بیوگرافی نائومی کمبل Naomi Campbell

نائومی کمبل (Naomi Campbell)، نامی است که در تاریخ مد و فشن به عنوان یکی از شش «سوپرمدل» اصلی و پیشگام دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی، با قدرت و شکوه می‌درخشد. او نه تنها با زیبایی خیره‌کننده، راه رفتن پرجذبه بر روی سکوهای مد (Runway) و حضور مقتدرانه‌اش در صنعت مدلینگ شناخته می‌شود، بلکه به عنوان اولین زن سیاه‌پوست، موانع تاریخی بسیاری را در این صنعت شکست و تصویرش بر روی جلد معتبرترین مجلات مد جهان از جمله وگ فرانسه و مجله تایم نقش بست.

این بیوگرافی به بررسی کامل زندگی پرفراز و نشیب این اسطوره بریتانیایی می‌پردازد؛ از آغاز فعالیت‌های هنری او در کودکی، تبدیل شدن به یک نیروی پیشرو برای تنوع نژادی در دنیای فشن، تا پروژه‌هایش در عرصه بازیگری، موسیقی و فعالیت‌های بشردوستانه. نائومی کمبل یک شخصیت چندوجهی است که داستانش فراتر از لباس‌های اوت کوتور و دوربین‌های عکاسی است؛ او نماد مبارزه، استقامت و تسخیر قله‌های موفقیت در یکی از رقابتی‌ترین صنایع جهان است.

بیوگرافی نائومی کمبل

نائومی الین کمپبل (Naomi Elaine Campbell)، متولد ۲۲ مه ۱۹۷۰، یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین مدل‌های بریتانیایی در سطح جهان است. زندگی پر فراز و نشیب او از همان دوران کودکی در لندن آغاز شد.

ریشه‌ها و میراث فرهنگی
نائومی در منطقه‌ی لمبث در جنوب لندن چشم به جهان گشود. مادرش، والری موریس، یک دنسر جامائیکایی‌تبار بود. نائومی، بنا به خواست مادرش، هرگز پدرش را ملاقات نکرد؛ پدری که مادرش را در چهار ماهگی بارداری ترک کرد و نامش در گواهی تولد نائومی ثبت نشد. نام خانوادگی «کمپبل» را نائومی از ازدواج دوم مادرش به ارث برد. او همچنین یک برادر ناتنی به نام پیر دارد که در سال ۱۹۸۵ متولد شد.

تبار نائومی ترکیبی از میراث جامائیکایی آفریقایی‌تبار و جامائیکایی چینی‌تبار است. ریشه‌های چینی او از طرف مادربزرگ مادری‌اش می‌آید که نام خانوادگی‌اش «مینگ» بود.

کودکی آواره و پرورش استعداد
نائومی سال‌های اولیه زندگی‌اش را در رُم، ایتالیا گذراند، جایی که مادرش به عنوان یک دنسر مدرن مشغول به کار بود. پس از بازگشت به لندن، او نزد بستگان خود زندگی می‌کرد؛ زیرا مادرش با گروه دنس «فانتاستیکا» در اروپا سفر می‌کرد.

استعداد هنری نائومی از همان سنین پایین شکوفا شد:

سه سالگی: او در مدرسه تئاتر باربارا اسپیک ثبت نام کرد.

ده سالگی: در آکادمی هنرهای تئاتر ایتالیا کونتی پذیرفته شد و در آنجا به تحصیل رشته‌ی باله پرداخت.

او همچنین دوره‌ی تحصیلات خود را در مدرسه دانریون گذراند.

این تربیت هنری و زندگی نیمه‌آواره میان اروپا و لندن، زمینه‌ساز شخصیتی چندوجهی و پرانرژی شد که بعدها او را به یکی از سوپرمدل‌های بی‌بدیل تاریخ مد تبدیل کرد.

