بیوگرافی هلنا بونهام کارتر و همسرش

با چهره‌ای منحصربه‌فرد و استعداد بازیگری چشمگیر، هلنا بونهام کارتر به یکی از نمادهای سینمای مدرن تبدیل شده است. او با ایفای نقش‌های متفاوت و اغلب غریب، جایگاه ویژه‌ای در قلب مخاطبان و منتقدان پیدا کرده است. در کنار زندگی حرفه‌ای پربار، رابطه طولانی و غیرمتعارف او با تیم برتون، کارگردان مشهور، نیز همواره مورد توجه بوده است. این دو هنرمند خلاق، با خلق آثار مشترک و داشتن سبک زندگی خاص خود، به زوجی هنری و منحصربه‌فرد بدل گشتند. اگرچه این رابطه پس از سال‌ها به جدایی انجامید، اما تأثیر عمیقی بر زندگی و کار هر دوی آن‌ها گذاشت. این بیوگرافی به بررسی زندگی و کارنامه هنری هلنا بونهام کارتر می‌پردازد و نگاهی به رابطه پرفراز و نشیب او با تیم برتون می‌اندازد، رابطه‌ای که الهام‌بخش بسیاری از آثار به‌یادماندنی آن‌ها بود.

بیوگرافی هلنا بونهام کارتر

هلنا بونهام کارتر: زندگی و کارنامه هنری

هلنا بونهام کارتر، بازیگر سرشناس انگلیسی متولد ۲۶ مه ۱۹۶۶، با ایفای نقش‌های به‌یادماندنی در طیف وسیعی از آثار، از فیلم‌های پرفروش هالیوودی گرفته تا سینمای مستقل و به خصوص درام‌های تاریخی، نامی برای خود دست و پا کرده است. او در طول فعالیت هنری خود افتخارات متعددی کسب کرده که شامل جایزه آکادمی فیلم بریتانیا و جایزه بین‌المللی امی می‌شود. علاوه بر این، او دو بار نامزد دریافت جایزه اسکار، چهار بار نامزد جایزه تلویزیونی آکادمی بریتانیا، پنج بار نامزد جایزه امی ساعات پربیننده و نه بار نامزد جایزه گلدن گلوب شده است.

هلنا بونهام کارتر در منطقه ایزلینگتون شهر لندن دیده به جهان گشود. پدرش، ریموند بونهام کارتر، که از خانواده‌ای با پیشینه سیاسی قدرتمند در بریتانیا بود، به عنوان بانکدار فعالیت می‌کرد و در دهه ۱۹۶۰ به نمایندگی از بانک انگلستان، به عنوان مدیر جایگزین بریتانیا در صندوق بین‌المللی پول در واشنگتن دی‌سی خدمت می‌کرد.

مادرش، النا پروپر د کایخون، روان‌درمانگر است و ریشه‌های اسپانیایی، بوهمی و یهودی فرانسوی دارد. والدین او نیز چهره‌های شناخته شده‌ای بودند؛ پدربزرگ مادری‌اش، ادواردو پروپر د کایخون، دیپلماتی از اسپانیا و مادربزرگ مادری‌اش، بارونس هلن فولد-اسپرینگر، یک نقاش بود. از سوی دیگر، مادربزرگ پدری هلنا، ویولت بونهام کارتر، سیاستمدار و فمینیست برجسته‌ای بود و دختر اچ. اچ. اسکویت، نخست‌وزیر بریتانیا در نیمه اول جنگ جهانی اول، محسوب می‌شد.

هلنا بونهام کارتر دو برادر بزرگتر به نام‌های ادوارد و توماس دارد. آن‌ها دوران کودکی خود را در منطقه گلدِرز گرین سپری کردند. هلنا تحصیلات خود را در دبیرستان ساوث همپستد به پایان رساند و سپس مدارک سطح A خود را از مدرسه معتبر وست‌مینستر دریافت کرد. او پس از اتمام تحصیلات دبیرستان، برای ورود به کالج کینگ دانشگاه کمبریج درخواست داد، اما درخواستش رد شد. دلیل این رد شدن، نگرانی مسئولان دانشگاه از این بود که او به دلیل فعالیت‌های بازیگری، در اواسط دوره تحصیل، دانشگاه را ترک کند.

