بیوگرافی ماریون کوتیار و همسرش

ماریون کوتیار، یکی از درخشان‌ترین و تحسین‌شده‌ترین بازیگران سینمای جهان، نه تنها با استعداد بی‌نظیرش روی پرده نقره‌ای، بلکه با زندگی شخصی آرام و به دور از هیاهوی رسانه‌ای‌اش نیز مورد توجه قرار گرفته است. در کنار افتخارات سینمایی و جوایز متعدد، همواره این سوال برای بسیاری از طرفداران وجود داشته که چه کسی شریک زندگی این ستاره فرانسوی است و این زوج چگونه موفق شده‌اند تعادل بین زندگی حرفه‌ای پرمشغله و زندگی خانوادگی خود را حفظ کنند. در این بیوگرافی، به عمق زندگی ماریون کوتیار و همسرش خواهیم پرداخت و زوایای پنهان این رابطه موفق را آشکار خواهیم ساخت.

بیوگرافی ماریون کوتیار

ماریون کوتیار، بازیگر فرانسوی متولد ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵، چهره‌ای شناخته‌شده در سینمای جهان است. او با هنرنمایی‌های برجسته‌اش هم در فیلم‌های اروپایی و هم در تولیدات بزرگ هالیوودی، تحسین منتقدان و تماشاگران را به خود جلب کرده است.

کوتیار کلکسیونی از جوایز معتبر را در کارنامه خود دارد که شامل یک جایزه اسکار، یک جایزه بفتا، دو جایزه سزار (معادل اسکار فرانسه) و یک جایزه گلدن گلوب می‌شود. این افتخارات، او را در زمره یکی از موفق‌ترین بازیگران نسل خود قرار داده است.

دولت فرانسه نیز از هنرمندی‌های او قدردانی کرده است. ماریون کوتیار در سال ۲۰۱۰ به درجه شوالیه نشان هنر و ادبیات نائل آمد و شش سال بعد، در سال ۲۰۱۶، به افسری این نشان ارتقا یافت. در همین سال، او همچنین به عنوان شوالیه لژیون دونور، یکی از بالاترین افتخارات فرانسه، منصوب شد. این نشان‌ها گواهی بر تأثیر عمیق و مشارکت‌های بی‌بدیل او در عرصه فرهنگ و هنر هستند.

ماریون کوتیار: از پاریس تا صحنه جهانی

ماریون کوتیار، ستاره‌ای که با بازی‌های درخشانش سینمای جهان را تسخیر کرده، در ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ در پایتخت هنری جهان، پاریس، چشم به جهان گشود. دوران کودکی او در محیطی آغشته به هنر و فرهنگ شکل گرفت که او را به سمت دنیای بازیگری سوق داد.

ریشه‌های خانوادگی و تربیت هنری

کوتیار در آلفورویل، حومه جنوبی پاریس، بزرگ شد و تا ۱۱ سالگی در آپارتمانی در طبقه هجدهم یک برج مسکونی زندگی می‌کرد. پس از آن، خانواده به اولنه-لا-ریویر، یک شهر کوچک در مرکز فرانسه، نقل مکان کردند. خانواده کوتیار کاملاً هنری بودند:

مادرش، نیسما تیلود، خود بازیگر و معلم درام بود.

پدرش، ژان-کلود کوتیار، نیز بازیگر، معلم، یک مایم (پانتومیم‌باز) سابق، و کارگردان تئاتر با اصالت برتونی بود.

او دو برادر دوقلوی کوچک‌تر به نام‌های کوئنتین (نویسنده) و گیوم (مجسمه‌ساز) دارد.

این محیط هنری، بذر عشق به بازیگری را در وجود ماریون کاشت. پدرش او را با دنیای سینما آشنا کرد و ماریون کوچک ساعت‌ها را به تقلید از ستاره‌های کلاسیک هالیوود مانند لوییز بروکس و گرتا گاربو در اتاق خوابش می‌گذراند.

گام‌های نخستین در بازیگری

اولین تجربه بازیگری ماریون به دوران کودکی‌اش بازمی‌گردد؛ او در یکی از نمایشنامه‌های پدرش حضور یافت. در سن ۳ سالگی، شجاعت حضور در صحنه را پیدا کرد و در مقابل مادرش به ایفای نقش پرداخت. علاقه جدی او به هنر در سن ۱۵ سالگی، با ورود به کنسرواتوار هنرهای دراماتیک در اورلئان، شکلی رسمی گرفت. پس از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۹۹۴، برای دنبال کردن رویاهای بازیگری‌اش به پاریس رفت. در آن دوران، برای گذران زندگی، با ساخت و فروش جاکلیدی‌های دست‌ساز در مغازه‌های آب‌نبات‌فروشی، صورت‌حساب‌های خود را پرداخت می‌کرد.

تسلط بر زبان‌ها و الهام از سینما

کوتیار به زبان‌های فرانسه و انگلیسی کاملاً مسلط است؛ او انگلیسی را در سن ۱۱ سالگی آموخت. هرچند در مدرسه یادگیری زبان اسپانیایی را آغاز کرد اما آن را رها نمود. سال‌ها بعد، پس از تماشای فیلم محبوبش “عشاق دایره قطب شمال” (۱۹۹۸) ساخته خولیو مدم، دوباره به یادگیری اسپانیایی روی آورد. علاقه او به همکاری با کارگردانان بزرگ باعث شد تا پس از دیدن فیلم “جشن” (۱۹۹۸) از توماس وینتربرگ، حتی شروع به یادگیری زبان دانمارکی کند، هرچند که این فرصت همکاری هرگز به حقیقت نپیوست.

۱۹۸۲–۱۹۹۹: نقش‌های اولیه و آغاز شهرت

کوتیار در سن هفت سالگی، یعنی در سال ۱۹۸۲، اولین حضور خود را در یک فیلم کوتاه به نام “دنیای کوچولوها” (Le monde des tout-petits) تجربه کرد. این فیلم به کارگردانی کلود کایو ساخته شده و از شبکه تلویزیونی TF1 فرانسه پخش شد. سال بعد نیز در فیلم کوتاه دیگری از همین کارگردان برای TF1 با عنوان “لوسی” (Lucie) ظاهر شد. در سال ۱۹۹۱، او در یک آگهی تلویزیونی ضد الکل با عنوان “آیا خودت را وقتی مست هستی دیده‌ای؟” که توسط کمیته فرانسوی آموزش بهداشت راه‌اندازی شده بود، بازی کرد.

پس از چند حضور کوتاه و نقش‌آفرینی در تئاتر، کوتیار نقش‌های فرعی و جزئی در سریال‌های تلویزیونی داشت. از جمله، در سال ۱۹۹۳ در سریال “هایلندر” (Highlander) که در آن زمان ۱۷ ساله بود، اولین نقش انگلیسی‌زبان خود را ایفا کرد. فعالیت او به عنوان بازیگر فیلم در اواسط دهه ۱۹۹۰ آغاز شد. او نقش‌های کوچکی در فیلم “داستان پسری که می‌خواست بوسیده شود” (The Story of a Boy Who Wanted to Be Kissed) به کارگردانی فیلیپ هارل (۱۹۹۴)، که اولین حضور او در یک فیلم بلند در ۱۸ سالگی بود، و همچنین در فیلم‌های “زندگی جنسی من… یا چگونه وارد بحث شدم” (My Sex Life… or How I Got into an Argument) اثر آرنو دپلشان، و “زیبای سبز” (La Belle Verte) ساخته کولین سرو (هر دو محصول ۱۹۹۶) داشت. همچنین در سال ۱۹۹۶، او اولین نقش اصلی خود را در فیلم تلویزیونی “کلویی” (Chloé) به کارگردانی دنیس بری، در مقابل آنا کارینا، ایفا کرد. در این فیلم، کوتیار نقش یک نوجوان فراری را بازی می‌کند که مجبور به تن‌فروشی می‌شود.

در سال ۱۹۹۸، او در کمدی اکشن “تاکسی” (Taxi) به کارگردانی ژرار پیرس، در نقش لیلی برتینو، دوست‌دختر دنیل (با بازی سامی ناصری) ظاهر شد. این فیلم در فرانسه با فروش بیش از ۶ میلیون بلیط، یک موفقیت بزرگ در گیشه بود و کوتیار نامزد جایزه سزار برای امیدبخش‌ترین بازیگر زن شد. او این نقش را در فیلم‌های “تاکسی ۲” (Taxi 2) (۲۰۰۰) و “تاکسی ۳” (Taxi 3) (۲۰۰۳) نیز تکرار کرد.

۱۹۹۹: ورود به ژانرهای جدید و جوایز اولیه

در سال ۱۹۹۹، کوتیار با درام عاشقانه پسا-آخرالزمانی “فوریا” (Furia) به کارگردانی الکساندر آژا، وارد ژانر علمی تخیلی شد. در همان سال، او در فیلم درام جنگی سوئیسی “جنگ در ارتفاعات” (La Guerre dans le Haut Pays) به کارگردانی فرانسیس رویسر نیز بازی کرد که برای آن جایزه بهترین بازیگر زن را در جشنواره فیلم کوهستانی اوترانز ۱۹۹۹ دریافت کرد.

در سال ۲۰۰۱، او در فیلم درام جنگی عاشقانه “لیزا” (Lisa) به کارگردانی پیر گریملات، نقش اصلی را ایفا کرد و نسخه جوان‌تر شخصیت ژان مورو را به تصویر کشید. او در این فیلم با بنوا ماژیمل و ساگامور استیونین هم‌بازی بود. همچنین در همان سال، در فیلم درام “چیزهای زیبا” (Les Jolies Choses) به کارگردانی ژیل پاکه-برنر، که اقتباسی از اثر نویسنده فمینیست ویرژینی دسپنتس بود، به ایفای نقش دوقلوهایی با شخصیت‌های کاملاً متضاد، لوسی و ماری، پرداخت. این نقش برای او دومین نامزدی جایزه سزار برای امیدبخش‌ترین بازیگر زن را به ارمغان آورد. در سال ۲۰۰۲، کوتیار در تریلر “یک ماجرای خصوصی” (Une Affaire Privée) به کارگردانی گیوم نیکلو، در نقش کلاریس مرموز ظاهر شد.