۱۹۷۸–۱۹۸۶: آغاز یک مسیر غیرمنتظره

نائومی کمپبل کار خود را در سنین پایین و به دور از پله‌های فشن آغاز کرد. در سال ۱۹۷۸، زمانی که تنها ۸ سال داشت، اولین حضور عمومی خود را در موزیک ویدیوی «Is This Love» از باب مارلی در مرکز هنری کِسکیِدی لندن تجربه کرد. او که از سه تا شانزده سالگی مشغول آموزش دنس بود و در ابتدا آرزوی دنسر شدن را داشت، در موزیک ویدیوهای گروه کالچر کلاب در سال‌های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۴ نیز به اجرای دنس تپ پرداخت.

در سال ۱۹۸۶، در حالی که هنوز دانشجوی آکادمی هنر ایتالیا کونتی بود، توسط بث بولت، رئیس آژانس مدلینگ سینکرو، در حین تماشای ویترین مغازه‌ای در کاونت گاردن لندن کشف شد. کمی پیش از تولد ۱۶ سالگی‌اش، در آوریل ۱۹۸۶، تصویر او روی جلد مجله‌ی اِل بریتانیا نقش بست.

۱۹۸۷–۱۹۹۷: عصر سوپرمدل‌ها و «سه‌گانه‌ی مقدس»

در طول سال‌های بعد، کمپبل برای بزرگانی چون جانی ورساچه، عزالدین علایا و آیزاک میزراهی روی سکوی نمایش قدم زد و با عکاسانی چون پیتر لینبرگ و هِرب ریتس همکاری کرد. در اواخر دهه ۱۹۸۰، کمپبل به همراه کریستی ترلینگتون و لیندا اوانجلیستا، «سه‌گانه‌ی مقدس» (The Trinity) دنیای مُد را تشکیل دادند که به شناخته‌شده‌ترین و پرتقاضاترین مدل‌های نسل خود تبدیل شدند.

در هم شکستن موانع نژادی
کمپبل در مبارزه با تبعیض نژادی از حمایت همکاران سفیدپوست خود برخوردار بود. او بعدها نقل کرد که ترلینگتون و اوانجلیستا به طراحان مشهوری مانند دولچه و گابانا گفته بودند: «اگر از نائومی استفاده نکنید، ما را هم نخواهید داشت.»

دسامبر ۱۹۸۷: او اولین مدل سیاه‌پوستی بود که پس از سال ۱۹۶۶، روی جلد مجله وُگ بریتانیا ظاهر شد.

آگوست ۱۹۸۸: کمپبل به اولین مدل سیاه‌پوستی تبدیل شد که بر روی جلد وُگ فرانسه قرار گرفت. این موفقیت پس از تهدید مستقیم ایو سن لورن، طراح مشهور، مبنی بر قطع تبلیغاتش از مجله در صورت عدم استفاده از نائومی حاصل شد.

سال بعد: او روی جلد وُگ آمریکا ظاهر شد. این اولین باری بود که یک مدل سیاه‌پوست، جلد شماره‌ی سپتامبر (که به طور سنتی مهم‌ترین و پرفروش‌ترین شماره سال است) را از آن خود می‌کرد.

در سال ۱۹۹۰، کمپبل به همراه ترلینگتون، اوانجلیستا، سیندی کرافورد و تاتیانا پاتیتز روی جلد تاریخی وُگ بریتانیا قرار گرفتند. این گروه متعاقباً در موزیک ویدیوی مشهور «Freedom! ’90» اثر جرج مایکل حضور یافتند. با اضافه شدن کلودیا شیفر و بعدها کیت ماس، این مجموعه به «شش بزرگ» (Big Six) دنیای فشن معروف شدند.

فراتر از سکوی نمایش

در اواسط دهه ۱۹۹۰، کمپبل فعالیت‌های هنری خود را گسترش داد:

۱۹۹۴: او رمان خود به نام «قو» (Swan) را منتشر کرد (که بعداً مشخص شد توسط نویسنده‌ای به نام کارولین آپچر به رشته تحریر درآمده است).

