بیوگرافی کاترین زتا-جونز Catherine Zeta-Jones

در دنیای پر زرق و برق هالیوود، جایی که ستارگان همچون الماس می‌درخشند، نام‌هایی هستند که درخشششان از مرزهای زمان و مکان فراتر رفته و به اسطوره‌هایی جاودان تبدیل شده‌اند. کاترین زتا-جونز، یکی از همین نام‌هاست. او با زیبایی خیره‌کننده، استعداد بی‌نظیر و شخصیتی کاریزماتیک، توانست از تئاترهای ولز به قله‌های هالیوود برسد و قلب میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تسخیر کند. این مقدمه به بررسی جامع و دقیق زندگی هنری و شخصی این ستاره درخشان می‌پردازد. از آغاز مسیرش در عالم هنر تا موفقیت‌های بزرگ سینمایی، از جوایز ارزشمندی همچون اسکار تا چالش‌های زندگی شخصی، با ما همراه باشید تا نگاهی عمیق‌تر به داستان زندگی یکی از نمادهای زیبایی و استعداد در دنیای سینما داشته باشیم.

بیوگرافی کاترین زتا-جونز

کاترین زتا-جونز، بازیگر ولزی، به دلیل توانایی‌های متنوع خود شناخته شده است و جوایز متعددی از جمله یک جایزه اسکار، یک جایزه بفتا و یک جایزه تونی را در کارنامه دارد. در سال ۲۰۱۰، به دلیل فعالیت‌های سینمایی و بشردوستانه‌اش، نشان “فرمانده” امپراتوری بریتانیا (CBE) به او اعطا شد.

دوران کودکی و آغاز فعالیت‌های هنری

محل تولد و خانواده:

کاترین زتا-جونز در ۲۵ سپتامبر ۱۹۶۹ در سوانسی، واقع در ولز جنوبی، به دنیا آمد. پدرش، دیوید جونز، صاحب یک کارخانه شیرینی‌سازی بود و مادرش، پاتریشیا (با نام خانوادگی فیر)، یک خیاط بود. پدرش ولزی و مادرش از تبار کاتولیک‌های ایرلندی است. او نام خود را از مادربزرگ‌هایش، زتا جونز (که از نام کشتی پدربزرگش گرفته شده بود) و کاترین فیر، گرفته است. او یک برادر بزرگتر به نام دیوید و یک برادر کوچکتر به نام لیندون دارد که قبل از ورود به عرصه تولید فیلم، به عنوان فروشنده کار می‌کرد. خانواده زتا-جونز در منطقه “تربوث” سوانسی زندگی می‌کردند و پس از برنده شدن ۱۰۰,۰۰۰ پوند در یک مسابقه بینگو، به منطقه “مامبلز” در همان شهر نقل مکان کردند.

استعدادیابی و آموزش:

کاترین از کودکی بسیار پرانرژی و فعال بود، به همین دلیل مادرش او را از چهار سالگی به مدرسه رقص “هیزل جانسون” فرستاد. او تحصیلات خود را در مدرسه خصوصی “دامبارتون هاوس” در سوانسی گذراند. با وجود اینکه خانواده او در ابتدا وضعیت مالی متوسطی داشتند، برد ۱۰۰,۰۰۰ پوندی در بینگو به آن‌ها کمک کرد تا هزینه کلاس‌های رقص و باله دخترشان را تأمین کنند.

او از همان سنین پایین در نمایش‌های مدرسه‌ای شرکت می‌کرد و زمانی که با اجرای یکی از آهنگ‌های شرلی باسی در مسابقه استعدادیابی “جونیور استار تریل” برنده شد، توجه رسانه‌های محلی را به خود جلب کرد. او به عنوان عضوی از یک گروه رقص، مرتباً به لندن سفر می‌کرد تا در تئاتر برای نقش‌های مختلف تست بدهد. در سن ۹ سالگی، برای نقش “جولی” در نمایش اصلی “آنی” (Annie) در وست‌اند (West End) انتخاب شد و در اوایل نوجوانی به قهرمانی ملی رقص تپ‌دنسینگ رسید. در سال ۱۹۸۱، نقش اصلی “آنی” را در یک اجرای محلی در تئاتر بزرگ سوانسی بازی کرد. دو سال بعد، نقش اصلی “تالولا” را در نمایش “باگزی مالون” (Bugsy Malone) در وست‌اند ایفا کرد.

