بیوگرافی اما استون Emma Stone

اِما استون (Emma Stone)، بازیگر آمریکایی که با کاریزمای طبیعی، صدای منحصربه‌فرد و توانایی خود در ایفای نقش‌های کمدی و دراماتیک، به سرعت به یکی از درخشان‌ترین چهره‌های نسل خود در هالیوود تبدیل شد. مسیری که او طی کرده، از اجرای‌های تئاتر محلی در آریزونا آغاز شد و با خلق یک اسلایدشوی مشهور با عنوان «پروژه هالیوود»، والدین خود را متقاعد کرد تا برای دنبال کردن رؤیای بازیگری به لس‌آنجلس نقل مکان کنند.

این نوشتار به صورت جامع و کامل، به مرور کارنامه هنری و زندگی شخصی این بازیگر دو بار برنده جایزه اسکار می‌پردازد. از نخستین نقش‌آفرینی‌های تأثیرگذار او در ژانر کمدی نوجوانانه گرفته تا موفقیت‌های بزرگ سینمایی در فیلم‌هایی چون «لالا لند» (La La Land) و «بیچارگان» (Poor Things) که برای او افتخارات بین‌المللی متعددی به همراه داشت. در این بیوگرافی، نه تنها با قدرت تطبیق‌پذیری او در نقش‌های گوناگون آشنا خواهیم شد، بلکه نگاهی عمیق‌تر به پشتکار، انتخاب‌های هوشمندانه و چگونگی تبدیل شدن اِما استون به یکی از پردرآمدترین و تأثیرگذارترین بازیگران جهان خواهیم داشت.

بیوگرافی اما استون

امیلی جین “اِما” استون (Emily Jean “Emma” Stone)، بازیگر و تهیه‌کننده آمریکایی، در ۶ نوامبر ۱۹۸۸ در شهر اسکاتسدِیل، آریزونا متولد شد. پدرش، جفری چارلز استون، بنیان‌گذار و مدیر عامل یک شرکت پیمانکاری عمومی بود و مادرش، کریستا جین استون، خانه‌دار. اِما از ۱۲ تا ۱۵ سالگی در محوطه تفریحی کمل‌بک این زندگی می‌کرد و یک برادر کوچک‌تر به نام اسپنسر دارد. خانواده پدری او اصالتاً سوئدی بودند و نام خانوادگی اصلی آن‌ها «استن» (Sten) بوده که بعداً به «استون» تغییر داده شده است. او همچنین دارای ریشه‌های آلمانی، انگلیسی، اسکاتلندی و ایرلندی است.

کودکی پر سر و صدا و نبرد با حملات پنیک
اِما استون در دوران نوزادی به دلیل کولیک شدید زیاد گریه می‌کرد و همین امر باعث شد در کودکی، گره‌ها و پینه‌هایی بر روی تارهای صوتی‌اش ایجاد شود. او خودش را در دوران رشد، دختری “پر سر و صدا” و “رئیس‌مآب” توصیف می‌کند. اگرچه او از فضای مدرسه لذت نمی‌برد، اما می‌گوید طبیعت کنترل‌گرش باعث می‌شد «مطمئن شوم که همیشه نمره ۲۰ می‌گیرم».

با وجود این ظاهر قوی، استون در دوران کودکی با حملات پنیک و اضطراب شدید دست و پنجه نرم می‌کرد، تا جایی که بر مهارت‌های اجتماعی‌اش تأثیر گذاشته بود. او تحت درمان قرار گرفت، اما معتقد است این شرکت در تئاترهای محلی بود که به او در غلبه بر این حملات کمک کرد:

«اولین بار که دچار حمله پنیک شدم، در خانه دوستم نشسته بودم و فکر کردم خانه دارد آتش می‌گیرد. با مادرم تماس گرفتم و او مرا به خانه برد، و تا سه سال بعد این حملات تمام نمی‌شدند. تقریباً هر روز وقت ناهار به نزد پرستار مدرسه می‌رفتم و فقط دست‌هایم را می‌فشردم. از مادرم می‌خواستم دقیقاً به من بگوید روز چگونه خواهد گذشت، و سی ثانیه بعد دوباره می‌پرسیدم. من فقط نیاز داشتم بدانم که هیچ‌کس قرار نیست بمیرد و هیچ‌چیز قرار نیست تغییر کند.»

از تئاتر محلی تا «پروژه هالیوود»

استون از چهار سالگی رویای بازیگری را در سر داشت. در ابتدا هدفش کمدی بداهه بود، اما به زودی تمرکزش را به تئاتر موزیکال معطوف کرد و چندین سال زیر نظر مربی، آواز آموخت. اولین تجربه بازیگری او در ۱۱ سالگی در نمایش «باد در بیدها» (The Wind in the Willows) بود.

برای دو سال، اِما تحصیلاتش را به صورت آموزش خانگی ادامه داد تا بتواند روی تئاتر تمرکز کند. در این مدت، او در شانزده اثر تئاتر جوانان فینیکس، از جمله «شاهزاده و نخود» و «یوسف و روپوش رنگارنگ شگفت‌انگیز»، به ایفای نقش پرداخت و با گروه کمدی بداهه‌پردازی تئاتر همکاری می‌کرد. در همین دوران، او تلاشی ناموفق برای تست بازیگری در شبکه نیکلودئون داشت.