زندگی شخصی هلنا بونهام کارتر نیز از اتفاقات تلخ و شیرین بی‌نصیب نبوده است. در پنج سالگی او، مادرش دچار یک فروپاشی عصبی شدید شد که بهبودی کامل آن سه سال به طول انجامید.

این تجربه سخت مادر باعث شد که او پس از بهبودی به حرفه روان‌درمانگری روی آورد. هلنا بعدها برای درک عمیق‌تر شخصیت‌هایی که قرار بود نقششان را بازی کند، از مادرش کمک می‌گرفت و هزینه‌ای برای خواندن فیلمنامه‌ها و ارائه تحلیل‌های روانشناختی شخصیت‌ها به او پرداخت می‌کرد. پنج سال پس از بهبودی مادر، پدر هلنا به تومور عصب شنوایی تشخیص داده شد.

او در طول عمل جراحی برای برداشتن تومور دچار عوارضی شد که منجر به سکته مغزی و در نتیجه نیمه‌فلج شدن و نیاز به استفاده از ویلچر شد. در آن زمان، برادران هلنا در دانشگاه بودند و او تنها کسی بود که در کنار مادرش برای مراقبت از پدر باقی ماند. او بعدها از حرکات و رفتارهای پدرش در این دوران برای ایفای نقش خود در فیلم “تئوری پرواز” الهام گرفت. پدر هلنا بونهام کارتر در ژانویه ۲۰۰۴ درگذشت.

تبار و خانواده هلنا بونهام کارتر

هلنا بونهام کارتر، بازیگر سرشناس بریتانیایی، از تبار خانواده‌های برجسته و تأثیرگذاری در بریتانیا و اروپا است.

خانواده پدری:

در سمت پدری، پدربزرگ و مادربزرگ او سر موریس بونهام-کارتر و لیدی وایولت بونهام کارتر بودند که هر دو از سیاستمداران لیبرال بریتانیا محسوب می‌شدند. سر موریس از نوادگان جان بونهام کارتر، یکی از نمایندگان پارلمان بریتانیا از پورتسموث بود.

مادربزرگ پدری هلنا، لیدی وایولت، دختر اچ. اچ. اسکویث، اولین ارل آکسفورد و اسکویث، و کسی بود که بین سال‌های ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۶ سمت نخست‌وزیری بریتانیا را بر عهده داشت. دایی هلنا از این سمت خانواده، آنتونی اسکویث نام داشت که خود یکی از کارگردانان برجسته انگلیسی بود و فیلم‌هایی نظیر Carrington V.C. و The Importance of Being Earnest را ساخت. همچنین، هلنا بونهام کارتر پسر عموی اول آدام ریدلی، اقتصاددان، و جین بونهام کارتر، سیاستمدار، است.

از دیگر بستگان دور پدری هلنا بونهام کارتر می‌توان به افراد سرشناسی اشاره کرد. از جمله کریسپین بونهام-کارتر که او نیز بازیگر است و پسر عموی دور او محسوب می‌شود. همچنین، لوتیان بونهام کارتر، بازیکن کریکت درجه یک برای تیم همپشایر، و پسر او، نایب دریاسالار سر استوارت بونهام کارتر، که در هر دو جنگ جهانی در نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا خدمت کرد، از خویشاوندان برجسته او هستند.

جالب توجه است که فلورانس نایتینگل، پرستار پیشگام و بنیان‌گذار پرستاری نوین در انگلیس، نیز از بستگان دور خانواده بونهام کارتر محسوب می‌شود.

خانواده مادری:

تبار مادری هلنا بونهام کارتر نیز به همین اندازه درخشان و پرنفوذ است. پدربزرگ مادری او، ادواردو پروپر ده کایخون، دیپلمات اسپانیایی بود. او در طول جنگ جهانی دوم با شجاعت و فداکاری، هزاران یهودی را از چنگال هولوکاست نجات داد و به همین دلیل به عنوان “درستکار در میان ملت‌ها” شناخته شده و پس از مرگش نیز جایزه “شجاعت مراقبت” را از اتحادیه ضد افترا دریافت کرد.