گذار به هالیوود و تحسین جهانی

ماریون کوتیار، بازیگر سرشناس فرانسوی، دهه ۲۰۰۰ را با گذار موفقیت‌آمیز به هالیوود و کسب تحسین‌های بین‌المللی آغاز کرد. این دوره نقطه عطفی در حرفه او بود که منجر به کسب جوایز معتبر و تثبیت جایگاه او به عنوان یکی از بازیگران برجسته سینمای جهان شد.

آغاز حضور در هالیوود و آثار اولیه (۲۰۰۳-۲۰۰۴)

کوتیار با کسب یک نقش مکمل در فیلم فانتزی-کمدی-درام “ماهی بزرگ” (Big Fish) به کارگردانی تیم برتون در سال ۲۰۰۳، وارد سینمای هالیوود شد. او در این فیلم نقش ژوزفین، همسر فرانسوی شخصیت ویلیام بلوم (با بازی بیلی کراداپ) را ایفا کرد. این تولید، که اولین فیلم انگلیسی‌زبان او بود، فرصتی برای همکاری با بازیگران شناخته‌شده‌ای چون هلنا بونهام کارتر، آلبرت فینی، یوان مک‌گرگور، جسیکا لنگ و آلیسون لومن را برای او فراهم آورد. “ماهی بزرگ” هم از نظر منتقدان و هم از نظر تجاری موفقیت‌آمیزی داشت و نقطه عطفی برای کوتیار بود، چرا که او در آن زمان از وضعیت حرفه‌ای خود در فرانسه ناراضی بود و نقش‌های خوبی دریافت نمی‌کرد. او حتی قصد داشت مدتی استراحت کند تا اینکه نقش ژوزفین در “ماهی بزرگ” به او پیشنهاد شد.

در همین سال (۲۰۰۳)، او در فیلم کمدی رمانتیک فرانسوی “عشق مرا به چالش بکش” (Love Me If You Dare / Jeux d’enfants) به کارگردانی یان ساموئل، در نقش سوفی کووالسکی ظاهر شد. سوفی، دختر مهاجران لهستانی ساکن فرانسه است که با دوست دوران کودکی‌اش (با بازی گیوم کنه) بازی چالش‌های جسورانه را آغاز می‌کند. این فیلم با فروش بیش از ۱ میلیون بلیط، در گیشه فرانسه بسیار موفق بود.

در سال ۲۰۰۴، کوتیار در جشنواره فیلم کن برنده جایزه تروفی شوپارد برای استعدادهای نوظهور زن شد. او همچنین راوی کتاب صوتی کودکان “پنج قصه موزیکال برای کودکان کوچک” (Cinq Contes Musicaux Pour les Petits) اثر ایزابل ابولکر بود. در همین سال، او در نقش‌های مکمل دو فیلم تحسین‌شده نیز حضور یافت: در “نامزدی بسیار طولانی” (A Very Long Engagement) به کارگردانی ژان-پیر ژونه، نقش تینا لومباردی، یک فم فاتال انتقام‌جو که برای انتقام مرگ معشوقش به قتل عام می‌پردازد، را ایفا کرد که برای این نقش جایزه سزار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کرد. و در تریلر معمایی “بی‌گناهی” (Innocence) به کارگردانی لوسیل هاجلیلیویک، در نقش معلم باله، مادمازل اوا ظاهر شد. هر دو فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفتند.

سال‌های پرکار و نقش‌های چالش‌برانگیز (۲۰۰۵-۲۰۰۶)

سال ۲۰۰۵ برای کوتیار بسیار پرکار بود و او در شش فیلم به ایفای نقش پرداخت: “سواره‌نظام” (Cavalcade) اثر استیو سوئیسا، “مری” (Mary) اثر ابل فرارا، “جعبه سیاه” (The Black Box / La Boîte Noire) اثر ریچارد بری، “عشق در هواست” (Love Is in the Air / Ma vie en l’air) اثر رمی بزانزون، “سوخته” (Burnt Out / Sauf le respect que je vous dois) اثر فابین گوده، و “ادی” (Edy) اثر استفان گرین-تیلیه. در ماه مه ۲۰۰۵، کوتیار برای اولین بار نقش ژان دارک را در تولید ارکستر سمفونیک اورلئان از اوراتوریوی “ژان دارک بر روی چوبه آتش” (Joan of Arc at the Stake) اثر آرتور هانگه‌نِگِر در کاخ ورزش اورلئان در فرانسه ایفا کرد. او این نقش را چندین بار در سال‌های بعد در اجراهای اوراتوریو در کشورهای مختلف تکرار کرد.

در سال ۲۰۰۶، این بازیگر در چهار فیلم بلند مهم حضور یافت، از جمله کمدی-درام رمانتیک “سال خوب” (A Good Year) به کارگردانی ریدلی اسکات. این فیلم بزرگترین نقش انگلیسی‌زبان او تا آن زمان بود؛ او در نقش فنی شنال، یک کافه‌دار فرانسوی در یک شهر کوچک پرووانس، در مقابل راسل کرو (که نقش یک لندنی را بازی می‌کرد) ظاهر شد. او همچنین نقش نادین را در کمدی بلژیکی “دیکنک” (Dikkenek) در کنار ملانی لوران، و نقش نیکول را در “بازی منصفانه” (Fair Play) ایفا کرد. علاوه بر این، او در فیلم طنز و بلوغ “تو و من” (Toi et moi) به کارگردانی جولی لوپس-کوروال، نقش لنا را بازی کرد و برای این نقش نواختن ویولنسل را آموخت.

اوج شهرت: “زندگی به رنگ صورتی” و جوایز اسکار (۲۰۰۷-۲۰۰۸)

اولیویه داهان، کارگردان فیلم بیوگرافیک “زندگی به رنگ صورتی” (La Vie en Rose)، ماریون کوتیار را برای ایفای نقش خواننده فرانسوی، ادیت پیاف، پیش از ملاقات با او انتخاب کرد، چرا که متوجه شباهت بین چشمان پیاف و کوتیار شده بود. این فیلم در فرانسه “مورد انتظارترین فیلم سال ۲۰۰۷” لقب گرفت، جایی که برخی منتقدان گفتند کوتیار ادیت پیاف را دوباره زنده کرده تا یک بار دیگر روی صحنه آواز بخواند. در مراسم اولین نمایش فیلم در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۰۷، کوتیار مورد تشویق ایستاده ۱۵ دقیقه‌ای قرار گرفت. هیلدا کوالی، ایجنت استعدادیابی هالیوود، مدت کوتاهی پس از اولین نمایش فیلم در جشنواره، با کوتیار قرارداد بست. “زندگی به رنگ صورتی” با بیش از ۵ میلیون تماشاگر در فرانسه، یک موفقیت بزرگ در گیشه بود و با بودجه ۲۵ میلیون دلاری، ۸۶ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت.

کوتیار با این نقش‌آفرینی، از سال ۱۹۷۲ (زمانی که لی اولمن برای فیلم “مهاجران” برنده شد)، اولین بازیگری شد که برای یک نقش غیرانگلیسی‌زبان برنده جایزه گلدن گلوب می‌شود و همچنین اولین نفری بود که برای یک نقش (کمدی یا موزیکال) غیرانگلیسی‌زبان گلدن گلوب را کسب کرد. در ۱۰ فوریه ۲۰۰۸، کوتیار پس از استفان اودران در سال ۱۹۷۳، اولین بازیگر فرانسوی شد که جایزه بفتا برای بهترین بازیگر نقش اصلی زن را دریافت می‌کند.

در جوایز اسکار، او برنده جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن شد و به اولین زن و دومین نفر (پس از آدرین برودی در “پیانیست” شش سال قبل) تبدیل شد که هم جایزه سزار و هم جایزه اسکار را برای یک نقش مشترک کسب می‌کند. کوتیار دومین بازیگر فرانسوی است که این جایزه را می‌برد و در مجموع سومین بازیگر (پس از سیمون سینیوره در ۱۹۶۰ و ژولیت بینوش در ۱۹۹۷) است که برنده اسکار می‌شود. او همچنین اولین برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن برای یک نقش غیرانگلیسی‌زبان از سال ۱۹۶۱ (سوفیا لورن) است. تا سال ۲۰۲۴، او تنها برنده‌ی جایزه اسکار برای یک نقش فرانسوی‌زبان نیز هست. در ۲۳ ژوئن ۲۰۰۸، کوتیار یکی از ۱۰۵ نفری بود که برای پیوستن به آکادمی علوم و هنرهای سینما دعوت شد.

ادامه موفقیت‌ها در هالیوود (۲۰۰۹)

پس از کسب اسکار، کوتیار به فعالیت خود در هالیوود ادامه داد و در فیلم “دشمنان مردم” (Public Enemies) به کارگردانی مایکل مان که در ۱ ژوئیه ۲۰۰۹ در ایالات متحده منتشر شد، در نقش بیلی فرشیت در کنار جانی دپ و کریستین بیل ظاهر شد. در اواخر همان سال، او در اقتباس سینمایی “ناین” (Nine)، یک موزیکال بر اساس فیلم “۸ و نیم” (8½) اثر فدریکو فلینی (ساخته ۱۹۶۳)، حضور یافت. کوتیار در نقش لوییزا کانتینی، همسر گیدو (با بازی دانیل دی-لوئیس)، دو قطعه موسیقی “همسرم فیلم می‌سازد” (My Husband Makes Movies) و “همه چیز را بگیر” (Take It All) را اجرا کرد. مجله تایم، بازی او در “ناین” را به عنوان پنجمین بازی برتر زن سال ۲۰۰۹، پس از مو’نیک، کری مولیگان، سیرشا رونان و مریل استریپ، رتبه‌بندی کرد. او در جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگز ۲۰۱۰ برنده جایزه دستاورد بازیگری پالم دیزرت شد – این دومین جایزه او از این جشنواره بود – و برای کارش در “ناین” نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن در یک فیلم موزیکال یا کمدی شد. کوتیار در نوامبر ۲۰۰۹ به همراه همبازی‌هایش در “ناین” و در ژوئیه ۲۰۱۰ به تنهایی روی جلد مجله ووگ ظاهر شد.