۱۹۹۴: آلبوم موسیقی خود به نام «Babywoman» را منتشر کرد. این آلبوم که از لحاظ تجاری فقط در ژاپن موفق بود، با وجود تمسخر منتقدان، جایگاه او را در صنعت سرگرمی تثبیت کرد.

دهه ۱۹۹۰: او همچنین نقش‌های کوچکی در فیلم‌هایی چون راپسودی میامی و دختر ۶ از اسپایک لی، و یک نقش دوره‌ای در سریال تلویزیونی نیویورک زیرزمینی داشت.

۱۹۹۷ سال مهمی برای او بود؛ کمپبل به اولین زن سیاه‌پوستی تبدیل شد که افتتاحیه یک نمایش مُد برای برند پرادا را به عهده گرفت و در مراسم تحلیف بیل کلینتون نیز حضور یافت.

۱۹۹۸–اکنون: دوران استمرار و نمادین

با اینکه تایم در سال ۱۹۹۸ پایان عصر سوپرمدل‌ها را اعلام کرد، کمپبل به مدلینگ خود ادامه داد.

۱۹۹۹: اولین قرارداد لوازم آرایشی خود را برای تولید چندین عطر با برند Cosmopolitan Cosmetics امضا کرد.

۲۰۰۷: در نمایش مد شصتمین سالگرد دیور در کاخ ورسای روی سکو رفت.

۲۰۰۸: به همراه سه مدل سیاه‌پوست دیگر (لیا کبده، سسیلی لوپز و جوردن دان) بر روی جلد تاریخی و تمام سیاه‌پوست وُگ ایتالیا ظاهر شد.

۲۰۱۲: کمپبل به همراه کیت ماس و سایر سوپرمدل‌ها، در مراسم اختتامیه بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن شرکت کرد و لباس‌های اوت کوتور (مد سطح بالا) طراحان بریتانیایی (از جمله لباسی از الکساندر مک‌کوئین) را به نمایش گذاشت.

۲۰۱۸: شورای طراحان مد آمریکا (CFDA) جایزه نماد فشن را به او اهدا کرد.

۲۰۲۰: در طول همه‌گیری کووید-۱۹، او سری وب‌سایت‌های گفتگوی خود با عنوان «No Filter with Naomi» را در یوتیوب آغاز کرد.

۲۰۲۲: دانشگاه هنرهای خلاق (UCA) در لندن به پاس تأثیر او بر فشن جهانی، به وی دکترای افتخاری اعطا کرد.

۲۰۲۳: او به همراه سیندی کرافورد، کریستی ترلینگتون و لیندا اوانجلیستا در مستند چهار قسمتی «سوپرمدل‌ها» در اپل تی‌وی پلاس حضور یافت.

ژوئن ۲۰۲۴: موزه ویکتوریا و آلبرت لندن نمایشگاه انفرادی «نائومی: در دنیای فشن» را افتتاح کرد که ۱۰۰ لباس برجسته از دوران حرفه‌ای او را به نمایش گذاشت و بر فعالیت‌های بشردوستانه و اجتماعی‌اش تأکید داشت.

تا سال ۲۰۲۴، نائومی کمپبل در کمپین‌های تبلیغاتی و نمایش‌های مد تقریباً برای تمامی برندهای بزرگ و معتبر جهان، از جمله ورساچه، شنل، پرادا، لویی ویتون و… قدم زده است.

نائومی کمپبل: فراتر از سوپرمدل؛ فعال، نیکوکار و صدای عدالت نژادی

نائومی کمپبل، یکی از مشهورترین سوپرمدل‌های تاریخ، در طول فعالیت حرفه‌ای خود نه تنها به دلیل زیبایی و موفقیت در runways (صحنه مُد) بلکه به خاطر فعالیت‌های گسترده در زمینه عدالت اجتماعی و امور خیریه مورد توجه قرار گرفته است.