استون که تنها برای یک ترم در دبیرستان زویر (یک دبیرستان کاتولیک دخترانه) تحصیل کرد، در نهایت ترک تحصیل کرد تا بازیگر شود. در آن زمان، او یک پرزنتیشن پاورپوینت برای والدینش با عنوان «پروژه هالیوود» (Project Hollywood) آماده کرد و از آهنگ «هالیوود» مدونا برای متقاعد کردن آن‌ها به منظور اجازه برای نقل مکان به کالیفرنیا استفاده کرد.

در ژانویه ۲۰۰۴، اِما به همراه مادرش به لس‌آنجلس نقل مکان کرد. او به یاد می‌آورد: «در هر شوی کانال دیزنی تست دادم و برای بازی در نقش دختر هر سیت‌کامی که وجود داشت، آدیشن دادم.» و در نهایت با شوخ‌طبعی اضافه می‌کند: «در نهایت هیچ‌کدام را به دست نیاوردم.» در بین تست‌های بازیگری ناموفق، او به صورت آنلاین کلاس‌های دبیرستان را دنبال می‌کرد و به صورت پاره‌وقت در یک نانوایی تولید بیسکویت مخصوص سگ‌ها کار می‌کرد.

شروع مسیر (۲۰۰۴–۲۰۰۹): تغییر نام و اولین ناکامی‌ها

زمانی که استون در سن ۱۶ سالگی برای ثبت‌نام در انجمن بازیگران سینما اقدام کرد، نام «امیلی استون» قبلاً توسط بازیگر دیگری ثبت شده بود. او برای مدت کوتاهی از نام «رایلی استون» استفاده کرد، اما از آنجایی که در تطبیق با این نام مشکل داشت، تصمیم گرفت نام هنری خود را به «اِما» تغییر دهد—انتخابی که به افتخار اِما بانتون از گروه معروف اسپایس گرلز (Spice Girls) انجام شد.

نخستین حضور تلویزیونی او در سال ۲۰۰۴ در یک مسابقه واقع‌نمایانه استعدادیابی از شبکه VH1 به نام «در جستجوی خانواده پارتریج جدید» بود که در آن نقش لوری پارتریج را بازی کرد. با این حال، سریال تولیدشده از این رقابت، هرگز به پخش نهایی نرسید.

پس از چند حضور مهمان در سریال‌های تلویزیونی مانند مدیوم (۲۰۰۵) و مالکوم در میانه (۲۰۰۶)، او برای نقش کلر بنت در سریال علمی-تخیلی قهرمانان (Heroes) تست داد، اما شکست خورد؛ تجربه‌ای که بعدها آن را «بدترین مرحله» زندگی حرفه‌ای خود توصیف کرد. در آوریل ۲۰۰۷، استون نقش وایولت تریمبل را در درام اکشن درایو (Drive) ایفا کرد، اما این سریال نیز پس از هفت قسمت متوقف شد.

موفقیت با «سوپربَد» و شهرت نوظهور

اِما استون با بازی در کمدی سینمایی «سوپربَد» (Superbad) در سال ۲۰۰۷، در کنار مایکل سرا و جونا هیل، اولین تجربه سینمایی بزرگ خود را رقم زد. این فیلم داستان دو دانش‌آموز دبیرستانی را روایت می‌کند که پس از برنامه‌ریزی برای خرید نوشیدنی جهت یک مهمانی، درگیر یک سلسله ماجراهای کمدی می‌شوند. استون برای ایفای نقش مورد علاقه‌ی جونا هیل، موهای خود را به رنگ قرمز درآورد.

استون این تجربه را «شگفت‌انگیز» توصیف کرد، اما خاطرنشان ساخت که «بسیار متفاوت از دیگر تجربه‌هایی بود که بعداً داشتم.» «سوپربَد» یک موفقیت تجاری عظیم بود و برای او جایزه‌ی جایزه‌ی ستاره نوظهور (Exciting New Face) از «جوایز هالیوود جوان» را به ارمغان آورد.

فراز و نشیب در ژانر کمدی (۲۰۰۸–۲۰۰۹)

اما فیلم بعدی او، کمدی رمانتیک «خرگوش خانه» (The House Bunny)، عملکرد بهتری داشت و به موفقیتی متوسط دست یافت. با وجود نقدهای عموماً منفی، بازی استون در نقش رئیس یک انجمن دانشجویی مورد تحسین قرار گرفت؛ تا جایی که کن فاکس از TV Guide نوشت: «او در مسیر تبدیل شدن به یک ستاره قرار دارد.»

سال ۲۰۰۹ با سه فیلم برای استون همراه بود. فیلم اول، کمدی رمانتیک «اشباح دوست‌دخترهای سابق» (Ghosts of Girlfriends Past) بود که با الهام از سرود کریسمس اثر چارلز دیکنز، استون در آن نقش یک روح را بازی می‌کرد. اگرچه منتقدان از فیلم استقبال نکردند، اما از نظر تجاری موفقیت متوسطی کسب کرد.