کارنامه بازیگری (۲۰۱۰-۲۰۱۹)

ماریون کوتیار، بازیگر فرانسوی برنده اسکار، در دهه ۲۰۱۰ میلادی با نقش‌آفرینی‌های متنوع و برجسته خود در فیلم‌های بین‌المللی و فرانسوی، جایگاه خود را به عنوان یکی از معتبرترین و پردرآمدترین بازیگران جهان تثبیت کرد.

۲۰۱۰: تثبیت جایگاه بازیگری

رئیس افتخاری سزار: در ۲۷ فوریه ۲۰۱۰، کوتیار رئیس افتخاری سی و پنجمین مراسم جوایز سزار بود.

تلقین (Inception): او در این فیلم کریستوفر نولان که ۱۶ ژوئیه ۲۰۱۰ اکران شد، نقش مال کاب را بازی کرد؛ تصویری ذهنی از همسر متوفی دام کاب (لئوناردو دی‌کاپریو). نولان، مال را “عصاره یک فم فتال” توصیف کرد و دی‌کاپریو نیز بازی کوتیار را ستود و گفت: “او می‌تواند در یک لحظه، هم قوی و آسیب‌پذیر باشد و هم امیدوار و دلخراش، که برای تناقضات شخصیتش عالی بود.” این فیلم ۸۲۵ میلیون دلار در باکس‌آفیس جهانی فروش داشت و زوج کوتیار و دی‌کاپریو در تلقین، رتبه هشتم لیست “پردرآمدترین زوج‌های سینمایی هالیوود” فوربس را به خود اختصاص داد.

دروغ‌های کوچک بی‌گناه (Little White Lies): در همان سال، او در درام گیوم کنه، نقش ماری، یک فعال محیط‌زیست را ایفا کرد.

۲۰۱۱: شهرت جهانی و پردرآمدترین بازیگر زن فرانسوی

نیمه‌شب در پاریس (Midnight in Paris): در سال ۲۰۱۱، کوتیار در این فیلم وودی آلن، نقش آدریانا، معشوقه خیالی پابلو پیکاسو را بازی کرد که شخصیت گیل (اوون ویلسون) عاشق او می‌شود. این فیلم با بودجه ۱۷ میلیون دلاری، ۱۵۱ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت.

شیوع (Contagion): در همین سال، او در کنار کیت وینسلت، جود لاو، گوئینت پالترو و مت دیمون در تریلر استیون سودربرگ “شیوع” نیز ظاهر شد.

رکوردشکنی: کوتیار برای اولین بار در ۹ سال گذشته، در لیست فیگارو از پردرآمدترین بازیگران فرانسوی سال ۲۰۱۰، به عنوان پردرآمدترین بازیگر زن شناخته شد. او همچنین به همراه کیت وینسلت، به عنوان پردرآمدترین بازیگر زن خارجی در هالیوود شناخته شد.

۲۰۱۲: ادامه موفقیت‌ها و تمجیدهای جهانی

شوالیه تاریکی برمی‌خیزد (The Dark Knight Rises): در سال ۲۰۱۲، کوتیار نهمین بازیگر زن پردرآمد فرانسوی در سال ۲۰۱۱ بود و نقش تالیا الغول را در فیلم بتمن کریستوفر نولان، “شوالیه تاریکی برمی‌خیزد” (در کنار همبازی‌اش در “دشمنان مردم”، کریستین بیل) ایفا کرد.

زنگار و استخوان (Rust and Bone): کوتیار سپس نقش یک مربی اُرکا را بازی کرد که پس از یک حادثه کاری پاهایش را از دست می‌دهد. این فیلم درام رمانتیک به کارگردانی ژاک اودیار و با همبازی ماتیاس شوئنارتس، در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن ۲۰۱۲ به نمایش درآمد و پس از اکران، ۱۰ دقیقه ایستاده تشویق شد. بازی کوتیار مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و کیت بلانشت در مقاله‌ای برای ورایتی، این فیلم را “به سادگی شگفت‌انگیز” توصیف کرد و اظهار داشت که “ماریون شخصیتی با اصالت و صراحت خلق کرده است که به طور یکپارچه خود را در دنیایی که بدون او نمی‌توانستیم بشناسیم، ادغام می‌کند. بازی او به همان اندازه که خود فیلم غیرمنتظره، بی‌احساس و خام است.”

او نامزدی پنجمین جایزه سزار، چهارمین نامزدی جایزه انجمن بازیگران سینما، سومین نامزدی گلدن گلوب (اولین برای بهترین بازیگر زن – درام) و دومین نامزدی جایزه انتخاب منتقدان و جایزه لومیر را به دست آورد. جیمز کائلان از مجله MovieMaker نوشت که عدم نامزدی کوتیار برای اسکار به خاطر “زنگار و استخوان” یک رسوایی بود.

کوتیار همچنین چندین افتخار و ادای احترام دیگر در سال ۲۰۱۲ در جشنواره‌های فیلم تلوراید، هالیوود، AFI Fest، جوایز گاتهام و جوایز هارپر بازار دریافت کرد.

۲۰۱۳: زن سال هاروارد و تحسین جهانی برای “مهاجر”

زن سال هاروارد: در سال ۲۰۱۳، کوتیار از سوی جامعه دانشجویی دانشگاه هاروارد، “هاستی پودینگ تئاتریکالز”، به عنوان زن سال معرفی شد.

رتبه‌بندی فیگارو: فیگارو او را دومین بازیگر زن پردرآمد فرانسه در سال ۲۰۱۲ و هفتمین بازیگر پردرآمد در مجموع رتبه‌بندی کرد.

“روز بعد” دیوید بویی: در مه ۲۰۱۳، او به همراه گری اولدمن (همبازی‌اش در “شوالیه تاریکی برمی‌خیزد”) در موزیک ویدئوی بحث‌برانگیز “روز بعد” از دیوید بویی ظاهر شد.

مهاجر (The Immigrant): کوتیار اولین نقش اصلی خود را در یک فیلم آمریکایی در فیلم “مهاجر” جیمز گری بازی کرد. او در این فیلم نقش اوا سیبولسکا، زنی لهستانی‌تبار را ایفا کرد که در دهه ۱۹۲۰ نیویورک با آرزوی تجربه رویای آمریکایی مهاجرت می‌کند. جیمز گری فیلمنامه را به طور خاص برای کوتیار نوشت. کوتیار مجبور شد ۲۰ صفحه دیالوگ لهستانی برای نقشش یاد بگیرد و گری اظهار داشت که او بهترین بازیگری است که تا به حال با او کار کرده است.

بازی او به شدت مورد تحسین قرار گرفت و او جوایز حلقه منتقدان فیلم نیویورک، انجمن ملی منتقدان فیلم و انجمن منتقدان فیلم تورنتو را دریافت کرد و برای جایزه ایندیپندنت اسپیریت برای بهترین بازیگر زن در سال ۲۰۱۵ نامزد شد.

پیوندهای خونی (Blood Ties): او در سال ۲۰۱۳ در فیلم “پیوندهای خونی” گیوم کنه به همراه کلایو اوون، بیلی کروداپ و ماتیاس شوئنارتس همبازی شد.

اخبارگو ۲: افسانه ادامه می‌یابد (Anchorman 2: The Legend Continues): او حضور افتخاری در این کمدی آدام مک‌کی داشت و در صحنه نبرد بین تیم‌های خبری رقیب، در مقابل جیم کری بازی کرد.

داور جشنواره فیلم مراکش: در دسامبر ۲۰۱۳، کوتیار عضو هیئت داوران سیزدهمین جشنواره فیلم مراکش بود که مارتین اسکورسیزی ریاست آن را بر عهده داشت.

۲۰۱۴: درخشش در “دو روز، یک شب” و تحسین‌های پیاپی

دو روز، یک شب (Two Days, One Night): در سال ۲۰۱۴، او در درام برادران داردن، “دو روز، یک شب”، در نقش ساندرا، کارگر کارخانه‌ای بلژیکی که فقط یک آخر هفته فرصت دارد تا همکارانش را متقاعد کند از پاداش‌های خود چشم‌پوشی کنند تا او شغلش را از دست ندهد، بازی کرد. این فیلم در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن ۲۰۱۴ به نمایش درآمد و ۱۵ دقیقه ایستاده تشویق شد. بازی کوتیار “بهترین عملکرد کارنامه هنری” او توصیف شد و مورد علاقه برای بردن جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره بود (که در نهایت به جولیان مور برای “نقشه‌های ستاره‌ها” رسید).

پس از آن، چندین جایزه منتقدان، از جمله جایزه فیلم اروپا برای بهترین بازیگر زن، دومین نامزدی اسکار (که کوتیار را به اولین بازیگر نامزد شده برای یک فیلم بلژیکی تبدیل کرد) و ششمین نامزدی جایزه سزار را به دست آورد.

بازی‌های او در “مهاجر” و “دو روز، یک شب” هر دو رتبه چهارم را در لیست بهترین عملکردهای سینمایی سال ۲۰۱۴ مجله تایم به خود اختصاص دادند.

ویژه کریسمس کمدی سنترال: در نوامبر ۲۰۱۴، کوتیار در برنامه ویژه کریسمس کمدی سنترال، در یک دوئت با ناتان فیلدر، آهنگ “نمی‌توانم عاشق نشوم” الویس پریسلی را اجرا کرد.