✊ مبارزه با تبعیض نژادی در صنعت مُد
با وجود جایگاه کمپبل به عنوان مشهورترین مدل سیاه‌پوست دوران خود، او هرگز نتوانست حجم برابری از قراردادهای تبلیغاتی با همکاران سفیدپوستش به دست آورد و تا سال ۱۹۹۹ با هیچ شرکت بزرگی در حوزه لوازم آرایشی قرارداد امضا نکرد. او در سال ۱۹۹۱ فاش کرد: «شاید من یکی از برترین مدل‌های جهان باشم، اما به هیچ وجه به اندازه آن‌ها درآمد ندارم.»

کمپبل در طول دوران کاری خود، همواره صریحاً علیه تعصبات نژادی موجود در صنعت مُد سخن گفته است:

در سال ۱۹۹۷، او اعلام کرد: «تبعیض وجود دارد. این یک مشکل است و من دیگر نمی‌توانم با سرپوش گذاشتن بر آن کنار بیایم. این تجارت، تجارت فروش است، و دختران بلوند و چشم‌آبی چیزی هستند که می‌فروشند.»

یک دهه بعد، او دوباره صدای خود را بلند کرد: «شاید رئیس‌جمهور آمریکا سیاه‌پوست باشد، اما من به عنوان یک زن سیاه‌پوست، هنوز در این تجارت یک استثنا هستم. همیشه باید سخت‌تر تلاش کنم تا با من مساوی رفتار شود.»

ائتلاف تنوع: در سال ۲۰۱۳، کمپبل به همراه دو مدل سیاه‌پوست دیگر، ایمان و بثان هاردیسون، «ائتلاف تنوع» (Diversity Coalition) را تشکیل دادند. آن‌ها در نامه‌ای سرگشاده به نهادهای حاکم بر هفته‌های مُد جهان، طراحان مشهوری را که در نمایش‌های پاییز ۲۰۱۳ خود تنها از یک یا هیچ مدل رنگین‌پوستی استفاده نکرده بودند، نام بردند و این عمل را یک «اقدام نژادپرستانه» خواندند.

فعالیت‌های خیریه و بشردوستانه

کمپبل در چندین هدف خیریه مشارکت فعال داشته است و ارتباط نزدیکی با نلسون ماندلا، رئیس‌جمهور فقید آفریقای جنوبی، داشت که او را «نوه‌ی افتخاری» خود می‌نامید.

صندوق کودکان نلسون ماندلا: در سال ۱۹۹۸، او یک نمایش مُد خیریه ورساچه را در اقامتگاه ریاست‌جمهوری ماندلا در آفریقای جنوبی سازماندهی کرد.

مبارزه با سرطان سینه: کمپبل که مادرش با سرطان سینه مبارزه کرده بود، حامی سازمان Breakthrough Breast Cancer است و در سال ۲۰۰۹ یک واحد تحقیقات سرطان سینه وابسته به این سازمان را افتتاح کرد.

تأسیس سازمان‌های خیریه:
ما عاشق برزیل هستیم (We Love Brazil) (۲۰۰۵): این سازمان برای جمع‌آوری کمک‌های مالی و آگاهی‌رسانی جهت مبارزه با فقر در برزیل، از طریق فروش منسوجات تولیدشده توسط زنان محلی، تأسیس شد.

مُد برای تسکین (Fashion for Relief) (۲۰۰۵): این سازمان خیریه توسط کمپبل تأسیس شد و نمایش‌های مُد متعددی را برای کمک به قربانیان طوفان کاترینا (۲۰۰۵)، حملات تروریستی بمبئی (۲۰۰۸)، زلزله هائیتی (۲۰۱۰) و بحران آوارگان سوریه (۲۰۱۷) سازماندهی کرد. تا سال ۲۰۱۱، این سازمان حدود ۴.۵ میلیون پوند کمک جمع‌آوری کرده بود.

تلاش‌های اخیر: او در سال ۲۰۱۲ با طراحان برجسته چینی و بین‌المللی برای طراحی تی‌شرت‌های با مضمون چینی جهت کمک به امور خیریه همکاری کرد. همچنین از سال ۲۰۰۹ سفیر حسن نیت White Ribbon Alliance for Safe Motherhood بوده است.

