بیوگرافی کالین فارل و همسرش

کالین فارل، بازیگر ایرلندی پرکار و کاریزماتیک، با گذری چشمگیر از نقش‌های اصلی فیلم‌های پرهزینه هالیوودی تا ایفای شخصیت‌های پیچیده در سینمای مستقل، به یکی از چهره‌های برجسته و قابل احترام دنیای بازیگری در دو دهه اخیر تبدیل شده است. او که متولد دوبلین است، پس از شروع کار خود در تلویزیون ایرلند، با استعداد خام و حضور نافذش به سرعت مورد توجه قرار گرفت و با نقش‌آفرینی‌های به‌یادماندنی‌اش توانست جایگاه خود را در میان ستارگان سینما تثبیت کند. فارل با جسارت در انتخاب نقش‌ها و توانایی غوطه‌ور شدن در انواع ژانرها، از اکشن و تریلر گرفته تا کمدی سیاه و درام‌های عمیق انسانی، همواره تماشاگران و منتقدان را شگفت‌زده کرده است. این بیوگرافی به بررسی مسیر حرفه‌ای او، از اولین گام‌هایش در عرصه بازیگری تا تبدیل شدن به ستاره‌ای بین‌المللی با کارنامه‌ای پربار و نقش‌هایی که در خاطر مانده‌اند، می‌پردازد.

بیوگرافی کالین فارل

کالین جیمز فارل در تاریخ ۳۱ مه سال ۱۹۷۶ در منطقه کسل‌ناک واقع در حومه غربی شهر دوبلین چشم به جهان گشود. والدین او ریتا (با نام خانوادگی اصلی موناهان) و ایمون فارل بودند. پدرش، ایمون، بازیکن سابق تیم فوتبال شامروک روورز بود و همچنین یک فروشگاه مواد غذایی سالم را اداره می‌کرد. کالین نیز مانند پدرش به فوتبال علاقه داشت و در تیم کسل‌ناک سلتیک اف‌سی بازی می‌کرد، تیمی که تحت مربیگری پدرش بود. تامی فارل، عموی کالین نیز سابقه بازی در تیم شامروک روورز را داشت.

کالین دارای یک برادر بزرگتر به نام ایمون جونیور و دو خواهر به نام‌های کاترین و کلودین است؛ جالب توجه است که کلودین اکنون به عنوان دستیار شخصی او فعالیت می‌کند. کالین در محیطی کاتولیک رشد یافت و تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه ملی سنت بریجید در کسل‌ناک گذراند. سپس برای ادامه تحصیل به مدارس معتبر کسل‌ناک کالج (یک مدرسه خصوصی پسرانه) و پس از آن به گرامنستن کالج واقع در قلعه گرامنستن در شهرستان میث رفت. در همین دوره نوجوانی، او برای عضویت در گروه موسیقی بویزون تست داد که نتیجه‌ای در پی نداشت.

نقطه عطفی که کالین فارل را به سمت بازیگری سوق داد، تماشای بازی احساسی هنری توماس در فیلم “ای.تی. موجود ماوراء زمینی” محصول سال ۱۹۸۲ بود که او را به شدت تحت تأثیر قرار داد و به گریه انداخت. با حمایت و تشویق برادرش، او تصمیم به تحصیل در مدرسه بازیگری گیتی گرفت، اما پیش از پایان دوره، برای ایفای نقش دنی بیرن در سریال درام “بالی‌کیس‌انجل” از شبکه بی‌بی‌سی انتخاب شد و به همین دلیل از تحصیل انصراف داد.

در اتفاقی عجیب، کالین در سن ۱۸ سالگی هنگام سفر در شهر سیدنی، به دلیل شباهت ظاهری با طرح اولیه پلیس و اظهارات خودش مبنی بر فراموشی وقایع آن شب، مظنون به دست داشتن در یک پرونده اقدام به قتل شناخته شد. با این حال، تنها مدرک او برای اثبات بی‌گناهی‌اش، نوشته‌ای در دفتر خاطرات دوستش بود که نشان می‌داد آن دو در زمان وقوع حادثه در نقطه دیگری از شهر در حال مصرف ماده مخدر ام‌دی‌ام‌ای بوده‌اند.

