بیوگرافی شارلیز ترون Charlize Theron

در میان ستارگان درخشان هالیوود، کمتر کسی به اندازه شارلیز ترون توانسته است با ترکیبی از زیبایی خیره‌کننده، استعداد بی‌نظیر بازیگری و تعهد مثال‌زدنی به نقش‌هایش، جایگاه ویژه‌ای کسب کند. از زادگاهش در آفریقای جنوبی تا قله‌های موفقیت در سینمای بین‌المللی، مسیر زندگی ترون داستانی از تاب‌آوری، تحول و رسیدن به اوج است. این بیوگرافی به کاوش در ابعاد مختلف زندگی و حرفه این بازیگر و تهیه‌کننده برجسته می‌پردازد؛ از دوران کودکی پرفراز و نشیب و ورود غیرمنتظره‌اش به دنیای مدلینگ، تا نقش‌آفرینی‌های به‌یادماندنی که برای او جوایز معتبر سینمایی از جمله اسکار را به ارمغان آورد. با مطالعه این نوشتار، با پشتکار، انتخاب‌های جسورانه و تکامل هنری زنی آشنا خواهیم شد که همواره در پی فراتر رفتن از انتظارات و تثبیت خود به عنوان یک هنرمند واقعی بوده است.

بیوگرافی شارلیز ترون

شارلیز ترون، بازیگر و تهیه‌کننده مشهور، در ۷ آگوست ۱۹۷۵ در شهر بنونی، واقع در استان ترانسوال (که از سال ۱۹۹۴ استان گائوتنگ نامیده می‌شود) در آفریقای جنوبی متولد شد. او تنها فرزند گردا (ماریتس) و چارلز ترون است که هر دو در زمینه راهسازی فعالیت می‌کردند. دانی ترون، رهبر نظامی جنگ دوم بوئر، عموی پدربزرگ او بود. شارلیز ترون از یک خانواده آفریقایی‌زبان (آفریکانس) است و نیاکانش شامل هلندی، فرانسوی و آلمانی هستند؛ اجداد فرانسوی او از مهاجران اولیه پروتستان (هوگنوت) در آفریقای جنوبی بودند. اگرچه او به زبان انگلیسی مسلط است، اما زبان مادری‌اش آفریکانس است.

دوران کودکی و نوجوانی

شارلیز در مزرعه خانوادگی‌اش در بنونی، نزدیک ژوهانسبورگ، بزرگ شد. در ۲۱ ژوئن ۱۹۹۱، زمانی که شارلیز ۱۵ ساله بود، پدرش که به الکل اعتیاد داشت، در حالت مستی، به مادر و خودش حمله فیزیکی کرد و به سمت آنها شلیک نمود. مادر شارلیز برای دفاع از خود، اسلحه شخصی‌اش را برداشت و به سمت او شلیک کرد که منجر به کشته شدن پدرش شد. این حادثه از نظر قانونی دفاع مشروع تشخیص داده شد و مادرش با هیچ اتهامی روبرو نشد.

شارلیز در دوران کودکی در مدرسه ابتدایی پوتفونتین تحصیل می‌کرد و به گفته خودش در آن دوران احساس “جا نیفتادن” داشت. او در کودکی بارها به زردی مبتلا شد و آنتی‌بیوتیک‌هایی که مصرف می‌کرد باعث پوسیدگی دندان‌های شیری بالایی‌اش شد که مجبور شدند آنها را با جراحی خارج کنند؛ دندان‌های دائمی او تا حدود ده سالگی رشد نکردند. در ۱۳ سالگی، شارلیز به مدرسه شبانه‌روزی فرستاده شد و تحصیلات خود را در مدرسه ملی هنر در ژوهانسبورگ آغاز کرد.

او درباره دوران اولیه زندگی خود در کشورش می‌گوید: “من به عنوان تک فرزند در آفریقای جنوبی بزرگ شدم و آشفتگی‌هایی در خانواده‌ام وجود داشت، اما محیط اطراف فوق‌العاده بود. معمولاً پابرهنه در خاک بودم: خبری از گیم‌بوی و کامپیوتر نبود و ما تحت تحریم بودیم، بنابراین هیچ کنسرتی وجود نداشت. این به معنای آن بود که باید خودت را سرگرم می‌کردی.”

از رؤیا تا ستاره‌شدن در هالیوود (۱۹۹۱–۲۰۰۲)

شارلیز ترون، مسیر پرفراز و نشیبی را از دختری با رؤیای دنس تا یکی از موفق‌ترین ستاره‌های هالیوود پیموده است. زندگی او داستانی از پشتکار، چالش‌ها و انتخاب‌های جسورانه است که در نهایت به شکوفایی استعدادش انجامید.

سال‌های ابتدایی و ورود به دنیای سینما
شارلیز ترون در سن ۱۶ سالگی، با وجود علاقه شدید به دنس، در یک مسابقه مدلینگ محلی در سالرنو ایتالیا، قراردادی یک ساله را از آن خود کرد. این نقطه آغازی برای سفر او به همراه مادرش به میلان و سپس به ایالات متحده بود. در نیویورک، او به مدرسه باله جافری پیوست و به عنوان یک دنسر باله آموزش دید، اما یک مصدومیت شدید زانو، این مسیر شغلی را برای او به بن‌بست کشاند.