در پانزده سالگی، زتا-جونز مدرسه را بدون مدرک تحصیلی ترک کرد و برای دنبال کردن حرفه بازیگری تمام‌وقت به لندن نقل مکان کرد. او همچنین برای اجرای تور نمایش “بازی پیژامه” (The Pajama Game) قرارداد بست. او درباره سال‌های نوجوانی‌اش در لندن می‌گوید: «برای تست‌های بازیگری در صف می‌ایستادم و بعد لباسم را عوض می‌کردم یا لباس دنس دیگری می‌پوشیدم و دوباره تست می‌دادم. شاید دو بار تلاش می‌کردم، اما همیشه کار را می‌گرفتم. فهمیدم آن‌ها چه می‌خواهند.» او سپس در مدرسه مستقل “آرتس اجوکیشنال اسکولز” در منطقه چی‌زویک لندن، یک دوره سه‌ساله تئاتر موزیکال را گذراند.

ورود به صحنه حرفه‌ای

در سال ۱۹۸۷، کاترین زتا-جونز هفده ساله، به عنوان دومین بدلکار بازیگر نقش اصلی در نمایش “خیابان ۴۲” (42nd Street) در وست‌اند انتخاب شد. در یکی از اجراها، ستاره اصلی و بدلکار اول هر دو غایب بودند و از زتا-جونز خواسته شد که نقش “پگی سایر” را بازی کند، دختری که از یک بازیگر گروه رقص به یک ستاره تبدیل می‌شود. تهیه‌کننده تحت تأثیر توانایی‌های بازیگری او قرار گرفت و به او اجازه داد تا دو سال بعد نیز این نقش را ایفا کند. حضور بعدی او روی صحنه در سال ۱۹۸۹ با اپرای ملی انگلیس در “لندن کولیسئوم” بود، جایی که او نقش “می جونز” را در نمایش “صحنه خیابان” (Street Scene) اثر کورت وایل بازی کرد.

کاترین زتا جونز: کارنامه هنری بازیگر برنده اسکار

کاترین زتا جونز، بازیگر ولزی، یکی از چهره‌های برجسته و شناخته‌شده در سینمای جهان است. او با وجود شروعی نه چندان موفق در سینما، توانست با تلاش و نقل مکان به هالیوود، به یکی از موفق‌ترین بازیگران زن تبدیل شود. زتا جونز با انتخاب نقش‌های متنوع و دشوار، مهارت‌های بازیگری خود را در ژانرهای مختلف به نمایش گذاشته و جوایز معتبری از جمله جایزه اسکار را برای خود به ارمغان آورده است.

۱۹۹۰–۱۹۹۶: آغاز کار و چالش‌ها

در سال ۱۹۹۰، زتا جونز با بازی در فیلم “۱۰۰۱ شب” (1001 Nights) به کارگردانی فیلیپ دو بروکا، اولین نقش سینمایی خود را ایفا کرد. این فیلم که برداشتی از افسانه فارسی “هزار و یک شب” بود، موفقیت تجاری چندانی نداشت. اما موفقیت بزرگتری با بازی او در سریال تلویزیونی کمدی-درام “جوانه‌های عزیز ماه مه” (The Darling Buds of May) از شبکه ITV به دست آمد که از سال ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۳ پخش شد. این سریال که اقتباسی از رمانی به همین نام بود، زتا جونز را در نقش دختر بزرگ خانواده‌ای در دهه ۱۹۵۰ میلادی بریتانیا نشان می‌داد. این مجموعه به پربیننده‌ترین برنامه تلویزیونی کشور تبدیل شد و زتا جونز شهرت عمومی گسترده‌ای کسب کرد. او در این باره می‌گوید: “به معنای واقعی کلمه، با یک ساعت پخش تلویزیونی زندگی من به طور کامل تغییر کرد. دیگر نمی‌توانستم به هیچ جایی بروم.”