دوره ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۳: سرآغاز شهرت و درخشش

فعالیت‌های اولیه کالین فارل در عرصه بازیگری از سال‌های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ با حضور در سریال‌ها و فیلم‌هایی مانند Ballykissangel و Falling for a Dancer آغاز شد. اولین تجربه او در سینما با بازی در فیلم The War Zone رقم خورد؛ فیلمی که نخستین کار کارگردانی بازیگر بریتانیایی، تیم راث، محسوب می‌شد. این فیلم درامی تلخ درباره سوءاستفاده جنسی از کودکان بود و فارل در نقش “نیک”، دوست‌ِ، دختر خانواده‌ای ظاهر شد که نقش والدین آن‌ها را ری وینستون و تیلدا سوینتون ایفا می‌کردند. فارل سپس در فیلم Ordinary Decent Criminal در کنار کوین اسپیسی و لیندا فیورنتینو ایفای نقش کرد؛ این فیلم برداشتی آزاد از زندگی مارتین کیهیل بود.

شهرت با سرزمین ببر

نقطه عطف کارنامه فارل در سال ۲۰۰۰ با انتخابش برای نقش اصلی “سرباز رولند باز” در فیلم Tigerland به کارگردانی جوئل شوماخر اتفاق افتاد. گزارش‌ها حاکی از آن است که جذابیت شخصی او نقش مهمی در گرفتن این نقش داشته است. امانوئل لوی، منتقد ورایتی، بازی فارل را ستایش کرده و او را “جوانی شورشی اما باطنن خوب” توصیف کرده که “شاید بدبینی‌اش تنها پاسخ عاقلانه به شرایط” باشد.

هرچند مایکل هولدن از گاردین معتقد بود فارل برای اینکه به قالب کلیشه‌ای شورشی‌ها بخورد “بیش از حد چهره قهرمان” داشت، اما اذعان کرد که او بازی خوبی ارائه داده است. فیلم سرزمین ببر در مجموع ۱۳۹,۵۰۰ دلار فروش داشت.

ادامه موفقیت در هالیوود

دو فیلم بعدی فارل در سینمای آمریکا، «یاغیان آمریکایی» محصول ۲۰۰۱ و «جنگ هارت» محصول ۲۰۰۲، نتوانستند موفقیت تجاری قابل توجهی کسب کنند. اما دوره ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ سال‌های پربارتری برای او بودند. فیلم‌های تریلر باجه تلفن، تازه کار و یگان ضربت (که باجه تلفن و تازه کار اولین نقش‌های اصلی او در این دوره بودند) هم تحسین منتقدان را برانگیختند و هم در گیشه موفق ظاهر شدند.

راجر ایبرت درباره نقش فارل در «باجه تلفن» نوشته است که “این فیلم فرصتی برای اوست که پیروز شود یا ببازد، چرا که بیشتر زمان فیلم روی پرده حضور دارد و انرژی و جدیت خود را به نمایش می‌گذارد”. فیلیپ فرنچ از گاردین نیز بازی او در این فیلم را ستود.

در فیلم یگان ضربت، فارل بخشی از گروه بازیگران سرشناسی از جمله ساموئل ال. جکسون، میشل رودریگز، الیویه مارتینز و جرمی رنر بود؛ جالب اینکه جرمی رنر به یکی از دوستان او تبدیل شد. آلن موریسون از نشریه امپایر درباره فارل در یگان ضربت اظهار داشت: “معمولاً می‌توان روی فارل حساب کرد که جرقه‌ای به اثر اضافه کند. این در مورد این فیلم هم صدق می‌کند.” با این حال، الویس میچل از نیویورک تایمز از لهجه آمریکایی او انتقاد کرد و آن را “لهجه‌ای لرزان” خواند که باعث می‌شود فارل شبیه “یک مجرم بین‌المللی که یک قدم از قانون جلوتر است” به نظر برسد.

در مورد بازی او در «تازه کار»، راجر ایبرت و ای.او. اسکات از نیویورک تایمز نظرات متفاوتی داشتند؛ ایبرت جذابیت فارل را برجسته کرد، اما اسکات احساس می‌کرد که فارل “درگیر نوعی هیجان ناشی از کافئین است و تلاش می‌کند خونسردی یک ستاره اصلی را حفظ کند در حالی که وحشت، استرس و سردرگمی را نشان می‌دهد”. موفقیت تجاری این فیلم‌ها نیز قابل توجه بود: باجه تلفن حدود ۴۶.۶ میلیون دلار، یگان ضربت حدود ۱۱۶.۹ میلیون دلار و «تازه کار» حدود ۵۲.۸ میلیون دلار در گیشه فروش داشتند.