۲۰۱۵: لیدی مکبث و صداپیشگی در انیمیشن‌ها

مکبث (Macbeth): در سال ۲۰۱۵، کوتیار نقش لیدی مکبث را در اقتباس سینمایی از نمایشنامه ویلیام شکسپیر بازی کرد. این فیلم در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد و بازی کوتیار نامزدی جایزه فیلم مستقل بریتانیا برای بهترین بازیگر زن و تمجیدهای زیادی از منتقدان، به ویژه برای مونولوگ “بیرون، لکه لعنتی” او، را برایش به ارمغان آورد. گای لاج، منتقد ورایتی، اظهار داشت: “صحنه خواب‌گردی بی‌جان او، که به شیوه مینیمالیستی زیر پرده‌ای از دانه‌های برف در یک کلیسای ساده اجرا شده است، با خستگی لطیف و غم‌انگیز بازی می‌شود؛ شایسته است که تقریباً قاطعانه دیده شود.”

ژان دارک در شعله‌ها: در همان سال، او در تولید فیلارمونیک نیویورک از اوراتوریو آرتور هونیگر، “ژان دارک در شعله‌ها”، حضور یافت.

صداپیشگی: او همچنین صداپیشه نقش‌های رز در نسخه‌های انگلیسی و فرانسوی انیمیشن “شازده کوچولو” (The Little Prince)، اسکارلت اُوِركیل در نسخه فرانسوی “مینیون‌ها” (Minions)؛ و آپریل (شخصیت اصلی) در انیمیشن سه‌بعدی فرانسوی-کانادایی-بلژیکی “آپریل و دنیای خارق‌العاده” (April and the Extraordinary World) بود.

۲۰۱۶: بازگشت به سینمای فرانسه و “متفقین”

از سرزمین ماه (From the Land of the Moon): در سال ۲۰۱۶، کوتیار نقش گابریل، زنی آزاداندیش در یک ازدواج مصلحتی، در درام رمانتیک نیکول گارسیا، “از سرزمین ماه”، ایفا کرد. این فیلم اقتباسی از رمان پرفروش ایتالیایی “Mal di Pietre” اثر میلنا آگوس بود و بازگشت او به سینمای فرانسه پس از “زنگار و استخوان” در سال ۲۰۱۲ را رقم زد. این نقش‌آفرینی هفتمین نامزدی جایزه سزار را برای او به ارمغان آورد.

این فقط پایان دنیاست (It’s Only the End of the World): او همچنین نقش کاترین، خواهر همسر یک نمایشنامه‌نویس را بازی کرد که برای گفتن خبر مرگش به خانواده‌اش به خانه بازمی‌گردد. این فیلم در بخش رقابتی جشنواره فیلم کن ۲۰۱۶ به نمایش درآمد و واکنش‌های متفاوتی از منتقدان دریافت کرد. “این فقط پایان دنیاست” با فروش بیش از ۱ میلیون بلیط، یک موفقیت تجاری در فرانسه بود.

متفقین (Allied): همچنین در سال ۲۰۱۶، کوتیار در مقابل برد پیت در فیلم جاسوسی رابرت زمکیس، “متفقین” که در جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد، بازی کرد. او نقش ماریان بوزه‌ژور، یک مبارز مقاومت فرانسه را ایفا کرد. با وجود نظرات متفاوت منتقدان، استفانی زاکارک از مجله تایم نوشت که “پیت و کوتیار بازی‌های محکم و کُدگذاری شده‌ای ارائه می‌دهند که طبیعی به نظر می‌رسند، نه ساختگی: آنها به وضوح می‌فهمند که مأموریت اصلی‌شان ورود به سنت ملودرام است، و آن را جدی می‌گیرند. به نوعی، تقریباً به طور غیرقابل درک، همه چیز کار می‌کند. “متفقین” قدیمی به نظر می‌رسد اما بوی تازگی می‌دهد، و این بو گیراست.” این فیلم ۱۲۰ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت.

فرقه قاتلین (Assassin’s Creed): در همان سال، کوتیار دوباره با کارگردان “مکبث”، جاستین کورزل، و همبازی‌اش مایکل فاسبندر در اقتباس سینمایی از بازی ویدئویی “فرقه قاتلین” همکاری کرد.

۲۰۱۷: جایزه ویژه و حضور در کمدی و درام

جایزه ویژه لومیر: در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۷، کوتیار به خاطر کارنامه هنری خود در بیست و دومین جوایز لومیر در فرانسه مورد تقدیر قرار گرفت.

راک‌ان‌رول (Rock’n Roll): در سال ۲۰۱۷، او همچنین در کمدی طنز گیوم کنه، “راک‌ان‌رول”، و در درام “اشباح اسماعیل” (Ismael’s Ghosts) اثر آرنو دپلشان، در کنار ماتیو آمالریک، شارلوت گینزبورگ و لویی گارل بازی کرد. هالیوود ریپورتر در نقد خود برای فیلم اول، تأکید کرد که “کوتیار چنان بازی صادقانه‌ای ارائه می‌دهد که نمی‌توانید از خنده خودداری کنید.”

۲۰۱۸: چهره فرشته

چهره فرشته (Angel Face): در درام سال ۲۰۱۸ “چهره فرشته” به کارگردانی ونسا فیل‌هو، او نقش مارلن، زنی را بازی کرد که ناگهان تصمیم می‌گیرد دخترش را به خاطر مردی که در یکی دیگر از شب‌های افراط‌اش ملاقات کرده، رها کند. این فیلم در بخش “یک نگاه خاص” جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد.

۲۰۱۹: داور جشنواره کن و دنباله “دروغ‌های کوچک بی‌گناه”

داور جایزه شوپارد: در سال ۲۰۱۹، کوتیار عضو هیئت داوران جایزه شوپارد در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹ بود.

دروغ‌های کوچک بی‌گناه ۲ (Little White Lies 2): در همان سال، او دوباره نقش ماری را در “دروغ‌های کوچک بی‌گناه ۲”، دنباله فیلم سال ۲۰۱۰ “دروغ‌های کوچک بی‌گناه” به کارگردانی گیوم کنه، بازی کرد.

ماریون کوتیار: کارنامه هنری از ۲۰۲۰ تا امروز

ماریون کوتیار، بازیگر برنده اسکار فرانسوی، از سال ۲۰۲۰ به بعد با انتخاب‌های حرفه‌ای متنوع و جسورانه، همچنان به حضور قدرتمند خود در سینمای بین‌المللی ادامه داده است. او در این دوره به نقش‌آفرینی در فیلم‌ها، صداپیشگی، تهیه‌کنندگی، و حتی فعالیت‌های اجتماعی و هنری خارج از سینما پرداخته است.

سال ۲۰۲۰: ورود به دهه‌ی جدید با انیمیشن

در سال ۲۰۲۰، کوتیار صداپیشگی روباهی به نام توتو را در فیلم کمدی “دولیتل” (Dolittle) به کارگردانی استیون گیگان برعهده گرفت.

سال ۲۰۲۱: درخشش در “آنت” و حضور پررنگ در جشنواره‌ها

سال ۲۰۲۱ برای کوتیار بسیار پربار بود:

“آنت” (Annette): او در این فیلم موزیکال به کارگردانی لئو کاراکس، نقش یک خواننده اپرا به نام آن دفرسنو را در کنار آدام درایور ایفا کرد. این نقش‌آفرینی نامزدی جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن در فیلم موزیکال یا کمدی را برای او به ارمغان آورد. آهنگ‌های “So May We Start” و “We Love Each Other So Much” که توسط کوتیار و درایور اجرا شدند، به صورت تک‌آهنگ منتشر شدند.

“بزرگ‌تر از ما” (Bigger Than Us): او تهیه‌کننده این مستند به کارگردانی فلور واسور بود که به جنبش‌های اجتماعی جوانان برای تغییر در قرن ۲۱ می‌پردازد. این مستند پس از نمایش جهانی در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۱، در ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۱ در فرانسه اکران شد و در سال ۲۰۲۲ نامزد جایزه سزار بهترین مستند شد.

“شارلوت” (Charlotte): کوتیار در نسخه فرانسوی این انیمیشن زندگی‌نامه‌ای، صداپیشه هنرمند آلمانی، شارلوت سالومون، بود. این فیلم به ۱۰ سال پایانی زندگی سالومون، زن یهودی که با افسردگی در زمان جنگ جهانی دوم و هولوکاست دست و پنجه نرم می‌کرد، می‌پردازد. کوتیار همچنین تهیه‌کننده اجرایی این فیلم بود که در سپتامبر ۲۰۲۱ در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو به نمایش درآمد.

“انتقام سه ضربه” (La Vengeance au Triple Galop): در اکتبر ۲۰۲۱، کوتیار نقش طراح لباس کیم رندال را در این فیلم کمدی تلویزیونی برای کانال+ فرانسه ایفا کرد.

سال ۲۰۲۲: همکاری‌های جدید و تأسیس شرکت تولیدی

در سال ۲۰۲۲، کوتیار به همکاری‌های جدید و فعالیت‌های خلاقانه پرداخت:

“برادر و خواهر” (Brother and Sister / Frère et Sœur): این سومین همکاری او با کارگردان آرنو دپلشان بود. کوتیار و ملویل پوپاد نقش دو خواهر و برادر را بازی می‌کنند که پس از دو دهه سکوت اجباری، به دلیل مرگ والدینشان مجبور به اتحاد مجدد می‌شوند. این فیلم در ماه مه ۲۰۲۲ در بخش رقابتی اصلی جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد.