پدر ادواردو یک یهودی بوهمیایی بود، در حالی که همسر او و مادربزرگ هلنا، یک زن یهودی بود که به مذهب کاتولیک گرویده بود. ادواردو پروپر ده کایخون بعدها به عنوان وزیر-مشاور در سفارت اسپانیا در واشنگتن دی‌سی خدمت کرد.

مادربزرگ مادری هلنا، بارونس هلن فولد-اشپرینگر نام داشت و از یک خانواده یهودی متمول و رده بالا بود. او دختر بارون اوژن فولد-اشپرینگر، بانکدار فرانسوی از نسل خانواده‌های بانفوذ افروسی و فولد، و ماری-سسیل فون اشپرینگر بود.

ماری-سسیل خود دختر بارون گوستاو فون اشپرینگر، صنعتگر اتریشی، و یکی از اعضای خانواده دو کونیگسوارت بود. بارونس هلن فولد-اشپرینگر پس از جنگ جهانی دوم به مذهب کاتولیک گروید. خواهر هلن، لیلیان ده روتشیلد، بانوی خیر فرانسوی و همسر بارون الی ده روتشیلد از خانواده بسیار برجسته روتشیلد (که در قرن نوزدهم نیز با خانواده فون اشپرینگر وصلت کرده بودند)، از بستگان نزدیک او بود.

همچنین، خواهر دیگر لیلیان، ترز فولد-اشپرینگر، مادر دیوید پرایس-جونز، نویسنده بریتانیایی، بود. این پیوندهای خانوادگی نشان‌دهنده ارتباط عمیق خانواده مادری هلنا بونهام کارتر با دنیای بانکداری، صنعت و فرهنگ در اروپا است.

سال‌های ابتدایی فعالیت (دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰)

هلنا بونهام کارتر، بازیگری با استعداد ذاتی که هیچگاه آموزش رسمی در زمینه بازیگری ندیده است، مسیر خود را به دنیای هنر با برنده شدن در یک مسابقه ملی نویسندگی در سال ۱۹۷۹ آغاز کرد. او با استفاده از جایزه نقدی این مسابقه، هزینه ورود نام خود را به فهرست راهنمای بازیگران “اسپات‌لایت” پرداخت کرد و به این ترتیب، گامی مهم در جهت حرفه بازیگری برداشت.

او اولین تجربه حرفه‌ای خود را در سن ۱۶ سالگی با حضور در یک آگهی تلویزیونی کسب کرد و سپس در سال ۱۹۸۳، در فیلم تلویزیونی “الگویی از گل‌های رز” نقش کوچکی را ایفا نمود.

اولین نقش اصلی بونهام کارتر در سینما، بازی در نقش لیدی جین گری در فیلم “لیدی جین” محصول ۱۹۸۶ بود که با واکنش‌های متفاوتی از سوی منتقدان روبرو شد. با این حال، نقطه عطف واقعی در کارنامه او با بازی در نقش لوسی هانی‌چرچ در فیلم “اتاقی با یک چشم‌انداز” (۱۹۸۵) رقم خورد. این فیلم که اقتباسی از رمان مشهور ای. ام. فورستر بود، اگرچه پس از “لیدی جین” فیلمبرداری شد، اما دو ماه زودتر به نمایش درآمد و بازی بونهام کارتر در آن، تحسین بسیاری را برانگیخت.

در ادامه فعالیت‌هایش در دهه ۸۰ میلادی، او در فصل ۸۷–۱۹۸۶ سریال محبوب “میامی وایس” در نقش معشوقه شخصیت دان جانسون ظاهر شد و در سال ۱۹۸۷ نیز در فیلم‌هایی همچون “رؤیا” در کنار درک بوگارد، “خطری برای قلب‌ها” با استوارت گرنجر و “درست کردن آن” با جان گیلگود همبازی شد.

نکته قابل توجه دیگر این دوره، انتخاب اولیه او برای نقش بس مک‌نیل در فیلم “شکستن امواج” بود، اما بونهام کارتر به دلیل آنچه راجر ایبرت “آسیب‌پذیری دردناک روحی و جسمی شخصیت” نامید، در میانه تولید از پروژه کنار کشید. این نقش در نهایت به امیلی واتسون رسید که برای آن نامزد جایزه اسکار شد.