در این دوره، فارل در نقش‌های مکمل مهمی نیز ظاهر شد؛ از جمله نقش یک مامور بلندپرواز وزارت دادگستری در کنار تام کروز (در نقش یک “مجرم بالقوه”) در فیلم علمی تخیلی «گزارش اقلیت» (۲۰۰۲)، و نقش Bullseye، شخصیت منفی اصلی در فیلم ابرقهرمانی Daredevil (۲۰۰۳). جالب است بدانید نقش «گزارش اقلیت» ابتدا به مت دیمون پیشنهاد شده بود، اما او آن را رد کرد تا در Ocean’s Eleven بازی کند و فارل بدون هیچ مشکلی پذیرفت که گزینه دوم تهیه‌کننده باشد. اگرچه فارل تا زمان قرارداد بستن بن افلک برای نقش اصلی “مت مورداک” در Daredevil نیز در نظر گرفته شده بود، اما در نهایت در دسامبر ۲۰۰۱ برای نقش Bullseye قرارداد امضا کرد.

از او خواسته شد لهجه ایرلندی خود را برای این نقش حفظ کند، زیرا در این نسخه از داستان، Bullseye اهل ایرلند است. فارل برای درک بهتر شخصیت Bullseye، کمیک‌های Daredevil نوشته فرانک میلر را مطالعه کرد و گفت: “حالت چهره‌ها در کمیک‌ها، نحوه حرکت آن‌ها و اغراق در شخصیتی که بازی می‌کنم… او آنقدر اغراق‌آمیز است که می‌توانید از آن الهام بگیرید. اما او دقیقاً شخصیتی نیست که بتوانید برایش متد اکتینگ انجام دهید… می‌دانید، مثل پرسه زدن در نیویورک و کشتن مردم با گیره‌های کاغذ”. در سال ۲۰۰۳، مجله Company او را به عنوان ششمین “جذاب‌ترین مرد” جهان انتخاب کرد.

مسیر حرفه‌ای: سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸

در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، کالین فارل با حضور در چندین فیلم مستقل به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه داد. اواخر سال ۲۰۰۳ در کمدی سیاه «اینترمیشن»، او نقش یک خلافکار را ایفا کرد که با همراهی کیلیان مورفی قصد سرقت از بانک داشت. این فیلم توانست برای سه سال عنوان پرفروش‌ترین فیلم مستقل ایرلندی در تاریخ گیشه این کشور را حفظ کند. در سال ۲۰۰۴، فارل در فیلم‌های دیگری مانند «خانه‌ای در پایان جهان» که اقتباسی از رمانی به همین نام بود، ظاهر شد. این فیلم‌ها در سطح جهانی اکران محدودی داشتند.

منتقدان نظرات متفاوتی درباره بازی فارل در این دوره داشتند؛ راجر ایبرت او را “شگفت‌انگیز” توصیف کرد و معتقد بود که این نقش با کارهای قبلی او بسیار متفاوت است، در حالی که میک لاسال احساس می‌کرد تلاش فارل برای خوب بازی کردن بیشتر از نتیجه نهایی به چشم می‌آید و تماشاگر را به حمایت از او وادار می‌کند تا لذت بردن از بازی‌اش.

یکی از نقش‌های مهم او در سال ۲۰۰۴، بازی در نقش اصلی اسکندر کبیر در فیلم زندگی‌نامه‌ای «اسکندر» به کارگردانی الیور استون بود. این فیلم اگرچه در سطح بین‌المللی نقدهای خوبی دریافت کرد، در ایالات متحده با استقبال سردی مواجه شد.

تصویر فیلم از اسکندر به عنوان فردی مریض روانی بحث‌برانگیز بود و برخی مورخان به دلیل نحوه به تصویر کشیدن ایرانیان باستان از آن انتقاد کردند، هرچند برخی دیگر دقت تاریخی آن را ستودند. یک پژوهشگر تاریخ باستان از دانشگاه نبراسکا فیلم را از نظر وسعت و تمرکز بر شخصیت اصلی با «لورنس عربستان» مقایسه کرد و از دقت صحنه‌سازی‌های آن تمجید کرد. این فیلم با بودجه ۱۵۵ میلیون دلاری، در نهایت ۱۶۷ میلیون دلار در سطح جهانی فروخت.

