آناغالیس
گیاهی علفی، یک ساله یا دو ساله با ساقه منشعب، به طول ۷ تا ۲۲ سانتی متر، افراشته یا خمیده، برگ ها متقابل یا گاهی فراهم، بدون دمبرگ، مجموعه گل ها به تعداد ۲ تا ۴ عدد از محور برگ ها خارج می گردند، لوب های کاسه گل هم اندازه، بلند تر یا کوتاه تر از جام گل، جام گل به قطر ۵ تا ۱۰ میلی متر، آبی یا قرمز رنگ، دارای غده های ترشحی پایک دار، میوه کپسول، حاوی دانه های فراوان.
پراکندگی جهانی:
ترکیه، اروپا، قفقاز، ایران، آسیای میانه، پاکستان، افغانستان، عراق، لبنان، سوریه و فلسطین.
پراکندگی در ایران:
به صورت علف هرز در حاشیه مزارع و مناطق نسبتا مرطوب رویش دارد.
مازندران، گرگان، گیلان، ایلام، کرمانشاه، ایلام، خوزستان، لرستان، بوشهر، هرمزگان، فارس، سیستان و بلوچستان و کرمان.
اندام مورد استفاده:
بخش های هوایی گیاه.
خواص درمانی:
این گیاه به طور سنتی در کشور اسپانیا برای اهداف پوستی و درمان زخم ها به کار می رود و دارای خاصیت ضد فساد و ضد میکروبی است.
این گیاه دارای اثری خلط آور و ادرار آور می باشد و به همین منظور در بیماری های سینه و دستگاه دفع ادرار به کار گرفته می شود.
برای مصارف دارویی گیاه گلدار مورد استفاده قرار می گیرد.
گیاه آناغالیس خلط آور، کاهش دهنده عرق، آرامش بخش، محرک و مسکن درد های عصبی می باشد.
این گیاه در مواردی نظیر یرقان، بواسیر، تب یونجه، التهاب کلیه، ناراحتی های کبدی و سنگ های مجاری ادراری مورد مصرف واقع می گردد.
در مصارف خارجی نیز از گیاه آناغالیس برای درمان خارش، عفونت های قارچی و التهاب پوست استفاده می شود.
اندام های هوایی گیاه آناغالیس نیز مورد استفاده درمانی قرار گرفته می شود.
این گیاه برای درمان درد های کلیوی، درمان بیماری صرع والتهاب های روماتیسمی و نقرس نیز کاربرد دارد.
در مصارف خارجی نیز برای درمان زخم های چرکی، زخم ها و مار گزیدگی از این گیاه استفاده می گردد.
کاربرد دارویی گیاه در منطقه:
گیاه آناغالیس در منطقه کاربرد دارویی نداشته است.