نقش‌آفرینی‌های بونهام کارتر در اوایل کارش اغلب در فیلم‌های دوره‌های پیش از و اوایل قرن بیستم، به ویژه آثار کمپانی مرچنت آیوری، باعث شد که او در قالب شخصیت‌های “ملکه کرست” و “رز انگلیسی” کلیشه شود. تصویری که خودش با آن احساس راحتی نمی‌کرد و بعدها با شوخ‌طبعی بیان داشت که به قول کسی، شبیه “یک سنجاب چاق” به نظر می‌رسید.

با وجود این کلیشه، او تجربه‌های متفاوتی نیز داشت، از جمله حضور در یک صحنه رویا در سری دوم سریال کمدی بریتانیایی “کاملاً عالی” در نقش سافرون، دختر شخصیت اصلی، که معمولاً بازیگر دیگری آن را ایفا می‌کرد و در طول سریال نیز به شباهت این شخصیت به بونهام کارتر اشاره می‌شد.

بونهام کارتر که به زبان فرانسوی تسلط کامل دارد، در سال ۱۹۹۶ در یک فیلم فرانسوی با عنوان “پرتره‌های چینی” نقش‌آفرینی کرد. در همان سال، او نقش اولیویا را در نسخه سینمایی “شب دوازدهم” ساخته ترور نان بازی کرد.

اما یکی از برجسته‌ترین لحظات در دوران اولیه حرفه‌ای او، بازی درخشانش در نقش کیت کروی دسیسه‌گر در اقتباس سینمایی سال ۱۹۹۷ از رمان “بال‌های کبوتر” بود.

این نقش با تحسین گسترده‌ای در سطح بین‌المللی روبرو شد و برای او اولین نامزدی‌های معتبر جایزه گلدن گلوب و اسکار را به ارمغان آورد. پس از این موفقیت، در سال ۱۹۹۹، بونهام کارتر در فیلم کالت “باشگاه مبارزه” نقش مارلا سینگر را بازی کرد که این نقش برای او جایزه Empire سال ۲۰۰۰ را به عنوان بهترین بازیگر زن بریتانیایی به همراه داشت و جایگاه او را به عنوان یک بازیگر توانا و خارج از کلیشه‌ها تثبیت کرد.

هلنا بونهام کارتر: شهرت جهانی (دهه ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰)

دهه‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ دوران اوج شهرت و موفقیت بین‌المللی برای هلنا بونهام کارتر بود، دورانی که او در تعدادی از فیلم‌های پرفروش و مورد تحسین منتقدان به ایفای نقش پرداخت.

در اوایل این دوره، در سال ۲۰۰۱، او در مینی‌سریال تلویزیونی “هنری هشتم” شبکه ITV1 برای دومین بار نقش یک ملکه انگلستان را بازی کرد و در نقش آن بولین ظاهر شد، اگرچه به دلیل بارداری، حضور او در این پروژه محدود بود. در سال ۲۰۰۵، او با صداپیشگی در انیمیشن استاپ موشن “والاس و گرومیت: نفرین خرگول‌نما” در نقش لیدی توتینگهام، یک شخصیت اشرافی ثروتمند، توانایی‌های خود را در این زمینه نیز به نمایش گذاشت. او در این فیلم در کنار بازیگران مطرحی چون رالف فاینز و پیتر سالیس قرار گرفت.

فعالیت‌های او تنها به بازیگری محدود نمی‌شد. در سال ۲۰۰۶، بونهام کارتر به عنوان عضو هیئت داوران جشنواره فیلم کن انتخاب شد و در انتخاب فیلم “بادی که بر جو می‌وزد” به عنوان بهترین فیلم، نقش داشت. در همان سال، او با همکاری سامانتا سیج، طراح لباس شنا، خط تولید مد خود را با نام “پنتالونیز” راه‌اندازی کرد که شامل مجموعه‌ای از لباس‌های زنانه با الهام از سبک ویکتوریایی و همچنین شلوارهای جین سفارشی بود.

یکی از به‌یادماندنی‌ترین نقش‌های بونهام کارتر در این دوره، بازی در نقش جادوگر شرور و کاریزماتیک، بلاتریکس لسترنج، در چهار فیلم پایانی مجموعه محبوب “هری پاتر” (۲۰۰۷–۲۰۱۱) بود. بازی او در این نقش با استقبال مثبت منتقدان روبرو شد، هرچند برخی معتقد بودند که از استعداد او در این نقش به اندازه کافی استفاده نشده است.