پس از حضور کوتاهی در فیلم ماجراجویی ناموفق “کریستوفر کلمب: اکتشاف” (Christopher Columbus: The Discovery) در سال ۱۹۹۲ و بازی در یک قسمت از سریال تلویزیونی “وقایع‌نگاری ایندیانا جونز جوان” (The Young Indiana Jones Chronicles)، او در فیلم کمدی-درام “دو نیم کردن وارثان” (Splitting Heirs) (۱۹۹۳) نقش یک دوشس مشتاق را بازی کرد که با نقدهای منفی همراه بود، هرچند وینسنت کانبی، منتقد نیویورک تایمز، بازی او را “بسیار بامزه” توصیف کرد.

در سال ۱۹۹۴، زتا جونز در فیلم تلویزیونی “بازگشت بومی” (The Return of the Native)، اقتباسی از رمان توماس هاردی، و همچنین در درام جنگی “مسیر خاکستر” (The Cinder Path) بازی کرد. سپس در سال ۱۹۹۵، نقش اصلی را در فیلم زندگی‌نامه‌ای “کاترین کبیر” (Catherine the Great) ایفا کرد. در سال ۱۹۹۵ او همچنین در فیلم “آب آبی” (Blue Juice)، که به عنوان اولین فیلم موج‌سواری بریتانیا شناخته می‌شود، در نقش دوست‌دختر واقع‌گرای شخصیت اصلی ظاهر شد.

زتا جونز که از کلیشه‌سازی در نقش “دختر زیبای بی‌اهمیت” در سینمای بریتانیا خسته شده بود، به لس‌آنجلس نقل مکان کرد و گفت: “همیشه حواشی زیادی درباره اینکه با چه کسی قرار می‌گذارم وجود داشت. من فقط یک چهره زیبا بودم و هیچ چیز دیگری نبودم. افراد در این صنعت باور می‌کردند که چه چیزی درباره من می‌خواندند. بنابراین تصمیم گرفتم از آنجا دور شوم و دوباره شروع کنم.” او معتقد بود که گمنامی‌اش در آمریکا به او کمک کرد تا نقش‌هایش را بر اساس شایستگی و نه به دلیل چهره عمومی‌اش به دست آورد. او نقش “سالا” را در فیلم ابرقهرمانی “شبح” (The Phantom) (۱۹۹۶) به دست آورد، اما این فیلم با نقدهای منفی و فروش کم مواجه شد. در مقابل، مینی‌سریال تلویزیونی “تایتانیک” (Titanic) (۱۹۹۶) که در آن نقش ایزابلا پارادین را بازی کرد، بهتر مورد توجه قرار گرفت.

۱۹۹۸–۲۰۰۰: موفقیت و پیشرفت در هالیوود

استیون اسپیلبرگ پس از تماشای زتا جونز در “تایتانیک”، او را به مارتین کمبل، کارگردان فیلم “نقاب زورو” (The Mask of Zorro) (۱۹۹۸)، معرفی کرد. زتا جونز نقش اصلی زن را در کنار آنتونی هاپکینز و آنتونیو باندراس ایفا کرد. او برای آماده‌سازی نقش “النا”، دنس، سوارکاری و شمشیربازی آموخت. این فیلم با استقبال مثبت منتقدان و فروش بیش از ۲۵۰ میلیون دلار در سراسر جهان، به موفقیت بزرگی برای او تبدیل شد و زتا جونز نامزد جایزه ام‌تی‌وی برای بهترین بازیگر نوظهور شد.

