سرماخوردگی و آنفلوانزا هر دو توسط ویروس که از شخصی به شخص دیگر منتقل می شود ایجاد می گردند. هر دو این بیماری ها دارای برخی علائم عمومی هستند که تشخیص این دو وضعیت را از هم مشکل می کند.
داروهای ضد سرماخوردگی
اگر چه به خاطر شباهت علائم، درمان های موجود برای آن ها شبیه هم هستند، اما این دو بیماری یکی نیستند. آنفلوانزا خطرناک تر است و گاهی می تواند کشنده باشد. همچنین علائم بیشتری دارد که به تشخیص آن کمک می کند. در سرماخوردگی افراد ممکن است دچار سردرد، آبریزش بینی و گرفتگی بینی، گلو درد، آبریزش چشم، تب خفیف و سرفه خشک شوند. اما در آنفلوانزا ممکن است به تب، بی حالی و رخوت، عرق ریزی و درد مفاصل داخلی بدن نیز مبتلا شوند.
راه دیگر تشخیص دوره عفونت و دوره بهبودی بعد از آن است. شخصی که مبتلا به آنفلوانزا است به مدت طولانی تری نسبت به کسی که سرماخورده بهبود می یابد. ضمنا واکسینه کردن در برابر آنفلوانزا امکان پذیر است در حالی که وقتی ما با انواع وسیعی از سرماخوردگی ها روبرو می شویم، واکسینه شدن در برابر همه آن ها امکان پذیر نمی باشد. داروهای موثر در سرماخوردگی را می توان به گروه های زیر تقسیم کرد:
۱- آنتی هیستامین ها
۲- ضد احتقان ها (فنیل افرین هیدروکلراید، پسودوافدرین)
عمل ضد احتقان ها، انقباض عروق خونی در غشاءهای بینی و مجاری هوایی است. این ترکیبات با تنگ کردن عروق مخاط بینی، آبریزش بینی را مهار کرده و مانع تورم مخاط می شوند و بدین وسیله راه تنفسی را باز نگه می دارند.
از این گروه داروهای خوراکی و قطره های بینی موجود است. البته برای نوزادان منع مصرف داشته و برای این گروه سنی می توان از قطره های سدیم کلراید استفاده کرد. همچنین در بزرگسالان می توان از شستشوی بینی با سرم شستشو نیز استفاده کرد. دستگاه های بخور نیز با پراکندن بخور اکالیپتوس در رفع این حالت مفید می باشند.
۳- خلط آورها (اکسپکتورانت، گایافنزین، برم هگزین، ان استیل سیستئین)
سرفه به دو صورت دیده می شود: سرفه خشک و سرفه خلط دار.
خلط تجمع باکتری و ترشحات دستگاه تنفسی است و به همین دلیل سرفه کردن بیمار عامل موثر و مفیدی در دفع این مواد است.
برای رقیق کردن خلط و کمک به خروج آن از ریه از دارو های خلط آور استفاده می شود.
فراموش نکنید داروی مورد استفاده در سرفه های خشک دکسترومتورفان می باشد و نباید آن را برای درمان سرفه های خلط دار به کار برد.
۴- ضد سرفه ها (دکسترومتورفان، دکسترومتورفان پی، دیفن هیدرامین، دیفن هیدرامین کمپاند)
از این دارو ها برای درمان سرفه های خشک استفاده می گردد. البته مرطوب نگه داشتن محیط تنفس کمک بزرگی به این بیماران می باشد.
۵- ضد درد ها و ضد تب ها (استامینوفن، آسپرین، ایبوپروفن، آکسار، ادولت کلد و چیلدرن کلد، کلداستاپ و…)
ضد درد های عضلات (استامینوفن، آسپرین، ایبوپروفن، آکسار، بنزوکائین، لیدوکائین، دیکلوفناک سدیم، متیل سالیسیلات، منتول سالیسیلات، پیروکسیکام، سلکسیب، ملوکسیکام، رزماری، سی ام و…)
۶- فرآورده های کمکی (کلرور سدیم)
عمدتا شستشوی بینی و یا غرغره کردن ته گلو و رقیق کردن خلط به کار می رود. البته در روز های اول ابتلا به عفونت های باکتریایی ته گلو و سینوزیت، مصرف روزانه چند بار آن می تواند از رشد و تکثیر سریع باکتری جلوگیری کرده و گاهی از بروز علایم شدید تر جلوگیری می کند.
/ فائزه عوض پور /
مطلب کوتاه و مفیدی بود