او در حین فیلمبرداری “هری پاتر و محفل ققنوس”، به طور تصادفی باعث آسیب دیدن گوش متئو لوئیس، بازیگر نقش نویل لانگ‌باتم شد. در همین دوره، او بار دیگر با تیم برتون همکاری کرد و در اقتباس سینمایی موزیکال “سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت” در نقش خانم لاوت، همدست عاشق سوئینی تاد (با بازی جانی دپ)، ظاهر شد.

این نقش برای او نامزدی جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن را به ارمغان آورد و همچنین جوایز بهترین بازیگر زن را در جوایز فیلم بریتانیایی ایونینگ استاندارد ۲۰۰۷ و جوایز امپایر ۲۰۰۹ برای بازی‌هایش در “سوئینی تاد” و “گفتگو با زنان دیگر” دریافت کرد. در فیلم “رستگاری نابودگر” (۲۰۰۹)، چهارمین قسمت از سری ترمیناتور، بونهام کارتر نقش کوتاه اما مهمی را به عنوان تجسم فیزیکی “اسکای‌نت” ایفا کرد.

سال ۲۰۰۹ همچنین سالی بود که بونهام کارتر به عنوان راوی مادر سنجاب در اقتباس انیمیشن ۳۰ دقیقه‌ای از کتاب کودک پرفروش “گروفالو” حضور یافت. همکاری او با تیم برتون در سال ۲۰۱۰ در فیلم فانتزی “آلیس در سرزمین عجایب” ادامه یافت، جایی که او نقش ملکه سرخ را بازی کرد. این نقش ترکیبی از شخصیت‌های ملکه قلب‌ها و ملکه سرخ در داستان اصلی بود و او در این فیلم با جمعی از بازیگران مطرح از جمله جانی دپ، ان هتوی، میا واشیکوفسکا و همبازی‌اش در هری پاتر، آلن ریکمن، همبازی شد. در اوایل سال ۲۰۰۹، روزنامه تایمز بونهام کارتر را در فهرست ۱۰ بازیگر زن برتر بریتانیایی تاریخ، در کنار چهره‌های ماندگاری چون جودی دنچ، هلن میرن، مگی اسمیت، جولی اندروز و آدری هپبورن، قرار داد.

بازی در نقش ملکه الیزابت

یکی از تحسین‌شده‌ترین نقش‌های بونهام کارتر، بازی در نقش ملکه الیزابت در فیلم “سخنرانی پادشاه” (۲۰۱۰) بود. بازی او در این فیلم با ستایش فراوان منتقدان روبرو شد و برای او نامزدی جوایز مهمی از جمله جایزه بفتا و جایزه اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل را به همراه داشت. او موفق به کسب اولین جایزه بفتای خود برای این نقش شد.

در تلویزیون، بونهام کارتر در فیلم بیوگرافی “انید” (۲۰۱۰) از بی‌بی‌سی چهار، نقش نویسنده مشهور انید بلایتون را ایفا کرد که اولین تصویر زندگی بلایتون بر پرده سینما و تلویزیون بود. این نقش برای او نامزدی جایزه بفتای تلویزیونی را به دنبال داشت. در سال ۲۰۱۰، او همچنین با فردی هایمور در فیلم بیوگرافی “نان تست” همبازی شد که در جشنواره فیلم برلین ۲۰۱۱ مورد توجه قرار گرفت. در سال ۲۰۱۱، بفتا لس آنجلس جایزه بریتانیا برای هنرمند سال بریتانیا را به او اهدا کرد.

در سال ۲۰۱۲، بونهام کارتر در اقتباس مایک نیول از رمان “آرزوهای بزرگ” اثر چارلز دیکنز، نقش دوشیزه هاویشام را بازی کرد، شخصیتی پیچیده و به‌یادماندنی در ادبیات گوتیک ویکتوریایی. در همین سال، او در موزیک ویدیوی آهنگ “Out of the Game” از روفوس وین‌رایت حضور یافت و همچنین در اقتباس سینمایی موفق موزیکال “بینوایان” در نقش مادام تناردیه، یکی از شخصیت‌های شرور و کمیک داستان، به ایفای نقش پرداخت.