اولین فیلم زتا جونز در سال ۱۹۹۹، فیلم سرقت “به دام افتاده” (Entrapment) بود که در آن در کنار شان کانری نقش یک مأمور بیمه جذاب را بازی کرد. با وجود نقدهای منفی، فیلم موفقیت تجاری خوبی داشت. او سپس در بازسازی فیلم “خانه ارواح” (The Haunting) در کنار لیام نیسون و لیلی تیلور بازی کرد. این فیلم ترسناک نیز نقدهای ضعیفی دریافت کرد اما فروش جهانی قابل توجهی داشت.

پس از یک نقش مکمل در کمدی-درام “وفاداری بالا” (High Fidelity) (۲۰۰۰)، زتا جونز در فیلم “قاچاق” (Traffic) (۲۰۰۰) به کارگردانی استیون سودربرگ بازی کرد. او نقش “هلنا”، همسر باردار یک قاچاقچی مواد مخدر را ایفا کرد. این فیلم به شدت مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و به سودآوری بالایی رسید. بازی گروهی بازیگران “قاچاق” برنده جایزه انجمن بازیگران سینما (SAG) شد و زتا جونز نیز نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.

۲۰۰۱–۲۰۰۴: تبدیل شدن به بازیگر مطرح

تنها فیلم زتا جونز در سال ۲۰۰۱، کمدی رمانتیک “عزیزان آمریکا” (America’s Sweethearts) بود. سال بعد، او در نقش “ولما کلی”، خواننده قاتل در فیلم “شیکاگو” (Chicago) (۲۰۰۲)، اقتباسی از موزیکال صحنه‌ای به همین نام، به کارگردانی راب مارشال بازی کرد. این فیلم و بازی او مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. “شیکاگو” ۳۰۶ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد و برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شد. زتا جونز برای این نقش، جایزه اسکار، جایزه انجمن بازیگران سینما و جایزه بفتا را برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن دریافت کرد.

پس از موفقیت “شیکاگو”، زتا جونز صداپیشگی نقش “پرنسس مارینا” را در انیمیشن “سندباد: افسانه هفت دریا” (Sinbad: Legend of the Seven Seas) (۲۰۰۳) بر عهده گرفت. اما این فیلم در گیشه شکست خورد. همچنین در سال ۲۰۰۳، او در کمدی سیاه “ظلم تحمل‌ناپذیر” (Intolerable Cruelty) از برادران کوئن در کنار جرج کلونی بازی کرد که فیلم موفقی بود و بازی او نیز مورد تحسین قرار گرفت.

در سال ۲۰۰۴، اسپیلبرگ از او خواست تا نقش یک مهماندار هواپیما را در کمدی “ترمینال” (The Terminal) بازی کند که این فیلم نیز موفقیت تجاری خوبی داشت. او همچنین برای سومین بار با سودربرگ در فیلم “دوازده یار اوشن” (Ocean’s Twelve) همکاری کرد و نقش “ایزابل لاهیری”، یک مأمور یوروپل را ایفا کرد. با وجود نقدهای متفاوت، این فیلم دنباله موفقیت‌آمیزی برای فیلم قبلی بود و بیش از ۳۶۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروش کرد.

۲۰۰۵–۲۰۱۰: کاهش فعالیت و بازگشت به تئاتر

در سال ۲۰۰۵، او نقش خود را به عنوان “النا” در دنباله فیلم “نقاب زورو”، با عنوان “افسانه زورو” (The Legend of Zorro)، تکرار کرد. اما این فیلم برخلاف قسمت اول، مورد استقبال منتقدان قرار نگرفت و در گیشه نیز ناامیدکننده بود. پس از آن، او در فیلم‌های کم‌فروش‌تری مانند “هنرهای مرگ‌آور” (Death Defying Acts) (۲۰۰۷) و کمدی رمانتیک “بدون رزرو” (No Reservations) (۲۰۰۷) بازی کرد که البته این دومی با فروش ۹۲ میلیون دلار در جهان، آخرین موفقیت تجاری او در آن دهه بود.

