غزل شماره 485 دیوان حافظساقیا سایه ابر است و بهار و لب جویمن نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگویبوی یک رنگی از این نقش نمی آید خیزدلق آلوده صوفی به می ناب بشویسفله طبع است جهان بر کرمش تکیه مکنای جهان دیده ثبات قدم از سفله…
خانه » فال حافظ آنلاین »