آشنایی با بیماری واژینیت و علائم مربوط به آن

آشنایی با بیماری واژینیت

همانطور که از نام بیماری واژینیت برمی آید یکی از بیماری هایی خواهد بود که مربوط به واژن در خانم ها بوده و زمانی که به حالت عفونی درمی آید نیاز به درمان فوری دارد.

عفونت واژن یا واژینیت نوعی از انواع بیماری خواهد بود که هر خانمی می تواند به آن مبتلا شود و در حقیقت یک بیماری خطرناک در نظر گرفته نمی شود. حتی برخی از خانم هایی که بهداشت عمومی را رعایت نمی کنند می توانند در طول زندگی برای دو یا سه بار به این بیماری مبتلا شوند. اغلب موارد خانم ها در زمانی که در شرایط بارداری قرار می گیرند علائم مربوط به بیماری را بیشتر نشان می دهند. محدوده ی سنی که به این بیماری مبتلا نمی شوند از زمان تولد تا پیش از بلوغ و همچنین پس از دوران یائسگی خواهد بود.

بنابراین خانم ها در طول زمانی که به عنوان یک زن در سنین باروری قرار می گیرند این توانایی را دارند که انتقال دهنده بیماری باشند. در خارج از سنین یاد شده شرایط مربوط به واژن به گونه ای است که حتر در صورت وجود مواردی از عوامل بیماری زا برای ابتلا، این بیماری را به خود راه نمی دهد. پس در این سنین نباید نگران واژینیت باشیم.

عامل بیماری واژینیت

بیماری واژینیت نوعی بیماری از نوع عفونتی خواهد بود اما عامل بیماری یک نوع قارچ بوده که در اصطلاح پزشکی به آن کاندیدا آلبیکنس می گویند. این نوع از عفونت قارچی به صورت طبیعی ممکن است رخ دهد پس یک اورژانس به شمار نمی رود اما بهتر است که هرچه سریع تر برای درمان آن اقدام نماییم. برای ابتلا به این بیماری تنها قارچ نقش ندارد بلکه در مواردی حتی وجود باکتری ها و همچنین انگل ها هم به تأیید رسیده اند.

دلایل رایج برای مبتلا شدن به واژنیت

مصرف آنتی‌بیوتیک : مصرف خودسرانه آنتی‌بیوتیک برای یک بیماری عفونی ساده مثل سرماخوردگی باعث می‌شود میکروب‌های غیر بیماری‌زا از بین ‌برود و زمینه ابتلا به عفونت واژن (واژینیت) فراهم شود.

میکروب‌های بدن همسر : دسته‌ای از میکروب‌های بیماری‌زا هم در بدن همسر بیماران وجود دارند و با وجود اینکه در بدن مرد، تولید بیماری یا علامت خاصی نمی‌کنند، ولی پس از انتقال به بدن زن بیماری‌زا می‌شوند. به همین دلیل در بعضی از انواع عفونت‌ها، برای زوجین به طور همزمان دارو داده می‌شوند.

 استرس : استرس دلیل بسیاری از بیماری‌هاست که در مورد عفونت قارچی واژن، افزایش سطح آدرنالین می‌تواند روی هورمون‌های جنسی اثر گذارد و منجر به تغییرات دوره قاعدگی گردد و خطر ابتلا به عفونت‌های قارچی را افزایش دهد. به علت افزایش ترشح کورتیزول در مواجهه با استرس‌ها و کاهش مقاومت سیستم دفاعی بدن این خطر افزایش می‌یابد.

علائم مهم در ابتلا به واژینیت

از علائم بیماری مربوطه می توانیم به انواعی از آن علائم مشترک با بیماری های دیگر اشاره کنیم، این علائم عبارتند از:

• خارش بیش از حد معمولی
• درد و سوزش در زمان خروج ادرار
• دیده شدن ترشحات از نوع غیرطبیعی با بوی کپکی (سفیدرنگ از نوع غلیظ)

در مواقعی که عامل بیماری باکتری باشد علائم به صورت ترشحات با رنگ و بویی غیر طبیعی همانند بوی ماهی همراه خواهد بود. علائم مربوط به خارش در موارد ابتلا به باکتری می تواند کمتر از قارچی باشد.

در مواردی که علت ابتلا نوعی انگل باشد معمولا علائم به صورت ترشحات غلیظ از نوع سبزرنگ به همراه بوی بد و افزایش ترشحات همراه خواهد بود.

• سوزش در واژن
• تورم و قرمزی در اطراف واژن و . . .
• عواملی که ابتلا به واژینیت را تشدید می کنند!
• حامله بودن فرد با توجه به تغییر در واژن
• استفاده از انواع آنتی بیوتیک هایی که درمان بیماریهای مختلف را انجام می دهند
• ابتلا به بیماری دیابت
• کورتون درمانی
• قرار گرفتن در دوران قاعدگی
• روابط جنسی بدون رعایت مسائل بهداشتی
• مصرف قرص هایی که قرد برای پیشگیری از بارداری خود به مصرف آنها می پردازد.