ترون در سال ۲۰۰۸ در خاطراتش گفته بود: “برای سه روز به نیویورک رفتم تا مدلینگ کنم، سپس یک زمستان را در آپارتمان زیرزمین بدون پنجره یکی از دوستانم در نیویورک گذراندم. ورشکسته بودم، در مدرسه باله جافری کلاس می‌رفتم و زانوهایم از کار افتاد. فهمیدم که دیگر نمی‌توانم ادمه بدهم و به افسردگی شدید فرو رفتم. مادرم از آفریقای جنوبی آمد و گفت: ‘یا می‌فهمی که بعداً چه کاری انجام دهی یا به خانه برمی‌گردی، چون می‌توانی در آفریقای جنوبی غصه بخوری’.”

در سال ۱۹۹۴، ترون با یک بلیط یک‌طرفه که مادرش برایش خریده بود، به لس آنجلس پرواز کرد، با این قصد که در صنعت فیلم کار کند. در ماه‌های اولیه اقامتش در آنجا، با بودجه ۳۰۰ دلاری که مادرش به او داده بود، در یک متل زندگی می‌کرد و با چک‌هایی که از نیویورک دریافت می‌کرد، “ماه به ماه” زندگی می‌گذراند. ترون حتی برای زنده ماندن از سبد رستوران نان می‌دزدید. یک روز، او برای نقد کردن چند چک، از جمله چکی که مادرش برای کمک به اجاره خانه فرستاده بود، به بانکی در هالیوود بلوار رفت. اما چک مادرش به دلیل خارج از ایالت بودن و عدم شهروندی آمریکایی او، پذیرفته نشد. ترون با متصدی بانک بحث و التماس کرد تا اینکه جان کراسبی، یک مدیر استعدادیابی که مشتری بعدی پشت سر او بود، چک را برایش نقد کرد و کارت ویزیت خود را به او داد.

اولین قدم‌ها در بازیگری و دوری از کلیشه‌ها

کراسبی، ترون را به یک آموزشگاه بازیگری معرفی کرد. در سال ۱۹۹۵، او اولین نقش بی‌کلام خود را در فیلم ترسناک “فرزندان ذرت ۳: درو شهری” (Children of the Corn III: Urban Harvest) ایفا کرد. اولین نقش با دیالوگ ترون، هلگا اسولگن، یک قاتل قراردادی، در فیلم “۲ روز در دره” (2 Days in the Valley) (۱۹۹۶) بود. با وجود نقدهای متفاوت فیلم، ترون به دلیل زیبایی و صحنه‌ای که در آن با شخصیت تری هچر مبارزه می‌کرد، مورد توجه قرار گرفت. ترون نگران بود که در نقش‌هایی شبیه هلگا کلیشه‌سازی شود و به یاد می‌آورد که در تست‌های بازیگری از او خواسته می‌شد که این اجرا را تکرار کند: “بسیاری از مردم می‌گفتند، ‘باید تا تنور داغ است نان را بچسبانی’ […] اما بازی کردن نقش‌های تکراری، عمر هنری طولانی برایت نمی‌گذارد. و می‌دانستم که به دلیل ظاهرم، برای من سخت‌تر خواهد بود که به نقش‌های متفاوتی روی بیاورم.”

در طول تست بازیگری برای فیلم “دختران نمایش” (Showgirls)، ترون توسط یکی از مدیران انتخاب بازیگر، جوهانا ری، به مدیر استعدادیابی، جی. جی. هریس، معرفی شد. او به یاد می‌آورد که از ایمان هریس به پتانسیلش شگفت‌زده شده بود. ترون از هریس به عنوان مربی خود یاد می‌کند. هریس برای ترون فیلم‌نامه‌ها و فیلم‌هایی در ژانرهای مختلف پیدا می‌کرد و او را تشویق کرد که تهیه‌کننده شود. او بیش از ۱۵ سال به عنوان مدیر برنامه‌های ترون فعالیت کرد.

اوج‌گیری شغلی و انتخاب‌های جسورانه

شغل ترون در پایان دهه ۱۹۹۰ گسترش یافت. در درام ترسناک “وکیل مدافع شیطان” (The Devil’s Advocate) (۱۹۹۷)، که به عنوان فیلم پیشرفت او شناخته می‌شود، ترون در کنار کیانو ریوز و آل پاچینو در نقش همسر پریشان یک وکیل فوق‌العاده موفق بازی کرد.

او سپس در فیلم ماجراجویی “جو یانگ قدرتمند” (Mighty Joe Young) (۱۹۹۸) در نقش دوست و محافظ یک گوریل کوهستانی غول‌پیکر و در درام “قوانین خانه سایدر” (The Cider House Rules) (۱۹۹۹)، در نقش زنی که در دوران جنگ جهانی دوم در مین به دنبال سقط جنین است، به ایفای نقش پرداخت.

در حالی که “جو یانگ قدرتمند” در گیشه شکست خورد، “وکیل مدافع شیطان” و “قوانین خانه سایدر” از نظر تجاری موفق بودند. او در ژانویه ۱۹۹۹ روی جلد مجله Vanity Fair با عنوان “ونوس داغ سفید” ظاهر شد. شماره می ۱۹۹۹ مجله Playboy نیز تصویر ترون را روی جلد خود داشت؛ عکس‌های ترون که توسط Playboy استفاده شده بود، چندین سال قبل زمانی که او یک مدل ناشناخته بود، گرفته شده بود و ترون به دلیل انتشار آن‌ها بدون رضایتش، بی‌نتیجه از مجله شکایت کرد.

در اوایل دهه ۲۰۰۰، ترون به طور پیوسته در فیلم‌هایی مانند “بازی‌های گوزن شمالی” (Reindeer Games) (۲۰۰۰)، “حیاط‌ها” (The Yards) (۲۰۰۰)، “افسانه بگر ونس” (The Legend of Bagger Vance) (۲۰۰۰)، “مردان شرافتمند” (Men of Honor) (۲۰۰۰)، “نوامبر شیرین” (Sweet November) (۲۰۰۱)، “نفرین عقرب یشمی” (The Curse of the Jade Scorpion) (۲۰۰۱) و “به دام افتاده” (Trapped) (۲۰۰۲) به ایفای نقش پرداخت.