در سال ۲۰۰۵، فارل در دومین اثر حماسی تاریخی‌اش، «جهان نو»، بازی کرد که نامزد جایزه اسکار شد. او نقش کاپیتان جان اسمیت، بنیانگذار شهرک استعماری جیمزتاون در قرن هفدهم ویرجینیا را داشت که عاشق شاهزاده سرخپوست پوکاهونتاس می‌شود. ترنس مالیک، کارگردان فیلم، برای افزایش حس واقع‌گرایی، گفته می‌شود عامدانه فارل و همبازی‌اش را پیش از فیلمبرداری صحنه‌های مشترکشان از هم جدا نگه می‌داشت.

با وجود اکران در تعداد محدودی از سینماها و فروش نه چندان بالا، «جهان نو» نقدهای مثبتی دریافت کرد؛ از جمله جان پترسون در گاردین که آن را “فیلمی بی‌انتها و زیبا” خواند. فیلم بعدی فارل، «از غبار بپرس»، یک عاشقانه تاریخی در لس‌آنجلس بود که بر اساس رمانی از جان فانته ساخته شد و سلما هایک نیز در آن نقش‌آفرینی کرد. نقدهای این فیلم متفاوت بود؛ برخی مانند مانولا دارگیس بازی فارل را ستودند، اما برخی دیگر معتقد بودند که بازی‌ها کمی تصنعی هستند. این فیلم نیز به دلیل اکران محدود، از نظر مالی موفقیت چندانی کسب نکرد.

سال ۲۰۰۶ برای فارل موفق‌تر بود؛ او در کنار جیمی فاکس در درام جنایی اکشن «میامی وایس» به کارگردانی مایکل مان بازی کرد. این فیلم که با بودجه ۱۳۵ میلیون دلار ساخته شده بود، ۱۶۴ میلیون دلار در جهان فروش کرد و نشریه تایم‌آوت نیویورک آن را در میان ۵۰ فیلم برتر دهه قرار داد. نسخه DVD فیلم نیز در هفته اول عرضه خود بیش از یک میلیون نسخه فروخت و درآمد قابل توجهی از طریق اجاره به دست آورد.

در حالی که ای. او. اسکات بازی فارل را مورد انتقاد قرار داد و نوشت که حضور او روی پرده چشمگیر نیست، پیتر تراورس از رولینگ استون نظر کاملاً مثبتی داشت. همچنین گفته می‌شود که فارل برای خوشحال کردن دوستش جیمی فاکس، که به تازگی اسکار گرفته بود، با دستمزدی کمتر از آنچه در ابتدا قرار بود، موافقت کرد.

فارل در ادامه در درام «رویای کاساندرا» به کارگردانی وودی آلن ظاهر شد. این فیلم در سال ۲۰۰۷ برای اولین بار به نمایش درآمد و اوایل ۲۰۰۸ در آمریکا اکران شد. میک لاسال از سان فرانسیسکو کرونیکل بازی فارل در این فیلم را ستود و اشاره کرد که رویکرد خاص وودی آلن در کارگردانی، به فارل کمک کرده تا بسیار آزادتر و شفاف‌تر از همیشه به نظر برسد. مانولا دارگیس نیز در نیویورک تایمز با این نظر موافق بود و معتقد بود که فارل و همبازی‌اش ایوان مک‌گرگور شیمی خوبی در کنار هم داشتند.

یکی از نقاط عطف این دوره برای فارل، بازی در «در بروژ»، اولین فیلم بلند مارتین مک‌دونا بود که جشنواره فیلم ساندنس ۲۰۰۸ را افتتاح کرد. اگرچه برخی منتقدان بازی همبازی او، برندن گلیسون، را برتر دانستند، اما پیتر بردشاو از گاردین، بازی فارل در نقش آدمکش رِی را “کاملاً عالی”، “پیچیده” و در عین حال “آسیب‌پذیر” توصیف کرد. فارل برای این نقش‌آفرینی، اولین جایزه گلدن گلوب کارنامه هنری خود را دریافت کرد.