سودآورترین پروژه‌ی آن سال برای او، کمدی ترسناک «سرزمین زامبی‌ها» (Zombieland) با فروش ۱۰۲.۳ میلیون دلار بود. او در این فیلم در کنار جسی آیزنبرگ و وودی هارلسون، نقش یک کلاهبردار و بازمانده از آخرالزمان زامبی‌ها را ایفا کرد. اگرچه کریس هیویت از امپایر نقش او را «تا حدودی کمرنگ» دانست، اما تیم روبی از دیلی تلگراف «استونِ بسیار آینده‌دار را دختری سخت‌کوش و باهوش‌تر از سنش» توصیف کرد. سومین فیلم او در این سال، درام کمدی «مرد کاغذی» (Paper Man) بود که نتوانست نظر مثبت منتقدان را جلب کند.

اِما استون: صعود یک ستاره (۲۰۱۰–۲۰۱۳)

اِما استون، بازیگر مشهور آمریکایی، دهه‌ی ۲۰۱۰ را با ایفای نقش‌هایی آغاز کرد که به‌سرعت او را به یکی از درخشان‌ترین ستارگان هالیوود تبدیل کرد.

درخشش بزرگ با «ایزی اِی» (Easy A)
در سال ۲۰۱۰، استون صدای یک سگ شپرد استرالیایی را در فیلم کمدی مارمادوک (Marmaduke) به کارگردانی تام دی به عهده گرفت، اما نقطه عطف بزرگ زندگی حرفه‌ای او با نقش اصلی در کمدی نوجوانانه‌ی ایزی اِی (Easy A) به کارگردانی ویل گلاک رقم خورد.

این فیلم که برداشتی آزاد از رمان حرف سرخ (The Scarlet Letter) اثر ناتانیل هاثورن بود، داستان «اُلیو پندرگست» (با بازی استون)، دانش‌آموزی دبیرستانی را روایت می‌کرد که پس از انتشار شایعه‌ای دروغین درباره‌ی زندگی اش، درگیر یک رسوایی کمدی می‌شود. استون قبل از آنکه تولید فیلم قطعی شود، فیلمنامه را خواند و چنان شیفته‌ی آن شد که با مدیر برنامه‌هایش پیگیر پروژه ماند. او فیلمنامه را «آنقدر متفاوت و منحصربه‌فرد» خواند و آن را «بامزه و شیرین» توصیف کرد. پس از شروع مراحل تولید، استون با گلاک دیدار کرد و شور و اشتیاقش را بیان داشت و جزو اولین بازیگرانی بود که برای این نقش تست داد.

ایزی اِی با نقدهای بسیار مثبتی روبه‌رو شد و عملکرد استون به عنوان اصلی‌ترین دارایی فیلم شناخته شد. آنا اسمیت از مجله‌ی تایم اوت نوشت: «استون یک اجرای فوق‌العاده ارائه می‌دهد، با لحن آگاهانه‌اش که هم هوش و هم بی‌تفاوتی را با گرمایی پنهان در زیر آن تداعی می‌کند.» این فیلم در گیشه موفقیتی تجاری کسب کرد و با بودجه‌ای ۸ میلیون دلاری، ۷۵ میلیون دلار فروخت. این درخشش برای استون نامزدی جایزه‌ی ستاره نوظهور بفتا و نامزدی گلدن گلوب بهترین بازیگر زن در فیلم موزیکال یا کمدی را به ارمغان آورد و جایزه‌ی بهترین اجرای کمدی جوایز سینمایی MTV را برای او به ارمغان آورد.

همکاری‌های کلیدی و پرفروش

در اکتبر ۲۰۱۰، استون میزبان قسمتی از برنامه‌ی کمدی ساتردی نایت لایو (SNL) شد، تجربه‌ای که آن را «بهترین هفته‌ی زندگی‌اش» نامید. او مجدداً در سال ۲۰۱۱ میزبان SNL شد و در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ نیز به عنوان مهمان ظاهر شد. او در کمدی دوستان با مزایا (Friends with Benefits) حضوری کوتاه داشت و سپس در کمدی رمانتیک دیوانه‌وار، احمقانه، عشق (Crazy, Stupid, Love) در سال ۲۰۱۱، در کنار ستارگانی چون استیو کارل، رایان گاسلینگ و جولین مور ایفای نقش کرد. او در این فیلم نقش یک فارغ‌التحصیل حقوق و معشوقه‌ی شخصیت گاسلینگ را داشت. درو مک‌وینی از هیت‌فیکس نوشت که با وجود ایراداتی جزئی، استون «کل فیلم را به هم پیوند می‌زند.» این فیلم با فروش جهانی ۱۴۲.۹ میلیون دلاری در برابر بودجه ۵۰ میلیون دلاری، یک موفقیت تجاری بود و استون برای آن جایزه بهترین بازیگر زن کمدی از جوایز برگزیده نوجوانان را کسب کرد.