اگرچه همه این فیلم‌ها تنها موفقیت تجاری محدودی داشتند، اما به تثبیت او به عنوان یک بازیگر کمک کردند. ترون در مورد این دوره از کارش اظهار داشت: “من همیشه خودم را در موقعیتی می‌دیدم که کارگردانان از من حمایت می‌کردند، اما استودیوها نه. [من شروع کردم به] یک رابطه عاشقانه با کارگردانان، آنهایی که واقعاً و حقیقتاً تحسینشان می‌کردم. خودم را در حال ساختن فیلم‌های واقعاً بد نیز دیدم. ‘بازی‌های گوزن شمالی’ فیلم خوبی نبود، اما آن را انجام دادم چون [کارگردان] جان فرانکن‌هایمر را دوست داشتم.”

شارلیز ترون: از اوج‌گیری تا تثبیت جایگاه در هالیوود

شارلیز ترون، بازیگر و تهیه‌کننده اهل آفریقای جنوبی و آمریکا، با نقش‌آفرینی‌های خیره‌کننده و انتخاب‌های جسورانه خود، به یکی از برجسته‌ترین و پردرآمدترین ستاره‌های هالیوود تبدیل شده است. او با کارنامه‌ای درخشان و جوایز متعدد، از جمله اسکار، گلدن گلوب و جایزه انجمن بازیگران سینما، توانسته است جایگاه خود را به عنوان یک بازیگر قدرتمند و تاثیرگذار تثبیت کند.

۲۰۰۳–۲۰۱۰: اوج‌گیری و شهرت
ترون در سال ۲۰۰۳ در فیلم سرقت “شغل ایتالیایی” (The Italian Job)، یک بازسازی آمریکایی از فیلم بریتانیایی ۱۹۶۹ به همین نام، به کارگردانی اف. گری گری و در کنار بازیگرانی چون مارک والبرگ، ادوارد نورتون، جیسون استاتهام، ست گرین و دونالد ساترلند، در نقش یک متخصص گاوصندوق و خزانه ظاهر شد. این فیلم موفقیت بزرگی در گیشه کسب کرد و ۱۷۶ میلیون دلار در سراسر جهان فروخت.

در فیلم “هیولا” (Monster) محصول ۲۰۰۳، ترون نقش آیلین وورنوس، قاتل سریالی و روسپی سابق را ایفا کرد که در سال ۲۰۰۲ در فلوریدا به اتهام قتل شش مرد (او برای قتل هفتم محاکمه نشد) در اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ اعدام شد. راجر ایبرت، منتقد فیلم، معتقد بود که ترون “یکی از بزرگترین اجراهای تاریخ سینما” را ارائه داده است.

برای این نقش‌آفرینی، او در هفتاد و ششمین دوره جوایز اسکار در فوریه ۲۰۰۴، جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را دریافت کرد، همچنین جایزه انجمن بازیگران سینما و جایزه گلدن گلوب. او اولین زن اهل آفریقای جنوبی است که اسکار بهترین بازیگر زن را برنده می‌شود.

این برد اسکار، او را در سال ۲۰۰۶ در فهرست پردرآمدترین بازیگران زن هالیوود هالیوود ریپورتر قرار داد و تا ۱۰ میلیون دلار برای هر فیلم درآمد کسب می‌کرد؛ او در رتبه هفتم قرار گرفت. AskMen نیز او را در سال ۲۰۰۳ به عنوان مطلوب‌ترین زن سال معرفی کرد.

برای نقش‌آفرینی‌اش در نقش بریت اکلند، بازیگر و خواننده سوئدی، در فیلم “زندگی و مرگ پیتر سلرز” (The Life and Death of Peter Sellers) محصول ۲۰۰۴ اچ‌بی‌او، ترون نامزد جایزه گلدن گلوب و جایزه امی ساعات پربیننده شد. در سال ۲۰۰۵، او نقش ریتا، معشوقه دچار عقب‌ماندگی ذهنی مایکل بلوث (جیسون بیتمن) را در فصل سوم سریال تلویزیونی “نورگیر” (Arrested Development) از شبکه فاکس ایفا کرد و در فیلم علمی-تخیلی تریلر “فلکس” (Æon Flux) که از نظر مالی ناموفق بود، بازی کرد. برای صداپیشگی‌اش در بازی ویدیویی “فلکس”، او جایزه بازی ویدیویی اسپایک را برای بهترین عملکرد توسط یک انسان زن دریافت کرد.

ترون در حال شرکت در نمایش “کشور شمالی” در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو ۲۰۰۵

در درام تحسین‌شده “کشور شمالی” (North Country) محصول ۲۰۰۵، ترون نقش مادری مجرد و کارگر معدن آهن را بازی کرد که مورد آزار جنسی قرار می‌گرفت. دیوید رونی از ورایتی نوشت: “این فیلم گام مطمئن بعدی برای شارلیز ترون است. اگرچه چالش‌های پیگیری نقشی پس از بردن اسکار می‌تواند بازیگران را به چالش بکشد، ترون از “هیولا” به اجرایی در بسیاری جهات کامل‌تر می‌رسد… قدرت هم اجرا و هم شخصیت، فیلم را محکم در سنت درام‌های دیگر درباره زنان طبقه کارگر که در مبارزه با مسائل محل کار صنعتی پیشرو هستند، مانند نورما ری یا سیلک‌وود، قرار می‌دهد.” راجر ایبرت نیز همین احساس را داشت و او را “بازیگری با زیبایی یک مدل مد، اما با منابعی درونی برای این نقش‌های قدرتمند درباره زنان غیرجذاب در دنیای مردان” نامید.