مدت کوتاهی پس از آن، او در مستند «پاسکاری» حضور یافت و روایت آن را بر عهده گرفت. این فیلم داستان شش مرد بی‌خانمان از کشورهای مختلف را به تصویر می‌کشید که برای راهیابی به جام جهانی بی‌خانمان‌ها تلاش می‌کردند. فارل که درآمد خود از این کار را به یک پناهگاه بی‌خانمان‌ها در ایرلند اهدا کرد، برای مشارکتش در این داستان واقعی نقدهای مثبتی دریافت کرد. این مستند همزمان در سینماها و تلویزیون پخش شد.

اواخر سال ۲۰۰۸، فارل در درام پلیسی «غرور و افتخار» ساخته گاوین اوکانر، در کنار ادوارد نورتون بازی کرد. راجر ایبرت از این فیلم رضایت نداشت و ای. او. اسکات معتقد بود فارل در نمایش ترکیبی از تهدید و جذابیت در این نقش زیاده‌روی کرده است. با این حال، گرگوری کیرشلینگ از اینترتینمنت ویکلی بازی فارل را در این فیلم پسندید.

کالین فارل: مسیر حرفه‌ای از ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱

از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱، کالین فارل جایگاه خود را به عنوان یک بازیگر برجسته در سینما و تلویزیون تثبیت کرد. این دوره با کسب جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد برای فیلم موفق «در بروژ» (۲۰۰۹) آغاز شد که نشان‌دهنده توانایی او در کمدی سیاه بود. در همان سال پرکار، او در پروژه‌های متنوعی از جمله «تخیل‌خانه دکتر پارناسوس» شرکت کرد و به همراه بازیگران دیگر به تکمیل نقش هیث لجر فقید کمک کرد و دستمزد خود را اهدا کرد.

همچنین در درام جنگی «تریاژ» نقش‌آفرینی کرد که برای آن کاهش وزن قابل توجهی داشت، اما فیلم به دلیل موضوع دشوارش با مشکلات توزیع روبرو شد؛ با این حال، بازی فارل در آن مورد تحسین قرار گرفت. او همچنین در نقش مکمل فیلم «قلب دیوانه» دیده شد.

سال ۲۰۰۹ شاهد حضور فارل در درام فانتزی «اوندین» نیز بود که در سواحل ایرلند فیلمبرداری شد و اجرای او در نقش یک ماهیگیر نقدهای مثبتی دریافت کرد.

در سال ۲۰۱۰، فارل در فیلم جنایی-رمانتیک «بلوار لندن» بازی کرد که اولین تجربه کارگردانی ویلیام موناهان بود. این فیلم عموماً با نقدهای منفی روبرو شد و عملکرد فارل در آن نیز مورد انتقاد قرار گرفت.

سال ۲۰۱۱ با دو نقش متفاوت برای فارل همراه بود: کمدی موفق «رئیس‌های وحشتناک» که او در آن در نقش یک رئیس معتاد به کوکائین بسیار خوب ظاهر شد و بازی‌اش تحسین شد؛ و بازسازی فیلم ترسناک «شب وحشت» که در آن نقش یک خون‌آشام کاریزماتیک را بازی کرد و اگرچه برخی منتقدان بازی او را اغواگر دانستند، برخی دیگر از انتخاب او برای این نقش گیج شدند.

در سال ۲۰۱۲، فارل نقش اصلی بازسازی فیلم علمی-تخیلی «یادآوری کامل» را ایفا کرد، نقشی که پیشتر توسط آرنولد شوارتزنگر ایفا شده بود. منتقدان با وجود اذعان به مهارت بازیگری فارل، معتقد بودند شوارتزنگر برای این نقش مناسب‌تر بود. دومین همکاری او با مارتین مک‌دونا در کمدی سیاه «هفت روانی» در همان سال با استقبال نسبتاً خوبی همراه بود و بازی فارل در نقش یک نویسنده مورد توجه قرار گرفت، به ویژه توانایی او در بیان احساسات با چهره و ابروها.

سال ۲۰۱۳، فارل در تریلر «مرد مرده سقوط می‌کند» بازی کرد که پس از ده سال او را دوباره در کنار ترنس هاوارد قرار داد. فیلم نقدهای متفاوتی دریافت کرد و برخی بازی فارل را “بی‌احساس” توصیف کردند، هرچند برخی دیگر معتقد بودند تلاش او به نجات فیلم کمک کرده است.