پس از “بدون رزرو”، زتا جونز به مدت پنج سال فعالیت‌های خود را به شدت کاهش داد تا بر روی خانواده و سلامتی خود تمرکز کند، زیرا به اختلال دوقطبی نوع ۲ تشخیص داده شده بود. در این دوره، او در تولیدات کوچکتر و کم‌فروش‌تری مانند کمدی رمانتیک “تجدید دیدار” (The Rebound) (۲۰۰۹) ظاهر شد که هرگز در سینماهای آمریکا اکران نشد.

در سال ۲۰۰۹، زتا جونز با اجرای موزیکال “موسیقی شب کوچک” (A Little Night Music) در برادوی به صحنه تئاتر بازگشت. او نقش “دزیره آرمفلت” را ایفا کرد و برای این عملکرد، برنده جایزه تونی و جایزه دراما دسک برای بهترین بازیگر زن در یک موزیکال شد.

۲۰۱۲–۲۰۱۶: بازگشت به سینما

پس از سه سال دوری از بازیگری، او در سال ۲۰۱۲ با فیلم کمدی “علاقه را بگذار” (Lay the Favorite) به سینما بازگشت. او سپس در کمدی موزیکال “راک آو ایجز” (Rock of Ages) (۲۰۱۲) و کمدی رمانتیک “بازی برای نگهداری” (Playing for Keeps) (۲۰۱۲) بازی کرد که هر سه در گیشه شکست خوردند.

در سال ۲۰۱۳، زتا جونز در تریلر جنایی “شهر شکسته” (Broken City) با مارک والبرگ و راسل کرو همبازی شد که با استقبال ضعیف منتقدان مواجه شد. اما همکاری سوم او با سودربرگ در فیلم تحسین‌شده “عوارض جانبی” (Side Effects) (۲۰۱۳) موفقیت‌آمیز بود و بازی او نیز “دینامیت” توصیف شد. در همین سال، او در کمدی اکشن “رد ۲” (Red 2) نیز نقش یک مأمور دوجانبه روسی را ایفا کرد که با فروش ۱۴۸ میلیون دلاری، پرفروش‌ترین فیلم او از زمان “بدون رزرو” شد.

پس از “رد ۲”، زتا جونز دوباره به صورت موقت از بازیگری فاصله گرفت. در سال ۲۰۱۶، در فیلم کمدی جنگی بریتانیایی “ارتش بابا” (Dad’s Army) بازی کرد و نقش یک روزنامه‌نگار جذاب را ایفا کرد. منتقدان معتقد بودند که از پتانسیل او به اندازه کافی استفاده نشده است.

۲۰۱۷–اکنون: تلویزیون و پلتفرم‌های پخش آنلاین

زتا جونز در سال ۲۰۱۷ به تلویزیون بازگشت و نقش بازیگر اولیویا دو هاویلند را در فصل اول سریال درام “کشمکش” (Feud) بازی کرد که نقدهای مثبتی دریافت کرد، اما به دلیل شکایت دو هاویلند از این سریال، با حواشی همراه بود.

در سال ۲۰۱۸، او نقش قاچاقچی مواد مخدر، گریسلدا بلانکو، را در فیلم تلویزیونی “مادرخوانده کوکائین” (Cocaine Godmother) ایفا کرد که با انتقاداتی در مورد انتخاب یک بازیگر غیرلاتین برای این نقش مواجه شد. او همچنین در سریال کمدی-درام “ملکه آمریکا” (Queen America) نقش یک مربی مسابقات زیبایی را بازی کرد که بازی او مورد تحسین قرار گرفت.

در سال ۲۰۲۱، زتا جونز در نقش دکتر “ویویان کپشاو” در فصل دوم سریال درام “پسر نابغه” (Prodigal Son) ظاهر شد. او سپس در دو قسمت از سریال فانتزی “ونزدی” (Wednesday) (۲۰۲۲) در نقش مورتیشیا آدامز به عنوان مهمان بازی کرد که این سریال به دومین سریال پربیننده نتفلیکس تبدیل شد. او همچنین نقش شخصیت اصلی شرور را در سریال ماجراجویی “گنجینه ملی: لبه تاریخ” (National Treasure: Edge of History) (۲۰۲۲) ایفا کرد.