برای این نقش‌آفرینی، او نامزد جایزه اسکار و جایزه گلدن گلوب برای بهترین بازیگر زن شد. مجله “خانم” این نقش‌آفرینی او را در شماره پاییز ۲۰۰۵ خود مورد تقدیر قرار داد. در ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۵، ترون ستاره خود را در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود دریافت کرد.

در سال ۲۰۰۷، ترون در فیلم جنایی تحسین‌شده “در دره ایلاه” (In the Valley of Elah) نقش یک کارآگاه پلیس را بازی کرد و در فیلم درام “خواب‌گردی” (Sleepwalking)، در کنار نیک استال و آنا سوفیا راب، نقش مادری بی‌پروا و بی‌نظم را تولید و بازی کرد. کریستین ساینس مانیتور فیلم اخیر را تحسین کرد و اظهار داشت: “با وجود کاستی‌ها و زمان نمایش ناکافی اختصاص داده شده به ترون (که بسیار خوب است)، “خواب‌گردی” هسته احساسی قوی دارد.” در سال ۲۰۰۸، ترون در درام “دشت سوزان” (The Burning Plain) به کارگردانی گوییلرمو آریاگا و در کنار جنیفر لارنس و کیم بسینگر، در نقش زنی که دوران کودکی آسیب‌زایی را پشت سر گذاشته بود، بازی کرد و نقش همسر سابق یک ابرقهرمان الکلی را در کنار ویل اسمیت در فیلم ابرقهرمانی “هانکاک” (Hancock) ایفا کرد. “دشت سوزان” در سینماهای آمریکا اکران محدودی داشت، اما ۵,۲۶۷,۹۱۷ دلار در خارج از آمریکا فروش کرد. “هانکاک” ۶۲۴.۳ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد. همچنین در سال ۲۰۰۸، ترون به عنوان زن سال تئاترهای هستی پودینگ انتخاب شد و توسط بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، به عنوان پیام‌آور صلح سازمان ملل معرفی شد.

فیلم‌های او در سال ۲۰۰۹، درام پسا-آخرالزمانی “جاده” (The Road) بود که در آن به طور خلاصه در فلاش‌بک‌ها ظاهر می‌شود، و فیلم انیمیشن “آسترو بوی” (Astro Boy) که در آن صداپیشگی یک شخصیت را بر عهده داشت. در ۴ دسامبر ۲۰۰۹، ترون در مراسم قرعه‌کشی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ در کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی، در کنار چندین سلبریتی دیگر با ملیت یا تبار آفریقای جنوبی، حضور یافت. در طول تمرینات، او به شوخی به جای توپ فرانسه، توپ ایرلند را برداشت که اشاره به جنجال هندبال تیری آنری در بازی پلی‌آف بین فرانسه و ایرلند داشت. این حرکت فیفا را به حدی نگران کرد که از تکرار آن در مقابل تماشاگران زنده جهانی ترسید.

۲۰۱۱–۲۰۱۹: بازیگر تثبیت‌شده

پس از دو سال دوری از فیلم، ترون در سال ۲۰۱۱ با کمدی سیاه “بزرگسال جوان” (Young Adult) دوباره به کانون توجه بازگشت. این فیلم به کارگردانی جیسون رایتمن، مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، به ویژه برای بازی او در نقش یک نویسنده نامه‌ای افسرده، مطلقه و الکلی ۳۷ ساله. ریچارد روپر به فیلم نمره A داد و اظهار داشت: “شارلیز ترون یکی از تاثیرگذارترین اجراهای سال را ارائه می‌دهد.” او نامزد جایزه گلدن گلوب و چندین جایزه دیگر شد. راجر ایبرت او را یکی از بهترین بازیگران حال حاضر نامید.

در سال ۲۰۱۲، ترون در دو فیلم پرهزینه نقش یک شخصیت شرور را بر عهده گرفت. او نقش ملکه شیطانی راونا، نامادری شرور سفیدبرفی را در “سفیدبرفی و شکارچی” (Snow White and the Huntsman) در کنار کریستن استوارت و کریس همسورث بازی کرد و به عنوان یکی از خدمه با دستور کار پنهان در “پرومته” (Prometheus) به کارگردانی ریدلی اسکات ظاهر شد.

میک لاسال از سان فرانسیسکو کرونیکل فیلم “سفیدبرفی و شکارچی” را “فیلمی کند و خسته‌کننده که هیچ جذابیت خاصی ندارد و تنها با چند جلوه ویژه و ملکه واقعا شرور شارلیز ترون برجسته می‌شود” توصیف کرد، در حالی که تاد مک‌کارتی، نویسنده هالیوود ریپورتر، در توصیف نقش او در “پرومته”، اظهار داشت: “ترون در اینجا در حالت الهه یخی قرار دارد، با تاکید بر یخ… اما برای این نقش عالی است.” هر دو فیلم موفقیت‌های بزرگی در گیشه بودند و هر کدام حدود ۴۰۰ میلیون دلار در سطح بین‌المللی فروش داشتند. سال بعد، والچر/ان‌وای‌مگ او را شصت و هشتمین ستاره باارزش هالیوود نامید و گفت: “ما فقط خوشحالیم که ترون می‌تواند در سالی که هیچ کاری منتشر نکرده است، در لیست باقی بماند… هر بازیگری با چنین مهارت، زیبایی و جسارتی باید جایگاهی دائمی در هالیوود داشته باشد.” در ۱۰ می ۲۰۱۴، ترون مجری برنامه “شنبه شب زنده” (Saturday Night Live) در ان‌بی‌سی بود. در سال ۲۰۱۴، ترون در فیلم کمدی وسترن “یک میلیون راه برای مردن در غرب” (A Million Ways to Die in the West) به کارگردانی ست مک‌فارلن، نقش همسر یک یاغی بدنام را بر عهده گرفت که با نقدهای متوسط و بازدهی متوسط گیشه مواجه شد.