در سال ۲۰۱۴، او در اقتباس سینمایی «قصه زمستان» نقش اصلی را ایفا کرد. این فیلم عموماً نقدهای منفی دریافت کرد، اما بسیاری از منتقدان از بازی فارل تمجید کرده و خاطرنشان کردند که او به خوبی در حال پذیرش نقش‌های جدی‌تر بزرگسالان است. در همین سال، نقش او در «نجات آقای بنکس» در نقش پدر الکلی پی.ال. تراورس، با نقدهای متناقضی از تحسین تا انتقاد از “ملایم” بودن همراه بود.

فارل در ادامه فعالیت‌های خود در سال‌های بعد، در اقتباس «دوشیزه جولی» (۲۰۱۴) بازی کرد که عملکرد او در آن ستایش شد، و سپس در فصل دوم سریال تحسین‌شده «کارآگاه حقیقی» (۲۰۱۵) نقش‌آفرینی کرد و برای این نقش با چالش لهجه روبرو شد.

سال ۲۰۱۵ شاهد حضور او در فیلم متفاوت «خرچنگ» به کارگردانی یورگوس لانتیموس بود، یک تریلر عاشقانه علمی-تخیلی با داستانی پادآرمان‌شهری که فیلم‌نامه آن برنده جایزه شد و فارل در کنار جمعی از بازیگران سرشناس در آن حضور داشت.

از سال ۲۰۱۶ به بعد، فارل در فیلم‌های قابل توجهی دیگر نقش‌آفرینی کرد، از جمله اسپین‌آف «هری پاتر» با عنوان «جانوران شگفت‌انگیز و زیستگاه آن‌ها» (۲۰۱۶)، نقش‌های اصلی در «فریب‌خورده»، «کشتار گوزن مقدس» و «رومن جی. ایزرائیل، اسکوایر» (۲۰۱۷)، بازی در کنار بازیگران دیگر در تریلر «بیوه‌ها» (۲۰۱۸) استیو مک‌کوئین، و حضور در فانتزی لایو اکشن «دامبو» (۲۰۱۹) تیم برتون. این دوره از فعالیت او نشان‌دهنده تنوع نقش‌ها و همکاری با کارگردانان برجسته بود و جایگاه او را به عنوان یک بازیگر پرکار و تثبیت‌شده در هالیوود تأیید کرد.

فعالیت‌های سینمایی کالین فارل از سال ۲۰۲۲ تاکنون

کالین فارل از سال ۲۰۲۲ با ایفای نقش در پروژه‌های متعددی حضور پررنگی در سینما و تلویزیون داشته است. در سال ۲۰۲۲، او در فیلم «سیزده جان» که روایتگر نجات شگفت‌انگیز تیم فوتبال پسران تایلندی از غار تان لوآنگ در سال ۲۰۱۸ است، ظاهر شد. این تیم به مدت هجده روز در عمق حدود ۴ کیلومتری غار به دلیل سیلاب ناگهانی گرفتار شده بودند و غواصان بریتانیایی به نام‌های ریک استانتون و جان ولانتن نقش کلیدی در عملیات بیرون آوردن آن‌ها داشتند. فارل و سایر بازیگران این فیلم، بدلکاری‌ها و صحنه‌های غواصی خود را شخصاً انجام دادند؛ تجربه‌ای که فارل بعدها در مصاحبه‌ای به اضطراب‌آور بودن آن در زیر آب اعتراف کرد.

علاوه بر این، در سال ۲۰۲۲، فارل در فیلم «بتمن» به کارگردانی مت ریوز، نقش شخصیت شرور پنگوئن (اسوالد “آز” کاب) را ایفا کرد. موفقیت و محبوبیت این شخصیت باعث شد تا او در سریال اختصاصی «پنگوئن» که در سال ۲۰۲۴ از HBO پخش شد، دوباره در این نقش ظاهر شود. بازی در این سریال تحسین گسترده منتقدان را در پی داشت و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در بخش مینی‌سریال یا فیلم تلویزیونی را برای فارل به ارمغان آورد. قرار است او بار دیگر در قسمت دوم «بتمن» که در سال ۲۰۲۷ اکران خواهد شد، نقش پنگوئن را تکرار کند.