مسائل حقوقی و حواشی

منع از سمت امانت‌داری خیریه
در سپتامبر ۲۰۲۴، کمپبل به دلیل نتایج یک تحقیقات رسمی، به مدت پنج سال از فعالیت به عنوان امانت‌دار خیریه در بریتانیا منع شد. تحقیقات نشان داد که سازمان «مد برای تسکین» بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۲، تنها ۸.۵٪ از درآمدش را صرف کمک‌های خیریه کرده و مبالغ غیرمجازی را به سایر امانت‌داران و مشاوران پرداخته است. این مبالغ شامل هزینه‌های اقامت کمپبل در هتل پنج‌ستاره در کن فرانسه، اسپا، سرویس اتاق، امنیت و حتی سیگار بوده است. کمپبل نسبت به این ممنوعیت اعتراض کرده و مدعی شد که «قربانی کلاهبرداری و فریب‌کاری» سایر امانت‌داران شده و هرگز برای کسب منفعت شخصی فعالیت بشردوستانه انجام نداده است.

سوابق خشونت و حمله
کمپبل بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۹، در چهار مورد به دلیل حمله و ضرب و جرح محکوم شده است. یکی از این موارد حمله به خدمتکار سابقش در سال ۲۰۰۷ بود که به خدمات اجتماعی محکوم شد. او در حین انجام حکم خدمات اجتماعی، با لباس‌های گران‌قیمت طراحی شده (از جمله شنل خز و لباس ۳۰۰ هزار دلاری دولچه و گابانا) در انظار عمومی ظاهر می‌شد و پس از آن در یک آگهی تبلیغاتی به تمسخر این تجربه پرداخت.

ماجرای الماس‌های خونین
در سال ۲۰۱۰، کمپبل در دادگاه چارلز تیلور، رئیس‌جمهور سابق لیبریا، حاضر شد تا درباره «الماس‌های خونین» که در سال ۱۹۹۷ از وی دریافت کرده بود، شهادت دهد. او شهادت داد که الماس‌ها را به عنوان هدیه از مردانی ناشناس دریافت کرده که گمان می‌کرد فرستاده‌های تیلور هستند. او بعداً الماس‌ها را به صندوق کودکان نلسون ماندلا اهدا کرد، اما مدیر وقت این صندوق، آن‌ها را نزد خود نگه داشت و پلیس آفریقای جنوبی بعداً آن‌ها را توقیف کرد. کمپبل به دلیل عدم وجود قصد مجرمانه، هرگز تحت پیگرد قانونی قرار نگرفت.

💑 زندگی شخصی و روابط

روابط عاطفی: کمپبل با شخصیت‌های معروفی چون آدام کلیتون (بیسیست گروه U2)، لئوناردو دی‌کاپریو، فلاویو بریاتوره (مدیر سابق فرمول یک) و ولادیسلاو دورونین (تاجر روسی) نامزد یا در رابطه بوده است.

جفری اپستین: نام کمپبل در فهرست تماس‌ها و سوابق پرواز جفری اپستین (سرمایه‌گذار محکوم به سوءاستفاده جنسی) دیده شده است. کمپبل اذعان کرد که اپستین را از طریق بریاتوره می‌شناخته و کارهای او را «غیرقابل دفاع» و «منزجرکننده» توصیف کرد، اما یکی از قربانیان اپستین ادعاهای او را مبنی بر بی‌اطلاعی مورد تردید قرار داد.

خانواده: کمپبل در مه ۲۰۲۱ تولد دخترش و در ژوئن ۲۰۲۳ تولد پسرش را اعلام کرد. او تأیید کرد که هر دو فرزندش از طریق رحم جایگزین (Surrogacy) به دنیا آمده‌اند.

اینستاگرام نائومی کمبل

برای مشاهده صفحه اینستاگرام نائومی کمبل بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.instagram.com/naomi

فیلم های نائومی کمبل

📺 سریال های نائومی کمبل

🎶 موزیک ویدئوهای نائومی کمبل

🎞️ مستندها (Documentaries)