بش یعنی چه ?

حتما برای شما هم پیش آمده است ، واژه بش را بشنوید یا مشاهده کرده باشید و از معنی دقیق آن مطلع نباشید ، در این مطلب معنی دقیق این کلمه را مرور میکنیم . ( بش یعنی چه ? )

فهرست مطالب

بش

بش

مترادف و معادل واژه بش:

زنجیر
یال اسب
گردن
دیم
بسیم
تازه رو
خوش برخورد
خوش
خوشمره
لذیذ
بست
بند
یال
کاکل
نام هفتمین منزل از منازل قمر نزد عرب ( خورتک ) هنعه
منزل چهارم از منازل قمر نزد ایرانیان
بند و بست، بندفل ی که به صندوق یاظرف شکسته میزنند
موهای گردن اسب

بِش ( Beş ) : در زبان ترکی به معنی عدد پنج .

بُش ( Boş ) :در زبان ترکی به معنی خالی .

تلفظ بش :

تلفظ بش

five, lock, mane

معنی بش در لغتنامه دهخدا

بش. [ ب َ ] ( اِ ) پش. مطلق بند را گویند. ( از برهان ). هر بندی عموماً. بند هر چیز عموماً. ( آنندراج ). بند بود آهنین یا مسین یا رویین. ( لغت فرس اسدی ). بند و زنجیر. بند مطلق. ( سروری ).

|| بند جامه.

|| بندی که از آهن و برنج بر صندوقها زنند. بندهای آهن و نقره و برنج که بر درزها و پیوندهای صندوق و امثال آن نصب کنند برای استواری.

بندی بود سیمین یا برنجین که آن را ( از بهر محکمی به میخ ) بر صندوقها و درها زنند. ( صحاح الفرس ). بندی باشد که از جهت محکمی بر صندوقها زنند.

بند آهنین یا سیمین که بر تخته در و صندوق زنند و به مسمار بدوزندش استحکام را. ( شرفنامه منیری ). آن آهن بود که به مسمار زنندبر صندوق. ( از لغت فرس اسدی ). بند آهن و مس و مانندآن که بر تخته های صندوق و بر کاسه و بر در زنند. ( رشیدی ).

|| زراعتی که به آب باران حاصل شود. ( از برهان ). زراعتی که به آب باران حاصل دهد. ( رشیدی ).

زراعت دیمی که به آب باران عمل آید.

به عربی بخس نیز گویند.. زراعت دیمی. ( از فرهنگ شاهنامه ). و رجوع به شعوری ج 1 شود.

|| قفل. ( ناظم الاطباء ).

|| بشن : بش و بالا. قد و بالا. قد و قامت. ( فرهنگ فارسی معین ).

بش. [ ب ُ / ب َ ]( اِ ) بشک. فش. پش. کاکل آدمی.

در اوستا، برش «اسفا 1:2 ص 14» استی ، برزه ، بارز ( پس گردن ) «اشتق 220». رجوع به بشن ، بشک ، فش و حاشیه برهان قاطع چ معین و فرهنگ شاهنامه شفق شود.

ادامه معنی بش در لغتنامه دهخدا

|| موی گردن و یال اسب. در اوستا برش «اسفا1: 6 ص 24» استی ، برز، بارز ( پس گردن ).

یال اسب. موی گردن و قفای اسب بود. موی گردن اسب. عُرف ؛

بش اسب.

فژ. ( برهان ). فُش. مؤلف فرهنگ شاهنامه آرد : در فرهنگها به معنی گردن و یال اسب است و بنا به حدس بعضی لغت شناسان فرنگ ، بش که فش هم خوانده اند بمعنی گردن و یال اسب .

|| ریشه و دامن . دامن.

|| طره ای که بر سر دستار و کمر گذارند.

|| ( ص ) ناقص و ناتمام.

بش. [ ب ِ ] ( فعل امر + ضمیر ) امر بر دادن باشد یعنی بدهش. ( برهان ). کلمه امر یعنی بدهش. ( ناظم الاطباء ). باو بده.

بش. [ ب ِ ] ( حرف اضافه + ضمیر ) ( در تداول عوام ) به او، به وی : کاغذ را بش دادم.

بش. [ ب ِ ] ( اِ ) لغتی است هندی و درپهلوی وش و در اوستایی وِیش بمعنی زهر، بسیار بکار رفته. ( یشتها ج 1 حاشیه ص 275 ).

بش. [ ب ِ ] ( ترکی ، عدد،اِ ) عدد پنج در بازی نرد : شش و بش یعنی شش و پنج.

بش. [ ب َ ش ش ] ( ع مص ) بشاشة یا بشاشت. ( از اقرب الموارد ).گشاده رو بودن.

تازه روی و شادمان شدن.
– بش دوستی بدوستی ؛ خوشحال شدن و شادمان گردیدن بوی.

شادان بدیدن کسی رفتن که از دیدار ما خرسند میگردد.
– بش بچیزی ؛ روی آوردن بر آن و خندیدن بدان.
– بش بکسی در پرسش ؛ مهربانی کردن به او.

به لطف کلام و تازه رویی و گشادگی پیشانی پیش آمدن.

نواختن. تملق گفتن. خوش استقبال کردن.
– بش بدوست ؛ روی آوردن بر وی.

بش. [ ب َ ش ش ] ( ع ص ) باش . بشوش. بشاش.

رجوع به صفات مذکور شود. شادکام و خرم و گشاده روی. ( از برهان ). گشاده روی.

تازه روی خندان :هش بش. مرد خنده روی. ( آنندراج ). تازه روی و شادکام.

|| ( اِمص ) خوشرویی و شادمانی. ( ناظم الاطباء ). خوشرویی. خوشی و شادمانی.
– خوش و بش کردن یا خوش و بش کردن با کسی ؛ خوشرویی کردن .

بش. [ ب ِ ش َ ] ( اِ ) از اصطلاح هیئت هندیانست.

معنی بش در لغتنامه معین

( ~. ) (مص ل . ) (ص . ) گشاده روی ، تازه روی ، خوش منش .
(بُ ) ( اِ. ) = پش . فش . بشک : موی گردن اسب ، یال .
(بِ ) ( اِ. ) از اتباع خوش ، خوش و بش .
(بَ ) ( اِ. ) هر بندی به ویژه بندی که از آهن ، برنج و یا نقره که برای قفل کردن صندوق درست کنند.

معنی بش در فرهنگ عمید

بند، بست، بند فلزی که به صندوق یا ظرف شکسته می زنند: ز آبنوس دری اندر او فراشته بود / به جای آهن، سیمین همه بش و مسمار (ابوالمؤید: شاعران بی دیوان: ۵۹ ).

پنج.
۱. کاکل.
۲. یال اسب، موهای گردن اسب.