تأسیس شرکت تولیدی Newtopia: در طول جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲، کوتیار به همراه فیلمساز سیریل دیون و تهیه‌کننده مگالی پاین، شرکت تولیدی جدید خود به نام Newtopia را راه‌اندازی کرد. هدف اصلی این شرکت تولید محتوایی است که به موضوعاتی مانند محیط‌زیست‌گرایی، علم، جامعه، سلامت، ژئوپلیتیک، فمینیسم و جنسیت بپردازد و “آینده‌ای بهتر برای جهان بر اساس شیوه‌های پایدار زیست‌محیطی و عادلانه اجتماعی” را متصور شود.

“ژان دارک در شعله” (Joan of Arc at the Stake): در ژوئن ۲۰۲۲، کوتیار نقش ژان دارک را در اوراتوریو (نوعی نمایش موسیقی-تئاتر) با همین نام، به کارگردانی خوانخو منا در تئاتر رویال مادرید، اسپانیا، ایفا کرد.

“ملاقات(ها)” (Rencontre(s)): او صداپیشه کوکو شانل در یک پروژه واقعیت مجازی ۱۵ دقیقه‌ای به کارگردانی ماتیاس شلبرگ بود که در سپتامبر ۲۰۲۲ در هفتاد و نهمین جشنواره فیلم ونیز به نمایش درآمد.

سال ۲۰۲۳: نقش‌های متنوع و نامزدی سزار

سال ۲۰۲۳ نیز برای کوتیار پر از نقش‌های چالش‌برانگیز بود:

“تخیلات” (Extrapolations): او در این سریال آنتولوژی (گلچین) در مورد تغییرات اقلیمی برای Apple TV+ ظاهر شد.

“آستریکس و اوبلیکس: پادشاهی میانه” (Asterix & Obelix: The Middle Kingdom): در این فیلم کمدی ماجراجویی به کارگردانی گیوم کانه، نقش کلئوپاترا را ایفا کرد.

“مخترع” (The Inventor): او صداپیشه لویز د ساووی در این انیمیشن استاپ‌موشن درباره زندگی لئوناردو داوینچی بود.

“لی” (Lee): در این درام زندگی‌نامه‌ای مربوط به جنگ جهانی دوم، نقش سولانژ دایِن، ویراستار مد مجله ووگ فرانسه، را در کنار کیت وینسلت ایفا کرد.

“دختر کوچک آبی” (Little Girl Blue): کوتیار نقش نویسنده و عکاس فرانسوی، کارول آشاش، را در این داکو-درام به کارگردانی دختر کارول، مونا آشاش، بازی کرد. این فیلم در بخش نمایش‌های ویژه جشنواره فیلم کن ۲۰۲۳ به نمایش جهانی درآمد. نقش‌آفرینی کوتیار در این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و او برای این نقش هشتمین نامزدی جایزه سزار بهترین بازیگر زن را در جوایز سزار ۲۰۲۴ کسب کرد و به اولین بازیگری تبدیل شد که برای یک فیلم مستند نامزد این جایزه می‌شود.

در دسامبر ۲۰۲۳، کوتیار عضو هیئت داوران جایزه آندره بازین از مجله فیلم فرانسوی “کایه‌ دو سینما” (Cahiers du Cinéma) بود.

سال ۲۰۲۴: روایت‌گری و تکرار نقش‌ها

در سال ۲۰۲۴، کوتیار به روایت‌گری پرداخت و نقش ژان دارک را تکرار کرد:

“المپیک! بازی‌های فرانسوی” (Olympics! The French Games): در ماه مه ۲۰۲۴، کوتیار راوی این مستند به کارگردانی میکائیل گامراسنی بود که در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۴ به نمایش درآمد.

“ژان دارک در شعله” (Joan of Arc at the Stake): در ژوئن ۲۰۲۴، کوتیار نقش ژان دارک را در برلین با فیلارمونیک برلین تکرار کرد و در دسامبر ۲۰۲۴ نیز این نقش را در پاریس در سالن فیلارمونیک پاریس ایفا کرد.

پروژه‌های آینده (۲۰۲۵ و بعد از آن)

کوتیار برای سال ۲۰۲۵ و پس از آن پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی هیجان‌انگیزی در دست دارد:

“برج یخی” (The Ice Tower): در سال ۲۰۲۵، او در درام فانتزی لوسیل هاجیهالیلویچ بازی خواهد کرد. این دومین همکاری آن‌ها پس از “بی‌گناهی” (۲۰۰۴) است و کوتیار نقش بازیگری را ایفا می‌کند که در یک اقتباس سینمایی از داستان پریان هانس کریستین اندرسن، نقش ملکه برفی را بازی می‌کند.

“برنامه صبحگاهی” (The Morning Show): در ژوئن ۲۰۲۴، گزارش شد که کوتیار به فصل ۴ سریال Apple TV+ “برنامه صبحگاهی” خواهد پیوست و نقش سلین دومونت را ایفا خواهد کرد، که به عنوان “یک اپراتور زیرک از یک خانواده اصیل اروپایی” توصیف شده است.

“برادسوورد” (Broadsword): در ژوئیه ۲۰۲۴، گزارش شد که کوتیار در فیلم جنگ جهانی دوم کریستوفر مک‌کواری به نام “برادسوورد” بازی خواهد کرد.

“روما الاستیکا” (Roma elastica): در دسامبر ۲۰۲۴، گزارش شد که کوتیار در فیلم برتراند ماندیکو به نام “روما الاستیکا” نقش‌آفرینی خواهد کرد.

“کارما” (Karma): در فوریه ۲۰۲۵، کوتیار فیلمبرداری این تریلر روان‌شناختی به کارگردانی گیوم کانه را آغاز کرد.

افتخارات

ماریون کوتیار، بازیگر برجسته فرانسوی، به دلیل استعداد بی‌نظیرش در ایفای نقش‌های مختلف و توانایی‌های هنری خود، نه تنها در فرانسه بلکه در سطح بین‌المللی نیز به رسمیت شناخته شده است. تا سال ۲۰۲۴، فیلم‌های کوتیار بیش از ۳.۷ میلیارد دلار در گیشه جهانی فروش داشته‌اند و بیش از ۷۵ میلیون بلیط در فرانسه فروخته‌اند.

افتخارات و جوایز برجسته

کوتیار جوایز معتبر بسیاری را در طول فعالیت خود دریافت کرده است که نشان‌دهنده جایگاه ممتاز او در دنیای سینماست. از جمله مهم‌ترین این افتخارات می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

جایزه اسکار بهترین بازیگر زن

جایزه گلدن گلوب

جایزه بفتا

دو جایزه سزار

یک جایزه لومیر

یک جایزه فیلم اروپا

علاوه بر این، او برنده جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک، جایزه انجمن ملی منتقدان فیلم و جایزه انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس برای بهترین بازیگر زن شده است که به عنوان “سه‌گانه جوایز منتقدان” شناخته می‌شود. کوتیار، ایزابل آجانی و ایزابل اوپرت تنها بازیگران زن فرانسوی هستند که جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین بازیگر زن را از آن خود کرده‌اند.

هنگامی که او برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد، به اولین و (تا سال ۲۰۲۴) تنها بازیگری تبدیل شد که برای یک نقش فرانسوی‌زبان جایزه اسکار را دریافت کرده است، و همچنین دومین بازیگر زنی بود که این جایزه را برای نقشی به زبانی غیر از انگلیسی به دست آورد.

کوتیار برای فیلم‌های “مهاجر” (The Immigrant – 2013) و “دو روز، یک شب” (Two Days, One Night – 2014) چندین جایزه منتقدان را کسب کرد. او سه نامزدی دیگر گلدن گلوب را برای فیلم‌های “نه” (Nine – 2009)، “زنگار و استخوان” (Rust and Bone – 2012)، و “آنت” (Annette – 2021) به دست آورد. در سال ۲۰۱۵، دومین نامزدی اسکار بهترین بازیگر زن خود را برای “دو روز، یک شب” (دومین نامزدی برای یک فیلم فرانسوی‌زبان) دریافت کرد و به یکی از تنها هفت بازیگری تبدیل شد که چندین نامزدی اسکار برای نقش‌آفرینی‌های غیرانگلیسی‌زبان دریافت کرده‌اند.

افتخارات ملی فرانسه

ماریون کوتیار به پاس خدماتش به فرهنگ فرانسه، چندین افتخار ملی را نیز از دولت فرانسه دریافت کرده است:

مارس ۲۰۱۰: به عنوان شوالیه (Knight) نشان هنر و ادبیات (Ordre des Arts et des Lettres) توسط دولت فرانسه به دلیل “کمک به غنی‌سازی فرهنگ فرانسه” مفتخر شد.

۱۰ فوریه ۲۰۱۶: به درجه افسر (Officier) این نشان ارتقا یافت.

۱۴ ژوئیه ۲۰۱۶: کوتیار بالاترین افتخار ملی فرانسه، یعنی نشان شوالیه لژیون دونور (Knight of the Legion of Honour) را دریافت کرد. نام او در میان ۶۵۰ نفر از شخصیت‌های برجسته در زمینه‌های سیاست، فرهنگ، ورزش و زندگی عمومی در روز باستیل در روزنامه رسمی دولت منتشر شد.

این افتخارات نشان‌دهنده تأثیر عمیق ماریون کوتیار بر سینما و فرهنگ فرانسه و جهان است.

فعالیت‌های هنری فراتر از بازیگری

ماریون کوتیار، بازیگر مشهور فرانسوی، علاوه بر درخشش در دنیای سینما، استعدادهای خود را در عرصه موسیقی نیز به نمایش گذاشته است. او خواننده است و گیتار، گیتار بیس، کیبورد و دایره‌زنگی می‌نوازد.

فعالیت‌های موسیقی

کوتیار در طول سال‌ها در پروژه‌های موسیقی متعددی مشارکت داشته است:

۲۰۰۱: ترانه “La Fille De Joie” (دختر شادی) را برای فیلم “چیزهای قشنگ” (Les Jolies Choses) نوشت و اجرا کرد. او در همین فیلم که نقش یک خواننده را ایفا می‌کرد، ترانه “La Conne” را نیز اجرا کرد.