سال ۲۰۲۲ همچنین شاهد همکاری مجدد فارل با مارتین مک‌دونا و برندن گلیسون در فیلم تحسین‌شده «بنشی‌های اینیشرین» بود. نقش‌آفرینی او در این اثر افتخارات بزرگی از جمله جام ولپی بهترین بازیگر مرد از جشنواره ونیز ۷۹ و جایزه گلدن گلوب را برایش به ارمغان آورد و منجر به نامزدی او برای جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد نیز شد.

در آینده نزدیک، فارل پروژه‌های جدیدی نیز در دست اجرا دارد. در اوایل سال ۲۰۲۴، اخباری مبنی بر بازی او در کنار مارگو رابی در فیلم «سفری بزرگ، جسورانه و زیبا» به کارگردانی کوگونادا منتشر شد و فیلمبرداری این اثر در آوریل همان سال آغاز شد. همچنین، در مارس ۲۰۲۵ اعلام شد که فارل در حال مذاکره برای پیوستن به دنیای سینمایی دی‌سی (DC Universe) در نقش شخصیت “گروهبان راک” است. این فیلم که قرار است توسط لوکا گوادانینو کارگردانی و جاستین کوریزکس نویسندگی شود، بخشی از برنامه‌های آینده دی‌سی استودیوز برادران وارنر خواهد بود.

فعالیت‌های خیریه کالین فارل

کالین فارل به فعالیت‌های خیریه متعددی مشغول بوده است. او در سال ۲۰۰۷ به عنوان یکی از چهره‌های سرشناس، به عنوان سخنگوی بازی‌های جهانی المپیک ویژه در شانگهای مشارکت داشت.

فعالیت‌های خیریه او ادامه یافت و در سال ۲۰۱۵، کالین فارل به عنوان سفیر رسمی جام جهانی بی‌خانمان‌ها منصوب شد. این رویداد ورزشی از فوتبال خیابانی به عنوان ابزاری برای تشویق افراد بی‌خانمان به ایجاد تغییرات مثبت در زندگی‌شان بهره می‌برد. جدیدترین اقدام خیریه فارل، که در ۷ اوت ۲۰۲۴ اعلام شد، تأسیس بنیاد کالین فارل به یاد پسرش جیمز است که مبتلا به سندرم آنجلمن است.

هدف این بنیاد ارائه حمایت به بزرگسالان دارای ناتوانی‌های ذهنی و خانواده‌های آن‌هاست. فارل در این باره اظهار داشت که این اولین باری است که publicly در این مورد صحبت می‌کند و دلیل اصلی این کار این است که نمی‌تواند نظر پسرش جیمز را در این باره جویا شود.

زندگی شخصی کالین فارل

زندگی خصوصی

کالین فارل، بازیگر شناخته شده، مالک خانه‌هایی در دو شهر دوبلین و لس‌آنجلس است. او در سال ۲۰۱۳ اعتراف کرد که با مشکل بی‌خوابی دست و پنجه نرم می‌کند و در مقاطعی نیز دچار حملات افسردگی و افکار منفی شده است.

روابط عاطفی و فرزندان

در بخش روابط شخصی، فارل در سال ۲۰۰۰ در مراسم فرش قرمز فیلم Quills با آملیا وارنر، هنرپیشه و خواننده انگلیسی، دیدار کرد. ارتباط آنها از جولای تا نوامبر ۲۰۰۱ ادامه یافت. گمانه‌زنی‌های اثبات‌نشده‌ای درباره ازدواج آنها مطرح بود. فارل در توصیف این دوره گفت که روابطشان «بسیار شتاب‌زده و در سن کم» شکل گرفت.

در طول زندگی خود، او با چهره‌های معروفی از جمله نیکول نارین (مدل آمریکایی)، بریتنی اسپیرز (خواننده) و هنرپیشگانی چون آنجلینا جولی، الیزابت تیلور، میو کوئینلان و دمی مور ارتباطاتی داشته است.

