررنگ و مشارکت‌هایش در شرکت والت دیزنی، عنوان “افسانه دیزنی” را نیز دریافت کرده است.

زندگی اولیه و خانواده کریستینا آگیلرا

کریستینا ماریا آگیلرا، متولد ۱۸ دسامبر ۱۹۸۰ در اوشن بریز نیویورک، در خانواده‌ای با پیشینه‌های گوناگون به دنیا آمد. پدرش، فاوستو واگنر خاویر آگیلرا، مهاجری از اکوادور بود و مادرش، شلی لورین (با نام خانوادگی پیش از ازدواج فیدلر)، تبار آلمانی، ایرلندی، ولزی و هلندی داشت. فاوستو در ارتش ایالات متحده خدمت می‌کرد و شلی پیش از آنکه به عنوان مترجم اسپانیایی مشغول شود، ویولونیست ارکستر جوانان آمریکا بود.

به دلیل شغل نظامی پدر، خانواده آگیلرا بارها نقل مکان کردند و کریستینا کودکی خود را در شهرهایی مانند نیویورک، نیوجرسی و تگزاس گذراند. در سال ۱۹۸۳، آنها به ژاپن رفتند و حدود دو سال در شهر ساگامیهارا زندگی کردند. پس از بازگشت به ایالات متحده، در منطقه شهری پیتسبورگ ساکن شدند. در این دوره، کریستینا در دبیرستان راهنمایی نورث آلگنی تحصیل کرد، اما به دلیل تجربه‌ی آزار و اذیت، تحصیل در مدرسه را رها کرد و در خانه به آموزش خود ادامه داد.

سال ۱۹۸۶، خانواده آگیلرا به پنسیلوانیا بازگشت و در آنجا صاحب فرزند دیگری به نام ریچل شدند. کریستینا بعدها در مورد رفتارهای خشونت‌آمیز پدرش صحبت کرد و موسیقی را تنها پناهگاه خود در دوران کودکی ناپایدارش توصیف کرد. در سال ۱۹۸۷، مادرش، شلی، از فاوستو جدا شد و به همراه کریستینا و ریچل به خانه مادربزرگشان در حومه پیتسبورگ نقل مکان کرد. شلی بعداً با جیمز کرنز ازدواج کرد و صاحب پسری به نام مایکل شد. در سال ۲۰۱۲، کریستینا پس از سال‌ها دوری، تمایل خود را برای آشتی با پدر بیولوژیکی‌اش ابراز کرد.

زندگی در خانه مادربزرگ، کریستینا را با دنیای موسیقی بیشتر آشنا کرد. او به صفحات موسیقی مادربزرگش که عمدتاً شامل آثار هنرمندان سبک‌های سول و بلوز بود، گوش می‌داد و همین امر باعث تقویت علاقه‌اش به موسیقی شد. او همچنین شروع به تمرین آواز خواندن در جمع و شرکت در مسابقات استعدادیابی کرد و به سرعت در محله خود به خاطر صدای قدرتمندش شهرت یافت و توجه رسانه‌های محلی را به خود جلب کرد.

در سال ۱۹۹۰، کریستینا در برنامه استعدادیابی Star Search آهنگ «A Sunday Kind of Love» را اجرا کرد، اما از راهیابی به فینال بازماند. با این وجود، استعداد او نادیده گرفته نشد و او برای خواندن سرود ملی در رویدادهای مهم ورزشی پیتسبورگ، از جمله بازی‌های هاکی پنگوئن‌ها، فوتبال استیلرز، بیسبال دزدان دریایی و فینال‌های جام استنلی ۱۹۹۲، دعوت شد.

آغاز فعالیت حرفه‌ای کریستینا آگیلرا

کریستینا آگیلرا، خواننده مشهور، تلاش‌های اولیه خود برای ورود به دنیای سرگرمی را با تست بازیگری برای سریال تلویزیونی “باشگاه میکی ماوس کاملاً جدید” در سال ۱۹۹۱ آغاز کرد. اگرچه او از میان صدها شرکت‌کننده به فهرست نهایی راه یافت، اما به دلیل نداشتن حداقل سن مورد نیاز، از پیوستن به این برنامه محبوب بازماند.

با این حال، یک سال بعد، در سال ۱۹۹۲، او تماسی از تهیه‌کنندگان برنامه دریافت کرد که نشان از علاقه آن‌ها به حضور او در این مجموعه داشت. این بار، آگیلرا در رقابتی سخت‌تر با ۱۵۰۰۰ نفر دیگر شرکت کرد و در نهایت برای عضویت در این برنامه متنوع در سال ۱۹۹۳ انتخاب شد.

در طول حضورش در “باشگاه میکی ماوس کاملاً جدید”، او با چهره‌های سرشناسی چون رایان گاسلینگ، کری راسل، بریتنی اسپیرز، جاستین تیمبرلیک و جی‌سی چز همکار بود. در این برنامه، آگیلرا به اجرای قطعات موسیقی و نمایش‌های کمدی می‌پرداخت و در همین دوران به همراه خانواده‌اش به اورلاندو، فلوریدا نقل مکان کرد. متأسفانه، عمر این برنامه طولانی نبود و در سال ۱۹۹۵ خبر رسید که برای فصل جدید تمدید نخواهد شد.

پس از پایان “باشگاه میکی ماوس”، آگیلرا با هدف تمرکز بر حرفه موسیقی، در سال ۱۹۹۷ راهی ژاپن شد. او در آنجا فرصتی یافت تا یک دوئت با خواننده ژاپنی به نام کیزو ناکانیشی ضبط کند و در کنسرت‌های او در سراسر ژاپن به اجرا بپردازد.

با وجود انتشار تک‌آهنگ “All I Wanna Do”، این همکاری نتوانست موفقیت تجاری چندانی کسب کند. در ادامه تلاش‌هایش برای دیده شدن در عرصه بین‌المللی، آگیلرا در ژوئن ۱۹۹۷ به رومانی سفر کرد تا به نمایندگی از ایالات متحده در جشنواره گوزن طلایی شرکت کند، اما در این مسابقه نیز نتوانست نظر داوران و مخاطبان را به خود جلب کند.

با اشتیاق فراوان برای به دست آوردن یک قرارداد ضبط، آگیلرا شروع به ارسال نوارهای دمو به شرکت‌های مختلف موسیقی کرد. او حتی یک نسخه کاور از آهنگ “Run to You” ویتنی هوستون را برای والت دیزنی رکوردز فرستاد. سرانجام، استعداد او مورد توجه قرار گرفت و او برای ضبط آهنگ اصلی فیلم انیمیشن “مولان” محصول سال ۱۹۹۸ با عنوان “Reflection” انتخاب شد.

این آهنگ به رتبه پانزدهم در جدول بزرگسالان معاصر بیلبورد دست یافت و همین موفقیت باعث شد تا ران فیر، مدیر اجرایی بخش هنرمندان و رپرتوار (A&R) از RCA Records، صدای او را بشنود و با او قرارداد همکاری امضا کند. بدین ترتیب، در اواخر سال ۱۹۹۸، آگیلرا کار بر روی اولین آلبوم استودیویی خود را آغاز کرد، پروژه‌ای که گفته می‌شود تهیه‌کنندگان بیش از یک میلیون دلار برای استخدام نویسندگان و تهیه‌کنندگان و همچنین برای تأمین هزینه‌های کلاس‌های آواز او سرمایه‌گذاری کردند.

آغاز درخشش کریستینا آگیلرا

کریستینا آگیلرا در سال ۱۹۹۹ با انتشار تک‌آهنگ موفق “Genie in a Bottle” از اولین آلبوم استودیویی خود به شهرت جهانی رسید. این آهنگ به مدت پنج هفته صدرنشین جدول بیلبورد آمریکا شد و به عنوان دومین تک‌آهنگ پرفروش سال شناخته شد.

موفقیت بین‌المللی این ترانه، آگیلرا را در بیش از ۲۰ کشور به صدر جداول موسیقی رساند و توجهات زیادی را به خود جلب کرد. با این حال، محتوای اشعار این آهنگ با انتقاداتی از سوی محافظه‌کاران روبرو شد و حتی برای یک هنرمند نوجوان “تحریک‌آمیز” تلقی گشت، تا جایی که رادیو دیزنی مجبور به پخش نسخه سانسور شده آن شد. با وجود این حواشی، “Genie in a Bottle” نامزد جایزه گرمی بهترین اجرای پاپ زن شد.

آلبوم همنام “Christina Aguilera” در اوت ۱۹۹۹ منتشر شد و با استقبال منتقدان در صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت. این آلبوم در سال اول انتشار بیش از ۱۰ میلیون نسخه فروش داشت و بعدها هشت بار گواهینامه پلاتین را از RIAA دریافت کرد.

فروش جهانی این آلبوم تاکنون به بیش از ۱۷ میلیون نسخه رسیده است. اگرچه آگیلرا در ابتدا تمایل داشت آثار با سبک آراندبی و سول تولید کند، اما به دلیل محبوبیت و بازده مالی بالای موسیقی پاپ نوجوانان در اواخر دهه ۹۰، ناشر او تصمیم گرفت تا رویکرد پاپ‌تری را در پیش بگیرد. در مراسم گرمی سال ۲۰۰۰، آگیلرا جایزه بهترین هنرمند جدید را از آن خود کرد، جایزه‌ای که مجله تایم آن را تاییدی بر “صلاحیت او به عنوان یک خواننده واقعی” دانست.

به نقل از آگیلرا پس از دریافت جایزه گرمی: “من کاملاً شگفت‌زده، شوکه، مبهوت و هیجان‌زده شدم. انتظارش را نداشتم. از هشت سالگی رویای آن را داشتم. حرف‌هایم از ته دلم می‌آمد، زانوهایم می‌لرزید و هنوز از این اتفاق در پوست خود نمی‌گنجم!”

پس از انتشار آلبوم، آهنگ “What a Girl Wants” نیز به صدر جدول بیلبورد رسید و به عنوان اولین آهنگ شماره یک دهه ۲۰۰۰ شناخته می‌شود. این آهنگ همچنین نامزد جایزه گرمی بهترین اجرای پاپ زن شد. پس از آن، آهنگ “I Turn to You” به رتبه سوم رسید و آهنگ “Come on Over Baby (All I Want is You)” سومین آهنگ شماره یک آگیلرا شد و به موفقیت جهانی دست یافت. او همچنین در نوامبر ۱۹۹۹، نسخه بازخوانی شده‌ای از آهنگ “The Christmas Song” را منتشر کرد که به رتبه ۱۸ جدول رسید و دومین رتبه برتر این آهنگ پس از نسخه اصلی سال ۱۹۴۴ به شمار می‌رود.