۲۰۰۷-۲۰۰۸: هاکسلی ورکمن، خواننده کانادایی، فاش کرد که در طول فصل جوایز سینمایی ۲۰۰۷-۲۰۰۸، زمانی که هر دو در لس آنجلس بودند، با کوتیار همکاری کرده و آهنگ‌هایی را با او نوشتند.

۲۰۰۸: ترانه “The Strong Ones” (قوی‌ها) را با هاکسلی ورکمن برای فیلم کوتاه الیویه دهان برای مجموعه “لاو” کارتیه، نوشت و اجرا کرد.

۲۰۱۰: دو آهنگ “Five Thousand Nights” (پنج هزار شب) و “Happy Crowd” (جمعیت شاد) را با گروه راک فرانسوی یودلیس برای آلبوم “کاردیوید” (Cardioid) آن‌ها ضبط کرد. او همچنین با نام مستعار “سیمون” (نام مادربزرگ مادری‌اش) در تور این گروه در شهرهای مختلف فرانسه و بلژیک شرکت کرد.

۲۰۱۰: در موزیک ویدئوی “More Than Meets the Eyes” از گروه یودلیس ظاهر شد.

۲۰۱۲: ترانه “The Eyes of Mars” (چشمان مریخ) را به طور خاص برای دیور، با گروه فرانتس فردیناند ضبط کرد.

۲۰۱۲: ترانه “Lily’s Body” (بدن لیلی) را برای چهارمین قسمت از مستند وب “لیدی دیور” (Lady Dior) به همین نام، نوشت و اجرا کرد.

۲۰۱۴: ترانه “Snapshot in LA” را به همراه جان کامرون میچل، جوزف ماونت از مترونومی و ویلین نوشت و اجرا کرد. او همچنین ویدئوی این آهنگ را که برای کمپین تبلیغاتی “وارد بازی شوید – دیور کروز ۲۰۱۵” (Enter the Game – Dior Cruise 2015) ساخته شده بود، نوشت و در کارگردانی آن مشارکت داشت.

۲۰۲۴: در ۳ فوریه، کوتیار در کنسرت خیریه “جین بیرکین توسط دوستان” (Jane Birkin by Friends) در المپیا پاریس، ادای احترامی به بازیگر فقید جین بیرکین کرد. سود این کنسرت به خیریه فرانسوی “رستوران‌های دل” (Restaurants du Cœur) اهدا شد.

فعالیت‌های بشردوستانه

علاوه بر فعالیت‌های سینمایی، کوتیار در زمینه بشردوستی، فعالیت‌های زیست‌محیطی و اجتماعی نیز فعال است و در کمپین‌های حفاظت از محیط زیست، به‌ویژه گرین‌پیس، شرکت کرده است. او تقریباً بازیگری را رها کرد تا به این سازمان بپیوندد و از سال ۲۰۰۱ عضو و سخنگوی آن بوده است. در سال ۲۰۰۳، او داوطلب شد تا خانه‌اش برای آزمایش مواد شیمیایی سمی به عنوان بخشی از کمپین “جاروبرقی صنعت شیمیایی” گرین‌پیس مورد بررسی قرار گیرد. او همچنین سفیر اقیانوس‌های گرین‌پیس، حامی بنیاد ماد فانتنوی (یک سازمان غیردولتی که به آموزش کودکان در مورد حفظ اقیانوس‌ها اختصاص دارد)، و سفیر انجمن وایانگا [fr] (یک انجمن فرانسوی که از مردم بومی برای حقوقشان و حفظ فرهنگ‌ها و جنگل‌های آمازون که در آن زندگی می‌کنند حمایت می‌کند) است.

او از صندوق قلب، یک موسسه خیریه عمومی بین‌المللی که پیشگام در نوآوری‌های تکنولوژیکی برای مبارزه با بیماری‌های قلبی عروقی در کودکان است، حمایت می‌کند و همچنین عضو صندوق جهانی حیات وحش و بنیاد نیکلاس هولوت است که از ابتکارات زیست‌محیطی در فرانسه و خارج از کشور برای مشارکت در گذار اکولوژیکی جوامع ما حمایت می‌کند.

در سال ۲۰۰۵، او در کتاب “طرح‌هایی برای اقلیم” (Dessins pour le climat)، کتابی از نقاشی‌ها که توسط گرین‌پیس برای جمع‌آوری کمک مالی برای این گروه منتشر شد، مشارکت کرد. در سال ۲۰۱۰، او با گرین‌پیس به کنگو سفر کرد تا از جنگل‌های بارانی استوایی که توسط شرکت‌های چوب‌بری تهدید می‌شوند، بازدید کند؛ این سفر در مستند “جنگل‌های بارانی کنگو: زندگی در زمان قرض گرفته شده” نشان داده شد. در سال ۲۰۰۹، کوتیار یکی از سلبریتی‌های بسیاری بود که نسخه‌ای کاور از آهنگ “تخت‌ها می‌سوزند” (Beds are Burning) اثر میدنایت اویل را در حمایت از کمپین TckTckTck و عدالت اقلیمی ضبط کرد.

در همان سال، کوتیار عروسک خود را برای کمپین “عروسک‌های بامزه سینما می‌سازند” (Les Frimousses Font Leur Cinéma) یونیسف فرانسه طراحی کرد که برای کمک به واکسیناسیون هزاران کودک در دارفور فروخته شد. در سال ۲۰۱۱، او به طور علنی از رئیس رائونی در مبارزه او علیه سد بلو مونته در برزیل حمایت کرد و طومار او را امضا کرد.

در سال ۲۰۱۲، کوتیار در کتاب “کلاه طلایی: صحبت کردن با اوتیسم” (The Golden Hat: Talking Back To Autism) کیت وینسلت، با خودنگاره‌های سلبریتی‌ها برای افزایش آگاهی و حمایت از اوتیسم که توسط بنیاد کلاه طلایی وینسلت راه‌اندازی شده بود، حضور یافت. در سال ۲۰۱۳، او خود را در نزدیکی موزه لوور پاریس محبوس کرد تا آزادی ۳۰ فعال گرین‌پیس را که در روسیه به دلیل اعتراض قطبی زندانی شده بودند، مطالبه کند. او وارد قفس شد و بنری با عنوان “من یک مدافع اقلیم هستم” در دست گرفت.

در فوریه ۲۰۱۴، او بیانیه ببر را امضا کرد، کمپینی که خواستار پایان دادن به تولید محصولات روزمره از طریق تخریب جنگل‌ها بود. این کمپین که توسط گرین‌پیس راه‌اندازی شد، مصرف‌کنندگان را تشویق می‌کند تا محصولاتی را درخواست کنند که دوستدار جنگل و ببر باشند، به‌ویژه در اندونزی، جایی که ببر سوماترایی در آستانه انقراض است. در مه ۲۰۱۴، گرین‌پیس ویدئوی انیمیشنی “بحران خاموش آمازون” را با روایت کوتیار منتشر کرد. این ویدئو بر قطع غیرقانونی درختان که آمازون برزیل را تهدید می‌کند، تأکید دارد.

در ۲۶ فوریه ۲۰۱۵، او به همراه رئیس‌جمهور وقت فرانسه، فرانسوا اولاند، و بازیگر ملانی لورن، به فیلیپین سفر کرد تا در یک مجمع شرکت کند و اقدام سریع‌تر و مصمم‌تری را در چالش جهانی تغییرات اقلیمی تشویق کند. در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۵، کارگردان مارک آزبورن فاش کرد که کوتیار سال‌ها قبل از صداپیشگی شخصیت “رز” در فیلم “شازده کوچولو” (۲۰۱۵) که توسط آزبورن کارگردانی شد، از بیمارستان‌های کودکان بازدید می‌کرد و آهنگ “رز” را برای کودکان می‌نواخت.

کوتیار سفیر “۱ قلب ۱ درخت” (1 Heart 1 Tree) بود، پروژه‌ای هنری که با برنامه بازجنگل‌کاری “کاشت برای سیاره” (Plant for the Planet) با تغییرات اقلیمی مبارزه می‌کند. در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۵، برج ایفل به یک جنگل مجازی تبدیل شد که درختان و کلماتی برای تشویق فعالیت‌های زیست‌محیطی هر شب بر روی آن نمایش داده می‌شد. کوتیار و بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل، این نصب نوری را در آستانه افتتاح رسمی کنفرانس COP21 افتتاح کردند. او همچنین کفش‌های خود را اهدا کرد تا در میان مجموعه‌ای از بیش از ۱۰,۰۰۰ کفش در میدان جمهوری پاریس به نمایش گذاشته شود. این نصب جایگزین راهپیمایی بزرگی برای تغییرات اقلیمی شد که توسط مقامات فرانسوی پس از حملات مرگبار ۱۳ نوامبر در پایتخت که ۱۳۰ کشته برجای گذاشت، ممنوع شده بود. این راهی برای نشان دادن عزم معترضان در مبارزه با تغییرات اقلیمی بود و به آنها اجازه داد تا همچنان پیامی قوی را در آستانه کنفرانس اقلیمی سازمان ملل (COP21) ارسال کنند.

در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۵، کوتیار نسخه فرانسوی فیلم کوتاه “خانه” (Home) را که توسط سازمان حفاظت بین‌المللی (CI) ساخته شده بود، صداگذاری کرد. این فیلم کوتاه در مراسم اهدای جوایز “تحرک برای تغییر” سازمان ملل در مذاکرات اقلیمی (COP21) در پاریس رونمایی شد. این جدیدترین اضافه به مجموعه فیلم‌های کوتاه تحسین‌شده “طبیعت سخن می‌گوید” CI بود. “خانه” تولید شد تا به مذاکره‌کنندگان و رهبران جهان در مذاکرات اقلیمی وظیفه مشترک ما را یادآوری کند – چگونه از زمینی که از همه ما مراقبت می‌کند، مراقبت کنیم. کوتیار گفت: “این زمین خانه مشترک ما، تنها خانه ماست. زمان حفاظت از آینده آن – و با آن آینده خودمان – همین الان است.”