سال‌های بعد نیز شاهد فعالیت‌های متنوعی از بونهام کارتر بودیم. در سال ۲۰۱۳، او برای بازی در فیلم “تی. اس. اسپایوت جوان و خارق‌العاده” به کارگردانی ژان-پیر ژونه انتخاب شد و در فیلم “رنجر تنها” نقش رد هرینگتون، زنی با پای چوبی را بازی کرد که به شخصیت‌های اصلی کمک می‌کرد. همچنین در همین سال، او برای برنامه “کتاب عشق” شعر روایت کرد و در فیلم تلویزیونی “برتون و تیلور” در نقش الیزابت تیلور ظاهر شد. در سال ۲۰۱۵، او در بازسازی لایو اکشن دیزنی از “سیندرلا” نقش مادرخوانده پری را ایفا کرد.

در سال ۲۰۱۶، بونهام کارتر نقش ملکه سرخ را در فیلم “آلیس در آن سوی آینه” تکرار کرد و در سال ۲۰۱۸ به جمع بازیگران مطرحی چون ساندرا بولاک و کیت بلانشت در فیلم فرعی “هشت یار اوشن” پیوست. یکی دیگر از نقش‌های برجسته او در اواخر این دوره، بازی در نقش پرنسس مارگارت مسن‌تر در سریال تحسین‌شده نتفلیکس “تاج” بود.

او که شخصاً با پرنسس مارگارت آشنایی داشت، جانشین ونسا کربی در این نقش شد و بازی او در این سریال تحسین‌های فراوان و نامزدی جوایز متعددی از جمله امی و گلدن گلوب را برایش به ارمغان آورد. او همچنین به عنوان بخشی از گروه بازیگران “تاج”، برنده جایزه انجمن بازیگران سینما در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ شد. در سال ۲۰۲۰، بونهام کارتر در فیلم نتفلیکس “انولا هولمز” در نقش ائودوریا هولمز، مادر شرلوک هولمز، ظاهر شد و به این ترتیب به کارنامه پربار خود در این دهه ادامه داد.

هلنا بونهام کارتر: زندگی شخصی و روابط

زندگی هلنا بونهام کارتر، بازیگر صاحب سبک بریتانیایی، همواره پر از اتفاقات شخصی و حرفه‌ای بوده است. در اوت سال ۲۰۰۸، سانحه‌ای تلخ در آفریقای جنوبی رخ داد که در پی آن چهار نفر از اعضای خانواده او در تصادف یک اتوبوس سافاری جان خود را از دست دادند. این اتفاق باعث شد که فیلمبرداری فیلم “رستگاری نابودگر” با حضور او متوقف شود و به او مرخصی نامحدود داده شود تا بعداً برای اتمام کار بازگردد.

فعالیت‌های خیریه نیز بخش مهمی از زندگی بونهام کارتر را تشکیل می‌دهند. در اوایل اکتبر ۲۰۰۸، او به عنوان اولین حامی خیریه Action Duchenne معرفی شد. این سازمان خیریه ملی با هدف حمایت از والدین و افرادی که با بیماری دیستروفی عضلانی دوشن درگیر هستند، تأسیس شده است.

مواضع سیاسی او نیز گاهی خبرساز شده است. در اوت ۲۰۱۴، در آستانه همه‌پرسی استقلال اسکاتلند، بونهام کارتر یکی از ۲۰۰ چهره سرشناسی بود که نامه‌ای را به روزنامه گاردین امضا کرد و مخالفت خود را با استقلال اسکاتلند ابراز داشت. در سال ۲۰۱۶، او همچنین در آستانه همه‌پرسی برگزیت، اعلام کرد که علاقه‌مند به باقی ماندن بریتانیا در اتحادیه اروپا است.

در سال ۲۰۲۲، هلنا بونهام کارتر به یک جایگاه افتخاری مهم دست یافت و به عنوان اولین رئیس زن کتابخانه لندن منصوب شد. او از سال ۱۹۸۶ عضو فعال این کتابخانه بوده است.