در ژانویه ۲۰۰۰، آگیلرا در نمایش بین دو نیمه سوپر باول در کنار هنرمندان مطرحی چون انریکه ایگلسیاس و فیل کالینز به اجرا پرداخت. در ماه مه همان سال، اولین تور کنسرت خود را با نام “Christina Aguilera in Concert” آغاز کرد که تا فوریه ۲۰۰۱ در کشورهای مختلف آمریکای شمالی، آمریکای لاتین، اروپا و ژاپن برگزار شد. موفقیت آگیلرا با انتشار دومین آلبوم استودیویی‌اش به زبان اسپانیایی با نام “Mi Reflejo” در سپتامبر ۲۰۰۰ ادامه یافت.

این آلبوم به مدت ۱۹ هفته متوالی در صدر جداول آلبوم‌های لاتین و پاپ لاتین بیلبورد قرار گرفت و شامل نسخه‌های اسپانیایی آهنگ‌های آلبوم اول و همچنین ترانه‌های جدید با تم‌های پاپ لاتین بود. سه تک‌آهنگ از این آلبوم منتشر شد که شامل نسخه اسپانیایی “Come on Over Baby (All I Want is You)” با عنوان “Ven Conmigo (Solamente Tú)”، و آهنگ‌های “Pero Me Acuerdo de Ti” و “Falsas Esperanzas” می‌شد.

دو آهنگ آخر در مراسم گرمی سال ۲۰۰۱ اجرا شدند. “Mi Reflejo” به پرفروش‌ترین آلبوم پاپ لاتین سال ۲۰۰۰ تبدیل شد و شش بار گواهینامه پلاتین لاتین را از RIAA دریافت کرد. این آلبوم همچنین در آرژانتین، مکزیک و اسپانیا به وضعیت پلاتین دست یافت و در دومین دوره جوایز گرمی لاتین، برنده جایزه بهترین آلبوم پاپ زن شد.

در اکتبر ۲۰۰۰، آگیلرا سومین آلبوم استودیویی خود و اولین آلبوم کریسمس خود را با نام “My Kind of Christmas” منتشر کرد که در صدر جدول آلبوم‌های تعطیلات برتر ایالات متحده قرار گرفت. این آلبوم در زمان انتشار نقدهای متفاوتی دریافت کرد، اما با گذشت زمان مورد تحسین قرار گرفته است. آگیلرا همچنین در یک برنامه ویژه تلویزیونی به مناسبت تعطیلات به نام “My Reflection” که در دسامبر ۲۰۰۰ از شبکه ABC پخش شد، حضور یافت.

موفقیت تجاری آگیلرا در سال ۲۰۰۰ باعث شد تا از سوی بیلبورد به عنوان برترین هنرمند پاپ زن سال شناخته شود. در همین سال، او شکایتی را علیه مدیر خود، استیو کرتز، به دلیل سوء استفاده از اعتماد و نفوذ نامناسب بر فعالیت‌های حرفه‌ای‌اش تنظیم کرد و در نهایت ایروینگ آزوف را به عنوان مدیر جدید خود استخدام کرد تا کنترل بیشتری بر حرفه و تصویر خود داشته باشد.

در ژانویه ۲۰۰۱، آگیلرا در آهنگ “Nobody Wants to Be Lonely” از ریکی مارتین که در سطح بین‌المللی به موفقیت رسید و در رتبه ۱۳ جدول بیلبورد قرار گرفت، به عنوان خواننده مهمان حضور یافت و این آهنگ پنجمین آهنگ او بود که به جمع ۲۰ آهنگ برتر آمریکا راه یافت.

او همچنین در فهرست موفق‌ترین هنرمندان جداول بیلبورد ۲۰۰، ۱۰۰ آهنگ داغ و ۴۰ آهنگ برتر جریان اصلی قرار گرفت و در جدول آخر، در میان برترین‌های تمام دوران رتبه‌بندی شد. آهنگ “Nobody Wants to Be Lonely” در رتبه ۶۵ فهرست “۱۰۰ آهنگ عاشقانه برتر” شبکه VH1 قرار گرفت و نامزد جایزه گرمی بهترین همکاری پاپ با آواز شد.

در آوریل همان سال، آگیلرا به همراه لیل کیم، میا و پینک در آهنگ “Lady Marmalade” از موسیقی متن فیلم “مولن روژ!” (۲۰۰۱) حضور یافت. این آهنگ نقدهای مثبتی دریافت کرد و به مدت پنج هفته در صدر جدول بیلبورد قرار گرفت و به چهارمین آهنگ شماره یک آگیلرا تبدیل شد. “Lady Marmalade” همچنین برنده جایزه گرمی بهترین همکاری پاپ با آواز و جایزه موزیک ویدئوی سال از MTV شد.

در اوت ۲۰۰۱، شرکت وارلاک رکوردز آلبوم دمو “Just Be Free” را منتشر کرد که آگیلرا بین سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ پس از پایان برنامه “The All New Mickey Mouse Club” و در جستجوی قرارداد ضبط آن را ضبط کرده بود. آگیلرا شکایتی را علیه این شرکت و تهیه‌کنندگان آلبوم تنظیم کرد تا از انتشار آن جلوگیری کند، اما در نهایت هر دو طرف به توافقی محرمانه برای انتشار آلبوم دست یافتند که بر اساس آن، آگیلرا اجازه استفاده از نام، تصویر و شباهت خود را در ازای مبلغی نامشخص داد.

دوران تحول کریستینا آگیلرا

در سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۴، کریستینا آگیلرا با تغییر مدیریت، مسیری متفاوت در پیش گرفت و از سبک پاپ نوجوانانه فاصله گرفت. او با خلق شخصیت هنری جدیدی به نام Xtina، چهره‌ای نو از خود به نمایش گذاشت؛ موهایش را مشکی کرد و با خالکوبی‌ها و پیرسینگ‌های متعدد در انظار عمومی ظاهر شد. این تغییرات ظاهری با انتقادات گسترده‌ای از سوی رسانه‌ها مواجه شد.

در سپتامبر ۲۰۰۲، آگیلرا آهنگ جنجالی “Dirrty” را منتشر کرد که با واکنش‌های متفاوتی روبرو شد و در جدول Billboard Hot 100 به رتبه ۴۸ رسید. موزیک ویدیوی این آهنگ به دلیل تصاویر غیر اخلاقی، بحث‌های زیادی را برانگیخت و توجه گروه‌های محافظه‌کار و مدافعان اخلاق را به خود جلب کرد تا جایی که خواستار ممنوعیت پخش آن از MTV شدند. این ویدیو در تایلند نیز با اعتراضاتی همراه شد و در نهایت از تلویزیون محلی این کشور پخش آن ممنوع گردید. با این حال، آهنگ “Dirrty” در بریتانیا و ایرلند به صدر جدول‌ها رسید و بعدها به یکی از آثار کالت کلاسیک تبدیل شد.

آلبوم چهارم استودیویی آگیلرا با نام “Stripped” در اکتبر ۲۰۰۲ منتشر شد. او در تهیه و نویسندگی بیشتر قطعات این آلبوم نقش داشت. “Stripped” پس از انتشار، اگرچه نقدهای متفاوتی دریافت کرد، اما از نظر تجاری بسیار موفق بود و در رتبه دوم جدول Billboard 200 قرار گرفت و در نهایت موفق به دریافت پنج گواهینامه پلاتینیوم از RIAA شد. در بریتانیا، این آلبوم بیش از دو میلیون نسخه فروش رفت و به عنوان دومین آلبوم پرفروش‌ترین هنرمند زن آمریکایی در دهه ۲۰۰۰ شناخته شد. گفته می‌شود که فروش جهانی این آلبوم به ۱۲ میلیون نسخه رسیده است.

تک‌آهنگ دوم این آلبوم، “Beautiful”، با استقبال فراوان منتقدان و مخاطبان مواجه شد. “Beautiful” در جدول Hot 100 به رتبه دوم رسید و در بسیاری از کشورهای جهان از جمله بریتانیا، کانادا، ایرلند و نیوزیلند در صدر جدول‌ها قرار گرفت. همچنین در جدول‌های US Adult Contemporary و US Dance Club Songs نیز رتبه اول را کسب کرد. این تک‌آهنگ در چهل و ششمین مراسم جوایز گرمی، جایزه بهترین اجرای آواز پاپ زن را برای آگیلرا به ارمغان آورد. پس از آن، تک‌آهنگ‌های “Fighter”، “Can’t Hold Us Down” و “The Voice Within” نیز از این آلبوم منتشر شدند.

در ژوئن ۲۰۰۳، آگیلرا به همراه جاستین تیمبرلیک، تور مشترک “The Justified & Stripped” را برگزار کرد. این تور که فقط در آمریکای شمالی برگزار شد، بیش از ۵۴۶ هزار نفر مخاطب را جذب کرد و بیش از ۳۱.۸ میلیون دلار فروش داشت و در رتبه شانزدهم فهرست ۲۵ تور برتر سال ۲۰۰۳ Billboard قرار گرفت. در اواخر همان سال، آگیلرا تور اختصاصی خود با نام “The Stripped Tour” را در اروپا، آسیا و استرالیا نیز برگزار کرد.

اجراهای او در ومبلی آرنا ضبط و از شبکه WB پخش شد و بعدها به صورت آلبوم ویدیویی با عنوان “Stripped Live in the U.K.” به فروش رسید. در اوایل سال ۲۰۰۴، اعلام شد که او برای برگزاری بخش دوم تور خود به آمریکای شمالی بازخواهد گشت، اما این بخش به دلیل آسیب به تارهای صوتی آگیلرا لغو شد.

در مراسم جوایز موزیک ویدیوی MTV سال ۲۰۰۳، آگیلرا به همراه بریتنی اسپیرز با اجرای آهنگ‌های “Like a Virgin” و “Hollywood” برنامه را افتتاح کرد. در میانه اجرا، مدونا به آن‌ها پیوست و هر دو خواننده را بوسید که این اتفاق باعث توجه گسترده رسانه‌ها به این اجرا شد. بسیاری از رسانه‌ها این اجرا را به عنوان یکی از نمادین‌ترین اجراهای تاریخ MTV Video Music Awards قلمداد کرده‌اند.