در سال ۲۰۱۵، ترون نقش تنها بازمانده قتل عام خانواده‌اش را در اقتباس سینمایی از رمان گیلیان فلین، “مکان‌های تاریک” (Dark Places)، به کارگردانی ژیل پاکت-برنر، ایفا کرد که در آن اعتبار تهیه‌کننده نیز داشت، و در نقش فرمانده فیوریوسا در “مکس دیوانه: جاده خشم” (Mad Max: Fury Road) در کنار تام هاردی بازی کرد. “مکس دیوانه” با تحسین گسترده منتقدان مواجه شد، با تمجید از ترون به خاطر ماهیت مسلط شخصیت او. این فیلم ۳۷۸.۴ میلیون دلار در سراسر جهان فروخت.

او سپس در سال ۲۰۱۶ نقش ملکه راونا را در فیلم “شکارچی: جنگ زمستان” (The Huntsman: Winter’s War)، دنباله “سفیدبرفی و شکارچی”، تکرار کرد که از نظر انتقادی و تجاری ناموفق بود. در سال ۲۰۱۶، ترون در درام عاشقانه کم‌بیننده “آخرین چهره” (The Last Face)، با شان پن، در نقش یک پزشک و فعال در آفریقای غربی بازی کرد، صداپیشگی فیلم فانتزی استاپ‌موشن سه‌بعدی “کوبو و دو رشته” (Kubo and the Two Strings) را انجام داد و درام مستقل “مغز در آتش” (Brain on Fire) را تولید کرد. در آن سال، تایم او را در لیست تایم ۱۰۰ از تاثیرگذارترین افراد جهان قرار داد.

در سال ۲۰۱۷، ترون در “سرنوشت خشمگین” (The Fate of the Furious) در نقش سایفر، تروریست سایبری و آنتاگونیست اصلی کل فرنچایز، بازی کرد و در “بلوند اتمی” (Atomic Blonde)، اقتباسی از رمان گرافیکی “سردترین شهر”، به کارگردانی دیوید لیچ، در نقش یک جاسوس در آستانه فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ ظاهر شد. “سرنوشت خشمگین” فروش جهانی ۱.۲ میلیارد دلار داشت و “بلوند اتمی” توسط ریچارد روپر از شیکاگو سان-تایمز به عنوان “وسیله‌ای برازنده برای جذابیت‌های مغناطیسی و خشن شارلیز ترون، که اکنون به طور رسمی با قدرت این فیلم و “مکس دیوانه: جاده خشم” به یک ستاره اکشن رده A تبدیل شده است” توصیف شد.

در کمدی سیاه “تولی” (Tully) محصول ۲۰۱۸، به کارگردانی جیسون رایتمن و نویسندگی دیابلو کودی، ترون نقش مادری از سه فرزند که از پا درآمده است را بازی کرد. این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و نتیجه گرفتند که “تجربه مدرن والدین را با ترکیبی ماهرانه از شوخ‌طبعی و صداقت خام، که با عملکرد برجسته شارلیز ترون جان می‌گیرد، به تصویر می‌کشد.” او در فیلم جنایی “گرینگو” (Gringo) نقش رئیس یک شرکت داروسازی را بازی کرد و فیلم درام جنگی زندگی‌نامه‌ای “یک جنگ خصوصی” (A Private War) را تولید کرد که هر دو در سال ۲۰۱۸ منتشر شدند.

در سال ۲۰۱۹، ترون فیلم کمدی عاشقانه “شلیک بلند” (Long Shot) را تولید و در آن نقش‌آفرینی کرد. او در این فیلم در کنار ست روگن و به کارگردانی جاناتان لوین، نقش وزیر امور خارجه آمریکا را بازی می‌کند که دوباره با یک روزنامه‌نگار که قبلاً از او پرستاری می‌کرده، ارتباط برقرار می‌کند. این فیلم اولین نمایش جهانی خود را در جنوب از جنوب غربی در ماه مارس داشت و در ۳ می با نقدهای مثبت منتقدان فیلم منتشر شد. ترون سپس در درام “بمب‌شل” (Bombshell) در نقش مگان کلی بازی کرد که تهیه‌کننده همکار آن نیز بود. این فیلم به کارگردانی جی روچ، حول محور اتهامات آزار جنسی علیه راجر ایلس، مدیرعامل فاکس نیوز، توسط کارمندان زن سابق می‌چرخد. برای کارش در این فیلم، ترون نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر زن، جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم سینمایی – درام، جایزه فیلم انتخاب منتقدان برای بهترین بازیگر زن، جایزه انجمن بازیگران سینما برای عملکرد برجسته بازیگر زن در نقش اصلی، و جایزه بفتا برای بهترین بازیگر زن نقش اصلی شد. در آن سال، فوربز او را با درآمد سالانه ۲۳ میلیون دلار، به عنوان نهمین بازیگر زن پردرآمد جهان رتبه‌بندی کرد.

