بیوگرافی مارک رافلو Mark Ruffalo

در دنیای سینما، برخی بازیگران نه تنها با استعداد هنری خود، بلکه با انتخاب‌های هوشمندانه و تعهد به نقش‌های متفاوت، جایگاه ویژه‌ای پیدا می‌کنند. مارک رافلو (Mark Ruffalo) یکی از همین هنرمندان است که توانسته در طول سال‌ها، کارنامه‌ای درخشان و متنوع را رقم بزند. از فیلم‌های مستقل و درام‌های عمیق گرفته تا حضور در blockbusterهای عظیم و نقش‌آفرینی در قامت یکی از محبوب‌ترین ابرقهرمانان، رافلو همواره مخاطبان را شگفت‌زده کرده است. این مقدمه به بررسی مسیر حرفه‌ای و زندگی این بازیگر، تهیه‌کننده و فعال اجتماعی می‌پردازد و نگاهی دقیق‌تر به چگونگی تبدیل شدن او به یکی از چهره‌های برجسته هالیوود خواهد داشت (بیوگرافی مارک رافلو Mark Ruffalo).

بیوگرافی مارک رافلو

مارک روفالو (متولد ۲۲ نوامبر ۱۹۶۷)، بازیگر آمریکایی، به خاطر نقش‌های متنوع و برجسته‌اش در سینما شناخته شده است. در ادامه، نگاهی به زندگی و خانواده این بازیگر می‌اندازیم.

اوایل زندگی و خانواده
مارک روفالو در شهر کنوشا، ایالت ویسکانسین به دنیا آمد. پدرش، فرانک لارنس روفالو جونیور، یک نقاش ساختمانی بود و مادرش، ماری رز، به عنوان آرایشگر و طراح مد کار می‌کرد. او دو خواهر به نام‌های تانیا ماری (درگذشته در سال ۲۰۲۳) و نیکول، و یک برادر به نام اسکات (درگذشته در سال ۲۰۰۸) داشت.

پدر او تباری ایتالیایی از منطقه جیری‌فالکو در کالابریا داشت، در حالی که مادرش ریشه‌های فرانسوی-کانادایی و ایتالیایی داشت. خانواده او از نظر مذهبی متنوع بودند؛ پدرش بهایی و مادرش مسیحی بود. روفالو در این باره می‌گوید: “من در خانه‌ای بزرگ شدم که سه مذهب مختلف در آن حضور داشت: مسیحیت (تولد دوباره)، کاتولیسیسم و بهائیت. به همین دلیل بحث‌های زیادی درباره این مسائل وجود داشت و من خیلی زود فهمیدم که همه این افرادی که دوستشان داشتم، احساسات بسیار قوی‌ای درباره ایمان داشتند، اما همه این‌ها برای من معتبر بودند. احساس می‌کردم هیچ‌کدام از آن‌ها، نه مادربزرگم، نه پدرم و نه مادرم، بهتر یا بدتر از دیگری نیستند.”

تحصیلات و سال‌های جوانی

مارک روفالو در طول تحصیل خود به مدارس کاتولیک و پیشرو رفت. او خود را “کودکی شاد” توصیف می‌کند، هرچند که در کودکی و جوانی با مشکلاتی مانند نارساخوانی (دیسلکسیا) و اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) تشخیص‌داده‌نشده دست و پنجه نرم می‌کرد.

سال‌های نوجوانی او در ویرجینیا بیچ، ویرجینیا، جایی که پدرش کار می‌کرد، سپری شد. او در دوران راهنمایی و دبیرستان در ویسکانسین و ویرجینیا در رشته کشتی رقابت می‌کرد. روفالو در سال ۱۹۸۶ از دبیرستان فرست کالونیال در ویرجینیا بیچ فارغ‌التحصیل شد، جایی که در تئاتر پاتریوت پلی‌هاوس فعالیت می‌کرد. پس از آن، به همراه خانواده به سن دیگو، کالیفرنیا و سپس به لس‌آنجلس نقل مکان کرد.

در آنجا، در هنرستان استلا ادلر کلاس‌های بازیگری گذراند و شرکت تئاتر اورفئوس را بنیان گذاشت. او با این گروه تئاتر، نمایش‌های متعددی را نوشت، کارگردانی کرد و در آن‌ها به ایفای نقش پرداخت. روفالو همچنین نزدیک به یک دهه به عنوان متصدی بار (بارتندر) کار می‌کرد.