روابط عاطفی

روابط بونهام کارتر نیز مورد توجه رسانه‌ها بوده است. در سال ۱۹۹۴، او در حین فیلمبرداری “فرانکنشتاین مری شلی” با کارگردان و بازیگر مشهور، کنت براناگ، آشنا شد. رابطه آن‌ها در حالی آغاز شد که براناگ هنوز با اما تامپسون، بازیگر برنده اسکار، ازدواج کرده بود. در آن زمان، حرفه تامپسون در اوج شکوفایی بود، در حالی که براناگ با اولین فیلم پرهزینه‌اش دست و پنجه نرم می‌کرد. این رابطه به طلاق براناگ و تامپسون در سال ۱۹۹۵ منجر شد. پس از پنج سال زندگی مشترک، بونهام کارتر و براناگ در سال ۱۹۹۹ از هم جدا شدند.

اما تامپسون بعدها اعلام کرد که هیچ کینه ای نسبت به بونهام کارتر ندارد و رابطه او با براناگ را “مسئله‌ای گذشته” تلقی کرد. او توضیح داد که نمی‌توان به چنین مسائلی چسبید و انرژی برای آن ندارد و چندین سال پیش با هلنا صلح کرده است و او را زنی فوق‌العاده می‌داند. جالب اینجاست که هر سه بازیگر بعدها در مجموعه فیلم‌های “هری پاتر” حضور یافتند، اگرچه صحنه‌های مشترکی نداشتند؛ اما تامپسون و بونهام کارتر هر دو در فیلم “هری پاتر و محفل ققنوس” بازی کردند.

در سال ۲۰۰۱، بونهام کارتر رابطه جدیدی را با کارگردان آمریکایی تیم برتون آغاز کرد. آشنایی آن‌ها در سر صحنه فیلمبرداری “سیاره میمون‌ها” صورت گرفت. برتون از او در تعدادی از فیلم‌های دیگرش، از جمله “ماهی بزرگ”، “عروس مرده”، “چارلی و کارخانه شکلات‌سازی”، “سوئینی تاد: آرایشگر شیطانی خیابان فلیت”، “آلیس در سرزمین عجایب” و “سایه‌های تاریک” نیز استفاده کرد. پس از جدایی، بونهام کارتر اشاره کرد که شاید کار کردن با هم بدون اینکه زوج باشند، آسان‌تر باشد، هرچند برتون همیشه با تردید و خجالت او را برای نقش‌ها انتخاب می‌کرد.

بونهام کارتر و برتون در لندن زندگی مشترک متفاوتی داشتند؛ آن‌ها در خانه‌های مجاور در منطقه بلزایز پارک زندگی می‌کردند. هلنا مالک یکی از خانه‌ها بود و تیم برتون بعدها خانه دیگر را خرید و آن‌ها دو خانه را به هم وصل کردند. در سال ۲۰۰۶، آن‌ها خانه میل هاوس را در آکسفوردشایر خریداری کردند. این خانه پیش از این توسط مادربزرگ هلنا، ویولت بونهام کارتر، اجاره شده بود و در گذشته متعلق به پدربزرگ او، اچ. اچ. اسکویت (نخست وزیر سابق بریتانیا) بود.

حاصل رابطه بونهام کارتر و برتون یک پسر و یک دختر است. هلنا در مصاحبه با روزنامه دیلی تلگراف درباره سختی‌های ناباروری و مشکلات دوران بارداری‌اش صحبت کرده است. او گفته بود که پیش از بارداری دخترش، او و برتون دو سال برای بچه‌دار شدن تلاش کرده بودند و اگرچه بارداری به طور طبیعی اتفاق افتاد، اما در حال بررسی روش لقاح آزمایشگاهی بودند.

در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴، این دو به طور رسمی اعلام کردند که “به صورت دوستانه” در اوایل همان سال از یکدیگر جدا شده‌اند. بونهام کارتر در مورد این جدایی به مجله Harper’s Bazaar گفت که همه همیشه می‌گویند باید قوی بود، اما اشکالی ندارد که احساس شکنندگی داشت. او افزود که در مواجهه با طلاق، اندوهی عظیم را تجربه می‌کنید، زیرا این مرگ یک رابطه است و کاملاً گیج‌کننده است و هویت و همه چیز فرد تغییر می‌کند.