MTV در سال ۲۰۰۸ این اجرا را به عنوان برترین لحظه آغازین در تاریخ جوایز موزیک ویدیوی MTV معرفی کرد و مجله Blender نیز آن را یکی از ۲۵ لحظه جذاب موسیقی در تاریخ تلویزیون نامید. در نوامبر همان سال، آگیلرا میزبان مراسم جوایز موسیقی MTV اروپا در سال ۲۰۰۳ بود. او به دلیل پوشیدن لباس راهبه و سپس درآوردن آن در حین اجرای دنس slutdrop، که منجر به نمایان شدن لباس‌های زیرش شد، مورد توجه فراوان رسانه‌ها قرار گرفت. در پایان سال ۲۰۰۳، مجله Billboard او را به عنوان برترین هنرمند پاپ زن سال انتخاب کرد.

در اوت ۲۰۰۴، آگیلرا به همراه رپر میسی الیوت، آهنگ “Car Wash” را برای موسیقی متن فیلم انیمیشن “داستان کوسه” بازخوانی کرد. او همچنین در این فیلم به جای یک عروس دریایی با سبک راستافاری صداپیشگی کرد. در سپتامبر همان سال، آگیلرا در آهنگ “Tilt Ya Head Back” با رپر نلی همکاری کرد. این دو آهنگ به ترتیب به رتبه‌های ۶۳ و ۵۸ در جدول Billboard Hot 100 دست یافتند.

دوران ۲۰۰۵–۲۰۰۸

در اوایل سال ۲۰۰۵، کریستینا آگیلرا با الهام از ستارگان هالیوود در دوران طلایی‌اش، چهره‌ای نو به خود گرفت. او با موهای بلوند فر خورده و آرایش غلیظ به سبک بورلسک در انظار ظاهر شد. این تغییر ظاهر، مقدمه‌ای برای معرفی پروژه موسیقی بعدی او بود. در مارس ۲۰۰۶، آگیلرا با آندره بوچلی در آهنگ “Somos Novios (It’s Impossible)” همخوانی کرد و این قطعه را در جشنواره موسیقی سانرمو به صورت مشترک اجرا نمودند. او همچنین در آهنگ “A Song for You” از هربی هنکاک حضور داشت که نامزد جایزه گرمی برای بهترین همکاری پاپ با آواز شد.

ژوئن ۲۰۰۶ شاهد انتشار آهنگ “Ain’t No Other Man” به عنوان اولین تک‌آهنگ از پنجمین آلبوم استودیویی آگیلرا بود. این آهنگ با استقبال منتقدان روبرو شد و صدای قدرتمند آگیلرا در آن با خوانندگان افسانه‌ای مانند اِتا جیمز و آرتا فرانکلین مقایسه گردید. از نظر تجاری نیز این آهنگ موفقیت‌آمیز بود و توانست به رتبه ششم جدول بیلبورد هات ۱۰۰ دست یابد و ۱.۷ میلیون نسخه دیجیتالی در آمریکا بفروشد. در نهایت، آگیلرا برای این آهنگ جایزه گرمی بهترین اجرای آواز پاپ زنانه را از آن خود کرد.

در اوت ۲۰۰۶، پنجمین آلبوم استودیویی کریستینا آگیلرا با نام “Back to Basics” به صورت یک آلبوم دوگانه منتشر گردید. این آلبوم با الهام از موسیقی دهه‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۵۰ ساخته شده بود و ترکیبی از سبک‌های قدیمی با چاشنی مدرن توصیف شد. “Back to Basics” در صدر جدول بیلبورد ۲۰۰ آمریکا قرار گرفت و به این ترتیب، اولین آلبوم آگیلرا از سال ۱۹۹۹ بود که توانست این جایگاه را کسب کند.

این آلبوم در کشورهای متعددی از جمله استرالیا، کانادا، آلمان، سوئیس و بریتانیا نیز در صدر جدول‌ها قرار گرفت. منتقدان نظرات مثبتی درباره این آلبوم داشتند و در چهل و نهمین دوره جوایز گرمی، نامزد دریافت جایزه بهترین آلبوم آواز پاپ شد. بعدها، این آلبوم موفق به دریافت گواهینامه پلاتین دوگانه از RIAA شد و بیش از ۵ میلیون نسخه در سطح جهان به فروش رفت. آهنگ‌های “Hurt” و “Candyman” نیز پس از انتشار آلبوم به عنوان تک‌آهنگ منتشر شدند و در بسیاری از جدول‌های بین‌المللی به جمع ده آهنگ برتر راه یافتند و در بیلبورد هات ۱۰۰ نیز در میان سی آهنگ برتر قرار گرفتند.

در نوامبر ۲۰۰۶، آگیلرا در ویژه برنامه “تونی بنت: یک کلاسیک آمریکایی” از شبکه NBC، آهنگ “Steppin’ Out with My Baby” را به صورت دونوازی با تونی بنت اجرا کرد. این دو هنرمند این آهنگ را در برنامه زنده شنبه شب و همچنین در مراسم پنجاه و نهمین جوایز امی ساعات پربیننده نیز اجرا کردند. اجرای زنده آن‌ها نامزد دریافت جایزه گرمی در پنجاهمین دوره این جوایز شد. نسخه استودیویی این آهنگ در سال ۲۰۱۲ برای آلبوم “Viva Duets” تونی بنت به طور رسمی ضبط گردید. در همان ماه، آگیلرا در آهنگ “Tell Me” از رپر دیدی نیز حضور داشت که این آهنگ در صدر جدول تک‌آهنگ‌های آراندبی بریتانیا قرار گرفت و در جدول اصلی بریتانیا نیز به رتبه هشتم رسید.

از اواخر نوامبر ۲۰۰۶ تا اکتبر ۲۰۰۸، آگیلرا تور کنسرت “Back to Basics” را برگزار کرد که شامل اجراهایی در آمریکای شمالی، اروپا، آسیا و اقیانوسیه بود. این تور با استقبال مثبت منتقدان روبرو شد و اجراها در آن با الهام از کلوب‌های موسیقی و سیرک طراحی شده بودند. مجله رولینگ استون با اشاره به “تغییرات متعدد صحنه و لباس” در این تور، بر “تکامل آگیلرا از یک ستاره پاپ نوجوان به یک زن جذاب و قدرتمند و در نهایت به تجسم فعلی او به عنوان یک خواننده سول با سبک رترو” تأکید کرد. تور “Back to Basics” با فروشی بالغ بر ۴۸.۱ میلیون دلار، پرفروش‌ترین تور کنسرت یک هنرمند زن در سال ۲۰۰۷ لقب گرفت.همچنین، اجراهای آگیلرا در مرکز سرگرمی آدلاید ضبط و از شبکه VH1 پخش شد و به صورت یک آلبوم ویدیویی با عنوان “Back to Basics: Live and Down Under” به بازار عرضه گردید.

در فوریه ۲۰۰۷، آگیلرا آهنگ “It’s a Man’s Man’s Man’s World” را در چهل و نهمین دوره جوایز سالانه گرمی اجرا کرد که این اجرا با تحسین گسترده‌ای مواجه شد و به عنوان یکی از بهترین اجراهای تاریخ جوایز گرمی شناخته می‌شود.اجرای او در ویژه برنامه تلویزیونی “شب من در گرمی” از شبکه CBS در سال ۲۰۰۷، به عنوان سومین اجرای به یاد ماندنی تاریخ گرمی انتخاب شد. در همان ماه، او در نمایش بین دو نیمه مسابقه آل‌استار NBA در سال ۲۰۰۷ نیز به اجرای برنامه پرداخت.

در آوریل ۲۰۰۸، آگیلرا در مستند “Shine a Light” به کارگردانی مارتین اسکورسیزی (که مستندی از کنسرت دو روزه گروه رولینگ استونز در تئاتر Beacon بود) حضور یافت و در آنجا آهنگ “Live with Me” را با میک جگر اجرا کرد.

در سپتامبر همان سال، او آهنگ “Keeps Gettin’ Better” را منتشر کرد که قرار بود در اولین آلبوم گلچین برترین آهنگ‌های او با همین نام قرار بگیرد.این آهنگ نقدهای متفاوتی دریافت کرد و با رتبه هفت در جدول بیلبورد هات ۱۰۰ آغاز به کار کرد که در آن زمان بالاترین رتبه آغازین او در این جدول محسوب می‌شد و از آن زمان تاکنون ۱.۱۵۶ میلیون نسخه دیجیتالی در ایالات متحده فروخته است.

او این آهنگ را به صورت زنده در جوایز موزیک ویدیوی MTV سال ۲۰۰۸ به همراه یک اجرای ترکیبی از آهنگ‌هایش اجرا کرد. آلبوم “Keeps Gettin’ Better: A Decade of Hits” در نوامبر ۲۰۰۸ با نقدهای مثبت منتشر شد و در رتبه نهم جدول بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و بعدها از سوی RIAA گواهینامه طلا دریافت کرد.

این مجموعه شامل دو آهنگ جدید (“Keeps Gettin’ Better” و “Dynamite”) و همچنین بازسازی آهنگ‌های “Genie in a Bottle” و “Beautiful” بود. در اواخر سال ۲۰۰۸، آگیلرا اعلام کرد که کار بر روی آلبوم جدید خود را آغاز کرده است.

دوران ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱

در سال ۲۰۰۹، در پایان دهه ۲۰۰۰ میلادی، کریستینا آگیلرا از سوی مجله بیلبورد به عنوان بیستمین هنرمند برتر این دهه انتخاب شد و همچنین نامزدی جایزه بهترین هنرمند تاریخ را از جوایز موسیقی ام‌تی‌وی اروپا به دست آورد. در اواخر همین سال، آگیلرا از انتشار ششمین آلبوم استودیویی خود با نام اولیه “نور و تاریکی” در مارس ۲۰۱۰ خبر داد. با این حال، تاریخ انتشار این آلبوم که نام آن نیز به “بایونیک” تغییر یافت، به ژوئن ۲۰۱۰ موکول شد. پیش از انتشار آلبوم، تک‌آهنگ اصلی آن با عنوان “امشب خودم نیستم” در آوریل ۲۰۱۰ منتشر شد و توانست به رتبه ۲۳ جدول پرطرفدار بیلبورد هات ۱۰۰ دست یابد. آگیلرا این قطعه را در برنامه مشهور اپرا وینفری به صورت زنده اجرا کرد. پس از آن، دومین تک‌آهنگ آلبوم با نام “ووهو” و با همکاری نیکی میناژ، دیگر رپر مشهور، منتشر شد.