۱۹۸۹ تا ۲۰۰۲: نقش‌های اولیه در سینما و تئاتر

رافالو کار خود را با حضور در یک قسمت از سریال «سی‌بی‌اس سامر پلی‌هاوس» (۱۹۸۹) آغاز کرد و پس از آن در نقش‌های کوچکی در فیلم‌ها ظاهر شد. در سال ۱۹۹۴، او در فیلم ترسناک «آینه، آینه ۲: رقص کلاغ» بازی کرد و سپس در قسمت سوم آن، «آینه، آینه ۳: چشم‌چران» (۱۹۹۵) به ایفای نقش پرداخت. او در تئاتر نیز فعال بود و در سال ۱۹۹۶ در نمایش «این جوانی ماست» به کارگردانی کنت لونرگان به روی صحنه رفت.

در این دوره، رافالو در فیلم‌های کوچک‌تری همچون «دندان‌پزشک» (۱۹۹۶)، کمدی جنایی «مردان امن» (۱۹۹۸) و وسترن جنگ داخلی «سواری با شیطان» (۱۹۹۹) بازی کرد. نقطه عطف کارنامه او در سال ۲۰۰۰ با فیلم «می‌توانی روی من حساب کنی» رقم خورد که در آن نقش برادر شخصیت اصلی را ایفا کرد. بازی او تحسین منتقدان را برانگیخت و جوایزی را از انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس و جشنواره جهانی فیلم مونترال دریافت کرد. این موفقیت منجر به نقش‌های مکمل دیگری در فیلم‌هایی مانند «آخرین قلعه» (۲۰۰۱)، «ایکس‌ایکس/وای‌وای» (۲۰۰۲)، «زندگی من بدون من» (۲۰۰۳)، «سخن‌گویان باد» (۲۰۰۳)، «در برش» (۲۰۰۳) و «ما دیگر اینجا زندگی نمی‌کنیم» (۲۰۰۴) شد.

۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵: بازی در کمدی‌های عاشقانه

در اواسط دهه ۲۰۰۰، رافالو به بازیگر اصلی کمدی‌های رمانتیک تبدیل شد. او در فیلم «نمایی از بالا» (۲۰۰۳) در کنار گوئینت پالترو و سپس در فیلم «۱۳ به ۳۰» (۲۰۰۴) با جنیفر گارنر همبازی شد که به یک فیلم کالت تبدیل شد. او در همین سال، در فیلم درام فانتزی «درخشش ابدی یک ذهن پاک» (۲۰۰۴) در کنار کیت وینسلت و جیم کری، و همچنین در فیلم اکشن و مهیج «وثیقه» (۲۰۰۴) به کارگردانی مایکل مان، نقش‌آفرینی کرد.

رافالو در ادامه در کمدی‌های رمانتیک دیگری مانند «درست مثل بهشت» (۲۰۰۵) با ریس ویترسپون و «شایعه شده است» (۲۰۰۵) با جنیفر آنیستون، کوین کاستنر و شرلی مک‌لین ظاهر شد.

۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱: گسترش فعالیت به برادوی، کارگردانی و نقش‌های دراماتیک
در سال ۲۰۰۶، او در بازسازی درام سیاسی «همه مردان شاه» با ستارگانی چون شان پن و کیت وینسلت همبازی شد. در همین سال، با بازی در نمایش «بیدار شو و بخوان!» در تئاتر برادوی، نامزد جایزه تونی برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. منتقدان بازی او را ستودند و او را «روح‌انگیز» و «جذاب» توصیف کردند.

در سال ۲۰۰۷، رافالو در فیلم مهیج «زودیاک» به کارگردانی دیوید فینچر، نقش بازرس پلیس «دیو توسکی» را ایفا کرد. منتقدان، بازی او را در این نقش «باوقار» و «مداوم» توصیف کردند. در سال ۲۰۰۸، او در فیلم‌های «برادران بلوم» و «کوری» بازی کرد. در سال ۲۰۰۹، نقش کوتاهی در فیلم «جایی که موجودات وحشی هستند» داشت.

در سال ۲۰۱۰، رافالو اولین تجربه کارگردانی خود را با فیلم مستقل «همدردی برای خوشمزه» رقم زد که در جشنواره ساندنس جایزه ویژه هیئت داوران را به دست آورد. همچنین در همین سال، او در فیلم «جزیره شاتر» به کارگردانی مارتین اسکورسیزی، نقش مارشال «چاک اول» را بازی کرد.

سال ۲۰۱۰ با فیلم «بچه‌ها حالشان خوب است» به نقطه اوج دیگری در کارنامه رافالو تبدیل شد. بازی او در این فیلم، تحسین منتقدان را به همراه داشت و نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای او به ارمغان آورد.

۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹: فیلم‌های مارول

در سال ۲۰۱۲، رافالو با ایفای نقش «دکتر بروس بنر / هالک» در فیلم «انتقام‌جویان»، جایگزین ادوارد نورتون شد. بازی او مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و او این نقش را در فیلم‌های «مرد آهنی ۳» (۲۰۱۳)، «انتقام‌جویان: عصر اولتران» (۲۰۱۵)، «ثور: راگناروک» (۲۰۱۷)، «انتقام‌جویان: جنگ ابدیت» (۲۰۱۸)، «کاپیتان مارول» (۲۰۱۹) و «انتقام‌جویان: پایان بازی» (۲۰۱۹) تکرار کرد.