۲۰۲۰–اکنون: ادامه موفقیت‌ها

در سال ۲۰۲۰، او فیلم ابرقهرمانی “گارد کهن” (The Old Guard) را با بازی در کنار کی‌کی لین و به کارگردانی جینا پرینس-بایتوود، تولید و در آن نقش‌آفرینی کرد. سال بعد، او نقش سایفر را در “اف ۹” (F9) تکرار کرد که قرار بود در ۲۲ می ۲۰۲۰ منتشر شود، اما به دلیل همه‌گیری کووید-۱۹ تا ژوئن ۲۰۲۱ به تعویق افتاد.

در سال ۲۰۲۲، ترون در چندین پروژه ظاهر شد. با اکران فیلم در ماه مه، مشخص شد که ترون در دنیای سینمایی مارول (MCU) نقش کلیا را ایفا خواهد کرد، با اولین حضورش در صحنه میانی فیلم ابرقهرمانی “دکتر استرنج در چندجهانی جنون” (Doctor Strange in the Multiverse of Madness). او نقش لیدی لسو را در فیلم فانتزی نتفلیکس “مدرسه خیر و شر” (The School for Good and Evil) بازی کرد و در افتتاحیه فصل سوم “پسران” (The Boys) در نقش افتخاری بازیگری که نقش استورم‌فرانت را بازی می‌کند، ظاهر شد.

در سال ۲۰۲۳، ترون نقش سایفر را در “فست ایکس” (Fast X) تکرار کرد و تهیه‌کننده اجرایی مجموعه مستند اچ‌بی‌او “آخرین تماس: وقتی یک قاتل سریالی نیویورک همجنس‌گرایان را شکار کرد” (Last Call: When a Serial Killer Stalked Queer New York) بود که درباره یک قاتل سریالی بود که مردان همجنس‌گرا را شکار می‌کرد. در سال ۲۰۲۴، او در فیلم حماسی آینده کریستوفر نولان، “ادیسه” (The Odyssey) محصول ۲۰۲۶، انتخاب شد.

تأثیرات و فرآیند بازیگری

شارلیز ترون، بازیگر و تهیه‌کننده برنده اسکار، به خاطر توانایی‌های خارق‌العاده‌اش در دگرگونی برای نقش‌های مختلف شناخته شده است. او دیدگاه‌ها و الهامات منحصر به فردی در مورد هنر بازیگری و نحوه آماده شدن برای شخصیت‌هایش دارد.

الهامات و تحسین‌ها
ترون از بازیگرانی چون سوزان ساراندون و سیگورنی ویور الهام می‌گیرد. او تحسین خود را نسبت به تام هنکس به عنوان “عشقی پرشور” توصیف کرده و در دوران جوانی بسیاری از فیلم‌های او را تماشا کرده است. از آنجایی که در آفریقای جنوبی (زادگاه ترون)، بازیگران هالیوودی در مجلات برجسته نمی‌شدند، او تا زمانی که به ایالات متحده مهاجرت کرد، از میزان شهرت هنکس بی‌خبر بود. همین موضوع به عنوان عاملی برای “واقع‌بینی” او نسبت به شهرت در نظر گرفته می‌شود.

پس از پایان فیلمبرداری فیلم “آن کاری که تو کردی!” (That Thing You Do!)، ترون امضای تام هنکس را روی فیلم‌نامه‌اش گرفت. سال‌ها بعد، در سال ۲۰۲۰، او جایزه سیسیل بی. دمیل را به هنکس اهدا کرد، جایی که هنکس نیز فاش کرد که از همان روز اول ملاقاتشان، متقابلاً شیفته کارنامه هنری ترون بوده است.

رویکرد به بازیگری و آماده‌سازی نقش
در سال ۲۰۱۹، ترون درباره متد کاری خود در ایفای نقش‌ها صحبت کرد. او بیان کرد که ایجاد یک هویت فیزیکی در کنار بخش احساسی شخصیت، “ابزاری عالی است که به هر آنچه به عنوان بازیگر انجام می‌دهید، اضافه می‌شود.” او اضافه کرد: “این یک مورد به مورد است، اما برای من، وقتی می‌توانید هر دو جنبه: بیرونی و درونی را با هم ترکیب کنید، اتفاق زیبایی می‌افتد. این یک پویایی واقعاً قدرتمند است.”

ترون برای آماده شدن برای یک نقش، رویکردی شبیه به مطالعه دارد. او می‌گوید: “تقریباً آن را مثل درس خواندن می‌دانم. فضایی را پیدا می‌کنم که تنها باشم، جایی که بتوانم تمرکز کنم، جایی که هیچ کس در خانه‌ام نباشد، و واقعاً می‌توانم بنشینم و مطالعه کنم و بازی کنم و به چهره‌ام نگاه کنم و صدایم را بشنوم و راه بروم و یک احمق لعنتی باشم و فقط سگ‌هایم هستند که این را می‌بینند.” این رویکرد نشان‌دهنده تعهد عمیق او به غرق شدن کامل در شخصیت‌هایی است که به تصویر می‌کشد.

فعالیت‌های بشردوستانه، زندگی شخصی و کارنامه هنری

شارلیز ترون، بازیگر و تهیه‌کننده برنده اسکار، علاوه بر موفقیت‌های چشمگیر در هالیوود، فعالانه در زمینه حقوق بشر، به‌ویژه در حمایت از جوانان آفریقایی و حقوق زنان، مشارکت دارد. او همچنین سفیر صلح سازمان ملل متحد است و زندگی شخصی پرفراز و نشیبی داشته است.

فعالیت‌های بشردوستانه
شارلیز ترون در سال ۲۰۱۳ در نشست مجمع جهانی اقتصاد سخنرانی کرد. پروژه “شارلیز ترون آفریقا اوتریچ” (CTAOP) در سال ۲۰۰۷ توسط ترون با هدف حمایت از جوانان آفریقایی در مبارزه با HIV/AIDS تأسیس شد. تا نوامبر ۲۰۱۷، این پروژه بیش از ۶.۳ میلیون دلار برای حمایت از سازمان‌های آفریقایی فعال در این زمینه جمع‌آآوری کرده بود.