در سال ۲۰۱۸ او نامه‌ای را امضا کرد که خواستار اقدام قاطع برای توقف تغییرات اقلیمی و از دست دادن تنوع زیستی بود.

در سال ۲۰۱۹، او طومار “مقاومت و خلق” (Résister et créer) را امضا کرد که توسط جنبش “ما آماده‌ایم” (On Est Prêt) به همراه سیریل دیون برای به چالش کشیدن دنیای سینما در زمان بسیج‌ها برای اقلیم ایجاد شده بود.

او از گروه فرانسوی برابری جنسیتی Collectif 50/50 حمایت می‌کند. در ۱۲ مه ۲۰۱۸، کوتیار یکی از ۸۲ زنی بود که برای اعتراض به نابرابری جنسیتی در صنعت فیلم به پله‌های جشنواره فیلم کن صعود کردند.

در مارس ۲۰۲۰، کوتیار در یک اطلاعیه خدمات عمومی از دانشکده بهداشت عمومی میلمن دانشگاه کلمبیا شرکت کرد تا به آموزش مردم در مورد کووید-۱۹ کمک کند و آنها را تشویق کرد که به متخصصان بهداشت گوش دهند تا از شیوع ویروس جلوگیری شود.

در اکتبر ۲۰۲۲، کوتیار و دیگر بازیگران زن فرانسوی به طور علنی در ویدئویی که با هشتگ #HairForFreedom در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد، قفل‌هایی از موهای خود را بریدند. این اقدام در حمایت از معترضان ایرانی پس از مرگ مهسا امینی، که به دلیل عدم رعایت حجاب دستگیر شده بود، صورت گرفت. در دسامبر ۲۰۲۲، کوتیار نامه‌ای سرگشاده را امضا کرد که خواستار آزادی ترانه علیدوستی، بازیگر زن ایرانی، بود که به دلیل همبستگی با فیلمسازان زندانی ایرانی که علیه رژیم ایران اعتراض کرده بودند، دستگیر شده بود. علیدوستی در ژانویه ۲۰۲۳ با قرار وثیقه آزاد شد.

ماریون کوتیار: ستاره‌ای متعهد به جهان

ماریون کوتیار، بازیگر تحسین‌شده فرانسوی، تنها به هنر سینما بسنده نکرده و زندگی خود را وقف فعالیت‌های بشردوستانه، زیست‌محیطی و اجتماعی کرده است. او بیش از دو دهه است که با شور و اشتیاق برای آینده‌ای بهتر تلاش می‌کند.

مدافع سرسخت محیط زیست

کوتیار از سال ۲۰۰۱ سخنگوی فعال گرین‌پیس بوده و آنقدر به این سازمان متعهد است که حتی یک بار قصد داشت برای پیوستن تمام‌وقت به آن، بازیگری را کنار بگذارد. تعهد او به محیط زیست فراتر از شعار است:

آزمایش خانه‌اش: در سال ۲۰۰۳، خانه‌اش را برای آزمایش مواد شیمیایی سمی در چارچوب کمپین “جاروبرقی صنعت شیمیایی” گرین‌پیس، داوطلبانه در اختیار گذاشت.

سفیر اقیانوس‌ها: او سفیر اقیانوس‌های گرین‌پیس و حامی بنیاد ماد فانتنوی است که به کودکان درباره حفظ اقیانوس‌ها آموزش می‌دهد.

حامی جنگل‌های آمازون: به عنوان سفیر انجمن وایانگا، از حقوق بومیان و حفظ فرهنگ‌ها و جنگل‌های آمازون که محل زندگی آن‌هاست، حمایت می‌کند.

سفر به کنگو: در سال ۲۰۱۰، به همراه گرین‌پیس به کنگو سفر کرد تا از نزدیک تهدید شرکت‌های چوب‌بری برای جنگل‌های بارانی استوایی را ببیند، که در مستند “جنگل‌های بارانی کنگو: زندگی در زمان قرض گرفته شده” به تصویر کشیده شد.

صدای آمازون: در سال ۲۰۱۴، روایتگر ویدئوی انیمیشنی “بحران خاموش آمازون” گرین‌پیس شد که قطع غیرقانونی درختان را در این منطقه برجسته می‌کرد.

مقابله با تخریب جنگل‌ها: در فوریه ۲۰۱۴، “بیانیه ببر” را امضا کرد، کمپینی که خواستار پایان دادن به تولید محصولاتی بود که منجر به تخریب جنگل‌ها، به‌ویژه در اندونزی، می‌شوند.

مبارزه با تغییرات اقلیمی: در سال ۲۰۱۵، به همراه فرانسوا اولاند (رئیس‌جمهور وقت فرانسه) و ملانی لورن به فیلیپین سفر کرد تا برای اقدام سریع‌تر در برابر تغییرات اقلیمی تشویق کند.

سفیر “۱ قلب ۱ درخت”: در سال ۲۰۱۵، سفیر این پروژه هنری شد که با برنامه بازجنگل‌کاری “کاشت برای سیاره” به مقابله با تغییرات اقلیمی می‌پردازد. او در مراسم افتتاحیه این طرح در برج ایفل، همراه با بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل، حضور داشت.

اعتراض با کفش‌ها: پس از ممنوعیت راهپیمایی اقلیمی در پاریس (به دلیل حملات تروریستی)، کفش‌های خود را اهدا کرد تا در کنار بیش از ۱۰,۰۰۰ کفش دیگر در میدان جمهوری به نمایش گذاشته شود؛ نمادی از عزم معترضان در مبارزه با تغییرات اقلیمی.

صداپیشگی برای “خانه”: در سال ۲۰۱۵، روایتگر نسخه فرانسوی فیلم کوتاه “خانه” (Home) شد که توسط سازمان حفاظت بین‌المللی ساخته شد و هدف آن یادآوری اهمیت حفاظت از زمین به رهبران جهان بود.

نامه‌ای برای طبیعت: در سال ۲۰۱۸، نامه‌ای را امضا کرد که خواستار اقدام قاطع برای توقف تغییرات اقلیمی و از دست دادن تنوع زیستی بود.

چالش دنیای سینما: در سال ۲۰۱۹، طومار “مقاومت و خلق” را امضا کرد تا دنیای سینما را در زمان بسیج‌های اقلیمی به چالش بکشد.

حامی عدالت اجتماعی و حقوق بشر

ماریون کوتیار همچنین در مسائل اجتماعی و حقوق بشر فعال است:

مبارزه با بیماری‌های قلبی در کودکان: از صندوق قلب حمایت می‌کند، یک موسسه خیریه که در نوآوری‌های تکنولوژیکی برای مبارزه با بیماری‌های قلبی عروقی در کودکان پیشگام است.

حمایت از کودکان دارفور: در سال ۲۰۰۹، عروسک خود را برای کمپین یونیسف فرانسه طراحی کرد که برای کمک به واکسیناسیون هزاران کودک در دارفور به فروش رسید.

حمایت از مبارزه با سد بلو مونته: در سال ۲۰۱۱، علناً از رئیس رائونی در مبارزه او علیه سد بلو مونته در برزیل حمایت و طومار او را امضا کرد.

آگاهی‌بخشی اوتیسم: در سال ۲۰۱۲، در کتاب کیت وینسلت “کلاه طلایی: صحبت کردن با اوتیسم” حضور یافت، که با خودنگاره‌های سلبریتی‌ها برای افزایش آگاهی و حمایت از اوتیسم راه‌اندازی شده بود.

همبستگی با فعالان زندانی: در سال ۲۰۱۳، خود را در قفسی در نزدیکی موزه لوور محبوس کرد تا خواستار آزادی ۳۰ فعال گرین‌پیس شود که در روسیه به دلیل اعتراضات زیست‌محیطی زندانی شده بودند.

برابری جنسیتی در سینما: از گروه فرانسوی برابری جنسیتی Collectif 50/50 حمایت می‌کند و در سال ۲۰۱۸، یکی از ۸۲ زنی بود که برای اعتراض به نابرابری جنسیتی در صنعت فیلم به پله‌های جشنواره فیلم کن صعود کردند.

آموزش کووید-۱۹: در مارس ۲۰۲۰، در یک اطلاعیه خدمات عمومی از دانشکده بهداشت عمومی میلمن دانشگاه کلمبیا شرکت کرد تا به آموزش مردم در مورد کووید-۱۹ کمک کند.

ماریون کوتیار: کارنامه هنری، زندگی شخصی و جایگاه در فرهنگ عامه

ماریون کوتیار، بازیگر برنده اسکار فرانسوی، نه تنها به خاطر استعداد بازیگری‌اش، بلکه به دلیل حضور پررنگش در دنیای مد و زیبایی، زندگی شخصی، و تأثیرگذاری بر فرهنگ عامه، چهره‌ای جهانی و شناخته‌شده است.

فعالیت‌های تبلیغاتی

کوتیار با برندهای معتبر جهانی همکاری‌های چشمگیری داشته است:

دیور (Dior):

۲۰۰۸: به عنوان چهره تبلیغاتی کیف “Lady Dior” انتخاب شد و در مجموعه‌ای از فیلم‌های کوتاه تبلیغاتی با کارگردانان سرشناس (از جمله الیویه داهان، دیوید لینچ، یوناس آکرلوند و جان کامرون میچل) در شهرهای مختلف به ایفای نقش پرداخت. این همکاری شامل یک قطعه موسیقی با گروه فرانتس فردیناند به نام “The Eyes of Mars” نیز شد.