در ژوئن ۲۰۱۰، آگیلرا ششمین آلبوم استودیویی خود، “بایونیک” را روانه بازار کرد. این آلبوم در همان هفته اول انتشار در رتبه سوم جدول بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و در صدر جدول‌های موسیقی کشورهای اروپایی و بریتانیا نیز جایگاه نخست را از آن خود کرد. آگیلرا در مورد این آلبوم که با الهام از موسیقی الکترونیک ساخته شده بود، گفت که این پروژه “درباره آینده” است و از پسرش به عنوان منبع اصلی انگیزه برای “بازی کردن و خوش گذراندن” یاد کرد. اگرچه “بایونیک” با نقدهای متفاوتی از سوی منتقدان روبرو شد، اما برخی از منتقدان مانند کیتی امپایر از نشریه آبزرور، آن را در بخش‌هایی “بسیار قوی” توصیف کردند. این آلبوم بعدها موفق به دریافت گواهینامه طلایی از انجمن صنعت ضبط آمریکا (RIAA) شد و در سطح جهانی بیش از یک میلیون نسخه فروش داشت. در ماه بعد، تک‌آهنگ‌های “تو مرا گم کردی” و “من از پسرها متنفرم” نیز از این آلبوم منتشر شدند. در ابتدا قرار بود آگیلرا برای حمایت از این آلبوم یک تور برگزار کند، اما این تور به دلیل تعهدات کاری قبلی او به تعویق افتاد و در نهایت لغو شد.

در نوامبر ۲۰۱۰، آگیلرا برای اولین بار در نقش اصلی یک فیلم سینمایی ظاهر شد. او در فیلم “بورلسک” به کارگردانی استیون انتین، نقش یک پیشخدمت را بازی کرد که وارد دنیای اجراهای بورلسک می‌شود. همزمان با اکران این فیلم، آگیلرا ستاره خود را در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود دریافت کرد. اگرچه فیلم “بورلسک” نیز نقدهای متفاوتی از منتقدان دریافت کرد، اما بازی آگیلرا در نقش اصلی با استقبال مثبت منتقدان روبرو شد و فیلم توانست حدود ۹۰ میلیون دلار در گیشه فروش کند. این فیلم همچنین نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم موزیکال یا کمدی در شصت و هشتمین دوره جوایز گلدن گلوب شد.

آگیلرا علاوه بر ایفای نقش در فیلم “بورلسک”، هشت قطعه از موسیقی متن این فیلم را نیز ضبط کرد، در حالی که دو قطعه دیگر توسط شر، خواننده و بازیگر مشهور، اجرا شد. موسیقی متن این فیلم به رتبه ۱۸ جدول بیلبورد ۲۰۰ رسید و موفق به دریافت گواهینامه طلایی از RIAA شد. آهنگ “Bound to You” از آگیلرا نیز نامزد دریافت جایزه بهترین آهنگ اصلی در شصت و هشتمین جوایز گلدن گلوب شد و خود آلبوم موسیقی متن نیز نامزدی جایزه بهترین آلبوم موسیقی متن تلفیقی برای رسانه‌های تصویری را در پنجاه و چهارمین دوره جوایز سالانه گرمی به دست آورد. آگیلرا در فینال فصل هفتم برنامه The X Factor UK آهنگ “Express” را اجرا کرد که به دلیل محتوای نامناسب آن مورد انتقاد قرار گرفت.

در آوریل ۲۰۱۱، آگیلرا به عنوان یکی از مربیان برنامه مسابقه استعدادیابی The Voice که از شبکه NBC پخش می‌شد، به تلویزیون بازگشت. او بعدها در فصل‌های دوم، سوم، پنجم، هشتم و دهم این برنامه نیز حضور داشت. در فصل اول The Voice، اجرای دونفره آهنگ “Beautiful” توسط آگیلرا و یکی از فینالیست‌های تیمش به نام بورلی مک‌کللن، با فروش ۴۲۰۰۰ نسخه در هفته اول از طریق آیتونز، در رتبه ۷۴ جدول بیلبورد هات ۱۰۰ ایالات متحده قرار گرفت. یک سال بعد، در فصل دوم این برنامه، اجرای دونفره آهنگ “The Prayer” توسط آگیلرا و یکی دیگر از شرکت‌کنندگان تیمش به نام کریس مان نیز به رتبه ۸۵ همین جدول رسید.

در سال ۲۰۱۱، آگیلرا در آهنگ “Moves like Jagger” از گروه مشهور مارون ۵ به عنوان خواننده مهمان حضور داشت. این آهنگ برای اولین بار در برنامه The Voice توسط آگیلرا و اعضای گروه مارون ۵ اجرا شد و سپس در جوایز موسیقی آمریکا در سال ۲۰۱۱ نیز بار دیگر اجرا شد. “Moves like Jagger” با استقبال مثبت منتقدان روبرو شد و به مدت چهار هفته غیر متوالی در صدر جدول هات ۱۰۰ قرار گرفت. این موفقیت باعث شد آگیلرا به چهارمین هنرمند زن تاریخ موسیقی تبدیل شود که در سه دهه مختلف (دهه ۱۹۹۰، ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰) توانسته است آهنگی را به صدر این جدول برساند. این آهنگ همچنین نامزد دریافت جایزه بهترین اجرای پاپ دونفره یا گروهی در پنجاه و چهارمین دوره جوایز سالانه گرمی شد. در ژوئیه ۲۰۲۱، آهنگ “Moves like Jagger” از سوی انجمن صنعت ضبط آمریکا (RIAA) گواهینامه الماس را دریافت کرد.

آلبوم لوتوس و پروژه‌های دیگر

در سپتامبر سال ۲۰۱۲، کریستینا آگیلرا در فصل سوم برنامه استعدادیابی The Voice، از تک‌آهنگ اصلی آلبوم استودیویی هفتم خود با عنوان “Your Body” رونمایی کرد. این آهنگ با استقبال خوب منتقدان روبرو شد و توانست در صدر جدول آهنگ‌های باشگاه دنس ایالات متحده قرار بگیرد و به رتبه ۳۴ در جدول Billboard Hot 100 دست یابد. آلبوم “Lotus” در نوامبر همان سال منتشر شد و آگیلرا آن را به مثابه تولدی دوباره برای خود پس از گذراندن دوران سخت شخصی توصیف کرد. با این حال، منتقدان معتقد بودند که این آلبوم در مقایسه با آثار تجربی پیشین او، ساختاری کلیشه‌ای و مرسوم دارد. “Lotus” در رتبه هفتم جدول Billboard 200 جای گرفت و تا سال ۲۰۱۹، بیش از ۳۰۳ هزار نسخه در آمریکا به فروش رساند. دومین تک‌آهنگ این آلبوم، “Just a Fool” با همکاری بلیک شلتون، با نقدهای مثبتی مواجه شد و این دو هنرمند آن را به صورت زنده در برنامه‌های The Voice و The Ellen DeGeneres Show اجرا کردند.

در سال ۲۰۱۳، همکاری‌های موفقی برای آگیلرا رقم خورد. او در آهنگ “Feel This Moment” از پیتبول حضور یافت که به یکی از پرطرفدارترین تک‌آهنگ‌های بین‌المللی سال تبدیل شد و به رتبه هشتم جدول Billboard Hot 100 رسید و دهمین آهنگ برتر او در این جدول لقب گرفت. این آهنگ بعدها موفق به دریافت گواهینامه پلاتین شد و در مراسم‌های مهمی چون جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۲، جوایز انتخاب کودکان ۲۰۱۳ و جوایز موسیقی بیلبورد ۲۰۱۳ اجرا شد. در ماه مه همان سال، آگیلرا در بازخوانی آهنگ “Hoy Tengo Ganas de Ti” از الخاندرو فرناندز نیز همکاری کرد که این اثر با تحسین منتقدان روبرو شد و در مکزیک گواهینامه الماس را برای این دو هنرمند به ارمغان آورد.

در نوامبر ۲۰۱۳، آگیلرا در نسخه دونفره آهنگ “Say Something” با گروه A Great Big World همکاری کرد. این آهنگ به سرعت به موفقیتی چشمگیر دست یافت و منتقدان صدای احساسی و ساده آگیلرا را ستودند. “Say Something” به دومین آهنگ برتر آگیلرا در جدول Billboard Hot 100 تبدیل شد و به رتبه چهارم رسید. این برای دومین بار از سال ۲۰۰۰ بود که او توانست در یک سال چندین آهنگ را در بین ده آهنگ برتر این جدول داشته باشد. آگیلرا و گروه A Great Big World این آهنگ را در فصل پنجم برنامه The Voice و جوایز موسیقی آمریکا ۲۰۱۳ به صورت زنده اجرا کردند. این آهنگ جوایز متعددی از جمله شش بار گواهینامه پلاتین و جایزه بهترین اجرای پاپ دونفره/گروهی در مراسم گرمی را از آن خود کرد. در اکتبر همان سال، آگیلرا با آهنگ “We Remain” در موسیقی متن فیلم “بازی‌های گرسنگی: اشتعال” نیز حضور داشت و آن را با یکی از شرکت‌کنندگان برنامه The Voice به نام جکی لی اجرا کرد.

در ابتدای سال ۲۰۱۴، آگیلرا در ریمیکس آهنگ “Do What U Want” از لیدی گاگا به جای نسخه اصلی که با حضور آر. کلی ضبط شده بود (به دلیل اتهامات سوء استفاده جنسی علیه او)، همکاری کرد و این دو هنرمند این آهنگ را در برنامه The Voice اجرا کردند. در ماه مه همان سال، آگیلرا مجموعه‌ای از آهنگ‌های پرطرفدار خود را در جشنواره جاز و میراث نیواورلئان اجرا کرد و در کنسرت KIIS FM Wango Tango نیز به روی صحنه رفت. در نوامبر ۲۰۱۴، او در مراسم اهدای جوایز Breakthrough Prize به اجرای برنامه پرداخت.