در سال ۲۰۰۸، ترون به عنوان سفیر صلح سازمان ملل متحد انتخاب شد. بان کی‌مون در تقدیر از ترون گفت: “شما به طور مداوم خود را وقف بهبود زندگی زنان و کودکان در آفریقای جنوبی، و پیشگیری و توقف خشونت علیه زنان و دختران کرده‌اید.” او در سال ۲۰۱۴ یک اطلاعیه خدمات عمومی را به عنوان بخشی از برنامه “اکنون به تجاوز پایان دهید” سازمان ملل ضبط کرد.

در دسامبر ۲۰۰۹، CTAOP و کفش‌های تامز (Toms Shoes) برای ساخت یک کفش یونیسکس (مناسب برای هر دو جنس) با تیراژ محدود با هم همکاری کردند. این کفش از مواد وگان ساخته شده بود و از درخت بائوباب آفریقایی الهام گرفته شده بود که طرح آن روی بوم آبی و نارنجی گلدوزی شده بود. ده هزار جفت از این کفش‌ها به کودکان محروم اهدا شد و بخشی از درآمد حاصل از فروش به CTAOP اختصاص یافت.

در سال ۲۰۲۰، CTAOP با Parfums Christian Dior همکاری کرد تا ابتکار “دیور در کنار زنان” را ایجاد کند. این پروژه با حضور افرادی مانند کارا دلوین، یالیتزا آپاریسیو، پالوما السسر و دیگران، زنان را تشویق می‌کند تا با مستندسازی سفر، چالش‌ها و دستاوردهایشان، قاطعیت بیشتری داشته باشند.

ترون همچنین در سازمان‌های حقوق زنان مشارکت دارد و در تظاهرات حمایت از حق انتخاب سقط جنین شرکت کرده است.

فعالیت‌های خیریه و جوایز

در مارس ۲۰۱۴، CTAOP جزو سازمان‌های خیریه‌ای بود که از رویداد سالانه جمع‌آوری کمک مالی “شهرت و بشردوستی” در شب هشتاد و ششمین دوره جوایز اسکار بهره‌مند شد. ترون به همراه هلی بری مهمان ویژه و جیمز کامرون سخنران اصلی این مراسم بودند.

در سال ۲۰۱۵، ترون نامه‌ای سرگشاده را امضا کرد که “کمپین One” در حال جمع‌آوری امضا برای آن بود؛ این نامه خطاب به آنگلا مرکل و نکوسازانا دلامینی-زوما بود و از آنها می‌خواست که به زنان تمرکز کنند، زیرا آنها به ترتیب رؤسای G7 در آلمان و اتحادیه آفریقا در آفریقای جنوبی بودند. این اقدام به تعیین اولویت‌ها در تأمین مالی توسعه قبل از نشست اصلی سازمان ملل در سپتامبر ۲۰۱۵ کمک می‌کند که اهداف توسعه جدیدی را برای این نسل تعیین خواهد کرد. در اوت ۲۰۱۷، او با ترور نوآ از آفریقای جنوبی بازدید کرد و به خیریه “انتخاب‌های زندگی” (Life Choices) آفریقای جنوبی کمک مالی کرد. در سال ۲۰۱۸، او در بیست و دومین کنفرانس بین‌المللی ایدز در آمستردام که توسط انجمن بین‌المللی ایدز برگزار شد، درباره پیشگیری از ایدز سخنرانی کرد.

در ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، اعلام شد که ترون و شریل لی رالف، جایزه “تعهد الیزابت تیلور برای پایان دادن به ایدز” را به دلیل تعهدشان به افزایش آگاهی درباره HIV در مراسم جمع‌آوری کمک مالی “الیزابت تیلور بال برای پایان دادن به ایدز” دریافت خواهند کرد.

همکاری‌های تبلیغاتی

شارلیز ترون پس از امضای قرارداد با جان گالیانو در سال ۲۰۰۴، جای مدل استونیایی، تیو کویک، را به عنوان سخنگوی تبلیغات J’Adore کریستین دیور گرفت. در ژوئن ۲۰۲۴، دیور اعلام کرد که ترون دیگر چهره J’Adore نخواهد بود و ریحانا، خواننده و بازرگان باربادوسی، جایگزین او خواهد شد.

در سال ۲۰۱۸، او در یک تبلیغ جدید برای Dior J’adore ظاهر شد. از اکتبر ۲۰۰۵ تا دسامبر ۲۰۰۶، ترون ۳ میلیون دلار برای استفاده از تصویرش در کمپین تبلیغاتی جهانی ساعت‌های Raymond Weil به دست آورد. در فوریه ۲۰۰۶، او و شرکت تولیدی‌اش توسط Weil به دلیل نقض قرارداد مورد شکایت قرار گرفتند. این دعوای حقوقی در ۴ نوامبر ۲۰۰۸ حل و فصل شد. در سال ۲۰۱۸، ترون به برد پیت، دانیل وو و آدام درایور به عنوان سفیران برند Breitling پیوستند که به گروه سینمایی Breitling معروف شد.

زندگی شخصی

در سال ۲۰۰۷، ترون تابعیت ایالات متحده را کسب کرد، در حالی که تابعیت آفریقای جنوبی خود را حفظ کرد.