چگونگی تشخیص واژینیت

برای افرادی که تاکنون به این بیماری مبتلا نشده اند تشخیص آن برای مراجعه به پزشک کمی سخت خواهد بود. اما افرادی که تنها یکبار سابقه ابتلا را داشته باشند به راحتی می توانند تغییر در وضعیت سلامتی خود را تشخیص دهند.

در درجه اول باید لگن فرد مبتلا توسط یک پزشک مورد بررسی قرار گیرد. دیواره هایی که در واژن و همچنین رحم وجود دارد باید به خوبی بررسی شوند. معاینه دقیق می تواند علائم ابتلا به بیماری را نشان دهد. در مواقعی که شکی برای ابتلا وجود داشته باشد بررسی ها کمی دقیق تر خواهد شد  آزمایشی از سلول های این منطقه درخواست می شود. تنها در مواردی که عفونت ها به صورت مکرر ادامه داشته باشد احتمال درخواست چنین آزمایشی وجود خواهد داشت.

 پیشگیری و درمان واژینیت

این بیماری به سادگی قابل درمان خواهد بود اما بهتر است تا از اصولی برای پیشگیری کمک بگیریم که از جمله ی آنها می توانیم به دوش واژینال، خودداری از عطر زدن به ناحیه تناسلی، توجه به نوعی تامپون مورد استفاده، خودداری از پدهایی که با حالتی عطری تولید می شوند. کمک گرفتن از شورت هایی که از جنس کتان یا نخ بوده و تا حد امکان آزاد باشند. در زمان شست شوی مقعد خود هیچ گاه این کار را از مقعد به سوی واژن انجام ندهید زیرا به احتمال بسیار زیاد به عفونت واژن مبتلا خواهید شد. 

  برای درمان با داروها و پمادهای رایج این بیماری قابل رفع خواهد بود. برخی از مواقع بیماری ظرف مدت سه روز پایان می پذیرد اما در برخی از مواقع در صورتی که اصول بهداشتی رعایت نشود احتمال برگشت پس از چند ماه هم وجود خواهد داشت.

درمان داخل منزل هم می تواند علائم مربوطه را به سرعت کاهش دهد از جمله ی آنها می توانیم به استفاده از مخلوط سرکه سیب به همراه آب اشاره نماییم.  وانی را برداشته و این مخلوط را تهیه نمایید و برای حدود بیست دقیقه وازن خود را با محلول تهیه شده بشویید.

برای مواردی که ترشحات بدبو و غیرطبیعی دارند، نشستن در وان آب جوش به همراه عسل توصیه می شود.

درمان عفونت های قارچی خفیف

برای عفونت های خفیف قارچی، پزشک معمولا استفاده از پماد، قرص و کرم های خاص را به مدت 1 تا 3 روز تجویز می کند. برخی از این داروها تنها با نسخه‌ی پزشک قابل تهیه هستند و بقیه آن‌ها را می توان بدون نسخه‌ی پزشک نیز از داروخانه ها تهیه کرد. داروهای رایج عبارتند از:
• بوتوکونازول (Gynazole)
• کلوتریمازول (Lotrimin)
• میکونازول (Monistat)
• ترکونازول (Terazol)
• فلوکونازول (Diflucan)
زنان مبتلا به عفونت واژینال خفیف برای اطمینان از درمان کامل عفونت باید بعد از مصرف دارو نیز به پزشک مراجعه کنند.

درمان عفونتهای قارچی مقاوم

در صورت وجود علائم زیر، عفونت واژنی شما شدید و مقاوم به درمان محسوب می شود و به درمان های خاصی نیاز دارد:

• قرمزی، تورم و خارش شدید واژن که باعث زخم در بافت واژن شود.
• در طول یک سال، بیشتر از 4 بار به عفونت واژن مبتلا شده باشید.
• عفونت ناشی از نوع خاصی از قارچ به غیر از کاندیدا آلبیکانس باشد.
• عفونت قارچی همراه با بارداری.
• ابتلا به دیابت کنترل نشده یا سیستم ایمنی ضعیف بر اثر مصرف دارو.
• نتیجه تست HIV شما مثبت باشد.

درمان های ممکن برای عفونت های قارچی شدید یا مقاوم به درمان عبارتند از:

• استفاده از کرم، پماد، قرص و یا شیاف واژینال به مدت 14 روز
• مصرف دو یا سه دوز فلوکونازول (Diflucan)
• تجویز بلند مدت فلوکونازول (Diflucan) به مدت شش هفته و هر هفته، یک عدد. یا استفاده طولانی مدت از داروهای ضد قارچ موضعی
• در صورتیکه با روشهای فوق، عفونت قارچی شما بهبود پیدا نکرد به احتمال زیاد مشکل از به هم خوردن فلور طبیعی واژن (نسبت باکتریهای خوب و بد) به دلیل مصرف بیش از حد آنتی بیوتیک باشد. در این موارد استفاده از لیزرمونالیزا تاچ جهت بازسازی بافت طبیعی واژن بسیار کمک کننده بوده و جوانسازی واژن با لیزر اکیدا توصیه می شود.