در فوریه ۲۰۱۵، کریستینا آگیلرا به همراه گروه The Rockettes و Nas، مراسم افتتاحیه بازی ستارگان ان‌بی‌ای را با اجرای مجموعه‌ای از آهنگ‌ها با تم نیویورک برگزار کرد. در آوریل همان سال، او در فصل سوم سریال درام موزیکال Nashville که از شبکه ABC پخش می‌شد، به ایفای نقش پرداخت و با آهنگ‌های “The Real Thing” و “Shotgun” در موسیقی متن این سریال نیز همکاری کرد. آهنگ “Shotgun” توانست به رتبه ۲۸ در جدول Hot Country Songs دست یابد. آگیلرا همچنین در پنجاهمین دوره جوایز آکادمی موسیقی کانتری در کنار گروه Rascal Flatts به اجرا پرداخت.بازنویسی:

انتشار آلبوم “رهایی” و اجرای برنامه “تجربه”

در مه سال ۲۰۱۶، کریستینا آگیلرا پس از ده فصل حضور در برنامه تلویزیونی “The Voice” از آن کناره‌گیری کرد. او در فصل دهم این برنامه به همراه شرکت‌کننده‌اش، آلیسان پورتر، به عنوان برنده دست یافته بود. در قسمت پایانی این فصل، آگیلرا دو آهنگ “I Have Nothing” و “Dangerous Woman” را اجرا کرد؛ اجرای آهنگ دوم با همراهی آریانا گرانده انجام شد.

یک ماه پس از خروج از “The Voice”، آگیلرا آهنگ “Change” را منتشر کرد. این آهنگ، که یک تصنیف آرام بود، به قربانیان حادثه تیراندازی در باشگاه شبانه اورلاندو در سال ۲۰۱۶ تقدیم شد و با استقبال مثبت منتقدان روبرو گردید. این آهنگ توانست به رتبه پنجم جدول “Bubbling Under Hot 100” بیلبورد دست یابد.

در اوت سال ۲۰۱۶، آگیلرا برای موسیقی متن سریال اورجینال نتفلیکس با عنوان “The Get Down” (۲۰۱۶)، آهنگ دیسکویی به نام “Telepathy” را با همکاری نیل راجرز ضبط کرد. صدای قدرتمند او در این آهنگ مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و “Telepathy” توانست رتبه نخست جدول “Dance Club Songs” را از آن خود کند.

در ژانویه ۲۰۱۷، آگیلرا آهنگ “Stormy Weather” را در برنامه ویژه تلویزیونی شبکه ABC با عنوان “Taking the Stage: African American Music and Stories That Changed America” اجرا کرد. در ژوئیه همان سال، او در فیلم “The Emoji Movie” (۲۰۱۷) به جای یک رقاص در بازی ویدیویی صداپیشگی کرد. آهنگ “Feel This Moment” از آگیلرا نیز در این فیلم استفاده شده بود. او همچنین برای فیلم مستند “Served Like a Girl” آهنگی با عنوان “America” را اجرا کرد. در نوامبر ۲۰۱۷، آگیلرا در مراسم جوایز موسیقی آمریکا، با اجرای منتخبی از آهنگ‌های ویتنی هیوستون، به این هنرمند فقید ادای احترام کرد. این اجرا با واکنش‌های متفاوتی از سوی طرفداران و منتقدان روبرو شد؛ در حالی که صدای آگیلرا مورد تحسین قرار گرفت، برخی از انتخاب او برای این ادای احترام به جای یک هنرمند سیاهپوست انتقاد کردند.

در مارس ۲۰۱۸، آگیلرا از تکمیل هشتمین آلبوم استودیویی خود خبر داد. این خبر همزمان با انتشار تصویر او بر روی جلد مجله “Paper” بود که توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرد. آلبوم “Liberation” در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۸ منتشر شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. ساخت این آلبوم از تابستان ۲۰۱۵ آغاز شده بود و عناصری از سبک‌های آراندبی و هیپ‌هاپ در آن گنجانده شده بود. “Liberation” در رتبه ششم جدول بیلبورد ۲۰۰ قرار گرفت و به هفتمین آلبوم برتر او در ایالات متحده تبدیل شد. برای تبلیغ این آلبوم، چندین تک‌آهنگ منتشر شد، از جمله تک‌آهنگ اصلی “Accelerate” با همکاری تای دولا ساین و تو چینز که دهمین آهنگ شماره یک آگیلرا در جدول آهنگ‌های بیلبورد آمریکا شد. دو تک‌آهنگ دیگر از این آلبوم، “Fall in Line” (با دمی لواتو) و “Like I Do”، در شصت و یکمین دوره جوایز گرمی به ترتیب در بخش‌های بهترین اجرای دونفره/گروهی پاپ و بهترین اجرای رپ/آوازی نامزد دریافت جایزه شدند.

برای تبلیغ بیشتر آلبوم “Liberation”، آگیلرا اولین تور خود در ده سال اخیر را با عنوان “The Liberation Tour” از سپتامبر تا نوامبر ۲۰۱۸ در ایالات متحده برگزار کرد. این تور با استقبال خوب منتقدان روبرو شد که صدای آگیلرا و حضور او در صحنه را ستودند. مجله بیلبورد این تور را به عنوان یکی از بهترین اجراهای زنده سال ۲۰۱۸ معرفی کرد و در رتبه ۱۳۲ جدول ۲۰۰ تور برتر پایان سال ۲۰۱۸ پولستار در آمریکای شمالی قرار گرفت. مجموع درآمد این تور ۸.۷ میلیون دلار با حضور ۷۷۸۵۴ نفر بود. در پایان سال ۲۰۱۸، آگیلرا مجموعه‌ای از آهنگ‌های خود را در برنامه “Dick Clark’s New Year’s Rockin’ Eve” اجرا کرد. او همچنین در فیلم علمی تخیلی رمانتیک “Zoe” به ایفای نقش پرداخت که در جشنواره فیلم ترایبکا به نمایش درآمد و در ژوئیه همان سال منتشر شد.

در مه ۲۰۱۹، آگیلرا اولین برنامه اقامت کنسرت خود را با عنوان “Christina Aguilera: The Xperience” در تئاتر زاپوس در پلنت هالیوود لاس وگاس آغاز کرد. این برنامه شامل ۲۵ اجرا بود و تا مارس ۲۰۲۰ ادامه داشت. در میان این اقامت، از ژوئیه تا دسامبر ۲۰۱۹، آگیلرا تور بین‌المللی “The X Tour” را نیز برگزار کرد که در واقع نسخه بین‌المللی تور “Liberation” بود و در سراسر اروپا و آمریکای لاتین اجرا شد.

در اکتبر ۲۰۱۹، آگیلرا آهنگ “Haunted Heart” را از موسیقی متن فیلم انیمیشن “The Addams Family” منتشر کرد و یک ماه بعد، دومین همکاری او با گروه “A Great Big World” با آهنگ “Fall on Me” منتشر شد. آهنگ “Haunted Heart” مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، در جوایز موسیقی در رسانه هالیوود برای بهترین آهنگ اصلی در فیلم انیمیشن نامزد شد و در صدر جدول فروش آهنگ‌های دیجیتال کودکان ایالات متحده قرار گرفت.

در اوایل سال ۲۰۲۰، آگیلرا دو آهنگ برای بازسازی لایو اکشن فیلم “Mulan” (۲۰۲۰) از دیزنی ضبط کرد: آهنگ “Loyal Brave True” که در مارس ۲۰۲۰ به عنوان تک‌آهنگ تبلیغاتی با نقدهای مثبت منتشر شد و در نهایت به عنوان یکی از پانزده نامزد احتمالی برای جایزه اسکار بهترین آهنگ اصلی انتخاب شد، و ضبط مجدد آهنگ “Reflection” که در اوت منتشر شد. در همان سال، او در برنامه ویژه تلویزیونی ABC با عنوان “The Disney Family Singalong” و قسمت بعدی آن حضور یافت و به ترتیب آهنگ‌های “Can You Feel the Love Tonight” و “Remember Me” را اجرا کرد. در نوامبر همان سال، آگیلرا قرارداد مدیریت جدیدی با شرکت Roc Nation امضا کرد.بازنویسی:

فعالیت‌های کریستینا آگیلرا از سال ۲۰۲۱ تا کنون

از سال ۲۰۲۱، کریستینا آگیلرا فعالیت‌های هنری متنوعی داشته است. در ژوئیه ۲۰۲۱، او دو کنسرت با استقبال بی‌نظیر در هالیوود بول به همراه گوستاوو دودامل و ارکستر فیلارمونیک لس آنجلس برگزار کرد. او همچنین در همین سال، آهنگ اصلی فیلم خانواده آدامز ۲ را ضبط کرد. در اکتبر ۲۰۲۱، آگیلرا در ویژه برنامه پنجاهمین سالگرد والت دیزنی ورلد شبکه ABC، سه آهنگ خاطره‌انگیز “Reflection”، “When You Wish Upon a Star” و “Loyal Brave True” را اجرا کرد. در دسامبر همان سال، او در چهل و هفتمین جوایز انتخاب مردم، جایزه افتخاری “آیکون موسیقی مردمی” را دریافت کرد.

در سال ۲۰۲۲، آگیلرا نهمین آلبوم استودیویی خود را با نام آگیلرا منتشر کرد. این آلبوم که در ابتدا قرار بود به صورت دوتایی منتشر شود، به عنوان ادای احترام به موسیقی لاتین در سه بخش جداگانه با نام‌های La Fuerza، La Tormenta و La Luz به تدریج منتشر شد و در نهایت نسخه کامل آن در سپتامبر ۲۰۲۲ در دسترس قرار گرفت.

پیش از انتشار آلبوم، تک‌آهنگ‌های “Pa Mis Muchachas”، “Somos Nada” و “Santo” و پس از آن تک‌آهنگ‌های “Suéltame” و “No Es Que Te Extrañe” منتشر شدند. این آلبوم با تحسین گسترده منتقدان روبرو شد و در فهرست‌های برترین‌های سال نشریات معتبری مانند بیلبورد و هیستون کرونیکل جای گرفت. آگیلرا برای تبلیغ این آلبوم، تور تابستانی در اروپا و بریتانیا برگزار کرد که شامل اجرا در پنج جشنواره اروپایی و سه کنسرت بزرگ در بریتانیا بود و با استقبال مثبت منتقدان مواجه شد.