کالین فارل پدری دو فرزند است. پسر بزرگتر او، جیمز پادرایگ، در تاریخ ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۳ از رابطه‌اش با مدل آمریکایی، کیم بوردناو، به دنیا آمد. فارل در اکتبر سال ۲۰۰۷ اعلام کرد که جیمز به سندرم آنجلمن مبتلا است؛ این یک بیماری ژنتیکی کمیاب است که علائم آن شامل کندی در یادگیری و رشد، مشکل در تکلم و داشتن روحیه‌ای پرجنب‌وجوش است.

بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸، فارل با مویران مک‌دانل، دانشجوی پزشکی اهل ایرلند، رابطه عاشقانه‌ای داشت. او همچنین برای مدتی بیش از یک سال با اِما فارست، نویسنده‌ای با تابعیت بریتانیایی-آمریکایی، در ارتباط بود. فارست جزئیات این رابطه را در کتاب خاطراتش به نام Your Voice in My Head بازگو کرده است (این کتاب عمدتاً به رابطه او با روان‌درمانگر فقیدش می‌پردازد). طبق روایت فارست، آنها پیش از جدایی، برای داشتن فرزندی مشترک برنامه‌ریزی کرده بودند.

هنری تادیوش فارل، دومین فرزند کالین، در ۷ اکتبر ۲۰۰۹ به دنیا آمد. مادر او بازیگر لهستانی، آلیچیا باخلدا-کورو، است که فارل با او در فیلم Ondine همبازی بود. رابطه فارل و باخلدا-کورو در سال ۲۰۱۰ به پایان رسید.

مبارزه با اعتیاد و دوره پاکی

در مورد اعتیاد به مواد مخدر و ترک آن، فارل در گفتگویی بیان کرده است که «از سن ۱۴ سالگی به مصرف الکل یا مواد مخدر روی آورده بود». در دسامبر ۲۰۰۵، او برای مقابله با وابستگی‌اش به مواد مخدر و داروهای مسکن، خود را در یک مرکز بازپروری بستری کرد. پس از ترک این مرکز، او در برنامه Late Show با دیوید لترمن و مصاحبه‌های دیگر، درباره تجربه اعتیاد و ترک آن صحبت کرد. او توضیح داد: «حس و حال خاصی شکل گرفته بود، شخصیتی ساخته شده بود که تردیدی نیست برایم سودمند بود… سپس دوره‌ای فرا رسید که حس کردم همه چیز در اطرافم در حال فروپاشی است.»

از سال ۲۰۰۶ که فارل از مرکز بازپروری خارج شد، او زندگی‌ای بدون مواد مخدر را تجربه می‌کند و موفقیت خود در ترک اعتیاد را به پسر بزرگش، جیمز، نسبت می‌دهد. نکته قابل توجه اینکه در سال ۲۰۱۸، او به صورت خودخواسته و به عنوان یک «اقدام احتیاطی» برای تثبیت وضعیت هوشیاری‌اش، دوباره به یک مرکز بازپروری مراجعه کرد.

موضوع نوار ویدیویی خصوصی

در ژانویه ۲۰۰۶، فارل یک دعوای حقوقی علیه نیکول نارین، دوست‌دختر پیشینش، و شرکت اینترنت کامرس (ICG) آغاز کرد. دلیل این اقدام، پخش عمومی و بدون اجازه یک نوار ویدیویی ۱۳ دقیقه‌ای بود که آنها در سال ۲۰۰۳ ضبط کرده بودند.

حق انتشار این نوار به مبلغ ۵ میلیون دلار به او پیشنهاد شده بود. در حالی که ICG قصد انتشار آن را داشت، نارین اعلام کرد که برای خصوصی ماندن نوار با فارل همکاری خواهد کرد. با این حال، فارل ادعا کرد که هدف نارین از تلاش برای انتشار، لطمه زدن به فعالیت هنری او و «کسب درآمد از آن» بوده است؛ ادعایی که توسط نارین رد شد. در تاریخ ۱۶ آوریل ۲۰۰۶، فارل و نارین به توافقی محرمانه دست پیدا کردند. اما پرونده شکایت فارل علیه ICG ادامه یافت و تاریخ محاکمه برای آن ۲۱ جولای ۲۰۰۶ تعیین شد. این اختلاف نیز در نهایت به صورت مسالمت‌آمیز حل و فصل شد.

اینستاگرام کالین فارل

برای مشاهده اینستاگرام کالین فارل بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.instagram.com/farrellgram

فیلم‌ های کالین فارل

سریال های کالین فارل