تغییر مسیر با درام «کمک» (The Help)

استون که از کلیشه‌ای شدن در نقش «معشوقه‌ی کنایه‌آمیز شخصیت مرد» دلزده شده بود، تصمیم گرفت در درام دورانی کمک (The Help) در سال ۲۰۱۱، به کارگردانی تیت تیلور و در کنار وایولا دیویس بازی کند؛ پروژه‌ای که برایش چالش‌برانگیز بود. این فیلم که بر اساس رمانی از کاترین استاکت ساخته شده و در دهه‌ی ۱۹۶۰ در جکسون، میسیسیپی می‌گذشت، استون را در نقش «یوجینیا اسکیتر فلان»، نویسنده‌ای مشتاق قرار داد که درباره‌ی زندگی خدمتکاران سیاه‌پوست تحقیق می‌کرد.

تیلور، کارگردان فیلم، در مورد انتخاب استون گفت: «[استون] کاملاً دست‌وپا چلفتی و عجیب بود، با صدای خش‌دارش… و ما با هم مست کردیم و خیلی خوش گذراندیم، و من فقط فکر کردم، “خدای من! این خودِ اسکیتر است.”» استون برای این نقش، لهجه جنوبی را تمرین کرد و با مطالعه و فیلم، خود را در مورد جنبش حقوق مدنی آموزش داد. کمک با فروش جهانی ۲۱۶ میلیون دلار در برابر بودجه‌ی ۲۵ میلیون دلاری، تا آن زمان پرفروش‌ترین فیلم کارنامه استون شد. این فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شد و استون نیز برای عملکرد «خیرخواهانه و بسیار دوست‌داشتنی‌اش» مورد تحسین قرار گرفت.

پیوستن به دنیای ابرقهرمانی

استون پس از رد کردن نقشی در کمدی اکشن خیابان جامپ ۲۱، برای بازی در فیلم مارک وب در سال ۲۰۱۲، یعنی بازسازی مجموعه مرد عنکبوتی (The Amazing Spider-Man)، قرارداد امضا کرد. او نقش گوئن استیسی، معشوقه‌ی ابرقهرمان اصلی (با بازی اندرو گارفیلد) را بازی کرد. استون برای این نقش، که در کمیک‌ها بلوند است، رنگ موی طبیعی خود را بازگرداند. او اعتراف کرد که هرگز کمیک‌ها را نخوانده بود و تصور می‌کرد مری جین، اولین عشق مرد عنکبوتی است، بنابراین احساس مسئولیت کرد تا درباره‌ی شخصیت استیسی تحقیق کند.

مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز یک موفقیت تجاری بود و با درآمد جهانی ۷۵۷.۹ میلیون دلار، به هفتمین فیلم پرفروش سال تبدیل شد. منتقدان، به‌ویژه لیزا شوارتزبام از انترتینمنت ویکلی، استون را «مقابله‌ناپذیر» یافتند. استون در اواخر همان سال، صداپیشگی در بازی ویدئویی سگ‌های خواب‌آلود (Sleeping Dogs) را انجام داد و جایزه اسپایک گیمز را کسب کرد.

سال ۲۰۱۳ برای استون با صداپیشگی در فیلم انیمیشن غارنشین‌ها (The Croods) آغاز شد که نامزد جایزه اسکار بهترین انیمیشن بلند شد. سپس در فیلم مجموعه‌ای فیلم ۴۳ (Movie 43) و در نهایت در تریلر جنایی جوخه گانگستر (Gangster Squad) در کنار رایان گاسلینگ و شان پن بازی کرد. با اینکه آ. او. اسکات از نیویورک تایمز این فیلم را «مجموعه‌ای آشفته از کلاه‌های فدورا و لباس‌های زوت» خواند، اما زوج هنری استون و گاسلینگ را ستود.

از گوئن استیسی تا اسکار (۲۰۱۴)

در سال ۲۰۱۴، استون بار دیگر نقش گوئن استیسی را در فیلم «مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز ۲» (The Amazing Spider-Man 2) ایفا کرد. او معتقد بود شخصیتش به قهرمان داستان وابسته نیست و اظهار داشت: «او بیشتر از اینکه نجات داده شود، نجات می‌دهد. او فوق‌العاده به مرد عنکبوتی کمک می‌کند… او بازوی قوی ماجراست و گوئن مغز متفکر.» منتقدان از بازی او استقبال کردند؛ برای مثال، نشریه امپایر با تمجید از درخشش استون در این فیلم نوشت: «استون نقش هِث لِجِر این مجموعه را دارد و با یک شخصیت مکمل که به راحتی نادیده گرفته می‌شود، کاری غیرمنتظره انجام داده است.» این نقش، جایزه «بازیگر زن محبوب فیلم» را در جوایز برگزیده کودکان ۲۰۱۵ برای او به ارمغان آورد.

در اواخر همان سال، استون در کمدی رمانتیک «جادو در مهتاب» (Magic in the Moonlight) به کارگردانی وودی آلن حضور یافت که موفقیت تجاری متوسطی کسب کرد. با این حال، اِی. او. اسکات، منتقد، از نقش استون و زوج شدن او با کالین فرث انتقاد کرد و آن را «یک بیهودگی ملال‌آور که قرار است نشان‌دهنده هوش برتر باشد»، توصیف کرد.