در سال ۲۰۲۵، زتا جونز نقش خود به عنوان “مورتیشیا آدامز” را در فصل دوم سریال “ونزدی” تکرار کرد. بازی او در این فصل نیز نقدهای مثبتی دریافت کرد.

زتا جونز به زودی در فیلم مستقل “گالریست” (The Gallerist) به کارگردانی کتی یان در کنار ناتالی پورتمن و جنا اورتگا بازی خواهد کرد. همچنین او در سریال تریلر “جکی را بکش” (Kill Jackie) از آمازون پرایم که در شهر زادگاهش، سوانسی، فیلمبرداری می‌شود، به عنوان بازیگر و تهیه‌کننده اجرایی حضور خواهد داشت.

فعالیت‌های بشردوستانه و سایر پروژه‌ها

کاترین زتا جونز، علاوه بر کارنامه درخشان خود در سینما، در زمینه‌های دیگری نیز فعالیت‌های قابل توجهی داشته است. او یک چهره شناخته‌شده در عرصه فعالیت‌های بشردوستانه است، تجربه‌هایی در زمینه خوانندگی دارد و همچنین به عنوان چهره تبلیغاتی برندهای بزرگ و کارآفرین شناخته می‌شود.

فعالیت‌های بشردوستانه و خیریه
زتا جونز حامی چندین خیریه و هدف اجتماعی است. او حامی مرکز روزانه لانگفیلدز برای معلولان در سوانسی بوده و کمک‌های مالی قابل توجهی به این مرکز انجام داده است.

مبارزه با ایدز و حمایت از کودکان: در سال ۲۰۰۱، او لباسی را که در فیلم “نقاب زورو” (The Mask of Zorro) پوشیده بود، به حراج گذاشت تا برای بیماران ایدز در آفریقا کمک مالی جمع‌آوری کند. در سال ۲۰۰۵ نیز به عنوان سفیر خیریه انجمن ملی پیشگیری از آزار کودکان (NSPCC) منصوب شد و کمپین “فول استاپ” (Full Stop) را در ولز راه‌اندازی کرد تا آگاهی عمومی را در مورد آزار کودکان افزایش دهد.

حمایت از سایر موسسات خیریه: او همچنین از سازمان‌های خیریه دیگری برای کودکان مانند مرکز بین‌المللی کودکان گمشده و مورد سوءاستفاده و مؤسسه نوآز آرک اپیل (Noah’s Ark Appeal) حمایت کرده است.

A Fine Romance: زتا جونز میزبان و یکی از بنیان‌گذاران برنامه سالانه خیریه A Fine Romance است که برای جمع‌آوری کمک مالی برای صندوق سینما و تلویزیون تلاش می‌کند. او همچنین یکی از اعضای بنیاد سینما برای صلح است.

فعالیت‌های دیگر

خوانندگی: در اوایل دهه ۱۹۹۰، زتا جونز به طور مختصر وارد دنیای خوانندگی شد. در سال ۱۹۹۲، برای شخصیت “پالین” در بازخوانی موزیکال جف وین از داستان اسپارتاکوس، با عنوان “نسخه موزیکال اسپارتاکوس اثر جف وین” (Jeff Wayne’s Musical Version of Spartacus) صداپیشگی کرد. سه سال بعد، اولین تک‌آهنگ خود به نام “در آغوش عشق” (In the Arms of Love) را منتشر کرد. او در سال ۱۹۹۴ نیز ترانه “راه‌های عشق واقعی” (True Love Ways) را به صورت دوئت با دیوید اسکس خواند.