آلبوم آگیلرا در بیست و سومین جوایز سالانه گرمی لاتین موفق به دریافت هفت نامزدی شد و در نهایت جایزه بهترین آلبوم آواز پاپ سنتی را از آن خود کرد. این آلبوم همچنین در شصت و پنجمین جوایز سالانه گرمی، دو نامزدی دیگر برای بهترین آلبوم پاپ لاتین و بهترین آلبوم صوتی فراگیر به دست آورد. علاوه بر این، آهنگ “No Es Que Te Extrañe” در بیست و چهارمین جوایز سالانه گرمی لاتین نامزد دریافت جایزه ضبط سال شد.

در ژوئن ۲۰۲۲، آگیلرا در فستیوال پراید لس آنجلس به عنوان خواننده اصلی به روی صحنه رفت و هنرمندانی چون میا، کیم پتراس و پاریس هیلتون به عنوان مهمان در این اجرا حضور داشتند. استفاده از دیلدو بنددار در حین اجرای او واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت. در اکتبر ۲۰۲۲، به مناسبت بیستمین سالگرد انتشار آلبوم Stripped، نسخه جدیدی از آن شامل آهنگ “I Will Be” و ریمیکس بنی بناسی از آهنگ “Beautiful” منتشر شد. همچنین، موزیک ویدیوی جدیدی برای آهنگ “Beautiful” منتشر گردید. در نوامبر ۲۰۲۲، استودیوهای تایم از همکاری خود با راک نیشن برای ساخت مستندی درباره زندگی و حرفه آگیلرا خبر دادند.

در سپتامبر ۲۰۲۳، آگیلرا آهنگ “Learning to Fly” را به عنوان بخشی از موسیقی متن فیلم PAW Patrol: The Mighty Movie منتشر کرد و در همان ماه در کنسرت یوروپراید در مالت به اجرا پرداخت. در پایان سپتامبر، گزارش‌هایی مبنی بر تهیه‌کنندگی اجرایی اقتباس صحنه‌ای از فیلم Burlesque توسط آگیلرا منتشر شد. در دسامبر ۲۰۲۳، او دومین دوره اقامتش در لاس وگاس با عنوان Christina Aguilera at Voltaire را در هتل ونیزی آغاز کرد که تا اوت ۲۰۲۴ ادامه داشت. در مه ۲۰۲۴، خبر جدایی آگیلرا از شرکت RCA و امضای قرارداد با 5020 Records، که توسط سونی میوزیک لاتین توزیع می‌شود، منتشر شد.

در سپتامبر ۲۰۲۴، آگیلرا از اجرای ویژه “سالگردهای اسپاتیفای” به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد انتشار اولین آلبوم خود خبر داد. این اجراها در ۲۳ سپتامبر به صورت یک آلبوم چندآهنگه زنده در اسپاتیفای منتشر شد و شامل حضورهای افتخاری از ماشین گان کلی و سابرینا کارپنتر بود. این ویژه برنامه همچنین شامل مصاحبه‌هایی با تهیه‌کننده ران فیر و ترانه‌سرا هیثر هالی بود که در اجرای آهنگ “Obvious” به آگیلرا پیوست. در دسامبر ۲۰۲۴، این آلبوم چندآهنگه توسط هاف‌پست به عنوان یکی از بهترین آلبوم‌های سال انتخاب شد.بازنویسی:

تاثیرات هنری بر کریستینا آگیلرا

کریستینا آگیلرا، خواننده مشهور، در طول دوران هنری خود تحت تاثیر هنرمندان و آثار متنوعی قرار گرفته است. این تاثیرات در شکل‌گیری سبک موسیقی، صدای آواز و حتی ظاهر او نقش بسزایی داشته‌اند.

تاثیرات موسیقی‌دانان:

در سال‌های اولیه فعالیت هنری، آگیلرا به شدت تحت تاثیر صدای قدرتمند و تکنیک خوانندگی هنرمندانی چون ماریا کری، اتا جیمز و ویتنی هوستون قرار داشت و تلاش می‌کرد تا صدای خود را بر اساس آن‌ها شکل دهد. او به طور خاص از اتا جیمز به عنوان الگوی خود یاد کرده و آهنگ “At Last” را اثری بسیار تاثیرگذار بر خود دانسته است. آگیلرا همچنین از بیلی هالیدی و الا فیتزجرالد به عنوان دیگر تاثیرات عمده در موسیقی خود نام برده است. علاوه بر این، او به موسیقی راک نیز علاقه‌مند بوده و گروه‌هایی مانند رد هات چیلی پپرز، نیروانا و ردیوهد را از جمله هنرمندان تاثیرگذار بر خود معرفی کرده است.

تاثیرات موسیقی لاتین:

آگیلرا در کودکی با موسیقی لاتین نیز آشنا بوده و به یاد می‌آورد که اولین آهنگ‌های خود را به زبان اسپانیایی خوانده است. او هنرمندانی چون خولیو ایگلسیاس، چاولا وارگاس، ویسنته فرناندز و هنرمند جوان روسالیا را از جمله الهام‌بخش‌های خود در موسیقی لاتین می‌داند.

تاثیرات اجراکنندگان:

در زمینه اجرا، آگیلرا از مدونا و جنت جکسون به عنوان دو هنرمند زن پیشرو یاد می‌کند که با جسارت و تجربه‌گرایی خود در صحنه، تاثیر عمیقی بر او گذاشته‌اند. همچنین، شر نیز او را به سوی یک اجرای قدرتمند و بی‌پروا تشویق کرده است.

تاثیرات موسیقی بلوز و سول:

بازدیدهای آگیلرا از فروشگاه‌های موسیقی در دوران کودکی، او را با موسیقی بلوز و سول آشنا کرد و باعث شد تا قدردان این سبک از موسیقی شود که به نظر او “قلب” داشت. او در آثار خود به هنرمندان بزرگی چون آرتا فرانکلین، ماروین گی، نینا سیمون و اوتیس ردینگ ادای احترام کرده است. آلبوم “بازگشت به اصول” او نیز با الهام از موسیقی‌دانان اوایل قرن بیستم ساخته شده است. او در آلبوم “آزادی” نیز با الهام از مایکل جکسون در آهنگ “Maria” و جنیس جاپلین در آهنگ “Sick of Sittin'” به این سبک ادای احترام کرده است.

تاثیرات سینمای کلاسیک و هنر:

آگیلرا خارج از دنیای موسیقی نیز تحت تاثیر قرار گرفته است. او شیفته دوران طلایی هالیوود و بازیگرانی چون مارلین دیتریش، مرلین مونرو، گرتا گاربو و ورونیکا لیک بوده و تلاش کرده تا اصالت و زرق و برق آن دوران را در آثار خود به تصویر بکشد. برای مثال، در موزیک ویدیوی “Tilt Ya Head Back” ظاهر مرلین مونرو را بازسازی کرده و در ویدیوی “Your Body” به لوسیل بال اشاره کرده است. همچنین، شخصیت بیبی جین در موزیک ویدیوی “Ain’t No Other Man” از شخصیت بتی دیویس در فیلم “چه بر سر بیبی جین آمد؟” الهام گرفته شده است. علاوه بر این، آثار هنرمندانی چون اندی وارهول، روی لیختن اشتاین و بنکسی نیز از جمله دیگر منابع الهام برای او بوده‌اند.

توانایی‌های صوتی کریستینا آگیلرا

کریستینا آگیلرا به عنوان یک خواننده با تکنیک مِلیسماتیک برجسته شناخته می‌شود، سبکی که او را در کنار نام‌های بزرگی همچون ویتنی هوستون و ماریا کری قرار داده است. منتقدان، صدای او را در طبقه سوپرانو دسته‌بندی می‌کنند و محدوده صوتی او را بالغ بر چهار اکتاو تخمین می‌زنند. علاوه بر این، آگیلرا توانایی اجرای رجیستر سوت را نیز دارد که نشان از گستردگی و تسلط او بر صدایش دارد.

مائورا جانستون، روزنامه‌نگار نشریه اسلیت، صدای آگیلرا را به عنوان یک ساز توصیف کرده که با وجود قابلیت پرش‌های اکتاوی، دارای عمقی مشابه صدای خوانندگان اپرا است. جوآن آندرمان، منتقد بوستون گلوب، بر انعطاف‌پذیری بی‌نظیر صدای او تأکید کرده و آن را دارای “کشش نفس‌گیر، لحن‌های طلایی و قدرت محض” دانسته که خوانندگان حرفه‌ای را از آماتورها متمایز می‌کند.

علاوه بر توانایی در حفظ نت‌های بالا، آگیلرا به طور خاص برای استفاده ماهرانه از تکنیک مِلیسماتیک مورد تحسین قرار می‌گیرد. جان پارلز از نیویورک تایمز، این تکنیک را در صدای او به گونه‌ای توصیف می‌کند که گویی می‌تواند یک نت را با دقت یک موشک هدف قرار دهد یا آن را به یک چرخش آکروباتیک پر از پرش، لرزش و مِلیسم‌های پیچیده تبدیل کند. ران فیر، مدیر اجرایی RCA Records، از کوک بی‌نقص صدای او شگفت‌زده شده و پیش‌بینی کرده است که او می‌تواند به جایگاه باربارا استرایسند یا سلین دیون دست یابد.

سبک آوازخوانی آگیلرا همچنین او را با دیگر خوانندگان مطرح مقایسه کرده است. دیوید براون، روزنامه‌نگار، او را در کنار ماریا کری و ویتنی هوستون، از پیشگامان اصلی تکنیک مِلیسماتیک می‌داند. ریچارد هارینگتون از واشنگتن پست نیز به شباهت‌های صدای او با این دو هنرمند اشاره کرده، با این حال معتقد است که صدای آگیلرا تا حد زیادی از حرکات تزئینی خاص آن خوانندگان دوری می‌کند.

ساشا فرر-جونز، منتقد نیویورکر، نیز تکنیک او را عامل تبدیل شدنش به یک خواننده جدی و با اصالت می‌داند. استیو کیپنر، ترانه‌سرا، مهارت‌های آوازی آگیلرا، به ویژه توانایی او در اجرای تمام ریف‌های چاکا خان را ستوده است. آن پاورز، منتقد موسیقی لس‌آنجلس تایمز، صدای او را به قدرت صدای اتا جیمز تشبیه کرده و معتقد است که او در حال حرکت به سمت بیانگری گلادیس نایت، و شاید حتی آرتا فرانکلین است. پاورز همچنین توانایی آوازی او را در اجرای قطعات ریتم و بلوز با صدای دونا سامر مرتبط دانسته است. منتقد مینیاپولیس استار تریبیون نیز صدای او را “بهترین صدا در میان هم‌نسلانش – بزرگ، غنی و پر احساس” توصیف کرده است.