ترون دو فرزند را به فرزندی پذیرفته است: یک دختر در مارس ۲۰۱۲ و دختر دیگری در جولای ۲۰۱۵. او از دوران کودکی به فرزندخواندگی علاقه داشت، زمانی که از وجود یتیم‌خانه‌ها و تعداد زیاد کودکان در آنها آگاه شد. در آوریل ۲۰۱۹، ترون فاش کرد که جکسون، که در آن زمان هفت ساله بود، یک دختر روانی است. او درباره دخترانش گفت: “آنها همان چیزی که هستند متولد شده‌اند و اینکه هر دوی آنها در طول زندگی خود در کجای دنیا خودشان را پیدا می‌کنند و می‌خواهند چه کسی باشند، چیزی نیست که من تصمیم بگیرم.”

ترون در سال ۲۰۱۸ گفت که در دهه سی زندگی خود به دلیل خشم به روان‌درمانی رفت و کشف کرد که این خشم ناشی از سرخوردگی او در دوران آپارتاید در آفریقای جنوبی بوده است، که در ۱۵ سالگی او به پایان رسید.

ترون از طرفداران قدیمی گروه انگلیسی دپش مود (Depeche Mode) است و در سال ۲۰۲۰ مجری مراسم معرفی آنها در تالار مشاهیر راک اند رول بود.

روابط عاطفی

اولین رابطه عمومی شناخته‌شده ترون با بازیگر کریگ بیرکو بود که از سال ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ با او قرار می‌گذاشت.

ترون به مدت سه سال با خواننده استفان جنکینز در رابطه بود تا اکتبر ۲۰۰۱. برخی از آهنگ‌های آلبوم سوم Third Eye Blind، یعنی Out of the Vein، به احساساتی می‌پردازد که جنکینز در نتیجه جدایی آنها تجربه کرده است.

ترون از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۹ با بازیگر ایرلندی استوارت تاونسند در رابطه بود، پس از ملاقات او در صحنه فیلم Trapped. این زوج در لس آنجلس و ایرلند با هم زندگی می‌کردند.

در دسامبر ۲۰۱۳، ترون با بازیگر آمریکایی شان پن قرار گذاشت. این رابطه در ژوئن ۲۰۱۵ به پایان رسید. گزارش‌هایی مبنی بر نامزدی آنها وجود داشت که ترون به شدت آنها را تکذیب کرد و افزود که این رابطه قبل از جدی شدن به پایان رسیده بود. ترون در فیلم “آخرین چهره” (The Last Face) (۲۰۱۶) به کارگردانی پن بازی کرد که آنها در حالی که هنوز یک زوج بودند، فیلمبرداری کردند.

در جولای ۲۰۲۵، ترون در پادکست “با او تماس بگیر بابا” (Call Her Daddy) ظاهر شد تا آشکارا عشق تازه کشف‌شده خود به روابط جنسی غیرمتعهدانه، از جمله رابطه با مردی ۲۳ سال کوچک‌تر از خودش را بیان کند.

نگرانی‌های سلامتی

ترون اغلب شوخی می‌کند که در صحنه‌هایی که فیلم‌های اکشن نیستند، آسیب‌های بیشتری می‌بیند؛ با این حال، در حین فیلمبرداری “Æon Flux” در برلین، ترون از دیسک گردن آسیب دید که ناشی از سقوط در حین فیلمبرداری یک سری حرکت پشت سر هم بود. این آسیب باعث شد او به مدت یک ماه از گردن‌بند طبی استفاده کند.

رباط شست او در حین فیلمبرداری “گارد قدیمی” پاره شد، زمانی که شستش در حین صحنه مبارزه در ژاکت بازیگر دیگری گیر کرد که نیاز به سه عمل جراحی و شش ماه استفاده از آتل شست داشت.

در حین فیلمبرداری “بلوند اتمی” دندان‌هایش به دلیل فشار دادن فک شکست و او مجبور به جراحی دندان برای برداشتن آنها شد: “من دندان را برداشتم و مجبور شدم یک استخوان اهدایی در آنجا قرار دهم تا بهبود یابد تا زمانی که برگشتم، و سپس یک جراحی دیگر برای قرار دادن یک پیچ فلزی در آنجا داشتم.”

خارج از فیلم‌های اکشن، او در حین فیلمبرداری “تالی” دچار دیسک کمر شد و از حالتی شبیه افسردگی رنج می‌برد، که او معتقد بود نتیجه غذای فرآوری شده‌ای بود که برای بدن پس از زایمان شخصیتش مجبور به خوردن آن بود. در جولای ۲۰۰۹، او به یک ویروس معده جدی تشخیص داده شد که تصور می‌شود در خارج از کشور به آن مبتلا شده است.

در حین فیلمبرداری “جاده”، ترون تارهای صوتی خود را در حین جیغ کشیدن در صحنه‌های زایمان آسیب دید. هنگام تبلیغ “لانگ شات”، او فاش کرد که از شدت خنده به فیلم “بورات” گردنش برای پنج روز قفل شد. او افزود که در صحنه فیلم “لانگ شات” پس از اینکه سرش را به نیمکتی در پشت خود زد در حالی که زانوبند می‌بست، “به اورژانس ختم شد.”

کارنامه هنری و افتخارات

شارلیز ترون در بیش از ۵۰ فیلم ظاهر شده است. او یک جایزه اسکار، یک جایزه گلدن گلوب، و یک جایزه انجمن بازیگران سینما دریافت کرده و نامزد سه جایزه فیلم بفتا و یک جایزه امی نیز شده است.

اینستاگرام شارلیز ترون

جهت مشاهده صفحه شارلیز ترون در شبکه اجتماعی اینستاگرام بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.instagram.com/charlizeafrica

بیوگرافی شارلیز ترون Charlize Theron