در سال ۲۰۱۳، او در فیلم کمدی رمانتیک «دوباره شروع کن» با کیرا نایتلی همبازی شد. سال بعد، با بازی در نقش «ند ویکس» در فیلم تلویزیونی «قلب طبیعی» (۲۰۱۴)، نامزد جایزه امی شد.

در سال ۲۰۱۴، رافالو برای بازی در نقش «دیو شولتز» در فیلم بیوگرافی «فاکس‌کچر»، دومین نامزدی اسکار خود را کسب کرد. سال ۲۰۱۵ نیز برای او پربار بود؛ او برای بازی در فیلم «بی‌نهایت خرس قطبی» نامزد جایزه گلدن گلوب شد و با بازی در نقش روزنامه‌نگار «مایکل رزندس» در فیلم «اسپات‌لایت»، سومین نامزدی اسکار و نامزدی بفتا را به دست آورد. در سال ۲۰۱۷، او به برادوی بازگشت و در نمایش «قیمت» بازی کرد.

در سال ۲۰۱۹، او در فیلم مهیج حقوقی «آب‌های تیره» به کارگردانی تاد هینز نقش‌آفرینی و همچنین تهیه‌کنندگی آن را بر عهده داشت.

۲۰۲۰ تا اکنون: بازگشت موفق و ادامه کار در مارول

در سال ۲۰۲۰، رافالو در مینی‌سریال اچ‌بی‌او با عنوان «می‌دانم این‌قدر حقیقت دارد» نقش دوگانه «دومینیک بردسی» و «توماس بردسی» را ایفا کرد و به عنوان تهیه‌کننده اجرایی نیز فعالیت داشت. بازی بی‌نظیر او در این نقش، جایزه امی بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای او به ارمغان آورد.

او همچنان به نقش «هالک» ادامه داد و در فیلم‌های «شانگ‌چی و افسانه ده حلقه» (۲۰۲۱) و سریال دیزنی‌پلاس «شی‌هالک: وکیل دادگستری» (۲۰۲۲) ظاهر شد. قرار است او در فیلم «مرد عنکبوتی: روز کاملاً جدید» (۲۰۲۶) نیز این نقش را تکرار کند. در سال ۲۰۲۲، او در فیلم کمدی اکشن علمی-تخیلی نتفلیکس با عنوان «پروژه آدم» با رایان رینولدز و جنیفر گارنر همبازی شد.

در سال ۲۰۲۳، رافالو در فیلم فانتزی «بیچارگان» به کارگردانی یورگوس لانتیموس، بازی کرد و برای این نقش نامزدی‌های گلدن گلوب، انتخاب منتقدان و اسکار را دریافت کرد. در همین سال، او در مینی‌سریال نتفلیکس «تمام نوری که نمی‌توانیم ببینیم» نیز بازی کرد.

در سال ۲۰۲۵، رافالو در فیلم علمی-تخیلی «میکی ۱۷» به کارگردانی بونگ جون هو بازی کرد. او همچنین در همین سال در مینی‌سریال جنایی «تسک» (Task) از شبکه اچ‌بی‌او نقش‌آفرینی کرد که منتقدان عملکرد او را در این سریال «عالی» توصیف کردند.

مارک رافلو: زندگی شخصی

مارک رافلو، بازیگر، کارگردان و فعال اجتماعی آمریکایی، به دلیل نقش‌آفرینی‌های به‌یادماندنی خود در فیلم‌های پرطرفدار و همچنین فعالیت‌های سیاسی و محیط‌زیستی‌اش شناخته شده است. در ادامه به جنبه‌های مختلف زندگی شخصی و حرفه‌ای او می‌پردازیم.

زندگی شخصی
خانواده: رافلو در سال ۲۰۰۰ با سانرایز کویگنی ازدواج کرد و این زوج سه فرزند دارند.

مسائل سلامتی: پس از پایان فیلمبرداری فیلم “آخرین قلعه” (The Last Castle)، رافلو به تومور خوش‌خیم مغز (شوانوم وستیبولار) مبتلا شد. عمل جراحی باعث فلج جزئی صورت و کاهش شنوایی او شد. اگرچه فلج پس از یک سال از بین رفت، اما رافلو همچنان از گوش چپ خود ناشنوا است.

فاجعه خانوادگی: در دسامبر ۲۰۰۸، اسکات رافلو، برادر کوچک‌تر او، با شلیک گلوله به سر در بیرون از خانه‌اش پیدا شد و یک هفته بعد در بیمارستان درگذشت. این پرونده هنوز حل نشده باقی مانده است.