چهره تبلیغاتی و کارآفرینی: زتا جونز به عنوان چهره تبلیغاتی برای چندین برند و محصول شناخته می‌شود. در سال ۲۰۰۲، او به عنوان سفیر جهانی شرکت لوازم آرایشی الیزابت آردن (Elizabeth Arden) معرفی شد. در همان سال، با شرکت مخابراتی تی-موبایل (T-Mobile) قراردادی سالانه به ارزش ۱۰ میلیون دلار امضا کرد که در آن زمان، او را به پردرآمدترین چهره تبلیغاتی تبدیل کرد. در سال ۲۰۱۷، زتا جونز خط تولید محصولات دکوراسیون خانگی خود با نام کاسا زتا جونز (Casa Zeta-Jones) را راه‌اندازی کرد.

تئاتر: در سال ۲۰۱۷، او در یک نمایش تئاتری به نام “تک‌گویی‌های کودکان” (The Children’s Monologues) شرکت کرد و در آن نقش یک دختر جوان با استعداد ریاضی را ایفا نمود. این رویداد برای جمع‌آوری کمک مالی برای دراماتیک نید (Dramatic Need)، یک خیریه که به کودکان آفریقایی برای فعالیت در زمینه هنر کمک می‌کند، برگزار شد.

شهرت، تصویر عمومی و فعالیت‌ها

کاترین زتا-جونز، نه تنها به خاطر استعداد بازیگری، بلکه به دلیل جذابیت و زیبایی خیره‌کننده‌اش نیز مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته است. او که به عنوان یکی از موفق‌ترین بازیگران خودساخته شناخته می‌شود، همواره تلاش کرده تا تصویر عمومی خود را کنترل کرده و در عین حال، به فعالیت‌های بشردوستانه نیز بپردازد.

زیبایی و تحسین رسانه‌ها
مجله پیپل (People): در سال ۱۹۹۸، مجله پیپل او را در صدر فهرست “زیباترین افراد” قرار داد و از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ نیز همچنان در این فهرست حضور داشت.

مجله اسکوار (Esquire): در سال ۲۰۰۳، مجله اسکوار از او به عنوان “زیباترین زن روی کره زمین” یاد کرد.

نظرسنجی QVC: در سال ۲۰۱۱، در یک نظرسنجی که توسط شبکه تلویزیونی QVC انجام شد، او به عنوان زیباترین زن بریتانیایی انتخاب شد.

افتخارات و فعالیت‌های بشردوستانه

فرمانده نشان امپراتوری بریتانیا (CBE): در سال ۲۰۱۰، به پاس خدماتش در سینما و کارهای خیریه، از سوی ملکه الیزابت دوم نشان “فرمانده نشان امپراتوری بریتانیا” به او اعطا شد.

آزادی شهر سوانسی: در سال ۲۰۱۹، او با افتخار عنوان “آزادی شهر سوانسی” را از زادگاهش دریافت کرد.

تصویر عمومی و شخصیت
نظرات منتقدان: شیلا جانستون، روزنامه‌نگار روزنامه “دیلی تلگراف”، در سال ۲۰۱۰، زتا-جونز را به عنوان “نمونه بارز موفقیت خودساخته” توصیف کرد که “همواره تصمیمات جسورانه‌ای گرفته و به یک ستاره پر زرق و برق با جذابیت کلاسیک تبدیل شده است”.

شخصیت واقعی: گای آدامز از روزنامه “ایندیپندنت” شخصیت او را “خاکی و پرانرژی” می‌داند، اما به “هسته فولادین” شخصیت او در خارج از صحنه اشاره می‌کند.

مقابله با تصورات غلط: زتا-جونز در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۴ با “یواس‌ای ویکند” در مورد تصورات غلط رسانه‌ها درباره خود گفت: “بزرگترین تصور غلط در مورد من این است که من یک فرد جاه‌طلب و بی‌رحم هستم که برای رسیدن به هر چیزی هر کاری می‌کند، اما من این‌طور نیستم. از لحاظ اجتماعی بسیار خجالتی هستم.”