۲۰۱۲: در وب‌سریال “Lady Dior Web Documentary” حضور یافت و ترانه “Lily’s body” را برای یکی از قسمت‌ها نوشت و اجرا کرد. همچنین کیف دستی “360° bag” را برای دیور طراحی کرد و روی جلد اولین شماره مجله دیور در سپتامبر ۲۰۱۲ ظاهر شد.

۲۰۱۴: موزیک ویدیوی آهنگ خود “Snapshot in LA” را برای کمپین “Enter The Game – Dior Cruise 2015” دیور نوشت و به همراه الیوت بلیس کارگردانی کرد.

۲۰۱۷: قرارداد کوتیار با دیور به پایان رسید.

شوپارد (Chopard):

۲۰۱۳: اولین بازیگری بود که با مدل‌های اولیه از مجموعه “Green Carpet Collection” شوپارد روی فرش قرمز جشنواره فیلم کن قدم گذاشت.

۲۰۱۵: یک دستبند برای مجموعه “Green Carpet Collection” شوپارد طراحی کرد که از طلای اخلاقی دارای گواهی Fairmined ساخته شده بود.

۲۰۲۰: مجموعه جواهرات پایدار خود را به نام “Ice Cube Capsule” برای شوپارد طراحی کرد. این مجموعه شامل هفت قلم جواهر بود که از طلای اخلاقی دارای گواهی Fairmined و الماس ساخته شده بودند و در ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۰ در هفته مد پاریس رونمایی شد.

شنل (Chanel):

۲۰۲۰: در ۱۷ فوریه ۲۰۲۰، کوتیار به عنوان سفیر خانه و چهره جدید عطر شنل شماره ۵ معرفی شد و این موقعیت را تا سال ۲۰۲۴ حفظ کرد. اولین تبلیغ او برای شنل شماره ۵ در ۲۹ اکتبر ۲۰۲۰ منتشر شد. این تبلیغ توسط یوهان رنک کارگردانی شد و کوتیار را در حال رقص در ماه با رقصنده باله فرانسوی ژرمی بلینگار نشان می‌داد، در حالی که او آهنگ “Team” لرد را کاور می‌کرد.

زندگی شخصی

رژیم غذایی: در دوران جوانی به مدت دوازده سال گیاه‌خوار بود، اما به دلیل بیماری ناشی از عدم آگاهی تغذیه‌ای مجبور به ترک آن شد.

روابط: در اواخر دهه ۱۹۹۰ با بازیگر فرانسوی ژولین راسام در رابطه بود. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ با بازیگر فرانسوی استفان گوئین-تیلیه در رابطه طولانی‌مدت بود و در چندین پروژه مشترک نیز همکاری کردند. از ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ با خواننده فرانسوی سینکلر قرار می‌گذاشت.

گیوم کنه: از اکتبر ۲۰۰۷، کوتیار با بازیگر و کارگردان فرانسوی گیوم کنه در رابطه است. آنها از سال ۱۹۹۷ با هم دوست بودند و برای اولین بار در سال ۲۰۰۳ در فیلم “اگر جرأت داری عاشقم باش” (Love Me If You Dare) همبازی شدند. این زوج ازدواج نکرده‌اند، اگرچه از سال ۲۰۱۰ کوتیار یک حلقه الماس در دست چپ خود داشته است که هدیه‌ای از طرف کنه است. آنها در سال ۲۰۱۱ صاحب پسری به نام مارسل و در سال ۲۰۱۷ صاحب دختری به نام لوئیز شدند.

زندگی خانوادگی: کوتیار با کنه و فرزندانشان در پاریس زندگی می‌کند.

اولویت‌بندی خانواده و کار: در سال ۲۰۱۸، او اعلام کرد که برنامه فیلمبرداری خود را به دلیل ورود پسرش به مدرسه و تولد دخترش کاهش می‌دهد. در مصاحبه‌ای در مه ۲۰۲۳، توضیح داد که این کاهش سرعت برای محافظت از فرزندانش بوده است، زیرا او به ندرت “داستان‌های شاد” را انتخاب می‌کند و نقش‌هایش مانع از زندگی کامل او می‌شدند، به عنوان مثال به “زندگی به رنگ صورتی” (La Vie en rose) و “مکبث” (Macbeth) اشاره کرد. او گفت: “دو نوع بازیگر وجود دارد: کسانی که خود را می‌سوزانند، و کسانی که موفق می‌شوند شخصیت را کنار بگذارند و عصر به خانه بیایند. امروز، من در نیمه راه هستم. از زمانی که مادر شدم، برای محافظت از فرزندانم مرزهایی تعیین کرده‌ام.”

چهره عمومی

حضور در رسانه‌ها: تا سال ۲۰۲۴، کوتیار روی بیش از ۳۰۰ جلد مجله در سراسر جهان ظاهر شده است، از جمله مجلاتی مانند وگ، ال، ماری کلر، ورایتی، هارپرز بازار، ونتی فر و گلامور. او در سپتامبر ۲۰۱۰ اولین بازیگری بود که پس از پنج سال روی جلد شماره سپتامبر وگ پاریس قرار گرفت و در سال ۲۰۱۰ توسط وگ پاریس در لیست “۴۰ زن دهه” به عنوان “زن دهه” نامگذاری شد.

زیبایی و جذابیت: در سال ۲۰۱۳ توسط لیست منتقدان مستقل “۱۰۰ چهره زیبای مشهور از سراسر جهان” به عنوان “زیباترین چهره سال ۲۰۱۳” انتخاب شد و برای ۱۶ سال متوالی در رده “زیباترین چهره‌های مشهور” قرار گرفت. در سال ۲۰۱۲، توسط مجله مجارستانی پریودیکا به عنوان “جذاب‌ترین زن جهان” نامگذاری شد.

تحسین‌های منتقدان: در سال ۲۰۱۴، توسط منتقد فیلم بریتانیایی رابی کالین از دیلی تلگراف به دلیل توانایی‌اش در نشان دادن احساسات تنها با چشمان و حالات چهره، به عنوان “بازیگر بزرگ فیلم صامت دوران ما” توصیف شد، اگرچه او هرگز در فیلم صامتی ظاهر نشده است. همچنین به عنوان “پردرآمدترین بازیگر فرانسوی قرن ۲۱” شناخته شد، زیرا فیلم‌هایش از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۴ بیش از ۳۷ میلیون بلیط در فرانسه فروخته بودند.

جایگاه در صنعت: در آوریل ۲۰۱۶، Vox.com بازیگرانی را که در بهترین فیلم‌ها با رتبه Metacritic بالا بازی کرده بودند، تحلیل کرد و کوتیار با میانگین امتیاز ۶۸ در رتبه سوم قرار گرفت. او همچنین در لیست “پرجستجوترین بازیگران زن سال ۲۰۱۶” گوگل در رتبه دوم قرار گرفت.

جوایز و لباس‌ها: لباس شب عاجی ژان پل گاتیه که کوتیار در هشتادمین دوره جوایز اسکار در ۲۴ فوریه ۲۰۰۸ پوشید، به عنوان یکی از بهترین لباس‌های اسکار در تمام دوران‌ها شناخته می‌شود.

حاشیه‌های سیاسی: در ژانویه ۲۰۱۸، کوتیار به هالیوود ریپورتر گفت که با ورود پسر ۶ ساله‌اش به مدرسه و داشتن یک نوزاد دختر، برنامه فیلمبرداری خود را در حال حاضر کندتر خواهد کرد. در اکتبر ۲۰۲۱، کتابی در فرانسه منتشر شد که ادعا می‌کرد امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، گفته است: “او مرا دیوانه می‌کند، کوتیار”، در پاسخ به انتقاد کوتیار در سال ۲۰۱۸ از سیاست‌های ماکرون، به ویژه در زمینه محیط زیست.

در فرهنگ عامه

کوتیار در بخش‌های مختلفی از فرهنگ عامه حضور داشته است:

سریال “آفیس” (The Office): در قسمتی از این سریال در ژانویه ۲۰۱۲، فیلم “چیزهای زیبا” (Les Jolies Choses) (۲۰۰۱) او به عنوان پاسخ نهایی یک مسابقه اطلاعات عمومی مطرح شد.

عروسک شبیه: از سال ۲۰۱۳ یک عروسک شبیه او در برنامه تلویزیونی فرانسوی “عروسک‌های اطلاعات” (Les Guignols de l’info) حضور دارد.

اشاره‌های موسیقی و برند: در ژوئیه ۲۰۱۴، نمونه‌ای از دیالوگ کوتیار و لئوناردو دی‌کاپریو در صحنه قطار از فیلم “تلقین” (Inception) در آهنگ “Far Away” از nExow به کار رفت. برند برزیلی چارا ریال نیز در سال ۲۰۱۴ یک کفش موکاسین را به نام او نامگذاری کرد. در آوریل ۲۰۱۵، گروه رپ فرانسوی کلمبین آهنگی با عنوان “ماریون” منتشر کرد که در آن می‌خواندند “دوستت دارم، تو مثل ماریون کوتیار زیبایی.”

سریال “داغ در کلیولند” (Hot in Cleveland): در یک قسمت از این سریال در سال ۲۰۱۴، شخصیت وندی مالیک در حال معرفی نامزدهای اسکار برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن است و اعلام می‌کند “ماریون کوتیلاد… می‌دانی آن دختر فرانسوی که برای همه چیز نامزد می‌شود.”

تقلید در “پخش زنده شنبه شب” (Saturday Night Live): در ۱۱ آوریل ۲۰۱۵، سسیلی استرانگ اولین بار از تقلید مکرر خود از کوتیار در برنامه “پخش زنده شنبه شب” رونمایی کرد و او را به عنوان بازیگری محترم و متعهد که درباره جایگاه زنان در صنعت فیلم بحث می‌کند، به تصویر کشید.

اینستاگرام ماریون کوتیار

با کلیک بر روی لینک زیر میتوانید پیج اینستاگرام ماریون کوتیار را مشاهده کنید:

https://www.instagram.com/marioncotillard