درخشش در «بِردمن»

آخرین اکران استون در سال ۲۰۱۴، کمدی سیاه و تحسین‌شده «بِردمن» (Birdman) به کارگردانی آلخاندرو گونزالس ایناریتو بود. او در این فیلم در کنار مایکل کیتون و ادوارد نورتون، نقش سَم تامسون، دختر معتادِ در حال ترک بازیگر ریگان تامسون (کیتون) را بازی کرد که دستیار پدرش می‌شود.

«بِردمن» مورد تحسین گسترده منتقدان قرار گرفت و با ۹ نامزدی و کسب ۴ جایزه، از جمله بهترین فیلم، موفق‌ترین فیلم در هشتاد و هفتمین دوره جوایز اسکار بود. بسیاری از منتقدان، بازی استون را یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های او تا آن زمان دانستند. رابی کالین از تلگراف او را «فوق‌العاده» توصیف کرد و به مونولوگ درخشان او اشاره کرد که به اعتقادش، «مانند یک سوزن بافندگی بر شکم فرود می‌آید.» استون برای این نقش، نامزدی جوایز اسکار، بفتا، گلدن گلوب و انجمن بازیگران سینما (SAG) را دریافت کرد.

برادوی و بازگشت جنجالی (۲۰۱۴-۲۰۱۵)

از نوامبر ۲۰۱۴ تا فوریه ۲۰۱۵، استون در احیای موزیکال برادوی «کاباره» (Cabaret) در نقش سالی بولز، جانشین میشل ویلیامز شد. استون این تجربه را «ترسناک‌ترین چیز ممکن» دانست. اگرچه مریلین استاسیو از ورایتی توانایی‌های آوازی او را ضعیف دانست، اما عملکرد او را «یک انتخاب هوشمندانه برای مهارت‌های بازیگری‌اش، که کاملاً متناسب با هوش نافذ و انرژی جنبشی اوست»، توصیف کرد.

اما فیلم کمدی رمانتیک «آلوها» (Aloha) در سال ۲۰۱۵، با شکست انتقادی و تجاری مواجه شد. بازی استون در نقش یک خلبان نیروی هوایی در کنار بردلی کوپر، به دلیل بحث «سفیدنمایی» (Whitewashing) مورد انتقاد شدید قرار گرفت، چرا که شخصیت استون در فیلم قرار بود اصالتی آسیایی، هاوایی و سوئدی داشته باشد. استون بعداً از حضور در این پروژه ابراز پشیمانی کرد و سفیدنمایی را «یک مشکل گسترده در هالیوود» دانست. با این وجود، او نامزد جایزه «بهترین بازیگر زن کمدی» در جوایز برگزیده نوجوانان ۲۰۱۵ شد. استون در همین سال در فیلم «مرد غیرمنطقی» (Irrational Man) وودی آلن نیز در نقش معشوقه شخصیت اصلی (با بازی خواکین فینیکس) ظاهر شد که بازخوردهای متفاوتی دریافت کرد.

قله موفقیت با «لا لا لند» (۲۰۱۶)

در طول اجرای کاباره، استون با دیمین شزل، فیلمساز جوان، ملاقات کرد و او تحت تأثیر بازی استون، وی را برای کمدی-درام موزیکال «لا لا لند» (La La Land) انتخاب کرد. این پروژه که سومین همکاری او با رایان گاسلینگ محسوب می‌شد، استون را در نقش میا دولان، بازیگر مشتاقی در لس آنجلس، قرار داد. استون برای آماده‌سازی، از تجربیات واقعی زندگی خود استفاده کرد و فیلم‌هایی مانند چترهای شربورگ و آثار فرد آستر و جینجر راجرز را تماشا کرد.

«لا لا لند» که فیلم افتتاحیه جشنواره فیلم ونیز ۲۰۱۶ بود، مورد تحسین جهانی قرار گرفت و جام وُلپی بهترین بازیگر زن را برای استون به ارمغان آورد. این فیلم با فروش جهانی بیش از ۴۴۰ میلیون دلار در برابر بودجه ۳۰ میلیون دلاری، یک موفقیت تجاری عظیم بود. پیتر بردشاو از گاردین نوشت: «استون هرگز تا این حد خوب نبوده است: فوق‌العاده باهوش، شوخ، آسیب‌پذیر، و چشمان آهوی درشت او حتی در لحظاتی که از اشک پر می‌شوند، هوش را ساطع می‌کنند.» استون برای این نقش، موفق به کسب جایزه‌های اسکار، گلدن گلوب، SAG و بفتا برای بهترین بازیگر زن شد.

نبرد جنسیت‌ها (۲۰۱۷)

تنها اکران استون در سال ۲۰۱۷، فیلم «نبرد جنسیت‌ها» (Battle of the Sexes) بود که بر اساس مسابقه مشهور تنیس سال ۱۹۷۳ بین بیلی جین کینگ (استون) و بابی ریگز (استیو کارل) ساخته شد. استون برای آماده‌سازی، با کینگ ملاقات کرد، فیلم‌های قدیمی او را تماشا کرد، با مربی لهجه کار کرد و با مصرف شیک‌های پروتئینی پرکالری، ۶.۸ کیلوگرم وزن اضافه کرد.