کاترین زتا جونز: زندگی شخصی و روابط

کاترین پس از موفقیت در سریال تلویزیونی “جوانه‌های عزیز ماه می” (The Darling Buds of May) در دهه ۹۰ میلادی، به چهره‌ای شناخته‌شده در بریتانیا تبدیل شد و از آن زمان تاکنون زندگی شخصی‌اش همواره مورد توجه رسانه‌ها بوده است.

روابط و ازدواج
روابط اولیه: در اوایل دهه ۹۰، روابط او با چهره‌های تلویزیونی همچون جان لزلی، خواننده دیوید اسکس، و ستاره پاپ میک هاکنال به شدت توسط رسانه‌های بریتانیایی پوشش داده شد. اوکیف در اواسط دهه ۹۰، برای مدت کوتاهی با بازیگر اسکاتلندی، انگس مک‌فادین، نامزد بود.

آشنایی با مایکل داگلاس: زتا جونز در اوت ۱۹۹۸، در جشنواره فیلم آمریکایی دوویل در فرانسه، توسط دنی دویتو با مایکل داگلاس، بازیگر آمریکایی، آشنا شد. داگلاس ۲۵ سال از او بزرگ‌تر است و تاریخ تولدشان نیز مشترک است.

ازدواج پرهیاهو: این زوج در ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ نامزد شدند و پس از نهایی شدن طلاق داگلاس، در ۱۸ نوامبر ۲۰۰۰ در هتل پلازا در نیویورک سیتی ازدواج کردند. داگلاس به دلیل پرداخت ۶۰ میلیون دلار به همسر اولش، دیاندرا، بر عقد قرارداد پیش از ازدواج اصرار داشت. این مراسم پر سر و صدا که حدود ۱.۵ میلیون پوند هزینه داشت، از سوی بی‌بی‌سی به عنوان «عروسی سال» نام گرفت. آن‌ها با مجله “اوکی!” (OK!) قراردادی ۱ میلیون پوندی برای انتشار عکس‌های عروسی امضا کردند، اما با این وجود، خبرنگاران مجله “هلو!” (Hello!) مخفیانه از مراسم عکس گرفتند که به شکایت موفقیت‌آمیز این زوج برای نقض حریم خصوصی منجر شد.

فرزندان و محل زندگی: کاترین و مایکل صاحب دو فرزند به نام‌های دیلن مایکل (متولد اوت ۲۰۰۰) و کاریز زتا (متولد آوریل ۲۰۰۳) هستند. این خانواده تا سال ۲۰۰۹ در برمودا زندگی می‌کردند و از سال ۲۰۱۶ در حومه ایالت نیویورک اقامت دارند. آن‌ها همچنین یک ویلای ساحلی در نزدیکی والدموسا، مایورکا دارند.

مسائل سلامت و چالش‌های زندگی

بیماری و افسردگی: در سال ۲۰۱۰، مایکل داگلاس به سرطان زبان مبتلا شد. این شرایط برای کاترین بسیار سخت بود و او اذعان کرد که این اتفاق تعادل زندگی‌اش را به هم ریخت و باعث بی‌خوابی، نگرانی و استرس شد. این مسائل منجر به افسردگی در او شد و با وجود تردید اولیه، بیماری دوقطبی خود را علنی کرد. او در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳ برای درمان در بیمارستان بستری شد.

جدایی موقت و آشتی: به دلیل فشار ناشی از بیماری‌های هر دو نفر، این زوج در سال ۲۰۱۳ تصمیم گرفتند به طور جداگانه زندگی کنند، هرچند که اقدام قانونی برای جدایی یا طلاق انجام ندادند. آن‌ها در سال ۲۰۱۴ با هم آشتی کردند و داگلاس اعلام کرد که رابطه‌شان «قوی‌تر از همیشه» شده است.

اینستاگرام کاترین زتا-جونز

برای دیدن صفحه اینستاگرام کاترین زتا-جونز بر روی لینک زیر کلیک کنید:

https://www.instagram.com/catherinezetajones

فیلم های کاترین زتا-جونز

سریال های کاترین زتا-جونز

نقش‌های تئاتری

جوایز و نامزدی‌ها