با وجود این تحسین‌ها، استفاده مکرر آگیلرا از تکنیک مِلیسم و سبک آوازخوانی زنده‌اش در کنسرت‌ها با انتقاداتی نیز مواجه شده است. جان اسکو، منتقد هاف‌پست، او را به عنوان “طرفدار اصلی اغراق در احساس” معرفی کرده و ضمن تمجید از صدای او به عنوان یک “ساز عالی”، از استفاده بیش از حد و تصنعی او از مِلیسم انتقاد کرده و گفته است که او به نظر نمی‌رسد بداند چه زمانی باید متوقف شود.

لوسی دیویس، منتقد بی‌بی‌سی میوزیک، صدای او را “خیره‌کننده” خوانده اما پیشنهاد داده است که او می‌تواند با حذف برخی از صداهای اضافی و اغراق‌آمیز در آهنگ‌هایش، تنوع بیشتری به صدایش ببخشد. کریس ویلمن از Entertainment Weekly، سبک آوازخوانی آگیلرا را متأثر از ماریا کری دانسته و به لحن کمی تو دماغی او اشاره کرده که به ویژه هنگام اغراق در اجرای یک آهنگ آشکار می‌شود. الکسا تیتجن از VH1 نیز اذعان داشته است که آگیلرا گاهی اوقات در استفاده از تکنیک‌های آوازی به افراط می‌رود، اما معتقد است که همین مهارت‌های آوازی او را تا این حد پیش برده است و چه طرفداران آن را دوست داشته باشند چه از آن متنفر باشند، این ریف‌ها بخشی از هویت او به عنوان یک هنرمند اجراکننده هستند.

سبک موسیقی

کریستینا آگیلرا، خواننده مشهور، در طول دوران فعالیت هنری خود سبک‌های موسیقی متنوعی را تجربه کرده و تکامل بخشیده است. آثار او را عموماً در دسته‌های پاپ، آراندبی معاصر، سول و هیپ هاپ قرار می‌دهند، اما منتقدان معتقدند که او در طول سال‌ها با ژانرهای دیگری نیز به آزمایش پرداخته است. خود آگیلرا در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۸ اظهار داشت که همواره از نوآوری‌ها در موسیقی الهام می‌گیرد و از به چالش کشیدن و تجربه کردن با صدایش لذت می‌برد.

الکسیس پتریدیس از گاردین، منتقد برجسته موسیقی، جسارت آگیلرا در بازآفرینی مداوم آثارش را یکی از قابل توجه‌ترین ویژگی‌های او به عنوان یک هنرمند دانسته است. او در ابتدای کار خود به عنوان یک خواننده تین پاپ شناخته می‌شد و در اولین آلبوم‌هایش، “کریستینا آگیلرا” (۱۹۹۹) و “می رفلخو” (۲۰۰۰)، ترکیبی از تین پاپ و دنس پاپ را ارائه داد. آلبوم دوم او، “می رفلخو”، علاوه بر این ژانرها، از موسیقی لاتین نیز الهام گرفته بود و تنوع ژانری قابل توجهی داشت.

با گذر زمان و دور شدن از قالب تین پاپ، آگیلرا در آثار بعد از سال ۲۰۰۰ خود به طور عمده به سمت آراندبی و هیپ هاپ گرایش پیدا کرد. در آلبوم “استریپد” (۲۰۰۲)، که او به عنوان تهیه‌کننده اجرایی نیز در آن نقش داشت، این دو ژانر را با لاتین پاپ، راک، نئو سول و گاسپل به شکلی خلاقانه درآمیخت. آلبوم “بک تو بیسیکس” (۲۰۰۶) به عنوان ادای دینی به سبک‌های قدیمی با ترکیبی نوآورانه از المان‌های مدرن و ضرب‌های قدرتمند توصیف شده است. این روند ترکیب آراندبی با دیگر سبک‌ها در آلبوم‌های بعدی او، “بورلسک” (۲۰۱۰) و “لیبریشن” (۲۰۱۸)، نیز ادامه یافت. آلبوم “لیبریشن” علاوه بر آراندبی، عناصری از هیپ هاپ، سول و بلوز را نیز در خود جای داده است.

آهنگ “لیدی مارمالاد” نقطه عطف مهمی در تحول موسیقیایی آگیلرا به شمار می‌رود، به طوری که در ابتدا کمپانی RCA Records آن را “بیش از حد شهری” تلقی کرد. با وجود این تغییرات و نوآوری‌ها در سبک، آگیلرا همواره به تولید بالادهای قدرتمند که به یکی از مشخصه‌های اصلی آثار او تبدیل شده‌اند، در کنار آهنگ‌های تند و پرانرژی خود پرداخته است. کلفا سنه، منتقد موسیقی نیویورک تایمز، ضمن اشاره به تغییرات مداوم در موسیقی آگیلرا، تصمیم او برای همکاری نکردن با برخی از تهیه‌کنندگان بزرگ و مشهوری که بسیاری از ستاره‌های پاپ به آن‌ها وابسته هستند را نیز قابل توجه دانسته است. از جمله تجربه‌های جسورانه و متفاوت او می‌توان به سبک “پاپ کهکشانی” در آلبوم “بایونیک” (۲۰۱۰)، الکتروپاپ کلاب در آلبوم “لوتوس” (۲۰۱۲) و قطعات رانچرا مکزیکی در آلبوم “آگیلرا” (۲۰۲۲) اشاره کرد که نشان از تمایل او به نوآوری و عبور از مرزهای ژانری دارد.

نماد پاپ و هنرمند چندوجهی

کریستینا آگیلرا، هنرمند برجسته دنیای موسیقی، در طول دوران پرفراز و نشیب حرفه‌ای خود، همواره به عنوان یک چهره نمادین در عرصه‌های مختلف شناخته شده است. او نه تنها به عنوان یک نماد پاپ در صنعت موسیقی جایگاه ویژه‌ای یافته، بلکه به عنوان یک نماد مورد احترام و الگوبرداری قرار گرفته است. توانایی‌های چندگانه او در خوانندگی و بازیگری او را به یک هنرمند سه‌گانه تبدیل کرده و سبک منحصربه‌فرد و جسورانه‌اش در پوشش، او را به یک نماد مد نیز بدل ساخته است.

آگیلرا بارها در فهرست برترین خوانندگان تمام دوران قرار گرفته و بسیاری او را “صدای یک نسل” می‌دانند. با وجود شهرت و شخصیت قوی‌اش که لقب “دیوا” را برای او به ارمغان آورده، او همواره با نظرات متفاوتی از سوی مخاطبان و منتقدان روبرو بوده و اغلب با دیگر خواننده مشهور، ماریا کری، مقایسه شده است. او همچنین به دلیل انتخاب لباس‌های نسبتاً باز مورد انتقاد قرار گرفته و در عین حال، به عنوان یک نماد جذابیت نیز شناخته می‌شود.

ارتباط نزدیک آگیلرا با شرکت والت دیزنی نیز قابل توجه است، به طوری که در سال ۲۰۱۹ به پاس فعالیت‌هایش، عنوان افسانه دیزنی به او اعطا شد.

یکی از ویژگی‌های بارز دوران حرفه‌ای آگیلرا، تغییرات اساسی و متعدد در چهره و سبک او بوده است که همواره توجه رسانه‌ها را به خود جلب کرده است. او در اوایل دهه ۲۰۰۰ با انتشار اولین آلبوم خود که در سبک پاپ شیرین و عامه‌پسند بود، به عنوان یک بت نوجوانان به شهرت رسید.

پس از آن، با انتشار تک‌آهنگ جنجالی “Dirrty”، تصویری غیر اخلاقی از خود به نمایش گذاشت و در ادامه، با ظاهری الهام گرفته از هالیوود کلاسیک و سپس با یک چهره آینده‌نگرانه، همواره مخاطبان را شگفت‌زده کرد. در پایان دهه ۲۰۰۰، مجله بیلبورد او را به عنوان یکی از موفق‌ترین هنرمندان این دهه معرفی کرد. در دهه ۲۰۱۰، در حالی که آگیلرا به عنوان مربی در برنامه تلویزیونی “The Voice” حضور داشت، در عرصه موسیقی با موفقیت متوسطی روبرو شد و مشکلات شخصی او نیز بارها در رسانه‌ها مورد بحث قرار گرفت. با این حال، او در سال ۲۰۱۸ با آلبوم “Liberation” یک بازگشت موسیقایی قدرتمند را تجربه کرد.

در طول دوران فعالیت هنری خود، آگیلرا همواره به دلیل ظاهر فیزیکی خود مورد توجه رسانه‌ها بوده و متأسفانه، برخی از منتقدان و رسانه‌ها نظراتی در زمینه شرمساری بدنی در مورد او منتشر کرده‌اند. او همچنین به عنوان یکی از هنرمندانی شناخته می‌شود که در اواخر دهه ۱۹۹۰ نقش مهمی در احیای پاپ نوجوانان ایفا کرد. علاوه بر این، آگیلرا یک چهره مهم در تغییر شکل “انفجار لاتین” در اواخر دهه ۱۹۹۰ بود و با آلبوم اسپانیایی‌زبان خود، “Mi Reflejo” (۲۰۰۰)، که به پرفروش‌ترین آلبوم پاپ لاتین تمام دوران تبدیل شد، نقش بسزایی در رونق موسیقی پاپ لاتین در ایالات متحده داشت. او همواره به ریشه‌های اکوادوری خود افتخار کرده و در طول دوران حرفه‌ای خود به آن ادای احترام کرده است.

فعالیت‌های تجاری و بشردوستانه

کریستینا آگیلرا، خواننده مشهور، علاوه بر فعالیت‌های هنری، در زمینه‌های تجاری و بشردوستانه نیز فعال بوده است.