این فیلم که در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو با استقبال مثبت منتقدان مواجه شد، توسط برخی منتقدان به عنوان بهترین نقش‌آفرینی کارنامه استون مورد توجه قرار گرفت. با این حال، فیلم از نظر تجاری عملکرد ضعیفی داشت و کمتر از بودجه ۲۵ میلیون دلاری خود فروش کرد. استون برای این نقش، چهارمین نامزدی گلدن گلوب خود را کسب کرد و در مراسم اهدای جوایز نیز در کنار خود بیلی جین کینگ شرکت کرد.

عصر لانتیس و اوج هنری (۲۰۱۸–تاکنون)

نخستین همکاری استون با لانتیس در سال ۲۰۱۸ در فیلم درام-کمدی تاریخی «سوگلی» (The Favourite) رقم خورد. او در کنار ریچل وایس و اولیویا کولمن، نقش ابیگیل ماشام را بازی کرد؛ یکی از دو زن عموزاده‌ای که بر سر جلب محبت ملکه آن (کولمن) با هم رقابت می‌کردند. استون، به عنوان بازیگر آمریکایی در میان گروه کاملاً بریتانیایی، برای تطبیق لهجه و نقش خود چالش‌های زیادی را پشت سر گذاشت.

فیلم در هفتاد و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز مورد استقبال شدید منتقدان قرار گرفت. مایکل نوردین از ایندی‌وایر ضمن تحسین این شجاعت استون پس از موفقیت بزرگ لالالند، این سه بازیگر زن اصلی را «یک سه‌گانه‌ی باشکوه در یک قطعه تاریخی که هم به اندازه خنده‌دار بودن، غم‌انگیز است» توصیف کرد.

در همان سال، استون تهیه‌کننده اجرایی و بازیگر نقش اصلی مینی‌سریال کمدی سیاه «مَنیَک» (Maniac) نتفلیکس به کارگردانی کری جوجی فوکوناگا بود. این سریال او و جونا هیل را در نقش دو غریبه به تصویر می‌کشید که زندگی‌شان در پی یک آزمایش دارویی مرموز تغییر می‌کند. او که از تحسین‌کنندگان کار فوکوناگا بود، بدون خواندن فیلمنامه، بازی در پروژه را پذیرفت. منتقدان، از جمله جودی بِرمن از مجله تایم، بلوغ و پیچیدگی عملکرد استون و هیل را ستودند. استون برای سوگلی نامزدی گلدن گلوب و اسکار، و برای هر دو اثر نامزدی جوایز انجمن بازیگران سینما (SAG) را به دست آورد.

تنوع نقش‌ها و تأسیس کمپانی تولید

استون در سال ۲۰۱۹ نقش ویچیتا را در «سرزمین زامبی‌ها: شلیک نکرده» (Zombieland: Double Tap) تکرار کرد و همچنین راوی مستند نتفلیکس «ذهن، توضیح داده می‌شود» (The Mind, Explained) بود. در سال ۲۰۲۱، او در کمدی جنایی «کروئلا» (Cruella) دیزنی، که اقتباسی لایو-اکشن از انیمیشن کلاسیک صد و یک سگ خالدار است، نقش شخصیت شرور کروئلا دِویل را ایفا کرد. استون علاوه بر بازی در کنار اما تامپسون، به همراه گلن کلوز (کروئلای لایو اکشن قبلی) تهیه‌کننده اجرایی فیلم نیز بود. جاستین چانگ از لس آنجلس تایمز، با وجود ایراد به فیلمنامه، تعهد کامل استون را تحسین کرد و نوشت او «هر ظرافت را در نقش زن جوانی که تبدیل به یک توطئه‌گر جاه‌طلب می‌شود، به خوبی اجرا کرده است». استون برای این نقش نامزدی گلدن گلوب دیگری را نیز کسب کرد.

در سال ۲۰۲۰، استون به همراه همسرش، دیو مک‌کری، شرکت تولید فیلم «فروت تری» (Fruit Tree) را تأسیس کرد. اولین تولید آن‌ها، فیلم «وقتی کار نجات دنیا تمام شد» (When You Finish Saving the World) بود که اولین تجربه کارگردانی بلند جسی آیزنبرگ به شمار می‌رفت.

شاهکار «بیچارگان» و دومین اسکار

استون در سال‌های اخیر همکاری خود با لانتیس را در فیلم کوتاه «بع‌بع» (Bleat) و سپس فیلم بلند «بیچارگان» (Poor Things) ادامه داد. در فیلم فانتزی بلوغ بیچارگان (۲۰۲۳)، که بر اساس رمانی به همین نام اثر آلَسدِر گِرِی ساخته شد، استون علاوه بر تهیه‌کنندگی، نقش «بلا» را بازی کرد؛ زن جوانی در دوره ویکتوریا که پس از خودکشی به شکل ناپخته‌ای احیا می‌شود. او تجربه‌ی بازی در نقش شخصیتی رها از قید و بندهای اجتماعی را «نهایت رهایی» توصیف کرد و در این فیلم شجاعانه به ایفای صحنه‌های غیر اخلاقی پرداخت.