محل سکونت: رافلو و خانواده‌اش در شهرستان سالیوان، نیویورک زندگی می‌کنند و او منطقه کَتسکیلز را “خانه” خود می‌داند. او همچنین دو آپارتمان در شهر نیویورک برای امور کاری و سرمایه‌گذاری دارد.

مسائل حقوقی: در سال ۲۰۲۲، رافلو در یک پرونده قضایی علیه تهیه‌کنندگان سریال “می‌دانم که اینقدر واقعی است” (I Know This Much Is True) متهم شد. ساکنان منطقه النویل نیویورک ادعا کردند که تمیزکاری محل فیلمبرداری (یک نمایندگی خودرو که دچار آتش‌سوزی شده بود) به درستی انجام نشده و باعث آسیب‌های جسمی و روحی به آن‌ها و خانه‌هایشان شده است.

فعالیت‌گرایی و دیدگاه‌های سیاسی

سیاست
انتخابات آمریکا: رافلو در انتخابات ۲۰۱۶ از برنی سندرز حمایت کرد. او همچنین در انتخابات ۲۰۲۰ و ۲۰۲۴ به ترتیب از سندرز و کامالا هریس حمایت کرد.

سیاست‌های بریتانیا: او در انتخابات عمومی بریتانیا در سال ۲۰۱۷ و ۲۰۱۹ از جرمی کوربین، رهبر حزب کارگر، حمایت کرد. او کوربین را “چراغ امید در مبارزه علیه ناسیونالیسم راست افراطی، بیگانه‌هراسی و نژادپرستی” توصیف کرد.

جنبش‌های اجتماعی: در سال ۲۰۲۱، رافلو از حکم تبرئه کایل ریتنهاوس انتقاد کرد و در آوریل ۲۰۲۲، رأی‌دهندگان را به بررسی الزامات کارت شناسایی در ایالت‌هایشان تشویق کرد.

حفظ محیط زیست: رافلو به عنوان یکی از چهره‌های برجسته مخالف فرکینگ (استخراج گاز و نفت با شکست هیدرولیکی) شناخته می‌شود. او در مستند “رئیس‌جمهور عزیز اوباما” (Dear President Obama) به انتقاد از سیاست‌های محیط زیستی دولت اوباما پرداخت و از بومیان قبیله “سو استندینگ راک” (Standing Rock Sioux) در مخالفت با خط لوله داکوتا حمایت کرد. در سال ۲۰۱۹، او در فیلم “آب‌های تاریک” (Dark Waters) نقش‌آفرینی و تولید آن را بر عهده داشت که به آلودگی‌های شیمیایی توسط شرکت دوپون می‌پرداخت.

ضدجنگ و حقوق مدنی

جنگ عراق: در سال ۲۰۱۹، رافلو از جورج دبلیو بوش به دلیل جنایات جنگ عراق از جمله شکنجه، مرگ و آوارگی عراقی‌ها انتقاد کرد و خواستار محاکمه او شد.

درگیری اسرائیل و فلسطین: او در اکتبر ۲۰۲۰ از آنچه “جنگ نامتقارن” اسرائیل علیه فلسطینیان خواند، انتقاد کرد. او همچنین در جریان بمباران غزه توسط اسرائیل در سال ۲۰۲۳، نامه‌ای سرگشاده را امضا کرد که خواستار آتش‌بس بود و از بنیامین نتانیاهو به دلیل توصیف تلفات غیرنظامیان به عنوان “تلفات مردمی” انتقاد کرد.

حقوق مدنی: رافلو حامی حقوق زنان است.

میراث تاریخی و افتخارات

حفاظت از میراث تاریخی: در سال ۲۰۲۳، رافلو برای جلوگیری از تخریب کلیسای “وست پارک پرسبیتریان” (West Park Presbyterian) در نیویورک، که قدمت آن به دهه ۱۸۸۰ میلادی بازمی‌گردد، تلاش کرد.

جوایز و افتخارات: رافلو دو جایزه امی برای فیلم‌های تلویزیونی “قلب عادی” (The Normal Heart) در سال ۲۰۱۴ و “می‌دانم که اینقدر واقعی است” (I Know This Much Is True) در سال ۲۰۲۰ دریافت کرده است.

پیاده‌روی مشاهیر هالیوود: در ۸ فوریه ۲۰۲۴، او ستاره‌ای در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود دریافت کرد.

اینستاگرام مارک رافلو

برای دیدن پیج اینستاگرام مارک رافلو بر روی لینک زیر کلیک کنید :

https://www.instagram.com/markruffalo

فیلم های مارک رافلو

سریال های مارک رافلو

تئاتر