سرمایه‌گذاری‌های تجاری

آگیلرا به عنوان یک کارآفرین، در زمینه‌های مختلف تجاری سرمایه‌گذاری کرده و محصولات خود را نیز به فروش رسانده است. او در سال ۲۰۰۸ با همکاری دی‌جی ای‌ام، مالکیت مشترک کلوپ شبانه LAX در لاس وگاس را بر عهده گرفت. در سال ۲۰۱۵، شرکت سرمایه‌گذاری MX Productions & Investments را با نامزدش تأسیس کرد و از این طریق در شرکت‌های بزرگی مانند Pinterest و Lyft سرمایه‌گذاری نمود. او همچنین به گروه مالکان تیم فوتبال Angel City FC و برند سلامت جنسی Playground پیوسته است. در سال ۲۰۱۵، قراردادی با Lions Gate Entertainment برای تولید پروژه‌های تلویزیونی امضا کرد و در سال ۲۰۲۲ به عنوان مدیر ارشد فرهنگی شرکت The Fun Wine Company منصوب شد.

در زمینه تولید عطر، آگیلرا از سال ۲۰۰۷ با شرکت Procter & Gamble همکاری داشته و خط تولید عطر خود را با نام Christina Aguilera Fragrances راه‌اندازی کرده که در سطح بین‌المللی به فروش می‌رسد. این برند علاوه بر عطر، محصولات دیگری مانند لوسیون بدن و اسپری بدن نیز تولید می‌کند که در سال‌های ۲۰۰۷، ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ در بریتانیا جزو پرفروش‌ترین‌ها بوده‌اند. فروش این محصولات تا سال ۲۰۱۶ به بیش از ۸۰ میلیون دلار رسید. عطرهای او همچنین جوایز متعددی را از آن خود کرده‌اند. در سال ۲۰۱۱، او اولین خط تولید لباس خود را در هفته مد سائوپائولو معرفی کرد که در فروشگاه‌های زنجیره‌ای C&A در برزیل عرضه می‌شد. او همچنین با همکاری American Greetings، در تولید کارت‌های ویدیویی تبریک تولد سفارشی که به صورت آنلاین به فروش می‌رسید، مشارکت داشت و برای آن جایزه Clio را دریافت کرد.

آگیلرا در طول دوران حرفه‌ای خود با برندهای معتبری مانند Sears، Levi’s و Mercedes-Benz همکاری کرده و به تبلیغ آن‌ها پرداخته است. در سال ۲۰۰۱، او در تبلیغات تلویزیونی کوکاکولا که در آمریکای لاتین و ایالات متحده پخش شد، حضور داشت. ارزش این قرارداد حدود ۵۰ میلیون پوند تخمین زده شده است. او همچنین در سال ۲۰۰۶ در یک کمپین تبلیغاتی جهانی برای پپسی در کنار رین، خواننده کره‌ای، شرکت کرد. دیگر همکاری‌های او شامل تبلیغ خط تولید لباس ورساچه در سال ۲۰۰۳ و مجموعه جواهرات نقره‌ای طراحی شده توسط استفان وبستر در سال ۲۰۰۸ می‌شود. در سال ۲۰۰۴، او برای افتتاح فروش تابستانی در فروشگاه هارودز لندن ۲۰۰ هزار پوند دریافت کرد و در سال ۲۰۰۸، مبلغ ۱.۵ میلیون دلار برای انتشار عکس‌های اولین فرزندش در مجله People به او پرداخت شد.

فعالیت‌های بشردوستانه و اجتماعی

کریستینا آگیلرا به عنوان یک چهره انسان‌دوست شناخته می‌شود و در طول فعالیت‌هایش کارهای خیریه زیادی انجام داده است. او در سال ۲۰۰۳ از مرکز زنان و کودکان پیتسبورگ بازدید کرد و مبلغ قابل توجهی برای حمایت از قربانیان خشونت خانگی اهدا نمود. او همچنین در سال ۲۰۰۷ در تبلیغات تلویزیونی شبکه Lifetime برای پایان دادن به خشونت علیه زنان شرکت کرد و در سال ۲۰۱۵ با Verizon در کمپینی برای افزایش آگاهی در مورد خشونت خانگی همکاری نمود. آگیلرا عواید حاصل از کنسرت‌های خود در لاس وگاس را به مرکزی برای زنان و کودکان نیازمند اهدا کرده است و در سال ۲۰۱۹ برای تلاش‌هایش در زمینه مبارزه با خشونت خانگی، جایزه Bonnie Polley Community Hero Award را دریافت کرد.

در سال ۲۰۰۹، آگیلرا به عنوان سخنگوی جهانی برنامه جهانی غذا (وابسته به سازمان ملل) انتخاب شد و از کشورهایی که با مشکل سوءتغذیه روبرو هستند، مانند اکوادور و هائیتی، بازدید کرد. تا سال ۲۰۱۳، او بیش از ۱۴۸ میلیون دلار برای این سازمان و دیگر سازمان‌های کمک‌رسانی جمع‌آوری کرده بود. تلاش‌های او در این زمینه جوایز متعددی از جمله Muhammad Ali Humanitarian Awards و George McGovern Leadership Awards را برایش به ارمغان آورده است. او همچنین هدایای عروسی خود را به خیریه‌های کمک به آسیب‌دیدگان طوفان کاترینا در سال ۲۰۰۵ اهدا کرد و در سال ۲۰۱۲ کنسرت‌هایی برای جمع‌آوری کمک برای صلیب سرخ آمریکا پس از طوفان سندی برگزار نمود.

در سال ۲۰۱۰، آگیلرا بلیط‌های کنسرت‌های خود را از طریق حراجی Christie’s به فروش رساند و عواید آن را به سازمان‌های محیط زیستی غیرانتفاعی اهدا کرد. او همچنین در واکنش به زلزله هائیتی در سال ۲۰۱۰، خودروی خود را به حراج گذاشت و عواید آن را به قربانیان زلزله اختصاص داد. علاوه بر این، او در برنامه تلویزیونی Hope for Haiti Now شرکت کرد که کمک‌های جمع‌آوری شده آن به سازمان‌های امدادرسانی مختلف از جمله یونیسف اهدا شد. آگیلرا همچنین به دلیل امضای نامه سرگشاده به دولت کره جنوبی برای ممنوعیت مصرف گوشت سگ و گربه و استفاده از خز مصنوعی در لباس‌های کنسرت‌هایش، مورد تقدیر سازمان PETA قرار گرفت.

دلیل تلاش‌هایش در زمینه افزایش آگاهی در مورد HIV/AIDS و جمع‌آوری کمک‌های مالی برای سازمان‌های مرتبط با این بیماری مورد ستایش قرار گرفته است.

زندگی شخصی کریستینا آگیلرا

کریستینا آگیلرا، خواننده مشهور، در زندگی شخصی خود فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. او در سال ۲۰۰۰ در پشت صحنه یکی از موزیک ویدیوهایش با خورخه سانتوس آشنا شد و این رابطه تا سپتامبر ۲۰۰۱ ادامه داشت.

پس از آن، در اواخر سال ۲۰۰۲، آگیلرا با جردن براتمن، مدیر اجرایی موسیقی، وارد رابطه‌ای جدی شد که به نامزدی آن‌ها در فوریه ۲۰۰۵ انجامید. آن‌ها در نوامبر همان سال، در یک مراسم خصوصی سنتی در یک ملک شخصی در ناپا ولی، کالیفرنیا، ازدواج کردند.

آگیلرا در این مراسم لباس عروسی منحصربه‌فردی به سبک فلامنکو از طراح مشهور کریستین لاکروا به تن داشت و آن‌ها حلقه‌های ازدواج زیبایی را که توسط جواهرساز معروف استفان وبستر طراحی شده بود، به یکدیگر هدیه دادند. حاصل این ازدواج پسری به نام مکس لیرون براتمن بود که در سال ۲۰۰۸ به دنیا آمد. متأسفانه، این زوج در سپتامبر ۲۰۱۰ از هم جدا شدند و آگیلرا در اکتبر همان سال درخواست طلاق داد. طلاق آن‌ها در آوریل ۲۰۱۱ نهایی شد و حضانت پسرشان به صورت مشترک بین آن‌ها تقسیم شد.

در نوامبر ۲۰۱۰، فصل جدیدی در زندگی عشقی آگیلرا آغاز شد و او با متیو راتلر، دستیار تولید، که در زمان فیلمبرداری موزیکال “بورلسک” با او آشنا شده بود، وارد رابطه شد. در مارس ۲۰۱۱، آگیلرا به دلیل مستی در مکان‌های عمومی دستگیر شد و راتلر نیز به جرم رانندگی در حالت غیرعادی بازداشت شد. با این حال، خوشبختانه، اتهامات وارده به راتلر در ماه بعد رد شد. این زوج در روز ولنتاین سال ۲۰۱۴ نامزدی خود را اعلام کردند و در همان سال صاحب دختری به نام سامر رین راتلر شدند.

در زمینه مالی، آگیلرا در سال ۲۰۰۷ یک عمارت مجلل به سبک مدیترانه‌ای در بورلی هیلز به قیمت ۱۱.۵ میلیون دلار خریداری کرد و در مارس ۲۰۱۳ آن را به قیمت ۱۳.۵ میلیون دلار فروخت.

مدت کوتاهی پس از آن، او یک خانه به ارزش ۱۰ میلیون دلار در محوطه خصوصی مولهالند استیتز در کوه‌های سانتا مونیکا خرید و در حال حاضر با خانواده‌اش در آنجا زندگی می‌کند. در سال ۲۰۰۰، آگیلرا با درآمدی بالغ بر ۶۵ میلیون پوند از فروش آلبوم، تجارت و قراردادهای مجوز، به عنوان یکی از پردرآمدترین چهره‌های صنعت موسیقی شناخته می‌شد.

در ژانویه ۲۰۰۸، مجله فوربس او را با درآمد ۲۰ میلیون دلار در رتبه نوزدهم فهرست پردرآمدترین زنان در موسیقی سال ۲۰۰۷ قرار داد. سال قبل از آن نیز، فوربس او را با دارایی خالص تخمینی ۶۰ میلیون دلار در فهرست ثروتمندترین زنان صنعت سرگرمی جای داده بود. بر اساس گزارش‌های منتشر شده در اوت ۲۰۲۲، دارایی خالص کریستینا آگیلرا در حال حاضر ۱۶۰ میلیون دلار تخمین زده می‌شود.

اینستاگرام کریستینا آگیلرا

برای دیدن صفحه کریستینا آگیلرا در شبکه اجتماعی اینستاگرام بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.instagram.com/xtina