دیوید رونی از هالیوود ریپورتر نوشت که استون «در یک اجرای بی‌باکانه که سیر تکاملی گسترده‌ای را دنبال می‌کند، می‌درخشد؛ مسیری که اکثر بازیگران فقط می‌توانند رویایش را ببینند». استفانی زاکارک از تایم نیز بازی او را «شگفت‌انگیز، حیاتی، اکتشافی، و تقریباً قمری در عجیب بودن کاملش» نامید.

استون همچنین در سریال کمدی-اجتماعی «نفرین» (The Curse) از شبکه شوتایم، در نقش ویتنی، یک اینفلوئنسر و میزبان برنامه HGTV، به ایفای نقش پرداخت. کارین جیمز از BBC Culture در مورد دستاوردهای او در این سال اظهار داشت: «استون به سرعت از ستاره‌بودن هالیوودی فراتر رفته و به اعتبار جدی هنری دست یافته است.» او برای بیچارگان و نفرین دو نامزدی گلدن گلوب کسب کرد و برای اولی برنده جایزه شد. همچنین، او دومین جایزه اسکار و بافتای بهترین بازیگر زن خود را برای بیچارگان به دست آورد و یک نامزدی بهترین فیلم را نیز کسب کرد.

پروژه‌های اخیر و آینده

در سال ۲۰۲۴، کمپانی «فروت تری» دو فیلم دیگر را منتشر کرد: فیلم ترسناک «دیدن درخشش تلویزیون برای من» (I Saw the TV Glow) و دومین ساخته‌ی جسی آیزنبرگ به نام «یک درد واقعی» (A Real Pain).

چهارمین همکاری استون با لانتیس، فیلم آنتولوژی سورئال و ابزورد «انواع مهربانی» (Kinds of Kindness) بود که در جشنواره کن ۲۰۲۴ اکران شد و استون در آن سه شخصیت متفاوت را بازی کرد. پس از آن، در سال ۲۰۲۵، استون در فیلم وسترن معاصر «ادینگتون» به کارگردانی اری آستر، در کنار واکین فینیکس، پدرو پاسکال و آستین باتلر ظاهر شد.

پروژه بعدی استون، پنجمین همکاری او با لانتیس، فیلم «بوگونیا» (Bugonia) است که بازسازی فیلم کمدی علمی-تخیلی کره‌جنوبی سیاره سبز را نجات دهید! خواهد بود.

سبک بازیگری و تحلیل منتقدان

کرک هانی‌کات از هالیوود ریپورتر، در نقد بازی او در فیلم خدمتکاران (The Help)، استون را «یکی از بهترین بازیگران جوان دوران ما» خواند. جسیکا کیانگ از ایندی‌وایر شخصیت او روی پرده سینما را تحلیل کرده و می‌نویسد که استون «معمولاً نقش دختر خاکی، دست‌یافتنی و خودمانی را بازی می‌کند و در زندگی شخصی نیز بسیاری از این خصوصیات را دارد، به علاوه اینکه مطلقاً از جدی گرفتن خودداری می‌کند.»

دانیل دآداریو از تایم در سال ۲۰۱۵ اشاره کرد که استون «گزینه‌های نسبتاً محدودی در پیش رو دارد» و انتخاب نقش‌ها در فیلم‌های مستقل به کارگردانی‌های کم‌تجربه‌تر می‌تواند «خطر قابل توجهی» باشد. با این حال، کارن هالینگر، زندگی‌نامه‌نویس، اشاره می‌کند که با وجود اینکه استون در ابتدا به عنوان یک «ستاره تازه‌کار ساده‌لوح» (Ingénue Star) شناخته می‌شد، اما با اینکه آموزش آکادمیک بازیگری ندیده بود، توانست از این محدودیت ظاهری بگریزد. او «یک مسیر شغلی درخشان را بر اساس مهارت‌های اجرایی، انتخاب دقیق نقش‌ها و شخصیت متمایزش» ساخت. در تحلیلی در سال ۲۰۲۴، ایندی‌وایر پیش‌بینی کرد که اِما استون، از نقش‌های موفق ابتدایی تا بازی‌های تحسین‌شده در فیلم‌های مستقل، به عنوان یک ستاره سینمایی بالقوه جدید در چشم‌انداز در حال تحول هالیوود تثبیت شده است.

درآمد و تأثیرگذاری

اِما استون از نظر تجاری و تأثیرگذاری نیز جایگاه ویژه‌ای دارد:

در سال ۲۰۰۸، در فهرست ۲۰ ستاره در حال صعود زیر ۳۰ سال مجله Saturday Night قرار گرفت.

بازی او در فیلم آسانسور (Easy A) در فهرست ۱۰ چیز برتر سال ۲۰۱۰ مجله تایم گنجانده شد.