از سال ۲۰۱۸، هلنا بونهام کارتر با مورخ هنری به نام رای داگ هولمبو در رابطه است. نکته قابل توجه در رابطه آن‌ها اختلاف سنی ۲۱ ساله به نفع بونهام کارتر است. او در سال ۲۰۱۹ در مصاحبه با روزنامه تایمز در مورد این اختلاف سنی گفت که همه با سرعت متفاوتی پیر می‌شوند و دوست پسرش به طرز باورنکردنی‌ای بالغ است و روحی قدیمی در بدنی جوان دارد و او بیشتر از این چه می‌خواهد. او معتقد است که مردم از زنان مسن‌تر کمی می‌ترسند، اما هولمبو اینطور نیست و زنان در سنین بالاتر می‌توانند بسیار قدرتمند باشند.

هلنا بونهام کارتر: تصویر عمومی، افتخارات و فعالیت‌ها

هلنا بونهام کارتر به دلیل سبک پوشش خاص و غیرمتعارف خود شهرت دارد. این سبک، که اغلب تیره و عجیب توصیف می‌شود، توسط مجله ووگ بریتانیا به عنوان “عجیب و بی‌پروا” ستایش شده است. در سال ۲۰۱۰، مجله ونیتی فیر او را در فهرست خوش‌پوش‌ترین‌های خود قرار داد و در سال ۲۰۱۱، مارک جیکوبز او را به عنوان چهره کمپین تبلیغاتی پاییز و زمستان خود انتخاب کرد. بونهام کارتر از طراح مد ویوین وست‌وود و شخصیت تاریخی ماری آنتوانت به عنوان اصلی‌ترین الهام‌بخش‌های سبک خود یاد می‌کند.

در ماه مه ۲۰۲۱، بونهام کارتر در یک آگهی تبلیغاتی برای فروشگاه مبلمان بریتانیایی سوفولوژی ظاهر شد و در آن، بینندگان را با ویژگی‌های خاص و تزئینات سبک خانه‌اش آشنا کرد. علاقه عمیق او به کتاب “ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب” لوئیس کارول نیز در زندگی و محیط اطرافش منعکس شده است.

او در سال ۲۰۲۱ مقاله‌ای برای مجله هارپرز بازار نوشت و در آن از تأثیر این کتاب بر زندگی‌اش از دوران کودکی گفت و اظهار داشت که از همان زمان کودکی، آرزو داشته مانند آلیس باشد. او توضیح داد که در تمام گوشه و کنار خانه‌اش، می‌توان ارجاعاتی به دنیای آلیس یافت، از جمله شمعدان‌هایی با پایه قورباغه‌ای، وسایل تزیینی ساخته شده از فنجان‌های چای، چراغی به شکل قوری، قوری شطرنجی، ساعتی جیبی بزرگ‌تر از حد معمول، درهای کوچک، خرگوش‌های تزیینی، پنجره‌های داخلی که شبیه آینه هستند و آینه‌هایی که شبیه پنجره به نظر می‌رسند.

افتخارات و جوایز

هلنا بونهام کارتر در طول فعالیت هنری خود جوایز و افتخارات متعددی را کسب کرده است. او برنده جایزه بفتا، جایزه فیلم انتخاب منتقدان، جایزه امی بین‌المللی و سه جایزه از اتحادیه بازیگران سینما شده است. او همچنین برای دو جایزه اسکار، نه جایزه گلدن گلوب و پنج جایزه امی پرایم‌تایم نامزد شده است. بونهام کارتر جوایز معتبر دیگری مانند جایزه انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس و دو جایزه از هیئت ملی بازبینی آمریکا را نیز در کارنامه خود دارد.

علاوه بر افتخارات سینمایی و تلویزیونی، بونهام کارتر به پاس خدماتش به حوزه درام، در فهرست افتخارات سال نو ۲۰۱۲ بریتانیا به درجه “فرمانده رتبه امپراتوری بریتانیا” (CBE) نائل شد. در ژانویه ۲۰۱۴ نیز، نخست وزیر وقت بریتانیا، دیوید کامرون، اعلام کرد که او به عضویت کمیسیون ملی هولوکاست جدید بریتانیا منصوب شده است، که نشان‌دهنده جایگاه و اعتبار او در جامعه بریتانیا فراتر از دنیای هنر است.

فیلم های هلنا بونهام کارتر

سریال های هلنا بونهام کارتر

تئاتر های هلنا بونهام کارتر

موزیک ویدیوها

بازی‌های ویدیویی

رادیو