در سال ۲۰۱۳، وارد فهرست ۱۰۰ فرد قدرتمند جهان مجله فوربز شد و درآمدی معادل ۱۶ میلیون دلار (در بازه یک‌ساله) داشت. او در همان سال، رتبه اول فهرست ۱۰ ستاره با بهترین ارزش مجله فوربز را از آن خود کرد.

در سال ۲۰۱۷، با درآمد سالانه ۲۶ میلیون دلار، فوربز او را پردرآمدترین بازیگر زن جهان معرفی کرد و همچنین در فهرست ۱۰۰ فرد تأثیرگذار جهان مجله تایم جای گرفت.

شمایل مد و جذابیت عمومی
استون به عنوان یک نماد سبک شناخته می‌شود. مجله وُگ (Vogue) او را به خاطر «ظاهری پخته و کاملاً مرتب» می‌ستاید و اشاره می‌کند که «کاریزمای او، چه روی پرده و چه خارج از آن، بسیاری را مجذوب کرده است» و او از «جلوه و شکوه هالیوود قدیم» استقبال می‌کند.

او در سال ۲۰۱۲ به عنوان خوش‌پوش‌ترین زن سال توسط وُگ انتخاب شد.

او همچنین در فهرست‌های پرشماری چون جذاب‌ترین زنان مجلات FHM و ماکسیم در سال‌های مختلف حضور داشته و در سال ۲۰۱۱، جذاب‌ترین بازیگر زن در لیست «چه چیزی جذاب است؟» ویکتوریا سیکرت نام گرفت.

زندگی شخصی و فعالیت‌های بشردوستانه

اِما استون با وجود توجه شدید رسانه‌ها، از صحبت علنی درباره زندگی شخصی‌اش خودداری می‌کند. او که نگران داشتن یک زندگی عادی است، اظهار داشته از توجه پاپاراتزی‌ها در مقابل خانه‌اش بیزار است. او دایان کیتون را به عنوان یکی از تأثیرگذاران بازیگری خود می‌داند. استون ارتباط بسیار نزدیکی با خانواده‌اش دارد و می‌گوید: «من به داشتن یک خانواده عالی و آدم‌های فوق‌العاده‌ای در اطرافم برکت یافته‌ام که اگر یک دقیقه هم در ابرها گم شوم، می‌توانند مرا به زمین بکوبند. در این مورد خیلی خوش‌شانس بوده‌ام.»

او پس از رابطه‌ای دو ساله با کیران کالکین (هم‌بازی‌اش در Paper Man)، به مدت چهار سال با اندرو گارفیلد (هم‌بازی‌اش در مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز) در ارتباط بود. این زوج علناً درباره رابطه‌شان صحبت نمی‌کردند، اما یک بار در سال ۲۰۱۴ از توجه پاپاراتزی‌ها استفاده کرده و آن‌ها را تشویق کردند تا به جای عکس‌برداری، وب‌سایت‌هایی را که درباره مسائلی چون اوتیسم آگاهی‌رسانی می‌کنند، تبلیغ کنند. آن‌ها در سال ۲۰۱۵ جدا شدند.

استون در سال ۲۰۱۷ با دیو مک‌کاری، کارگردان برنامه Saturday Night Live، وارد رابطه شد. آن‌ها در سال ۲۰۱۹ نامزدی خود را اعلام کرده و در سپتامبر ۲۰۲۰ طی یک مراسم خصوصی ازدواج کردند. در مارس ۲۰۲۱، دخترشان به نام لوئیز جین به دنیا آمد. این خانواده از سال ۲۰۲۱ در آستین، تگزاس زندگی می‌کنند.

استون همچنین اعلام کرده که از آسم رنج می‌برد. مادرش در سال ۲۰۰۸ به سرطان سینه سه‌گانه منفی مبتلا شد و بهبود یافت. به مناسبت سلامتی مادرش، این دو خالکوبی‌هایی از پاهای پرنده را، که توسط پل مک‌کارتنی طراحی شده بود و اشاره به آهنگ محبوبشان «Blackbird» از بیتلز داشت، بر بدن خود زدند.

فعالیت‌های بشردوستانه

استون در زمینه‌های نیکوکاری فعال است:

در کمپین Revlon برای آگاهی‌رسانی در مورد سرطان سینه شرکت کرد.

در سال ۲۰۱۱ در یک ویدئوی مشترک بین جنگ ستارگان و Stand Up to Cancer برای جمع‌آوری کمک مالی جهت تحقیقات سرطان حضور یافت.

از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴، میزبان برنامه Revlon Run/Walk بود که به مبارزه با سرطان‌های زنان کمک می‌کرد.

او در سال ۲۰۱۸ با ۳۰۰ زن دیگر در هالیوود همکاری کرد تا جنبش Time’s Up را برای محافظت از زنان در برابر آزار جنسی و تبعیض راه‌اندازی کند.

در سال ۲۰۲۵، استون نامه «کارگران فیلم برای فلسطین» را امضا کرد و متعهد شد با نهادهای سینمایی اسرائیلی که در «نسل‌کشی و آپارتاید» علیه فلسطینیان نقش دارند، همکاری نکند.

فیلم های اما استون

تهیه‌کنندگی سینما

سریال های اما استون

آلبوم‌ها و بازی‌های ویدئویی